93
qatları aparmaq mümkün olsun və Yerin qədim maqnitlənmə
vektorunun istiqamətini dəqiq təyin etmək üçün şərtlər
ödənilsin.
2.2. İstiqamətli ştufun götürülməsi və nümunələrin
hazırlanması
Paleomaqnit üsul vektoru kəmiyyətlərdən istifadə etdiyi
üçün paleomaqnit tədqiqatlar zamanı nümunələr ərazidən
götürülən zaman məkanda durduğu yerin cəhətləri təyin
edilməlidir. Buna görə də layda düz səth seçilir və bu səthin
üzərində durduğu yerin cəhətləri işarə olunur, yəni yatım
istiqaməti qeyd olunur və sonra yatım bucağı ilə müasir maqnit
qütbü arasında olan bucağın qiyməti yazılır və sonra yatım
bucağı qeyd olunur. Bu ölçmələr kompas vasitəsilə aparılır.
Süxurlar yatım şəraitindən laboratoriya və çöldə istifadə
olunan texnikadan asılı olaraq istiqamətli ştuflar götürmək üçün
bir neçə sistemdən istifadə edilir. Bunlardan hər biri nümunədə
ilkin müstəvinin vəziyyətini bərpa etməkdən ibarətdir, çünki
süxur əmələ gəldikdə üfiqi müstəvidə yerləşir. Bu müstəvi
üzərində Yerin indiki maqnit meridianının istiqaməti qeyd
olunur və onun elementləri yazılır. Əgər istinad müstəvisi ilkin
üfiqi müstəvi deyilsə onda həmin müstəvinin yatım elementləri
(tektonik əyimliyi) və ilkin üfiqi müstəvinin elementləri
dəqiqliklə təyin edilməlidir, sonra bunun köməyilə bir
sistemdən digər sistemə keçilir. Belə hesablamalarda böyük
xətalara yol verildiyi üçün çalışmaq lazımdır ki, laylı çökmə
süxurları öyrəndikdə nişanlanma müstəvisi əvəzinə lay əmələ-
gəlmə müstəvisini seçməyə çalışırlar. Ştufları çöldə götürən
zaman onun yatım müstəvisi və başqa elementləri düzgün təyin
edilsin. Laylara malik olmayan bəzi süxurlarda istinad
müstəvisi istənilən seçilmiş münasib müstəvi ola bilər. Yatım
bucağını müstəvidə oxla yatım istiqamətində qeyd edirlər, bu
xəttin azimutunu və onun yatım bucağı ölçülərək yazılır
(şəkil 27).
94
Şəkil 27.
Kompasın köməyilə ştufların istiqamətli
götürülməsinin ardıcıl əməliyyatı.
Maqnit ölçmələri üçün nümunələr müxtəlif üsullarla
hazırlanır. Laboratoriyada ştufdan daş kəsən maşınlarla
eyniölçülü istiqamətlənmiş nümunələr hazırlanır; kubiklərin
üzərində manit ölçmələri üçün oxun istiqaməti göstərilir (şəkil
28).
95
Şəkil 28.
Maqnit ölçmələri üçün istiqamətli nümunələr.
2.3. Astatik maqnitometr
Astatik maqnitometr xarici görünüşünə görə müxtəlif olan
başlıqlı astatik maqnit sistemindən ibarət olan, elastik sapla
gövdəyə birləşdirilən və başlığın köməyilə sistemin hərəkətini
tənzimləyən, sistemin hər iki tərəfində nümunələri ölçmək üçün
kiçik stoliklər qoyulmuşdur ki, nümunələri sistemin yanında
dəqiq yerləşdirib ölçmək olsun və ölçmənin qiymətlərini qeyd
etmək üçün qurğu, nümunənin maqnit sahəsinin hesabına
sistemin dayanıqlı vəziyyətdən çıxmasını, yəni sapın burulma
bucağını təyin etməyə imkan verir.
Sadə astatik maqnit sistemi iki bərabər biri-birinin əksinə
yönəlmiş maqnit momentinə malik olan və millə mökəm
birləşmiş, üzərində güzgü olan və sapı bağlamaq üçün qulaqcığı
olan sistemdir.
Astatik maqnitometrlə ölçmələr nümunənin yaratdığı
maqnit sahəsi ilə sistemin maqnitlərindən birinin yaratdığı
maqnit momenti arasında qarşılıqlı təsirinə əsaslanıb. Ölçmə
prosesində nümunə elə yerləşdirilir ki, sistemə nümunənin
maqnit momentinin bir komponenti təsir etsin. Nümunəni 180
ο
çevirdikdə bunun yaratdığı maqnit sahəsinin istiqaməti dəyişir.
Maqnit sisteminə nisbətən nümunənin mümkün vəziyyəti və bu
halda ölçülən komponentlərdən biri sxematik olaraq (şəkil 29)
verilmişdir.
96
Şəkil 29.
Astatik maqnitometrlə ölçmədə nümunənin
maqnit sisteminə görə vəziyyəti.
2.4. Rok- generator
Rok-generator, yaxud skin-maqnitometri ilk dəfə olaraq
süxurların maqnitliyini I
n
ölçmək üçün A. Mak-Nişem
tərəfindən 1938-ci ildə istifadə olunmuşdur. Həmin vaxtdan
ədəbiyyatlarda müxtəlif növ rok-generatorların iş prinsipi təsvir
olunmuşdur.
Bu cihazın iş prinsipi dəyişən elektrik hərəkət
qüvvəsinin (e.h.q) faza və amplitudunu ölçməkdən ibarətdir.
Süxurdan hazırlanmış düzgün formalı nümunə qəbuledici
makara içərisində maqnit sahəsində bərabər sürətlə fırlanmaqla
e.h.q yaradır.
M maqnit momentinə malik olan nümunənin fırlanması
zamanı yaranan e.h.q - nin amplitudu fırlanma oxuna perpen-
dikulyar müstəvidə
M
i
komponenti ilə mütənasib-
dir. M
i
vektoru ilə iki oxlardan biri arasında əmələ gələn ψ
97
bucağı e.h.q –nin fazasıdır, onda nümunəni ardıcıl olaraq
qarşılıqlı perpendikulyar oxlar ətrafında fırlatmaqla M
vektorunun qiymətini və onun istiqamətini təsvir edən a və j
bucaqlarını
təyin etmək olar. Buraxılan xətaları
qiymətləndirmək üçün nümunəni hər üç ox ətrafında
fırlatmaqla ölçmələr aparılmalıdır.
2.5. Süxur nümunələrində I
n
və
χ ölçülməsi
Astatik maqnitometrdə qalıq maqnitlənməni I-ci
vəziyyətdə (şəkil 29), yəni ya aşağı, yaxud da yuxarı maqnit
səviyyəsində aparırlar.II vəziyyətdə isə həm qalıq , həm də
induksiya maqnitliyi ölçülür. Qalıq maqnitlənməni təyin etmək
üçün ölçmələr maqnit sisteminin 6 dəfə bir tərəfində, 6 dəfə isə
o biri tərəfində aparılır və aşağıdakı cədvəldəki kimi yazılır
(cədvəl 4).
Maqnitometrin bölgüsünün təyini hər gün aparılmalıdır.
Bunu etalon nümunənin köməyilə aparmaq əlverişlidir.
Nümunələrin ölçülməsi 6 vəziyyətdə aparılır, ölçmələr biri-
birinə perpendikulyar oxlar üzrə aparılır, belə ki, hər ox ardıcıl
olaraq bir-birindən 180
o
fərqli olan iki vəziyyətdə olmalıdır. Bir
nümunənin maqnit sisteminə nisbətən ölçülməsi 12 vəziyyətdə
bunlardan 6 - sı sistemin bir tərəfində, 6-sı isə o biri tərəfində
aparılır, sistemin o biri tərəfinə keçdikdə nümunə 180
ο
ölçülən
ox ətrafında fırladılır.
Şkalanın bir bölgüsünün qiyməti
ε
ο
maqnit momentinin
qiymətində (10
-
9
Si vah.) hər komponent üçün ayrıca aparılır.
Cədvəl 4
X
Y
Z
D
'
D=D
+Az
J
α
63
Ι
n
33
37
-4 33
36
-3 31
32
-1 22,5 265 -14 07
34
36
-2 28
31
-3 34
35
-1
H H R
r
-2 -6 0 -6 0 -2 8,5
8,7
4
98
ε
ο
=
9
10
)
(
−
or
i
n
M
Sİ/bölgü
Götürək ki, maqnit sisteminin sağ tərəfində oxlar üzrə
X,Y,Z ölçmələr fərqi X
1,
Y
1,
Z
1,
sol tərəfdə isə X
2
,Y
2
, Z
2
,
olsun
X=X
1
+X
2
; Y=Y
1
+Y
2
; Z=Z
1
+Z
2
∆Χ= X
1
-X
2
;
∆Υ=Y
1
-Y
2
;
∆Ζ=Z
1
-Z
2
Bunların vasitəsilə maqnitlənmənin qiymətini
Ι
n
və onu
təsvir edən kəmiyyətləri a
'
j və
α
63
aşağıdakı kimi təyin edir
lir. D və J maqnit momentinin M-in bucaqlarla ifadəsidir.
D-inhiraf , yaxud meyillik bucağı, J-yə isə əyimlik bucağı
deyilir. Meyillik bucağını nümunələri oxlar üzrə ölçmə zamanı
qiymətlər fərqinin işarəsindən asılı olaraq 5-ci cədvəldəki kimi
təyin edirlər.
a
'
=arctg
);
(
x
y
j=arc
)
(
2
2
y
x
z
+
və yaxud
j=arcsin
);
(
R
Z
R
2
=X
2
+Y
2
+Z
2
bu R vektorunun mütləq
qiymətidir.
Cədvəl
5
Komponentlərin
işarəsi
a
'
-nın qiyməti
X Y
Dostları ilə paylaş: |