A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
185 –Mən çox gözəl bilirəm ki, məni və səni nə gözləyir. Lakin hələ heç bir şey yoxdur. Bilirsən nə var? Bu barədə düşünmə. Bəla gəlməmiş yas qurmaq lazım deyil. Heç bir şeydən qorxmadan, heç bir dəhşət gözləmədən yaşamaq, ciyər dolusu, ürək dolusu, beyin dolusu yaşamaq, işləmək, yaratmaq, qurmaq, sevinmək və xoşbəxt olmaq lazımdır. Belə danışmaq onunçün çətin deyildi. O güclü və mətin idi. O xoşbəxt olmağı bacarırdı, o heç nədən qorxmurdu. Bəs mən? And olsun allaha, mən yalnız onunçün qorxurdum. Lənətə gəlmiş xəyallarım mənə dəhşətli lövhələr çəkirdi. Mən o gözəli, o zərifi, o incəni Sənanın və Sənan kimi dodağına gülüş yapışdırılmışların qıllı əlləri arasında çapalayan görürdüm. Aman, bu vahiməli lövhələr indi də mənim gözlərim qarşısındadır. Onlar ölənə qədər məni təqib edəcəklər. O, axırıncı sözləri boğuq hıçqırıq içində dedi. Sonra yavaş– yavaş özünü ələ aldı. Susdu və sakit davam etdi. –Onlar elə həmin gecə gəldilər. Amma bilirsinizmi, bu təfərrüat da maraqlıdır. Həmin gecə yerimizə girməmişdən əvvəl o qəflətən mənə dedi: –Bu gecə iki doza at. Oyanmayasan. Mən dik atıldım. O gülümsündü. Məni elə bil ilan çaldı. Deməli o hər şeyi bilirmiş. Mənə elə gəldi ki, o mənə nifrət edir. Mən ona sual verməyə cəsarət etmədim. Yerimin içində qovrulurdum. Birdən onun səsini eşitdim. –Hələ yuxulamamısan ki? –Yox.
–Onda yuxulamamışdan sənə deyim, bil. Dünyada heç kəs mənə səndən əziz olmamışdır. Nədənsə məni ağlamaq tutdu. O dedi:
–Geçən xeyrə qalsın. Qarşı qonşumuzgildə qonaqlıq idi. Musiqi səsi gəlirdi. Yorğun səsli bir qız qəmli bir muğam oxuyurdu. Deyəsən downloaded from KitabYurdu.org 186 "Humayun" idi. Həmin o gecə mən yuxumda dənizi, bulvarı və arvadımı görürdüm. Həmin bu gecə saat on üçün qarşıdakı qonşugildə qonaqlar toplanmağa başlandı. Qarşı qonşumuzgilin oğullarının ad gününü bayram edirdilər. Bir neçə gün əvvəl ev yiyəsinin yaxın dostu tutulmuşdu. Bu işdən zərrə qədər də qəmlənmədiyini və bu köhnə dostuyla heç bir əlaqəsi olmadığını camaata isbat etməkçün qonşumuzgil bu gecədəki ziyafəti xüsusi bir təntənəylə hazırlamış və xüsusi bir hay–küylə keçirirdilər. Həmin bu gecə saat on birdə Kərim dayı bir həftə işlənmədiyinə görə qabda quruyub bərkimiş rəngə və qərtməklənmiş fırçasına baxıb arvadına dedi: –Çoxdandı bir səs yoxdu a – tavana, yuxarı mərtəbələr səmtinə baxıb mənalı gülümsündü. Həmin bu gecə saat on ikidə Sənan geyinib çıxmağa hazırlaşırdı. Qoca anası: –İşin necədir? – deyə soruşdu: Sənan dedi: –Sən yat. Mən gec gələcəm. –Paltonu çiyninə sal, soyuq olar, – deyə ana böyük bir nəvazişlə oğluna baxdı. Sənan əyilib anasının alnından öpdü və səssizcə qapını ardınca bağlayıb getdi. Ananın gözlərində sonsuz bir fərəh vardı. Həmin bu gecə saat birdə bizim qapımız döyüldü. Oyanmazdan bir qədər əvvəl (real həyatda bir neçə an, yuxuda isə bu bir neçə an mənə uzun bir müddət kimi göründü) kimsə məni döyürdü. Ağrı hiss etmirdim. Lakin kəsik–kəsik, aramla, səbirlə vurulan zərbələrin səsini eşidirdim. Oyananda bu zərbələrin qapıya vurulduğunu anladım. Saniyənin yüzdə biri belə keçmədən hər şeyi qavradım. Sanki axır ayların bütün dəhşətli hissləri, ən amansız şübhələrim, ən qorxunc fərziyyələrim, qorxularım, təlaşım, intizarım birləşib təmkinli zərbələrlə qapını döyürdülər. Mən downloaded from KitabYurdu.org 187 nə edəcəyimi bilmirdim. Bu saatları min–milyon dəfə xəyalımda canlandırıb hər anını, hər hərəkətini yüz dəfə ölçüb– biçmişdimsə və hər şey də məhz mənim zənn etdiyim kimi olurdusa da hər halda mən nə edəcəyimi bilmir, milyon dəfə hazırladığım, düşündüyüm, hətta məşq elədiyim sözləri və hərəkətləri bir an içində unutmuşdum. Bir-birindən dəli fikirlər başımda atlanıb–düşürdü. Qapını açmamaq, sındıranacan gözləmək. YOX, pəncərədən atılmaq, xurd–xəşil olub ölmək. YOX, ağır kağızbasanı içəri girən birinci adamın başına çırpmaq, YOX, əlimə nə keçsə qapıya, hələ açılmamış qapıya vıyıldatmaq, sonra yenidən əlimə nə keçsə girənlərin başına çırpmaq, YOX, tutulanacan vuruşmaq, qollarım bağlanandan sonra vuruşmaq, yerə sərilmək, dişləmək, yıxılmaq, təpikləmək, ölənəcən, ürəyim partlayanacan fiziki müqavimət. BƏS O? YOX, içəri girənlərin ayağına yıxılmaq, yalvarmaq, YOX, bədənimdən atılıb çıxmaq, quş olub uçmaq, YOX. Allaha, bu dəqiqə inandığım Allaha yalvarmaq, YOX, ağlamaq, YOX, qəhqəhə çəkib gülmək, YOX, sakit olub uzanmaq, özünü yuxululuğa, ölülüyə qoymaq, YOX, attanıb düşmək, YOX, oturmaq, YOX, dəli olmaq, YOX, pəncərədən bağırıb kömək istəmək, YOX, özümü ələ alıb, mühakimə və tədbirlə tərpənmək, rahat ürəklə qapını açmaq, xoş üzlə, təmiz vicdanla qarşılamaq, YOX, qaçıb stolun altında gizlənmək, YOX, onu yuxudan oyatmaq, YOX, oyatmamaq, YOX, bəs nə etmək, nə etmək, nə etmək? Birdən kəsik–kəsik, aramla, səbirlə, inamla döyülən qapı tappıltılarının tənəffüsündə, axırıncı tappıltının səsi əriyib sükuta qarışanda və yeni tappıltı passajı başlananacan araya çökmüş lal bir sakitlikdə əsməyən, amiranə, arxayın və əmin bir səs eşitdim. –Qapını aç. Bunu o dedi. O ayıq imiş. Amma gözləri qapalı idi. Üzü sakit idi. Qaranlıqda rənginin qaçıb–qaçmadığını təyin etmək çətin idi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|