Azərbaycan Respublikası vətəndaşlığının prinsiplərinə daxildir.
I. Vətəndaşlığın müstəqil müəyyən olunması. Bu prinsipin mahiyyəti ondan ibarətdir
ki,
şəxslər
özləri
öz
vətəndaşlıqlarını
müəyyən
edirlər. Şəxs istənilən vaxt vətəndaşlıqdan imtina edə bilər. «Azərbaycan Respublikası
vətəndaşlığı
haqqında
qanun»un
V
maddəsinə
görə
aşağıdakı şəxslər Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarıdır:
1) bu qanunun qüvvəyə mindiyi günədək Azərbaycan Respublikasının qeydiyyatında
olan vətəndaşlar;
2) 1992-ci il yanvarın 1-dək vətəndaşlığı olmayan, lakin qeydiyyatda olan şəxslər.
Burada şərt var. Həmin şəxslər qanun qüvvəyə mindiyi gündən bir il müddətində
Azərbaycan Respublikası vətəndaşlığına qəbul edilmək haqqında ərizə ilə müraciət
etsinlər;
3) 1988-ci ildən 1992-ci ilədək Azərbaycan ərazisində məskunlaşmış qaçqınlar;
4) bu qanuna əsasən vətəndaşlıq əldə etmiş şəxslər.
II. Vahid vətəndaşlıq prinsipi. Bu prinsipin mahiyyəti ondan ibarətdir ki, Azərbaycan
Respublikası öz vətəndaşının digər dövlətlər qarşısında vətəndaşlıqdan irəli gələn
öhdəliklərini tanımır, amma digər dövlətlərin vətəndaşlığını əldə etmək hüququnu tanıyır.
Böyük dövlətlər çox vaxt ikili vətəndaşlıq prinsipini tanıyır. Məsələn, Rusiya Federasiyasının
vətəndaşlıq haqqında qanunvericiliyi ikili vətəndaşlığı tanıyır. Amma o şərtlə ki, həmin
dövlətlə Rusiya arasında müqavilə bağlansın. Xırda dövlətlər isə ikili vətəndaşlığı tanımır.
Çünki
onlar
ehtiyat
edirlər
ki, bu böyük dövlətlərə onların daxili işlərinə qarışmasına imkan yarada bilər.
III. Bərabər vətəndaşlıq prinsipi. Bu prinsipin mahiyyəti ondan ibarətdir ki,
vətəndaşlığın əldə edilməsi üsulundan və əldə olunması müddətindən asılı olmayaraq, bütün
vətəndaşlar bərabərhüquqludur.
IV. Vətəndaşlıqdan məhrumetmənin yolverilməzliyi prinsipi. Vətəndaşlıqdan
məhrumetmə əslində insan və vətəndaş hüquqlarının məhdudlaşdırılması deməkdir. SSRİ
dövründə cinayət törədən şəxs həm məhkum olunur, həm də vətəndaşlıqdan məhrum edilirdi.
Amma indi bu Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 53-cü maddəsinə müvafiq olaraq
yolverilməzdir.
V. Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının Azərbaycan Respublikası ərazisindən
qovulmasının və ya xarici dövlətə verilməsinin yolverilməzliyi. Bu prinsip vətəndaşın dövlət
hakimiyyətinin təzyiqindən qorunmasını ifadə edir. Heç kəs Azərbaycan Respublikası
vətəndaşını dövlət ərazisindən qova bilməz.
VI. Azərbaycan Respublikasının hüdudlarından kənarda yaşayan Azərbaycan
Respublikası vətəndaşlarına Azərbaycan Respublikasının himayəçilik prinsipi. Bu prinsip
qismən formal xarakter daşıyır. Çünki yalnız böyük dövlətlər bu imkana malikdirlər. Faktiki
olaraq, xırda dövlətlər böyük dövlətlər ərazisində yaşayan vətəndaşlarına himayəçilik edə
bilmir.
VII.Vətəndaşlığın saxlanması. Bu prinsipin mahiyyəti ondan ibarətdir ki, şəxs
Azərbaycan Respublikasının hüdudlarından kənarda hansı müddətə yaşamasından asılı
olmayaraq, Azərbaycan Respublikası vətəndaşlığını saxlayır.
VII. Vətəndaşlıqla bağlı beynəlxalq normaların üstünlüyü. Yəni Azərbaycan
Respublikası xarici dövlətlərlə vətəndaşlıqla əlaqədar müqavilələr bağlaya bilər. Bu
müqavilələrlə milli hüquq arasında ziddiyyət yaranarsa, beynəlxalq müqaviləyə üstünlük
verilir.
«Azərbaycan Respublikasının vətəndaşlığı haqqında qanun»a görə, Azərbaycan
Respublikası vətəndaşlığı aşağıdakı qaydalarla yaranır:
-
doğulduqda;
-
vətəndaşlığa qəbul edildikdə;
- beynəlxalq müqavilələrdə nəzərdə tutulmuş hallar olduqda.
Vətəndaşhğm əldə edilməsi yollarına aşağıdakılar daxildir:
1) filimasiya (vətəndaşlığın anadangəlmə əldə edilməsi).
Burada iki prinsip var:
1) ius sanquini - qan hüququ;
2) ius soli - torpaq hüququ.
Avropa dövlətlərində ius sanquini əsas götürülür. Yəni burada vətəndaşlıq şəxsin
mənşəyi ilə əlaqələndirilir. Şəxs hansı dövlətin vətəndaşından doğulubsa həmin dövlətin
vətəndaşı sayılır. Bu prinsip Roma hüququndan qalıb. Azərbaycan Respublikası
Konstitusiyasının 52-ci maddəsinə görə, Azərbaycan Respublikasının vətəndaşlarından -
doğulmuş şəxs Azərbaycan Respublikasının vətəndaşıdır. Deməli, bizdə də ius sanquini əsas
götürülür. Lakin Konstitusiya həmçinin ius solini vətəndaşlığın əldə olunması üsulu kimi
tanıyır.
2)
naturalizasiya
(vətəndaşlığın
şəxsi
vəsatətlə
əldə
edilməsi).
Bu
bir
qədər
mürəkkəb
qaydadır.
Burada
müxtəlif
şərtlər
var
ki,
onlara əsasən, şəxs dövlətin vətəndaşlığını əldə edir. Azərbaycan Respublikasının
vətəndaşlığını əldə etmək üçün şəxs:
-
ən azı 5 il Azərbaycanda daimi yaşamalı;
-
Azərbaycan dilini bilməsi haqqında sənəd təqdim etməli;
-
Azərbaycan dövlətinin mənafelərinə uyğun gəlməlidir.
3) optasiya (yaranmış ikili vətəndaşlıqdan birinin seçilməsi).
4 )transfert (ərazilər dəyişərkən, yəni bir dövlətdən digərinə keçərkən həmin ərazidə
yaşayan əhalinin vətəndaşlığının müəyyən olunması).
Optasiya bir şəxsin yaranmış ikili vətəndaşlığını müəyyən edirsə, transfert hamıya aid
edilir.
4) vətəndaşlığın bərpası - reinteqrasiya. Yəni şəxs müəyyən səbəbdən öz
vətəndaşlığını itirib, sonra bərpa etmək istəyirsə, vətəndaşlıq bərpa olunur. Reinteqrasiya
naturalizasiyaya bənzəsə də irəli sürülən tələblərin sadəliyi ilə ondan fərqlənir. Naturalizasiya
yeni vətəndaşlığın əldə olunmasıdır. Reinteqrasiya isə itirilmiş vətəndaşlın bərpasıdır.
Reinteqrasiya
daha
tez baş verir, şəxsin vəsatət qaldırması əsas götürülür. Naturalizasiyada isə artıq qeyd
etdiyimiz kimi müxtəlif şərtlər var.
Vətəndaşlıq aşağıdakı üsullarla xitam oluna bilər:
1) vətəndaşlıqdan çıxma;
2) vətəndaşlığı itirmə və s.
Vətəndaşlıqdan çıxmaya denaturalizasiya da deyirlər. Bu zaman şəxs vətəndaşlıqdan
çıxmaq barədə vəsatət qaldırır və prezidentin sərəncamı ilə vətəndaşlıqdan çıxır. Bununla
vətəndaşlıq xitam olunur. Şəxs bu hərəkətinin səbəblərini göstərməlidir. Əgər şəxsin dövlət
və ya hərbi xidmətlə bağlı öhdəlikləri varsa, cinayət məsuliyyətinə cəlb olunaraq, məhkum
olunubsa, mülki hüquqi şəxslər və dövlət qarşısında öhdəlikləri varsa, onun vəsatəti qəbul
olunmur. Bütün bunlar aradan qaldırılsa, şəxsin vəsatətinə baxılır.
Hüquq ədəbiyyatında əcnəbilər və vətəndaşlığı olmayan şəxslərlə bağlı üç rejim
fərqləndirilir:
1) milli rejim;
2) daha əlverişli rejim;
3) xüsusi rejim.
Dostları ilə paylaş: |