13. Yenə də buna qarşı, könülsüzlüyün xeyrinə əsas var.
Doğrudan da, təmkinli öz xoşu ilə təmkinlidir: axı onu təriflə-
yirlər, özü də könüllü surətdə etdiyi hərəkətlərə görə tərifləyir-
lər. Lakin coşğun həvəslə edilən işiər, əgər könüllü hərəkət-
dirsə, onda istəyin əksinə edilən işlər könüllü deyil. Təmkinli isə
istəyin əksinə hərəkət edir, onda belə çıxır ki, təmkinli könülsüz
surətdə təmkiniidir, amma bu həqiqətə oxşamır. Deməli, coş-
ğun həvəslə də görülən işlər öz növbəsində könüllü deyil.
Bunu meylin təhrik etdiyi hərəkətlər haqqında da demək
olar: burda da coşğun arzuya aid olan əsaslar öz gücündə
qalır, bir halda ki, qəzəb həm pozğun, həm də təmkinli adamı
bürüyə bilər, onlar da həmin aporiyanı yaradır.
Bizə daha bir səpgidə olan cəhdi müzakirə etmək qalır,
hansı ki, biz bunu istək (boylesis) adlandırırıq. Bu könüllüdür-
mü? Bizə deyəcəklər: pozğun adamlar nəyə səy edirsə, onu da
istəyir; deməli, pozğun adamlar öz istəkləri ilə pis hərəkət edir.
Amma könüllü olaraq axı heç kəs pis iş görmür, əgər bilirsə ki,
bu pis işdir; pozğun adam isə bilsə də pis iş - pisdir, əgər belə
istəyirsə, hər necə olsa bunu edəcək. Belə çıxır ki, o könülsüz
hərəkət edir, istək isə könüllü olmayan bir şeydir. Bu kimi fikir-
lər, bununla belə, pozğunluq və pozğun [anlayışının özünü] ara-
dan götürür. Axı pozğun könülsüz hərəkət edirsə, onu pisləmək
olmaz; amma onu pisləyirlər; deməii, onun hərəkəti könüllüdür,
nəticə etibari ilə istək könüllüdür.
Madam ki, bəzi əsaslar açıq-aşkar bir-birilə ziddiyyət təşkil
edir, könüllülük [anlayışına] aydınlıq gətirmək lazımdır.
14. Hər şeydən öncə, əlbəttə, zor (bia) və məcburiyyət
(anagke) haqqında danışmaq lazımdır, cansız şeylərə də zor
[tətbiq edilə bilər]. Doğrudan da, hər bir cansız şeyin özü-
nəməxsus yeri var: od üçün bu yuxarıdır, yer üçün aşağı. Lakin
330
burda, şübhəsiz, zor tətbiq edilməsi mümkündür, belə ki, daş
yuxarı hərəkət edəcək, od isə - aşağı. Heyvanları da zora mə-
ruz qoymaq olar - deyək ki, düz qaçan atı tutub yana döndər-
mək. Haçan ki, xasiyyətin və ya istəyin əksinə edilən hərəkət-
lərin səbəbi kənardadır, biz bütün belə işləri zorla görülən işlər
adlandırırıq. Əksinə, harda ki, səbəb [icraçıların] özlərindədir,
orda biz zor haqqında danışmırıq. Əks təqdirdə isə pozğun
adam etiraz edəcək və özünü pis saymayacaq: o deyəcək ki,
coşğun həvəs ona güc gəldiyindən özünü belə pis aparır.
15. Beləliklə, zora bu tərifi verək: zor orada öz yerini tapır
ki, hərəkət etməyə məcbur edən səbəb kənardadır: əksinə,
harda ki, səbəb şeyin özündədir, orada zor yoxdur.
Öz növbəsində məcburiyyət və məcbur olmaq (toy
anagkaioy) haqqında danışmaq lazımdır. Heç də həmişə
nəyinsə haqqında danışmaq vacib deyil. Biz həzz almaqdan
ötrü nə isə təşkii etdikdə bunu etmək lazım deyil. Axı demək
düzgün olmazdı ki, həzz kimisə öz dostunun arvadını zorla-
mağa məcbur etdi. Səbəb odur ki, məcburiyyət də hər şeydən
deyil, yalnız kənardan baş verə bilər - məsələn, kim isə vəziy-
yətlə əlaqədar məcbur olub, daha vacib bir şeyi xilas etməklə,
ziyana düşür: deyək ki, mən məcbur olub tələsik zəmiyə get-
dim, əks təqdirdə orda hər şey məhv olacaqdı. Beləliklə, məc-
buriyyət bu kimi hallara aiddir.
16. Əgər heç bir meyldə (hormei) könüllülük yoxdursa,
onda o, görünür ki, niyyətdə (dianoia) kök salıb. Qəsdsiz-qərəzsiz
(akoysion) - bu odur ki, məcbur olaraq, zorakı surətdə və
üçüncüsü niyyət olmadan edilir. [Həyatda olan] hadisələr - buna
sübutdur. İnsan haçan vurursa, öldürürsə, yaxud başqa bir şeyi
bilmədən edirsə, biz deyirik ki, o bunu təsadüfən edib və [bununla
331
bərabər etiraf edirik ki, ] könüllü iş - qəsdən ediləndir. Nəql edirlər
ki, məsələn, bir qadın kiməsə içmək üçün məhəbbət içkisi
(philtron) verir və adam sonra həmin bu içkidən ölür, qadın isə
aeropaqın qarşısında durğuzulur, lakin məhz ona görə bəraət alır
ki, hərəkətində pis niyyət olmayıb: istədikdən içirdib, lakin səhv
edib. Ölüm hadisəsini qərəzsiz hesab etdilər, çünki o məhəbbət
içkisini adam tələf etmək niyyəti ilə verməmişdi. Burdan görünür
ki, könüllü iş qəsdən edilən işlə bir-birinə uyğun gəlir.
17.
Azad seçmənin (proairesin) nə olduğunu müzakirə
etmək qalır, bu cəhddirmi, yoxsa yox. Cəhd digər canlı məxluq-
lara da xasdır, azad seçmə isə yox; axı seçmə düşüncə (meta
logoy) ilə müşayiət olunur, düşüncə isə heyvanlardan
[insandan başqa] heç birinə xas deyil, belə ki, seçmə cəhd ola
bilməz. Lakin o - istək ola bilərmi? Yoxsa yenə yox? Axı istək
əlçatmaz şeylərə aiddir: biz istərdik ki, məsələn, ölməz olaq,
lakin bunu özümüz seçmirik. Daha bir şey. Seçmə məqsədin
özünə deyil, ona aparan şeyə yönəlib: məsələn, heç kəs özü
üçün səhhət seçmir, lakin biz səhhət üçün faydalı olan şeyləri
seçirik - gəzmə, qaçma; istək, əksinə, məqsədin özünə yö-
nəlib: biz sağlam olmaq istəyirik. Beləcə, burdan da görünür ki,
istək və seçmə bir-birinə uyğun deyil. Seçmə (proairesis), gö-
rünür ki, bu sözün əsl mənasına uyğun gəlir: biz birini digərinin
yerinə seçirik, məsələn, yaxşını pisin yerinə. Beləliklə, hər dəfə
seçmə təklif olunan zamanda biz üstünlüyü (antikatallatto-
metha) pisə deyil, yaxşıya verdiyimiz üçün, bizə elə gəlir ki,
seçmə haqqında danışmağın yeri var.
Əgər, bu surətlə, cəhdin formalarından heç biri seçmə de-
yilsə, onda bəlkə seçmə götür-qoyla (to kata dianoian) bağlı-
dır? Yoxsa, ola bilsin, yenə yox? Axı biz götür-qoy etdikdə çox
şeylər haqqında düşünürük və özümüzdə fikir yaradırıq, lakin
332
biz götür-qoy etdiyimiz zaman seçim edirikmi? Çox güman,
yox. Axı biz Hindistanda [nə edildiyi] barədə tez-tez götür-qoy
edirik10, amma heç bir seçim etmirik. Deməli, seçmə - götür-
qoy etmək deyil.
Əgər seçmə ayrı-ayrılıqda adları çəkilən şeylərin heç biri
ilə uyğun gəlmirsə, onlar isə qəlbdə olan bütün şeylərin özüdür
ki, var, onda seçmə istər-istəməz onlardan bəzilərinin birləş-
məsi olmalıdır.
Artıq deyildiyi kimi, seçmə məqsədin özünə yox, məqsədə
doğru aparan yaxşı şeylərə aiddir və bu o şeylərdəndir ki, bu və
ya digər şeyləri seçməyin lazım olub-olmaması haqqında bizə
bəhsləşməyə mümkünat və icazə verilir; burdan aydındır ki,
əvvəlcə düşünmək və qərar qəbul etmək (boyleysasthai), dü-
şündükdən sonrasa nəyi isə yaxşı hesab etdikdə bizdə hərəkət
etməyə cəhd yaranır və bu hərəkəti etməklə biz, görünür ki, öz
seçimimizə uyğun fəaliyyət göstəririk.
Və budur, əgər seçmə - götür-qoyla və qərarla birləşmiş
olan nə isə bir cəhddirsə, onda könüllü iş seçmə ilə eyniyyət
təşkil etmir. Doğrudan da, biz çox şeyi düşünməyə macal tap-
madan və qərar çıxarmadan könüllü surətdə edirik, məsələn,
otururuq, dururuq və bu kimi bir çox şeyləri biz götür-qoy
etmədən könüllü olaraq edirik, halbuki seçimlə etdiyimiz bütün
işlər götür-qoyla əlaqədardır. Deməli, könüllü iş seçmə ilə bir-
birinə uyğun gəlmir. Əksinə, seçmə həmişə könüllüdür: fəaliy-
yət göstərməyi qərara alarkən, seçmə kimi biz könüllü surətdə
hərəkət edirik. Hətta qanunvericilər də könüllü edilən işi qərəzlə
edilən işdən nadir hallarda fərqləndirirlər və könüllü işə azad
seçimə görə edilən işdən daha az cəza nəzərdə tuturlar.
Seçmə hərəkət olan yerdə özünü göstərir və bu hərəkət
elə edilir ki, iş görüb-görməmək, onu bu və ya başqa tərzdə
görmək, həm də mümkün olan yerdə hərəkətin səbəbini müəy-
333
Dostları ilə paylaş: |