A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
191 –Sən mənim qızıma oxşayırsan. Sən mənim qızıma oxşayırsan, – deyə aramsız təkrar eləyirdi. Mən kəkələyə–kəkələyə: –Axı, siz dediniz oğlunuz, – deyə başlayıb qurtara bilmədim. –Bəlkə də qızım idi, bəlkə də oğlum idi, mən bilmirəm, bilmirəm, bəlkə də oğlum idi. Bəlkə də qızım idi, – deyə o kəsik– kəsik təkrar edirdi: – Bəlkə də qızım idi, bəlkə də oğlum idi. Birdən "nəğməsini" kəsib kəskin bağırdı: –Mən nə bilim nə idi, o ki doğa bilmədi. Mən onu hamilə öldürdüm. – Sonra cümləsinin quruluşunu dəyişib yenə həmin fikri təkrar elədi – Mən onu öldürəndə hamilə idi, – və yenidən: –Bəlkə də oğlum idi, bəlkə də qızım idi – deyə oxumağa başladı. Bunun nə qədər davam etdiyini deyə bilmərəm. Özümü ələ alıb yenidən hər şeyi qavramağa başlayanda görünür bir xeyli vaxt keçmişdi. O da sakit olmuşdu. Mümkün qədər təmkinli olmağa çalışaraq yenidən danışmağa başladı. –O gecə mən bütün iradəmi toplayaraq bıçağı sərrast vurdum. Sonra ürəyim getdi. Sonra heç bir şey yadımda deyil. Həkimlər mənim ən ağır bir ruhi xəstəliyə tutulduğumu qərarlaşdırmışlar. Bu məni xilas etdi. Mən yalnız beş ildən sonra sağaldım və sürgün edildim. İki il qabaq amnistiya düşdüm. İndi siz hər şeyi bilirsiniz, – deyə o mənə müraciət etdi, – məni azad etmişlər. Mən bəraət qazanmışam. İndi siz deyin, əgər ümumi, mücərrəd bir həqq, bir insanlıq məhkəməsi varsa, deyin mən onun qarşısında bəraət qazana bilərəmmi? Məni insan saymaq olarmı, məni bağışlamaq olarmı? Aralığa sukut çökdü. Sonra o: –Cavab verməyə tələsməyin, – dedi. – Yaxşı–yaxşı fikirləşin. Anlayın. Mən aramla dedim. –Mənim sizi bağışlamağa, ya ittiham etməyə heç bir downloaded from KitabYurdu.org 192 hüququm yoxdur. Amma əgər məndən soruşursunuzsa, mən sizi anlayıram. –Bir yaxşı–yaxşı düşünün. Mən caniyəm. Mən adam öldürmüşəm. Mən arvadımın qatiliyəm. –Siz cinayətinizin cəzasını çəkmisiniz. İztirab sizin günahınızı silmişdir. –Belə bir cinayətin cəzası varmı? Hansı cəza bu cinayətə layiqdir? –Yox, – dedim. – Bu cinayət məcburidir. Siz arvadınızı sevdiyiniz üçün öldürmüşsünüz. Sizin ayrı yolunuz yox idi. –Tələsməyin, – deyə o qışqırdı – Yalvarıram, tələsməyin. Unutmayın ki, bütün danışdıqlarımı siz mənim baxışımdan qəbul etmisiniz. Bəlkə bütün bu dəhşətli mənzərələr mənim qorxaqlığımın böyüdücü şüşəsinin altından göründüyüçün bu qədər dəhşətlidir. Bəlkə orada mənim arvadımı heç də dəhşətli şəhvət oyunları gözləmirmiş. Bəlkə... Mən etiraz etmək istədim. O, ağzımı açmağa qoymadan davam etdi: –Axı mən tək arvadımı öldürməmişəm. Mən həm də onun bətnindəki yeni bir insan həyatını tələf etmişəm. Oğlumu, ya qızımı, bəlkə gələcək dahi bir rəssamı, bəlkə insanları xərçəng xəstəliyindən xilas edəcək bir təbibi öldürmüşəm. Dünyada insan həyatının yaranmasından böyük möcüzə və insan həyatını məhv etməkdən böyük cinayət varmı? Bunu da bağışlamaq olarmı? Mən isə birini yox, gör neçəsini öldürmüşəm. Arvadımı. Bir. Onun uşağını. İki. Bəlkə arvadım əkiz doğacaqmış. Onda üç. Üç nəfər. Yox, dörd. –Dörd niyə? Dördüncü kimdir? –Dördüncü də mən özüm. Axı mən də ölmüş kimiyəm. Mənim yaşamağımın heç bir mənası yoxdur. Məndən də böyük cinayətkar varmı? Hamısı da qorxaqlığımın üstündə. Axı mən sonra bildim. Arvadımı heç bir təhlükə gözləmirmiş. Onun başından bir tük belə əysik olmayacaqmış. Onu tutmağa yox, şahidliyə də yox, elə–belə söhbətə çağırırlarmış. Tamamilə downloaded from KitabYurdu.org 193 başqa bir məsələ üçün. Tamamilə kənar bir məsələ üçün. Mən bunu çox sonralar bildim. Onu kənar bir məsələyçün çağırırlarmış, eşidirsinizmi, çağırırlarmış, tutmurlarmış, yox, o bir–iki saatdan sonra evə qayıdacaqmış, eşidirsinizmi, qayıdacaqmış. Mən onu nahaq öldürmüşəm, eşidirsinizmi, nahaq? Qorxaqlığımdan. Mən dedim: –Bir də zamanın hökmündən. Hər gecə mənzilləri boşalan qonşularınızın taleyi, Kərim kişinin qara fırçası, Sənanın azğın zarafatları üzündən. Mən bunların hamısını çox gözəl başa düşürəm. Özünüzü qınamayın. Siz arvadınızı dəlicəsinə sevirsinizmiş. Sizi əfv etmək olar. –Sizi əfv etmək olar, – deyə o məni yamsıladı. Sonra o mişar səsini, diş yonan maşın səsini andıran paslı və xırçıltılı, adamın bütün əsəblərini yerindən oynadan bir gülüşlə qaqqıldadı. Ağzını düz uzümə tutub: –Sən hər şeyi bağışlayırsan? – dedi – Bilirsənmi mən kiməm? Mən onun üzünün ifadəsindən və səsindən diksindim. Bilmirəm nədən, lakin məndə belə bir hiss vardı ki, bütün bu axşam eşitdiklərimdən daha qəribə bir şey eşidəcəm. Bu sövqi- təbii hiss məni aldatmadı. Qonağım: –Bilirsənmi mən kiməm? – deyə bağırırdı, – bu çapığı görürsənmi? Qonağım ilan kimi yumşaq, sürüşkən, çiriş bir səslə, qılığa girici, aldadıcı bir ahənglə qulağıma pıçıldayırdı. –Sənanın gözləri qırmızıydı. Qara bığları vardı, qulaqları kiçikdi, burnu düzdü, dodaqları – o bərkdən gülməyə başladı – dodaqlarında... – yenidən gülüşlə sözünü kəsdi – dodaqlarında bax belə çapıq vardı – deyə kəskin hərəkətlə yerindən qalxdı. –Çapıq? – Elə bil məni ildırım vurdu. Deyəsən, ağlım çaşırdı. Birdən özüm dəli kimi qışqırmağa başladım. –Sənan sənsən, Sənan sənsən! downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|