A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
176 onun buna ehtiyacı yox idi. O güclüydü, mən isə onun kimi deyildim, mən zəif idim. Mən bunsuz bacarmazdım. Mən hər gecə on birdən gecə qalmırdım və hər gecə yatmazdan əvvəl qüvvətli dozada yuxu dərmanı içirdim. Ondan gizli içirdim. O bilsəydi, mənə nifrət edəcəkdi. Çünki onun bu dərmana ehtiyacı yoxdu. O güclüydü. Mən isə zəif idim. Mən bu dərmansız qala bilməzdim. Məni qınamayın, mən hər gecə qüvvətli dozada yuxu dərmanı içirdim. Yerimə girən kimi və heç bir şey haqqında düşünməmək və o saat yuxulamaqçün içirdim. Təsadüfən gecə yuxudan ayılıb qulaqlarımı şəkləməmək, hər pıçıltıdan, hər ayaq səsindən, hər şaqqıltıdan diksinməmək, səssiz küçədən keçən hər maşının tormoz səsini dinləməməkçün içirdim. Gözlərimi qaranlıq tavana dirəyərək nəyisə, nəyisə, nəyisə gözləməmək, gözləməmək, gözləməməkçün içirdim. Kərim dayının qara lövhədə familiyamı pozan fırçasını yuxuda görməmək, ayrı, daha dəhşətli yuxular görməməkçün, bərk, daş kimi, ölü kimi yatıb yalnız səhər oyanmaqçün, bu gecə də keçdi – deməkçün içirdim. Mən kimdən və nədən qorxurdum? Bəlkə, mən adam öldürmüşdüm, ev yarmışdım, hər nəysə bir cinayət eləmişdim, ifşa olunmaqdan qorxurdum. Bəlkə, mən siyasi bir qəbahət eləmiş, qeyri-ciddi bir söz demiş və ya yanımda deyiləndə eşitmişdim. Yox, bu cəhətdən mənim vicdanım təmiz idi. Amma mən ondan qorxurdum ki, günahsızlığına başımla zəmanət verəcəyim 9 nömrəli mənzildə yaşayan, uzun illərdən bəri tanıdığım bəstəkar dostumun da heç bir təqsiri yoxdu, lakin bir səhər mən siyahi-lövhədən rəqəmlərin yeni düzülüş sırasını öyrəndim: səkkizdən sonra 10 gəlirdi. Mən zəif, gücsüz, iradəsiz, aciz, bəlkə də qorxaq adam idim. Amma allaha and olsun ki, mən özümçün qorxmurdum. Mən onunçun qorxurdum – Şairə yoldaşımçün qorxurdum. Ən böyük qəbahət istedad, ən böyük cinayət ad–san, şöhrət, hörmət, ən böyük təqsir seçilmək və sevilmək, ən böyük günah öz ağlınla düşünmək sayılan bir çağda mən onun aqibətiyçün downloaded from KitabYurdu.org 177 qorxurdum. Onun parlaqlığından, qurbanı olacaq parlaqlığından qorxur, onu gözləyən şeyləri təsəvvür edəndə dəhşətə gəlirdim. Onu şer kürsülərində gurultuyla, alqışla qarşılayan, qədəminə güllər tökən gənclərin fərəhi və pərəstişi müqabilində onu qara zirzəmilərdə gözləyəcək intiqam, hayıf, qisas məni dəli eləyirdi. Mən bilirdim orada xalq məhəbbətini, xalq fərəhini bağışlamırlar. Dinləyicilərinin gözlərində qürur və sevinc oxuyan şair ən ağır cəzaya məhkum olur. Xalqın məhəbbəti ona ən böyük ittihamnamədir. Onu dinləyənlər özlərində insanlıq ləyaqəti, insanlıq qüruru, insanlıq fərəhi duyurlar. Onu eşidənlər özlərini azad bilirlər. Ona qulaq asanlar özlərini millət sayırlar. Məgər bu günahları ona bağışlamaq olardımı? Mən bilirdim ki, ora düşsə, orada bu hayıfı onda qoymayacaqlardı. Bütün bunlardan başqa o qadın idi. İncə, gözəl, zərif, həssas və həzin sənətkar bir qadındı, şairə idi. Ora düşən kişilər haqqında danışılan dəhşətlər ən dahi bir rəssamın çəkə biləcəyi cəhənnəm mənzərələrindən müdhiş idi. Ora düşən qadınlar haqqında danışılanları, on beş dəmir qapı dalından süzülüb xeyli yumşalaraq bizə, hələ çöldə gəzən adamlara gəlib çatan müdhişliklər haqqında mən söhbət açmaq istəməzdim. Əvvəla ona görə ki, siz hələ çox gəncsiniz. Əgər siz daha yaşlı olsaydınız belə mən bildiklərimi və eşitdiklərimi danışmazdım. Belə şeyləri insan-insana danışmamalıdır. Belə söhbətlər, belə mənzərələr yaddaşda yara kimi qalan bu dəhşətlər qurd kimi adamın öz içini yeməlidir. Danışılmamalı-danışılmamalı – deyə o əsəbi və qırıq–qırıq deyirdi. – Adamlar belə şeyləri danışmamalı, yox ümumiyyətlə görməməli, bilməməlidir. Bunu görən, bilən, eşidən adam insanlıq ləyaqətini, nə isə ona insan olmaq haqqı verən bir hüququ itirir. Onunçün qadın idealı, əbədi qadınlıq idealı yoxdur. Bunları eşidən, görən, bilən qadın haqqında, dəhşətsiz düşünə bilməz. Bunu eşidən, bilən, görən öz anası haqqında düşünməməlidir, onu xatirinə, yadına gətirməməli, gözləri qarşısında canlandırmamalıdır. Bunu görən, eşidən, bilən downloaded from KitabYurdu.org 178 bacısının gözünə baxmamalıdır. Bunu görən, eşidən, bilən allaha, allah yoxdursa, bilmirəm kimə, bəlkə mamaçaya dua etməli, yalvarmalıdır ki, heç bir vaxt ona: "Gözün aydın, qızın oldu" deməsin. Bunu görən, eşidən, bilən əgər arvadını bərk sevirsə onu öldürməlidir. Qonağım qışqırıb hıçqırmağa başladı. Mən yenidən güclə onu sakit etdim. O, dərhal yenidən danışmağa başladı: –Ora düşən qadınlardan eşitdiyimə görə yalnız biri xoşbəxt olubmuş. Onun xasiyyətindəki qəribəlik haradansa qadının taleyini həll edənlərin qulağına çatıbmış. Bu qadını xilas etmişdir. Bu qadın cavan və üzdən süfayi olmasına baxmayaraq "uşaqları" yalnız bir cəhətdən – "psix"liyi cəhətdən maraqlandırmışdır. Onlar qadının bir qədər qəribə olmasını və qorxu maniyasını şən zarafatlarına hədəf edərək gecələr müxtəlif qorxunc qiyafələrdə, maskalarda, əcaib səslər çıxararaq qadın qalan tənha və qaranlıq kameraya gəlir, qadını ürəyi gedənəcən qorxuzur, yalnız o hərəkətsiz qalıb qəşş edəndən sonra gülə–gülə çıxıb gedirdilər. Onlar bununla kifayətlənirdilər. Bu arvad xoşbəxt imiş. Düzdür, iki–üç belə seansdan sonra o sağalmaz bir halda dəli oldu və bir həftə sonra məhbəs xəstəxanasına düşdü. Ora düşən qadınlardan mən eşitdiyimə görə bu ən xoşbəxti imiş. Qalanları isə... Siz boksçuların kim olduğunu bilirsinizmi? – deyə o birdən birə mənə müraciət etdi. Mən cavab verməyə imkan tapmamış o sözünə davam etdi: –Yox, o siz bilən boksçuları demirəm, idmançıları demirəm. Yəni onlar da idmançılardır. Onlarda da idman azarı, müəyyən həvəs və ehtiraslar var. Küçədə onları görsəniz bir-birlərini "bizim uşaqlarımızdandır" deyə adlandıran bu gənclər çox gözəl və səliqəli, son moda üzrə geyinmiş, son dərəcə mədəni, nəzakətli, həmişə bir qulağı ayıq, xoş təbəssümlü, kos bəbəkli adamlardır. Bəziləri hətta bu kos bəbəklərini bir anlığa bir nöqtədə saxlayıb insanların gözlərinin içinə düz baxmağı da downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|