kölədir, heç bir yaxşı şey olmadığı kirni, məişət təlabatları xüsu-
sunda əmrlər verməyin də çox yaxşı ilə heç bir əlaqəsi yoxdur.
2. Lakin hər bir hakimiyyəti zalımanə hesab etmək düzgün de-
yil. Axı azad adamlar üzərində və qullar üzərində olan hökm-
ranlığın fərqi, öz xarakterinə görə azad və öz xarakterinə görə
kölə olanların arasındakı fərqdən heç də az əhəmiyyətli deyil,
mühakiməmizin əvvəlində buna kifayət qədər diqqət yetirilmiş-
di. Digər tərəfdən fəaliyyətsizliyin fəaliyyətdən yüksək tutulub
təriflənməsinə heç bir əsas yoxdur, çünki xoşbəxtliyi şərtləndi-
rən, məhz fəaliyyətdir, həm də ədalətli və təmkinli adamların
fəaliyyətinin sonu bir çox gözəl işlərlə nəticələnir. 3. Belə bir
müəyyənləşdirmədən sonra kimsə, çox güman, bu fikrə düşə-
cəkdir ki, hamının üzərində ali hakimiyyətə malik olmaq - ən
zəruri şeydir, yaxud bu halda daha çox gözəl işlərin görülmə-
sinə imkanat yaranır1, belə ki, kim hökm sürə bilirsə, bu səla-
hiyyəti öz yaxınına güzəştə getməlidir, lakin hakimiyyəti atanın
oğuldan, oğulun atadan, dostun dostdan almasını hesaba
almadan, ondan almağa çalışmalıdır. Axı ən zəruri şey hər şey-
dən daha yaxşıdır, rifah içində yaşamaq isə ən zəruri şeyin
özüdür ki, var.
4.
Əgər talan edənlər və zor işlədənlər bilsəydilər ki, bütün
mövcud olan şeylərin hamısından yaxşı nədir, bəlkə də bu fikir
doğru ola bilərdi, lakin bu, çox guman, mümkün olmadığı üçün
göstərilən fikir də yanlışdır. Axı kişi qadından, ata övladlarından,
ağa kölədən nə qədər fərqlənirsə, birinin digərindən bir o qədər
fərqlənməsini çox yaxşı iş saymaq olmaz; kim qanunu tapdala-
yırsa, həmin adam artıq onun yolundan uzaqlaşdığından, mə-
ziyyətlər bu pis işi sonradan düzəltmək vəziyyətində olmur. Axı
bir-birilə eynilik təşkil edən çox yaxşıyla qanunauyğunluq ara-
sında əvəzlənmə var2, yaxud o həm bərabərçiliyi meydana
çıxarır, həm də oxşarlığı; bərabərlər arasında bərabərsizliyin və
254
eynilər arasında fərqin olması qeyri-normal haldır, heç bir qeyri-
normal şeysə çox yaxşı ola bilməz. Buna görə əgər birisi digə-
rini xeyirxahlıqda üstələyirsə və ən yaxşı cəhətdən iş görmək
iqtidarındadırsa, onda belə adamın ardınca getmək çox yax-
şıdır, ona tabe olmaq isə - qanunauyğundur. Belə adam xeyir-
xahlığa malik olmaqla bərabər fəaliyyət də göstərməlidir.
5.
Əgər bunların hamısı belədirsə və əgər yaxşı iş xoşbəxt-
lik nesab edilməlidirsə, onda hər bir dövlət üçün də, o cümlədən,
hər bir adam üçün də ən yaxşı həyat işgüzar həyat olardı. Lakin
bəzilərinin düşündüyü kimi, əməli işin digər şeylərə yönəldilməsi
vacib deyil; əməli iş təkcə, fəaliyyətin özündən meydana çıxıb
müsbət nəticələr naminə tətbiq edilən ideyalardan ibarət deyil, o
nəzəriyyə və fikirlər daha böyük əhəmiyyətə malikdir ki, bunlarda
məqsəd - onların özüdür və özləri naminə mövcud olmalarıdır.
Axı burda da məqsəd yaxşı işdən ibarətdir, belə ki, bunda da
fəaliyyət var; biz hətta ciddi halda o adamların praktiki fəaliyyəti
barədə danışırıq ki, onların fikri kənarda baş verən işlərə
istiqamət verir. 6. Buna baxmayaraq özlərindən ötrü təşkil edilən
və bu vəziyyətdə3 qalmağa üstünlük verən dövlətlər də
fəaliyyətdən çəkinməlidir; onlar az da olsa fəaliyyət göstərə bilər,
çünki dövlətin hissələri arasında cürbəcür əlaqələr mövcuddur.
Bunu ayrı-ayrılıqda hər bir adam barəsində də demək olar, zira
əks halda Allahın və bütün dünyanın gözəl varlığını təsəvvürə
gətirmək çətin ki, mümkün olardı, onlar isə, onlara xas olan
coşğunluq nəzərə alınmasa, heç bir fəaliyyətdə bulunmur.
Beləliklə, aydındır ki, ən yaxşı həyat ayrı-ayrılıqda hər
adam üçün və bütövlükdə dövlət üçün eyni bir şeydən ibarətdir.
IV.
1. Biz yuxarıda deyilənləri müqəddimə şəklində
söylədikdən sonra, qalan dövlət quruluşu formaları haqqında
isə biz öz fikrimizi əvvəllər ifadə etmişdik, o şeyləri müzakirə
255
etməyin vaxtı gəlib çatmışdır ki, onlar hələ araşdırılmayıb, hər
şeydən öncə isə aydınlaşdırılmalıdır ki, arzu olunan quruiuşun
olması üçün dövlət qarşısında hansı tələblər qoymaq lazımdır.
Axı ən yaxşı dövlət quruluşu ona münasib xarici şərait olmadıq-
da meydana çıxa bilmir. Buna görə bizim haqqımtz var ki,
istədiyimiz kimi bir çox ilkin şərtlər irəli sürək. Amma bunlardan
heç biri, əlbəttə, yerinə yetirilə bilməyən olmamalıdır. Mən, mə-
sələn, vətəndaşların sayı haqqında, ərazinin böyüklüyü haq-
qında məsələləri nəzərdə tuturam.
2. Hər qəbildən olan sənətkarın, məsələn, toxucunun,
gəmiqayıranın sərəncamında onun işi üçün yararlı olan material
olmalıdır; və bu material nə qədər yaxşı hazırlanmış olsa, sənət
məhsulu da, şübhəsiz, bir o qədər gözəl olacaq. Eləcə də döv-
lət xadiminin və qanunvericinin sərəncamında müvafiq və
yararlı material olmalıdır. Vətəndaşların bir yerdə bulunması
dövlətin mövcud olmasının təmin edilməsi üçün ilkin şərtdir;
ortaya sual çıxır: onların sayı çoxmu olmalıdır, onlar hansı təbii
keyfiyyətlərə malik olmalıdır, eləcə də ərazi hansı böyüklükdə
olmalı və onun xüsusiyyətləri necə olmalıdır?
3. Əksəriyyət hesab edir ki, xoşbəxt dövlət öz ölçülərinə
görə böyük olmalıdır. Lakin bu fikir doğru olsa da belə, hər halda
onlarbunu başa düşmür ki, hansı dövlət böyük olmalıdır, hansı isə
kiçik. Onlar dövlətin böyüklüyünü onun əhalisinin miqdarı ilə
ölçürlər; lakin diqqəti daha çox kəmiyyətə deyil, imkana yetirmək
lazımdır. Axı dövlətin də öz vəzifələri var, ona görə də eləsini ən
böyük dövlət hesab etmək lazımdır ki, o, həmin vəzifələri ən yaxşı
surətdə həyata keçirmək vəziyyətində olsun. Məsələn, Hippokratı
bir həkim kimi böyük adlandırmaq olar, ancaq bir insan kimi
ondan daha yüksək boyu ilə fərqlənənlərlə müqayisədə bunu
demək olmaz. 4. Lakin miqdar da əgər meyar sayılmalıdırsa, bu
halda yenə də təsadüfi miqdara əsaslanmaq olmaz (axı
256
dövlətlərdə istər-istəməz çoxlu qullar, habelə meteklər və
əcnəbilər vardır), lakin yalnız o əhalini hesaba almaq lazımdır ki, o,
dövlətin hissəsini təşkil edir, həın də dövlətin çox mühüm
mənsubiyyətidir. Belə qəbildən olan əhalinin çoxluğu, doğrudan
da, böyük dövlətin nişanəsidir, sənətkarları çox, ağırsilahlı qoşunu
az olan dövləti isə böyük dövlət saymaq olmaz; axı böyük dövlətlə
əhalisi çox olan dövlət - eyni-eyni şeylər deyil.
5.
Amma təcrübə göstərir ki, əhalisi həddən artıq çox olan
dövlətlərin yaxşı qanunlarla idarə edilməsindən ötrü söz de-
məmək son dərəcə çətindir; hər halda biz görürük ki, o dövlət-
lər, hansılar ki, çox yaxşı quruluşları ilə məşhurdur, öz əhalisi-
nin sayının həddən artıq artmasına yol vermir. Bu məntiqi fikirlər
əsasında da aydındır: axı qanun nə isə bir qaydadır; qanunçu-
luq gözəl qaydanın özüdür ki, var; amma həddən artıq böyük
miqdar qanunun qarşısına sədd çəkir. Bu, ilahi qüvvənin işi
olardı, hansı ki, kainatın birliyini təmin edir (oikoymenen).
6. Çox yaxşı özünün ifadəsini, adətən, miqdarda və böyüklükdə
tapır, buna görə o dövlət də çox yaxşıdır ki, orada yuxarıda gös-
tərilən böyüklüyun və həddin4 birliyi var. Amma ki, bütün digər
şeylər - heyvanlar, bitkilər, alətlər kimi dövlətin böyüklüyünün
də müəyyən həddi var. Doğrudan da, həddən artıq kiçik olan,
yaxud öz böyüklüyü ilə seçilənlərdən heç biri onlara xas olan
imkanı həyata keçirmək iqtidarında olmur, bir halda öz təbii xü-
susiyyətlərini tamamilə itirir, digər halda - pis vəziyyətə düşür.
Belə ki, məsələn, bir qarış böyüklükdə olan gəmi, ümumiyyətlə,
gəmi deyil, eləcə də iki stadiya böyüklüyündə olan gəmi5;
müəyyən ölçülərə qədər çatdırılmış gəmi öz səfərini bir halda
ölçülərinin kiçik olması üzündən, digər halda isə - olduqca
böyük olması üzündən pis başa çatdıracaq.
7.
Eyni surətdə də əhalisinin sayı olduqca az olan dövlət
heç bir şeydən asılı deyil (dövlət isə müstəqil bir şeydir).
257
Dostları ilə paylaş: |