A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
57 Axı, hər şey dəyişmişdir. Tin o tin deyil. Başqa küçənin tinidir. Nərgiz vaxtilə mənim ötürdüyüm qadın deyil. O qadın da cavan idi. Nərgiz kimi. Lakin o qadın neçə illər bundan qabaq cavan idi. O zaman mən də gənc idim. Nərgiz isə indi cavandır. Mən indi yaşlı kişiyəm. Mən vaxtilə sevdiyimi taksiylə göndərən, ağrıyan, amma eşqimə də, həsrətimə də biganəliklə baxan adam deyiləm. Onsuz da vaxt hər yaraya məlhəmdir, – deyən adam deyiləm. Vaxt özü mənə isbat etdi ki, hər yara sağalan deyil. O mənə anlatdı ki, əbədi gedən taksiləri saxlamaqçün bəlkə bir ömür boyu piyada qaçmalı olsan belə, qaçmalısan, heykəl təki durub "dərin" fəlsəfə yürütmək bir peşə deyil. Vaxt verdiyi dərslərə görə saçlarımın gümüşü bahasını aldısa da, hər halda onun öyrətdikləri bu qiymətə dəyərdi. Bəli, hər şey dəyişmişdi. Onda isti gündüz idi. İndi yağışlı axşamdır. Onda ömrümün səhər üzü idi. İndi yolum gecəyədir. Amma yenə o vaxtkı kimi taksi gözləyirdik. Nə qadın o qadındı, nə mən o vaxtkı "məndim". Bəli, hər şey dəyişmişdi. Amma yenə o vaxtkı kimi mən sevirdim. Sevirdim və itirirdim. Bəli, hər şey dəyişmişdi. Mən indi bilirdim ki, səadət var və insan onun uğrunda döyüşməlidir. Bilirdim ki, əgər səadət üfüqə bənzəyirsə, bu bənzəyiş çatılmazlıqda deyil, bu bənzəyiş ondadır ki, üfüq təki səadətə tərəf gedəndə də biz yeni-yeni aləmlər tapır, təzə-təzə həqiqətlər, doğrular kəşf edirik. Səadət uğrunda, doğru uğrunda çarpışdıqca biz vaxta qalib gəlirik. Mən indi bunu bilirdim. Bəli, hər şey dəyişmişdi. Amma yenə o vaxtkı kimi mən tərəddüd içindəydim. Deyim, deməyim? Desəm etirafım bomba partlayışı təsiri bağışlayacaqdı. Təşbeh çeynənmişdir. Lakin inanın, and içirəm ki, bütün bu illər ərzində mən ayrı təşbeh tapa bilmədim. Deyirlər gözələ al da yaraşır, şal da. Biz yağışın altında dayanmışdıq. Yağış gözəlləri belə isladıb büzüşdürür, aciz, yazıq, çirkin eləyir. Ancaq Nərgizə yağış da yaraşırdı. downloaded from KitabYurdu.org 58 Saçlarının qıvırcıqlarından sallanmış yağış damcıları kiçilmiş, miniatürləşdirilmiş üzüm salxımlarına bənzəyirdi. Saçında, qaşında, kirpiklərində parlayan yağış danələri mirvariyə, inciyə oxşayırdı. Üst-başına səpələnmiş yağış gilələri xırda dağ çiçəklərini andırırdı. Yağış onun saçlarını dağıtmış, yanağını, qaşını, kirpiyini yuyub yalamış və elə bil qara su olub gözünün gilələrinə yığılmışdı. Yağış onu hər budağından narın çiçək, ya da xırda meyvə sallanan ağaca oxşadırdı. Ona yağış da yaraşırdı. Bəli, hər şey dəyişmişdi. O, cavandı, gözəldi, Mənim yaşım ötmüşdü. Bu mütərəddidlik də o zamankı qərarsızlıq deyildi. O vaxt qarşımda yalnız öz biganəliyim, öz laqeydliyim, öz dəruni "soyuğum" dururdu. İndi isə real keçilməz sədlər. Yaş. Adamlar. Rəylər. Əxlaq normaları. Hər şey dəyişmişdi. Lakin bu duyğular mənə tanışdı. Mən onları simfoniyanın sonunda birinci hissəsinin mövzusunu tanıyan kimi tanımışdım. Bu mövzu bütün əsər boyu keçir. Dəyişir, ayrılaşır, özgələşir. Şadlıqdan keçir, kədərdən keçir, dalğınlıqdan keçir. Ancaq axırda onu yenə də tanıyırsan. O dəyişmişdir və dəyişməmişdir. O həm köhnə tanışdır, həm də yeni dost. O, həm ondakıdır, həm indiki. Bəli, hər şey dəyişmişdi. Amma yenə də lap o vaxtkı təki mən istəmirdim, heç istəmirdim ki, taksi gəlib çıxsın. Lakin onda da, indi də taksi gəlib çıxdı. Tindən buruldu. Yanı da dama–dama naxışlı, qabaq şüşəsi də yaşıl işıqlı. –Allo, taksi. Saxladı. İkimiz də dalda əyləşdik. Küçələr parıldayırdı. Lak çəkilmiş qara çəkmə kimi. Küçənin yaş qara aynası üzərində rəngbərəng işıqlar üzürdü. Yaşıl, sarı, qırmızı. Maşınların qabaq faraları küçələri sarı işıqla süpürür, dal faraların qan qırmızısı isə yol boyu ardlarınca sürünürdü. Al lenta təkin. İşıqforlar küçələrə yaşıl yarpaqlar səpmişdi. Göydə kəlağayı buludlar. Bulud yarğanlarından görünən downloaded from KitabYurdu.org 59 səma. Göz işlədikcə işləyən əngin. Bir də soyuq ay. Gecənin sarı xalı. Yerdə şəhər. Küçələr. Adamlar. Bu taksi. Bu taksidə dördümüz. Sürücü. Nərgiz. Mən. Bir də mənim əcaib məhəbbətim. Yox, bir də mənim yaşım – taksi sayğacının rəqəmləri kimi bir-birini təqib edən illərin sayı. Bir də qiyabi adamlar. Onların nəsihətləri, anlayışları, Bir də mənim kədərim. Bir də onun nə ağıla, nə tərifə, nə də bu maşına sığmayan gözəlliyi. Aşıq demişkən "tamam bir kəndə dəyən" yox, tamam bir şəhərə dəyən gözəlliyi. Bir də onun beynində və qəlbində, arzularında, yaddaşında, qulaqlarında, gözlərinin içində yer eləyib qalmış qarabuğdayı, qonur gözlü bir gənc, ağıllı, kamallı, həm də bir az dəli-dolu gənc. Qəflətən maşınımız dayandı. Elə bil işıqfor yelləncək kimi üstümüzə axdı. Küçə qəndillərində – yol boyu düzülmüş işıqforlarda sarı işıq qırmızıyla əvəz olurdu. Küçə boyu-qırmızı işıq dairələri. Gecənin lalələri. Soyuq, namehriban, isintisiz işıqlar. –Demək eyib olmasın, bu vaxt o tərəflərdə sizin nə işiniz var? Bu sözlərdə, onların deyiliş tərzində cavan bir qızın əmisinə, dayısına, yaxud yaxın ailə dostuna olan bir məhrəmlik duyulurdu. Mən də eyni şıltaq-qəmzəli ədayla cavab verdim: –Hər şeyi deməzlər ki... İşıqfor göz vurdu. Yollar açıldı. Maşın tərpəndi. Mən dedim: –Bəs sizinki nə məclisdi? –Asəfin ad günüdür, – mən bilirdim. – Ata-anasını tovlayıb evdən qaçırtmışıq. İndi ancaq özümüz olacayıq. Mən dedim: –Yəni ancaq cavanlar. Gör indi nə vur–çatdasın olacaq? O, yəqin ki, səsimdəki həsədi sezmədi. Riqqətləndirici bir sadəlövhlüklə təsdiq etdi. –Hə, – sonra əlavə etdi, – gəlin siz də gedək. Bu təklif quru nəzakət deyildi, riyakarlıq da deyildi. Bu downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|