-
nizamnamələrinə uyğun olaraq ictimai rəyin fomalaşmasına təsir göstərmək;
-
öz üzvlərinin siyasi fəallığına rəvac vermək;
-
vətəndaşları öz sıralarından seçkili dövlət orqanlarına irəli sürmək;
-
nizamnamələrinə uyğun olaraq Azərbaycan Respublikasının qanunvericilik və icra
hakimiyyəti orqanlarının fəaliyyətinə təsir göstərmək;
-
siyasi və sosial proqramlar hazırlamaq yolu ilə Azərbaycan Respublikasının daxili
və xarici siyasətinin formalaşmasına təsir göstərmək.
Siyasi partiyaların təsnifatı müxtəlif meyarlara əsasən aparılır.
I. Siyasi rejimə görə:
II. Siyasi sistemdəki yerinə görə:
III. İdeoloji əlamətinə görə:
IV. Açıq və ya gizli fəaliyyət göstərməsindən asılı olaraq:
V. Üzvlərin sayı və təşkilati strukturuna görə:
VI. Sinfi xarakterindən asılı olaraq:
Respublikamızda dini birliklərin fəaliyyəti xüsusi olaraq «Dini etiqad azadlığı
haqqında» Azərbaycan Respublikasının 20 avqust 1992-ci il Qanunu ilə tənzimlənir.
Bu qanun dövlətlə dini birliklərin qarşılıqlı münasibətlərini tənzimləyərkən müəyyən
edir ki, dövlət:
-
vətəndaşların, özlərinin dini mənsubiyyətini müəyyənləşdirməsinə, valideynlərin
uşaqlarmı öz dini əqidələrinə və dinə münasibətlərinə uyğun tərbiyə etmələrinə müdaxilə
etmir;
-
dini birliklərin üzərinə dövlət orqanlarının və yerli özünüidarəetmə orqanlarının
funksiyalarının həyata keçirməsi vəzifəsini qoymur;
-
mövcud qanuna zidd olmayan dini birliklərin fəaliyyətinə müdaxilə etmir;
-
dövlət və bələdiyyə tədris müəssisələrində təhsilin dünyəvi xarakterini təmin edir;
Bu qanunda təsbit olunmuşdur ki, dini birlik:
-
özünün xüsusi quruluşuna və mövcud qanunvericiliyə uyğun yaradılır;
-
dövlət orqanları və yerli özünüidarəetmə orqanlarına seçkilərdə iştirak etmir;
-
siyasi partiyaların və hərəkatların fəaliyyətində iştirak etmir və onlara maddi və
digər köməkliklər göstərmir.
Qanuna görə dini birliklər vətəndaşlar tərəfindən öz dini tələbatlarını ödəmək üçün
könüllü olaraq qanunvericiliklə müəyyən edilmiş qaydada, azı 10 nəfər üzvlərin ərizəsinə
əsasən yaradılan dini təşkilatlardır. Lazımi qaydada qeydə alınmış dini cəmiyyət öz daxili
işlərini idarə etmək üçün icra orqanı və nəzarət komissiyasını seçir, dindarlar qrupu isə öz
rəhbərini seçir. Dini mərkəzlər, dini idarələr və dini təhsil müəssisələri dini birliklərin
könüllü ianəsi hesabına saxlanılır və öz nizamnamələrinə uyğun fəaliyyət göstərirlər.
Dini birliklərin nizamnaməsində (əsasnaməsində) aşağıdakılar göstərilməlidir:
-
dini birliyin növü, dini mənsubiyyəti və yeri;
-
dini birliyin əmlak vəziyyəti;
-
dini birliyin nizamnaməsinə dəyişikliklər və əlavələr etmək qaydası;
-
dini birliyin fəaliyyətinə xitam verildikdə əmlak məsələlərinin və başqa
məsələlərin həlli qaydası və s.
Qanunvericiliyi mütəmadi şəkildə pozduqda dini birliklərin fəaliyyətinə müəyyən
edilmiş qaydada xitam verilə bilər.
Azərbaycan Respublikasında dinin, dini birliklərin dövlətdən ayrılması heç də birlik
üzvlərinin cəmiyyətin və dövlətin idarə olunmasında, dövlət orqanları və yerli
özünüidarəetmə orqanlarına seçkilərdə, siyasi partiyaların və digər birliklərin fəaliyyətində
iştirak etmək kimi vətəndaş hüquqlarını məhdudlaşdırmır.
Din vicdan azadlığının ifadə forması kimi, onun siyasi institut kimi dövlətlə
münasibətlərinin qanunvericilik tənzimi bütövlükdə cəmiyyətin ahəngdar inkişafı üçün
mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
MÖVZU 3. AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASINDA QANUNVERİCİLİK, İCRA VƏ MƏHKƏMƏ
HAKİMİYYƏTİ.
P L A N
1. Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin səlahiyyətləri və fəaliyyətinin əsasları.
2. Milli Məclis deputatının hüquqi statusu.
3. Qanunvericilik prosesi.
4. Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Konstitusiya statusunun əsasları. Azərbaycan
Respublikası Prezidentinin seçilməsi və səlahiyyətlərinin xitam edilməsi qaydaları.
5. Məhkəmə hakimiyyəti - dövlət hakimiyyətinin müstəqil qolu kimi.
6. Hakimlərin hüquqi statusu.
7. Azərbaycan Respublikasının məhkəmə sistemi: məhkəmə müdafiə hüququ və məhkəmə
üsulunun formaları.
8. Azərbaycan Respublikası Prokurorluğu.
1. Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin səlahiyyətləri.
Hakimiyyət bölgüsü mexanizmində ən əsas vasitə hakimiyyətin bölünməsini təmin edən elementlər -
səlahiyyətlərdir. Məhz bu səlahiyyətlərin bir-birinə olan münasibətindən, onların həcmindən asılı olaraq
hakimiyyət bölgüsünün mövcud olub olmadığını demək olar. Ona görə də hakimiyyət bölgüsünü analiz
edərkən, əsas diqqət onlara yetirilməlidir. Hakimiyyət bölgüsünün elementləri bu və ya digər hakimiyyət
budağına aid edilən bütün səlahiyyətləri əhatə etmir. Buraya məhz o səlahiyyətlər aiddir ki, hakimiyyət
budaqlarının bir-birinə təsir etməsi, bir-birinin fəaliyyətinə müdaxilə etməməsi və nəzarət etməsini təmin
edir. Bu səlahiyyətlər istisnasız olaraq məhz hakimiyyət bölgüsü mexanizminin həyata keçirilməsi naminə
müdaxilə imkanmı təmin etməlidir. Başqa sözlə, bu səlahiyyət mütləq digər hakimiyyət budağına yönəlməli,
ən başlıcası onun fəaliyyət sahəsinə təsir etməyə imkan verməlidir. Lakin iş sadəcə olaraq bununla bitmir.
Ayrı-ayrı hakimiyyət budaqlarının bölgüsü sistemində tutduğu yeri müəyyənləşdirmək üçün onların
formalaşdırılması əsaslarını, təyinatını müəyyən edən normalar da nəzərə alınmalıdır.
Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasında hakimiyyətin bölünməsi ilə əlaqədar səlahiyyətlər
yalnız bir hakimiyyət budağına münasibətdə kəskin fərqləndirməklə təsbit edilmişdir. Bu da qanunverici
hakimiyyəti həyata keçirən Milli Məclisdir. Milli Məclisin səlahiyyətinə aid edilən məsələlər 94 və 95-ci
maddələrdə öz əksini tapmışdır. 95-ci maddə Milli Məclisin həll etdiyi məsələlər adlanır və burada bu və ya
digər şəkildə icra hakimiyyətinin fəaliyyətinə müdaxilə etməyə imkan verən məsələlər əks olunmuşdur.
Milli Məclisin həll etdiyi məsələlər içərisində 1-5-ci bəndlər istisna olmaqla yerdə qalan bütün məsələlərin
həlli üçün qərar qəbul edilir. Konstitusiyasının 95-ci maddədə əsasən prezidentin vəzifəyə təyin etdiyi ayrı-
Dostları ilə paylaş: |