158
gərək mətbuat tarixini oxuyub araşdıraq, onun vəzifələrini və müxtəlif
vəziyyətlərini təhlil edək.
Yunan filosofu Ərəstun deyir: "İnsan ağıllı vücuddur. Onun ağlı və
işgörmə
qabiliyyəti var, bunlardan biri olmasa və ya təzyiq altına düşsə, həmin
insanın yaradıcılıq qabiliyyəti itmiş olar".
İnsanın zəkası və fəaliyyəti həmişə irəliyə və yüksəyə can atır. Yaşayan
hər şəxs düşünür, daim irəliləyir, deyişir, onu əhatə edən mühitlə təmasda olur.
İctimai həyat - xarici hadisələr və insanlar arasındakı əlaqədən başqa bir şey deyil.
Biz bir-birimizlə bağlıyıq, bir-birimizi duyur, bir-birimizlə fikir mübadiləsi edirik.
Beləliklə, ictimai əlaqə saxlayıb ehtiyaclarımızı ödəyirik.
Əlaqə müstəqim və qeyri-müstəqim olur. Gündəlik
ehtiyaclar müstəqim
əlaqə nəticəsində tədricən ödənilir, bunu da danışıqlar yaradır.
Qeyri-müstəqim əlaqələr isə yazı vasitəsilə yerinə yetirilə bilər.
Əlaqələr əvvəlcə insanlar arasında bilavasitə görüşmə, ikincisi yazı
vasitəsilə həyata keçirilir. İkinci halda adamlar bir-birini görmürlər.
Vəziyyət nəzərdən keçirilsə, görürük ki, qeyri-müstəqim əlaqə üçün
yazının meydana gəlməsi zəmridir. Bunu dərk etmək çətin deyil. O zamankı
insanlar icma halında çox sadə yaşayırdılar, ictimai ehtiyaclarımı ödəyə bilirdilər.
O vaxt onların yazıya ehtiyacları olduğunu təsəvvür etmək olmaz. Bunu da bilirik
ki, ehtiyac onları səy və çalışmağa məcbur edir.
Tədrici və təbii irəliləyiş,
cəmiyyətin inkişafı, cəmiyyət üzvlərinin bu və ya digər yerlərə səfərləri və ümumi
ehtiyacların ödənilməsi zərurəti nəticəsində yazı meydana gəldi. İnsanların ümumi
ehtiyacları xeyli çoxaldığından ümumi və xüsusi məişət əvvəlki halından çıxdı,
fikirlər genişləndi və hissiyyat artdı, onun nəticəsində də yazı ilə insanlar arasında
əlaqə genişləndi.
Nə qədər ki həyat şəraiti, yaşayış tərzi sadə, qeyri-müstəqim idi, yazı da
xüsusi və şəxsi səciyyə daşıyırdı. Amma yavaş-yavaş ictimai məsələlər
genişləndikcə xəbərlər və yazılar xüsusilikdən çıxdı, ümumi məlumata
və ümumi
mənafeyə xidmət etdi.
Beləliklə, xüsusilikdən çıxan yazı ümumi mətbuatın mənşəyi oldu, onun
ictimai vəzifələri də buradan başladı. Əsrlər boyu mətbuatın təkamül tarixini
nəzərdən keçirsək, onun əvvəllər necə olduğunu və simasının necə dəyişdiyini
görərik. Mətbuatın əsasını qədimdəki xüsusi yazı və məktublar təşkil edir. Onlarda
həmin dövrə aid məsələlərdən bəhs olunur və ümumi xəbərlər verilirdi. Belə
məktublar qəzet, mətbuat rolu oynayırdı. Dostlar, xidmətçilər (katiblər) və məşhur
adamlar ətraflı məktublar yazırdılar. Onları oxuyub əldən-əldə ötürürdülər, camaat
mühüm hadisələrdən xəbər tuturdu. Bu cür təbliğat
və nəşriyyat vasitəsi
keçmişimizdən bizə irs qalsa da, bir müddət bu iş yüksək rütbəlilər arasında davam
edirdi. İndi də, bilirsiz ki, hər kəs xaricdən vətəninə, ya dostuna məktub
159
göndərəndə "o ölkədən xəbərlər və s..."dən yazır. Eləcə də vətəndən xaricə
məktubda istinasız yazır: "Ölkənin xəbərləri belədir... və ilaxır"
və ya başqa
məsələlərdən bəhs edir.
Nəhayət, yeni mətbuat meydana gəlir. Nəşriyyat yarandıqdan sonra bir
neçə məsələ ortadan çıxır.
Mətbuatın tərifı və xüsusiyyətləri haqqında demək olar ki, mətbuat ümumi
məsələlərin yazılı şərhidir, bir ümumi mənafeyə xidmət edir, onu bütün xalqın
nəzərinə çatdırır. Mətbuat üçün üç şərt lazımdır, birinci - yazmaq, ikinci - ümumi
mənafe, üçüncü - yaymaq. Əgər bunların
biri yoxdursa, mətbuat da yoxdur. Yazı
ümumi mənafeyə xidmət edib geniş yayılmırsa, o, mətbuat yox, şəxsi yazıdır.
Mövzunun ümumiliyini, həmçinin yayılmasını müqayisə etsək, demək olar ki,
mətbuatda gedən yazı
ümumi mənafeyi güdmürsə, xalqın nəzərinə çatmırsa, o,
mətbuat hesab oluna bilməz. Bunlar mətbuatın xüsusiyyətləridir. Həmin
xüsusiyyətləri öyrənib dərk etmədən bilmək olmaz ki, mətbuatın vəzifələri,
mətbuat azadlığı nədir və ona nə lazımdır?
Dostları ilə paylaş: