1. O’yin texnikasi. Darvozabon o‘yinining texnikasi

3.Hujum va himoya texnikasini tavsiflanishi.
To’pni egallagan hujumchi butun vujudi bilan raqiblar darvozasiga to’p kiritishga intiladi. Raqiblarning qarama-qarshiligini faqat maxsus usullar yordamida engishi mumkin. O’yin texnikasining bu qismiga to’pni ilish, ushlash, to’pni erga urib olib yurish va egallab olish, chalg’itish (fint) va to’siq (zaslon) qo’yish usullari kiradi.
To’pni ilish. Bu to’pni egallashga imkon beruvchi usul. To’pni bir va ikki qo’llab ilish mumkin. To’pni ikki qo’llab ilishda qo’llarning panjalari bir-biriga yaqinlashtirilib voronkasimon chuqurlik hosil qilinadi,barmoqlar to’pga tekkanidan so’ng, uchib kelgan to’p tezligini pasaytirish uchun qo’llar bukiladi. To’pni bir qo’lda ilish juda murakkab. Ilish va keyingi qo’lni silkitish ko’pincha bunday holatda tutash harakatni tashkil etadi.To’p bilan muvaffaqiyatli harakat qilish uchun uni to’g’ri ushlash lozim. Agar o’yinchi uni ikki qo’llab ushlasa to’p yaxshi nazorat qilinadi. Lekin to’pni bir qo’llab yuqoridan yoki ochiq kaft bilan ham ushlash mumkin. Faqat bu holda to’pni qattiq siqib ushlamaslik lozim, chunki bu qo’lning panja bo’g’imlari qotishiga olib keladi. To’pni uzatish asosiy texnik usul hisoblanadi. To’p uzatish ko’p usullar yordamida, ayniqsa, boshqalarga qaraganda ko’proq yuqoridan va qo’l panjalari yordamida bajariladi. Uzatish texnikasining bajarilishi to’p otish usulida ham farq qiladi. Qo’llarni tirsak qismida bukgan holda yuqoridan to’pni uzatish - qo’l to’pida to’p uzatishning asosiy usulidir.Keyingi vaqtlarda yashirin holda - orqadan, bosh ortidan, oyoqlar orasidan to’p uzatish ko’proq ahamiyatga ega bo’lmoqda. To’p uzatish panjalarning faol ishlashi natijasida bajariladi. Qo’l panjalari yordamida uzatilgan to’p aniqlik va tezlikdan yutadi.
To’pni erga urib olib yurish. Bu usul bir joyda turganda, ko’proq yurganda, yugurganda bajarilib, qo’l to’pi o’yinchisining harakat qilishda qo’llaniladigan asosiy usullaridan hisoblanadi. To’pni erdan har-xil: yuqori-roq va pastroq sapchitib turib yurish mumkin. Bu usulda qo’l to’pi o’yinchisi maydondan sapchib ketayotgan to’pni pastga tushirib va keng yoyilgan barmoqlari bilan kutib oladi. U qo’lini bukib, to’pni biroz yuqoriga uzatadi, so’ng uni yana maydonga malum burchak bo’yicha keskin itaradi. Bunda oyoqlar bukilgan, gavda biroz egilgan, bosh to’g’ri tutilgan bo’lishi kerak.To’pni erga urib olib yurish to’g’ri chiziq, yoysimon chiziq va doira bo’ylab har xil yo’nalishlarda bajarilishi mumkin. Yo’nalishni, tezlikni, sapchish balandligini o’z-gartirib hamda to’pga qaramasdan erga urib olib yurishlarhozirgi zamon qo’l to’pi o’yinida katta ahamiyatga ega bo’lmoqda.
To’pni otish. Otish natijasi bir qator sharoitlarga bog’liq, shular orasida muhimi raqiblarga kutilmagan vaziyatda otish yo’nalishini va usulini o’zgartirishdir.To’pni ko’zlagan joyga yo’naltirishda, ayniqsa, tezlik muhim rol o’ynaydi – uning kuchi tezligiga bog’liq.To’p otish texnikasini bajarishda uning inertsiyasi va vaznini hisobga olish zarur, to’p otayotgan qo’lning keng amplitudadagi harakati mushaklar qisqarishiga va gavdadagi barcha mushaklarning qisqarishiga qulay sharoit yaratadi. Lekin o’yinda bir necha qadamdan so’ng, keng amplitudada qo’lni silkitib to’p otishni qo’llash anchagina mushkul. Shuning uchun o’yinchilar va murabbiylarning ijodiy izlanishdan maqsadi tez otish texnikasini (harakatni tezlashtirib, to’p ilgandan so’ng darrov sakrab va hokazo) yaratishga qaratilgan.Darvozaga to’p otish joydan, yurib kelib, sakrab va tayangan holatda bajariladi.Eng ko’p tarqalgan usul – harakatda yuqoridan qo’lni bukib to’p otishdir. Qo’llarni silkitish natijasida to’pni otish holati o’zgaradi. To’p otish boshning orqa tomonidan, elka ustidan yoki yon tomondan bo’lishi mumkin. Bu vujudga kelgan holat va texnikani bajarish xusu-siyatiga qarab aniqlanadi. Harakatda qo’lni yuqorida bukib to’p otish uch xil vaziyatda bajariladi: chalishtirma qadamlardan (skrestno’y shag) so’ng otish, chalishtirma qadamlarsiz otish va to’xtab otish. Chalishtirma qadamlardan so’ng o’yinchi yugurib kelib sakrab to’p otishi yoki ruxsat etilgan uch qadam qoidasidan foydalanishi mumkin. Agar o’yinchi to’pni o’ng qo’li bilan otmoqchi bo’lsa, birinchi qadamni chap oyoq bilan boshlaydi, bu holda ikkinchi qadamini qo’yishda shu oyoq kaftining ichki tomonini yugura boshlagan tarafiga qarab qo’yadi. Shu holda to’p ushlagan qo’l to’g’rilanib, boshning orqa tomoniga o’tkaziladi va gavdaning yon tomoni darvozaga qaratiladi. To’p bilan bo’lgan qo’lga qarama-qarshi oyoqga tayanil-gandan so’ng to’p otish harakati boshlanadi; bu holda gavdaning og’irligi oldinga o’tkazilib, darvoza tomon buriladi va to’p ushlagan qo’l bukilib oldinga qarab tezlanish harakatini boshlaydi. Shuni hisobga olish kerakki, qo’l harakati davomida tirsak panjalardan oldinda bo’lmog’i kerak. To’pni qo’ldan chiqarishda vujudga keladigan kaft va bilak silkitilishi, keyinchalik gavdaning yuqori qismlariga nisbatan pastki qismlarini to’xtatishga olib keladi. Yuqoridan qo’lni bukib to’p otish qo’lni tez siltash yordamida bajariladi. Birinchi oldinga qo’yilgan oyoqqa qarama-qarshi qo’l to’p bilan orqaga suriladi va keyingi qadamda gavdaning yuqori qismi bilan birga siltanadigan qo’l oxirgi chegarasigacha orqa tarafga burilishi kerak. Keyingi qadamni qo’yishda gavda darvoza tomon burilib tezlik bilan oldinga egiladi va to’pni qo’ldan chiqaradi. Bu usulning farqi shundaki, to’p otish bir oyoqqa tayangan holda bajariladi. Yuqoridan qo’lni bukib to’xtab to’p otish - bu eng tez otish usulidir. Bu erda dastlabki zaruriyat to’pni sakrab ilish hisoblanadi, bunda to’p otayotgan o’yinchi qo’lini siltashni boshlashi mumkin. Bu holda o’yinchi avval o’ng oyog’ini, so’ng chap oyog’ini bosadi, tovon esa harakatning to’xtashini tamin etish uchun xizmat qiladi.
To’p otayotgan o’yinchi qadam qo’yishda gavdaning og’irligini darhol oldingi oyoqqa o’tkazadi va gavdani darvoza tomon burib, qo’l tirsagini bukkan holda to’pni keskin oldinga yuboradi.
Qo’lni yuqorida bukib, sakrab (yuqoriga) to’p otish uzoq masofadan (10-12 m) darvozaga hujum qilishda qo’llaniladi. Qo’lni siltash va to’pni qo’ldan chiqarish havoda bajariladi. Depsinish keyinchalik oyoqda baja-rilishi kerak. To’p otayotgan o’yinchi to’p ushlagan qo’lini orqa tomonga yuborib, to’psiz qo’lini oldinga chiqaradi, gavdaning yuqori qismini otayotgan tomonga burib, depsinishdan bo’sh oyog’ini bukishi lozim.
To’pni darvozaga otish o’yinchining sakragandan keyingi parvozining eng yuqori nuqtasida, ko’krak darvoza tomon burilib, oyoqlarning orasi keng ochilib bajariladi (5-rasm).
Bazan qo’lning aylanma harakatini (oldinga-pastga-orqaga) sekinlantirgan va ularni ikki tomonga yozgan holatida himoyachilar tomonidan qo’yilgan to’siq yonidan to’p otishga ijozat beriladi.
O’yinda yiqilib otish zaruriyati tez-tez vujudga keladi. Bu to’p otayotgan o’yinchiga himoyachilardan qutulish, yo bo’lmasa o’zi bilan darvoza orasidagi masofani yaqinlashtirish imkonini beradi.
To’pni tayangan holda yiqilib darvozaga otish sakrab-yiqilib darvozaga to’p otishdan farq qiladi. Birinchisi bekik vaziyatdan hujum boshlashda qo’llanilib, ikkinchisi olti metrlik chiziqdan hujum qilishda ishlatiladi.
Darvozaga bunday xilma-xil usulda to’p otish muvozanat saqlash munosabatida anchagina murakkabdir, chunki o’yinchi to’pni muvozanatini yo’qotgan holda dar-vozaga otadi. Boz ustiga, o’yinchi yiqilishining yo’nalishi har xil - oldinga va yon taraflarga bo’lishi mumkin.
Yuqorida qo’lni bukkan holda yon tarafga egilib va yiqilib to’p otish bekik vaziyatda hujum qilishga imkon beradi.
Yon tomonga egilib to’p otish bir yoki ikki oyoqqa tayangan holda bajariladi. Himoyachi qo’llari bilan yon tomonidan qo’ygan to’siqdan qutulish uchun hujumchi to’p otishni bajarishda gavdasini to’psiz qo’li tomonga egib, to’pni boshi ustidan va himoyachilar qo’llari yonidan darvozaga yo’naltiradi.
Yon tarafga yiqilib to’p otish. Bu usulni o’yinchi to’p otish vaqtida himoyachidan uzoqroq ketish imkoniyatini yaratish uchun qo’llaydi. Bunga «yolg’on» to’p otishda qo’llaniladigan fintlar yordam beradi. Hujumchi chalg’itishdan so’ng oldinga bir qadam qo’yib, tayanch oyoqlarini himoyachi oyog’ini darvozaga to’p otayotgan tomonga yaqinroq qo’yishi kerak. Shundan so’ng gavda og’irligi oldingi egilgan oyoqqa o’tkaziladi. Gavda yon tomoni bilan darvoza tarafiga buriladi, to’p bilan bo’lgan qo’l esa to’p otishning oxirgi holatiga ko’tariladi. O’yinchi tayanch bo’lmagan bo’sh oyog’ini oldinga ko’tarib, bo’sh qo’l tomon egiladi va himoyachi belidan sirpanganga o’xshab yiqiladi. U gorizontal holatga yaqinlashganda, darvoza tomonga ko’kragini qaratib, to’pni boshining orqasidan darvoza-ning ko’zlangan joyiga yuboradi, so’ng bo’sh qo’lini erga tekkizib yiqiladi.
Bunday to’p otish usulini to’p otayotgan qo’l tomondan ham bajarish mumkin, lekin bunday holatda tayanch oyoq ish bajarayotgan qo’l tarafdagi oyoq bo’lishi kerak.
Yuqorida qo’lni bukib, sakrab, yon tomonga egilgan holda yiqilib to’p otish usulidan asosan chiziq bo’ylab va burchakdan hujum qiladigan o’yinchilar foydalanadilar. O’yinchi to’pni ikki qo’l bilan egallab, tez olti metrli chiziqqa yaqinlashadi, tayanch oyoq kaftlarini shu chiziqqa parallel qo’yib «zonaga» sakraydi va to’pni havoda to’p otadigan qo’lga o’tkazib, darvozaga otadi. To’p ushlagan qo’l tomondagi oyoq bilan depsinganda, yiqilish shu tarafga bajariladi va o’yinchi erga depsingan oyoqda, keyin qo’llarga tushadi; boshqa oyoq bilan depsinganda esa oldin bo’sh qo’lga va keyin depsinishdan bo’sh oyoqqa tushadi. O’yinchi elkalari orqali aylanib o’rnidan turadi.
Qo’lni yozib, yon tomondan to’p otish - bekik vaziyatda ko’p qo’llaniladigan usullardan biridir. Uni bel, son, tizza balandligida bajarish mumkin. Siltash yuqoridan to’p otishdagiday bajariladi. Chalishtirma harakat qilgandan so’ng o’yinchi to’p otishning dastlabki holatiga keladi: oyoqlar keng qo’yilgan, qo’l to’p bilan orqa tomonga o’tkazilgan, gavda darvozaga yon tomon bilan burilib, to’p otadigan qo’l tomon egilgan bo’lishi kerak. Shundan keyin gavdaning og’irligi oldinda turgan oyoqqa o’tkaziladi, ko’krak darvoza tomon buriladi, qo’l tirsak bo’g’inida bukilib, maydonga parallel oldinga cho’ziladi. Keyinchalik qo’l silkitish harakati tufayli to’g’rilanadi, unga elka harakati qo’shilib, to’p darvozaga yuboriladi .
Himoyachidan to’pni uzoqroq olib ketish uchun, o’yinchining oldingi tayanch oyog’ini, himoyachi oyog’ining sirtqi tomoniga qo’yishi maqsadga muvofiqdir (odatda o’ng tarafga).
Gavdaning yuqori qismini burish yordamida qo’lni bukmasdan to’g’ri to’p otishni bajarish mumkin. To’p ushlagan qo’l tomonidagi oyoq bilan depsinish himoya-chilardan to’pni yanada uzoqroq olib ketishga imkon beradi. Ko’pincha bunday to’p otishlar yuqoriga va yon to-monga sakragan holda bajariladi. Balandga sakrab, odatdagiday yuqoridan to’p otmoqchidan harakat qilgan hujumchi oxirida to’p otayotgan qo’li harakatini o’zgartirib, to’pni yuqoridan emas, balki himoyachilar gavdasi yoki qo’llari bilan qo’ygan to’siqlar yonidan darvozaga yuboradi.
Darvozadan qaytgan to’pni qayta urish. Darvoza ustunlariga urilib yoki darvozabondan qaytgan to’pni bir yoki ikki qo’llab darvozaga otish mumkin. Bu harakat sakrab, keyin esa yiqilgan holda bajariladi.
Keyingi vaqtlarda darvozabonning to’p otayotgan o’yinchiga peshvoz chiqishi amalda ko’p qo’llanilmoqda. Bunday holatda, depsinib, yuqoridan baland traektoriyada to’p otishlar (darvozabon ustidan oshirib) ma’lum bo’lishicha, juda sermahsul hisoblanadi. To’p otishning bajarilishi odatdagi usulda boshlanib, oxirida esa to’pning traektoriyasi o’zgartiriladi.
To’pni erga urib sapchitib otish - darvozabonlar uchun eng murakkab to’p otishdir. Ayniqsa, otgandan so’ng sapchib aylanib, o’z traektoriyasini o’zgartiradigan to’pni olish darvozabonlar uchun juda katta qiyinchilik tug’diradi. Odatda, bu usul burchakdan hujum qilish paytida qo’llaniladi. To’pni otilish joyiga qarab o’ngga yoki chapga aylantirib otish mumkin. To’pni aylantirishga bilak va kaftning tezkor harakatlari va barmoqlarning faolligi tufayli erishiladi.