Akademikin Son eseri
Yüklə 0,89 Mb. Pdf görüntüsü
|
başı sevgilisinin sinəsinə söykəndi. Saçlarının ətri Ay işığı ilə bir axdı bəyin içinə və Kamran bədənində anlaşılmaz bir gizilti duydu, sonra gəlin döndü və əlləri də Ay işığı kimi sarıldı sevgilisinə. Gecənin sərin havası üşüdürdü. Xidmətçinin verdiyi şallara büründülər. Ocaqdan və bu sehrli işığa bürünmüş gözəllikdən ayrılmaq istəmirdilər. Bəyə elə gəldi ki, Ayın sehrli, südə bənzər işığı yavaş- yavaş onun içinə dolur, damarlarından axır. Bir azdan gözündən, ağzından daşdanacaq. “Bu yerlərdə, doğrudan da, bir müqəddəslik var, Sunayım!” – dedi. “Sən də inanırsan belə şeylərə?” Toydan sonra bəy ilk dəfə özünü belə dinc və rahat hiss edirdi, sanki bütün gücü bu Ay işığındaymış. Şəhərdə çatışmayan da elə bu işığıymış və indi uşaq kimi əmmək istəyirdi bu işığı. Ocaq başından yalnız Ay dağların üstünə əyiləndə qalxdılar. Sərinlik canlarına işləmişdi. İsti yorğan-döşək və sarılaraq bir-birini isitmək... Ürəklərindən keçən buydu. Sarışdılar və ayrılmadılar. Bəy Ayın işığından gücünü geri almışdı. Neçə ayda çəkdiyi sıxıntı yoxa çıxmışdı. Damarlarından axan və sakitləşmək bilməyən doyumsuz güc aylar uzunu harda gizlənmişdi? Sanki bir zarafat idi, keçib getmişdi. Sunay astaca: “Öldürəcəksən məni” – dedi. Bəyin səsi açılmışdı: “Yox, ölümdən qayıdırıq!” Nə ziyarətə, nə Qısır bulağının suyuna ehtiyac qaldı. Sadəcə Alplar pirinin üstündə qurban kəsildi, bulaq başında süfrə açıldı. Nazir oğlu həyatından keçən bu sıxıntını az-az rastlanılan bir ruh durumu sayır və buna görə üzülür, utanırdı... Yuxarı mövqeli ailələrə yaxın həkimlər isə heç kimə sirr verməsə də, yaxşı bilirdilər ki, toylardan sonrakı bu bağlanma təzə hadisə deyil, olub, yəqin yenə olacaq, ancaq onları təəccübləndirən buna bənzər xəstəliyin ildən-ilə yayğınlaşmasıydı. Həkimlər zarafatla, yoxsa özlərinə bəlli olan bir məntiqlə buna “iqtidar iqtidarsızlığı” və ya “iqtidar xəstəliyi” deyirdi. Son vaxtlar evlənən nazir, oliqarx, bankir, milyoner uşaqlarının çoxunun Kamranla eyni tale yaşadığı onları da təəccübləndirirdi... Üstəlik bu zümrənin özəl həkimxanasının dünyanın altından-üstündən xəbərdar loğmanları onu da bilirdi ki, bu bağlılığın çözülməsiylə, zəngin ailələrin ərköyün balalarının öz kamlarına çatmasıyla iş bitmir, bundan sonra harınlıq mərəzinin daha çətin bir dövrü başlanır. Bu da həmin bəzəkli, zər-ziba dünyasının mayadan məhrumluğu, qoşa çiçəklərin bir-birini mayalandıra bilməməsi, qızıl saraylara xoşbəxtcəsinə uça- uça gələn gəlinlərin sığallı-mığallı gül balalardan döl tuta bilməməsiydi. Bəzi ölkələrdə bu müşkülat ailə, zümrə səviyyəsini aşıb dövlət məsələsinə çevrilmişdi, bu dərdə dərman tapmaq və nəsillərin gələcəyini sual altına düşürən bu bəlanın həlli üçün baməzə adları olan bəzəkli institutlar yaradılmış, ora içdən və dışdan görkəmli alimlər cəlb edilmişdi. Nədən bəşəriyyətin bir hissəsi doğub- törəmək qabiliyyətini itirir, nədən vəhşi qəbilələrdə bir ailədə on-onbeş uşaq olduğu halda, inkişaf etmiş və heç bir ərzaq və yaşayış çətinliyi olmayan ölkələrdə bir uşaq sahibi olmaq da əlçatmaz arzuya dönür? İndi də alimlərin üzü dönmüşdü bu tərəfə. Çözüm bulan həkimləri dünyanın ən böyük mükafatları gözləyirdi. Yüzlərlə cavab vardı – ekologiyadan tutmuş havaya, suya, yeməklərin tərkibinə qədər. Anaların harınlığı, öz döşlərinin yumruluğunu, qarınlarının şümallığını qorumaq niyyətilə (kimdən ötrü?) uşaqlarına süd verməməsi və bunun bir neçə nəsil sonra ciddi fəsad törətməsi, hakimiyyətin və ölkənin qorunması uğrunda mübarizələrdə, mətbuat savaşlarında yaşanan streslər də bu izahatların içindəydi. Ancaq söz yox, bunlar hələ yalnız fərziyyələrdi. Elm doğru-düzgün cavabı nə zaman tapacaqdı, bilən yoxdu. Cavab öz yerində, ancaq vaxt gözləmir və hər yeni ailə öz soyunun daşıyıcısını, davamçısını görmək istəyir... İndi budur, içdikləri sevgi şərabından hələ ayılıb özlərinə gəlməmiş bəylə gəlin hər gün yeni suallara cavab verməli olurlar və bir azdan bu sual onların özlərini də narahat etməyə başlayır. Aylar keçdi, lakin gəlin uşağa qalmadı. Bir nəslin davamı şübhəsiz, ciddi məsələdir, ancaq burda hakimiyyətin mühüm bir qanadının “etibarlı əllərdə” olmasından söz gedir. Çünki bu ölkə hər nə qədər dünyaya özünü layiq, demokratik dövlət kimi təqdim eləsə, Ana Yasasında hakimiyyətin mənbəyinin xalq olduğu qızıl hərflərlə yazılsa da, xalq axırıncı dəfə nə vaxt normal seçki keçirildiyini unutmuşdu. Parlamentdə nümayəndəlik də, bəzən nazir kürsüləri də ailənin bir üzvündən digər üzvünə ötürülürdü və beləliklə, hakimiyyət ölkədə özü üçün təhlükəsiz bir şərait yaratmışdı və hər şey özəl qanunlarla idarə olunurdu. Öz aralarında alışıb-verişir, öz aralarında konflikt girdabında boğulur, sirlərin mühafizə divarından kənara çıxmasını istəmirdilər. Hərdən xalqın içində Kefli İsgəndərlik edib bir-iki acı və ya doğru, həqiqətə bənzər söz deyən olanda qızıl şəhərciyin qapıları açılır, ordan zər paqonlu generallar axışıb xalqı məhəbbət və mərhəmətlə xışmalayıb yenidən dönürdülər öz mağaralarına. Buna görə də yeni nəsil və ya varis məsələsi ölüm-dirim sualı qədər zəruri idi. Yalanın, zorakılığın, pulun üstündə qurulmuş bütöv bir sistemin, maddi varlığından tutmuş, ideoloji quraşdırmayadək dağılmaz görünən tifaqın bir anda dağılacağını hansı məmur istər ki?! Bunun dalınca xalqın haqlı ədalət məhkəməsinin qurulacağıydı. Amma zirək varislər miqdarı bilinməyən sərvət sayəsində, yəni hamını pulla ala- ala ölkədə qəbiristanın həsəd aparacağı sabitliyi və susqunluğu daha bir neçə onillik davam etdirə bilərdi. Yoğunlar daha da yoğunlaşar, naziklər daha da nazikləşər, yəni heç kimin tükü tərpənməz. Tük tərpənməyən yerdə aydındır ki, başqa şeylər də tərpənməz... Heç kim bilmirdi ki, tükü tərpənməmək yoluxucudur və bu vəziyyəti bir müddət davam etdirə bilsən, milli impotensiya, yəni kütləvi qısırlıq dövrü başlanacaq. Həkimlər və hətta qədim latın alimləri və şəxsən böyük İbn Sina da dirilib gəlsə, heç nə başa düşməyəcək; alimanə təbabət dilində çox şey desələr də, məhz bu iki kəlməni dillərinə gətirə bilməyəcəklər. Milli impotensiya! Bilmirlər ki, soysuzluq və sonsuzluq – hərəkətsizlikdən, düşüncənin və ruhun iflicindən başlanır. Üstündən quş səkməyən hasarlar küləklərin səhər-axşam mehinin, bahar rüzgarının, hər cür hava axınının yolunu kəsmişdi və bağlardakı bütün üzüm və əncir növləri qurumuşdu. Bunu etiraf elədilər-eləmədilər, qızıl kazarmalar qısırlıq fəlakətiylə üz-üzəydi və bunun ən vahiməli tərəfi də bəzi hakim ailələrdən hələ də çağa səsinin gəlməməsiydi. Gündən-günə böyüyən vahimə bəyi yenidən şəhərə qaytarmışdı. Bu dəfə baş həkimin sirr olaraq Aslan nazirə pıçıldadığı diaqnoz mübahisə yeri qoymurdu: uşaqları olmayacaq. Gəlinin heç bir günahı yoxdur. Səbəb bəyin toxumunun duruluğudur. Nazir əlinə qılınc götürüb ölkənin bütün uşaqlarını qılıncdan keçirmək istəyirdi. Bu həkimlərin də başları xarab olub. Gündə bir xəstəlik icad edirlər. Toxumun duruluğu nə deməkdir? Ömrü boyu yağ-bal içində yaşamış, boylu-buxunlu, sağlam bir gəncin uşağı niyə olmasın? Hardan çıxdı bu, niyə əvvəllər belə şey olmurdu? Bir korluq görməyib, əziyyət çəkməyib... Həkim onun bu, sualdan çox oğlunu müdafiə cəhdinə bənzər, nitqini üzündə yalnız onu yaxından tanıyan adamların sezə biləcəyi acı bir təbəssümlə dinləyirdi. Atanın həyəcanını başa düşürdü. Baş həkim ona demək istəyirdi ki, təəssüf ki, oğlunu bu xəstəliyə salan elə sənin dediyin kimi, yağ-bal içində yaşaması olub. Bu, harınlıq, qudurğanlıq xəstəliyidir. Yeməyin də brendini, necə yapıldığını bilmədiyiniz əlvan paketlərdə gələnini, böyük ölkələrdən idxal edilənini axtaranda, dədə-baba yeməklərimizi bəyənməyəndə gözləməliydiniz bu nəticəni! Bəli! Durulur, sperma da, ilik də, beyin də durulur, xarab olur. Mənşəyini bilmədiyiniz zir-zibildən, hibridləşdirilmiş meyvədən, almadan, kartofdan, süni yumurtadan və süddən... Sintetik qida məhsulları uşaq yarada bilən hüceyrələri on dəfə azaldır. Bu milyonlarla hüceyrənin ölüb sıradan çıxması deməkdir. Ehtiyac duymadan yaşamağınla öyünmə! Bu xəstəliyin səbəbi elə odur. Harınlıq xəstəliyidir bu! Allah da qudurğanlığın, özünü xalqdan yuxarı tutmağın, onun işinə əl aparmağın, təbiətin nizamını pozmağın cəzasını bu cür verir! Baş həkim belə düşünür və bu düşüncələrini yumşaq bir şəkildə nazirə çatdırdı. Ehtiyat edir, nazirin xətrinə dəyməkdən qorxurdu. Nazir onu anlayırdı. Hər gün Yüklə 0,89 Mb. Dostları ilə paylaş:
|