Almanak 2017 entropol kitap

 
62 
 
“Ev  ve  metro  kontrol  sözleşmem  önümüzdeki  ay  sona  erecek.  Emin  olun  o  zaman 
geldiğinde yine size başvuracağım.” 
Uzman  başka  bir  kişiyi  arayarak  odaya  çağırdı.  Yarım  dakika  sonra  odaya  giren  diğer 
uzman elinde bir demet kağıtla içeri girdi. Kağıtları müşterinin önündeki bankoya koyduktan 
sonra çıktı. 
Uzman, “Verdiğiniz sözlü teminatı resmileştirmek için bunları imzalamanız gerekiyor.” 
Yüzünden  yaşadığı  kısa  tereddütü  anlayan  uzman,  “Bakın  bayım  bu  işimizin  gereği. 
Anlayacağınızı  düşünüyorum.  Üçlü  paket  için  koyduğumuz  ücreti  sadece  bir  paket  için 
uyguladığımızda  kısa  zamanda  iflas  edeceğimizi  tahmin  edebilirsiniz.  Metro  ve  ev 
asansörünüzle  ilgili  sözleşmeniz  bittiğinde  firmamızla  çalışacağınızı  kesinleştirmek  için  bu 
formaliteyi yapmamız gerekiyor.” 
Müşteri,  “Haklısınız,”  dedikten  sonra  belgeleri  imzalamaya  başladı,  çünkü  başka  çıkar 
yolu yoktu. 
Ertesi sabah... 
Çalışma saatinin başlamasına birkaç dakika kala uzman yanında ekibiyle bay Senkart’ın 
çalıştığı binanın girişinde yerini almıştı. Senkart gelir gelmez, birlikte saatlerine ve binadaki 
zaman sayacına baktılar. Asansörlere doğru yürüdüler. Senkart heyecanlı görünüyordu. 8.03 
asansörünün  kapısı  açıldı.  Dışarıda  düzgünce  sıralanan  çalışanlar  önlerine  bakarak 
asansördeki  yerlerine  geçtiler.  Senkart  da  yerini  aldı.  Uzman,  nötürleyici  cihazını  yüzüne 
taktıktan sonra asansörün ortasında yere çizilmiş yarım metre çapındaki Kör  Nokta Bulma 
Uzmanı’na ayrılan dairenin içine girdi. Asansör kapısı kapandı, Senkart’ın dışındaki insanlar 
bakışlarını  sertifikalı  yerlerine  sabitlediler.  Uzman  hızla  işini  yapmaya  başladı.  Bir  yandan 
elindeki  Göz Temas  Projesini  inceliyor,  diğer  yandan  da  çevresini  kaçamak  bakışlarla hızla 
tarıyordu. Senkart’ın endişe ve merak dolu bakışları altında işini tamamladı. İlk yirmi katı pas 
geçen  asansörün  hızı  ve  hangi  yöne  gittiği  ancak  duvardaki  dijital  göstergeden 
anlaşılabiliyordu. Tek tek katlarda durdukça inenler olmaya başladı. Senkart’ın ineceği kata 
geldiğinde  adam  önüne  bakarak  indi.  Bir  an  uzmanlara  bir  şeyler  sormak  istedi,  fakat  bu 
kuralları çiğnemek olurdu. Sessizce inip bürosuna giden koridora doğru yürüdü. 
Öğle  molasına  kadar  merak  içinde  bekledi.  Saat  12’yi  bir  geçe  elindeki  kartta  yazan 
numarayı çevirdi. 
Karşısına  çıkan  sekreterin  sesini  tanıdı.  Kendisini  tanıttıktan  sonra  sabah  keşfe  gelen 
uzmanla görüşmek istediğini söyledi. 
“Bay Senkart?” 
“Evet benim.” 
“Ben de az sonra sizi aratacaktım. Çok enterasan bir durumla karşı karşıya olduğumuzu 
söylemek için.” 
Duyduklarının ne anlama geldiğini anlayamayan Senkart sordu: 

---

 
63 
 
“Nasıl bir enteresanlık?” 
Bir süre düşünen uzman anlatmaya başladı: 
“Şöyle  söyleyebilirim;  kullandığınız  asansörde  iniş  çıkış  sırasında  bakışlarınızı 
yoğunlaştırabileceğiniz uygun bir kör nokta bulamadık.” 
Senkart duyduklarına inanamamıştı. Kontrolsüz bir sesle sordu. 
“Bu nasıl olur?” 
“Tepkinizi  anlıyorum  bayım.  Elimizden  geleni  yapmaya  çalıştık.  Fakat  ne  yazık  ki 
kullandığınız  asansörde,  Halka  Açık  Alanlarda  Direkt  Göz  Temasından  Men  Yasası’nın, 
üçüncü  maddesinde  belirtilen  endirekt  sapmalarına  uygun  bir  nokta  bulunmadığını  fark 
ettik.” 
Duyduklarından dolayı serseme dönmüş Senkart uzmanın lafı nereye getireceğini daha 
fazla bekleyemeden sözünü keserek sordu. 
“Bütün bunlar ne anlama geliyor?” 
Uzman sitemli bir tonla uyardı. 
“İzin verirseniz anlatacağım bay Senkart. Durum sandığınızdan daha karışık. Sabahtan 
beri  birkaç  uzmanla  birlikte  tüm  işimizi  gücümüzü  bırakarak  yasaları  inceledik.  Bindiğiniz 
asansörde son altı aydır çok ciddi suçların işlendiğini anlamış bulunuyoruz. Ve bu aşamadan 
sonra durumu gerekli yasal kuruma bildirmekten başka yapabileceğimiz hiçbir şey olmadığına 
karar verdik. Umarım beni anlıyorsunuzdur.” 
“Peki şimdi ne olacak?” diye sordu Senkart korku içinde. 
“Bunu  yakında  anlayacaksınız  bayım.  Daha  fazla  bilgi  vermem  yasaları  çiğnemek 
anlamına geliyor. Artık kapatmak durumundayım.” 
Senkart’ın “Bir saniye, lütfen,” demesine rağmen hat kapandı.  
Şaşkın halde elinde telefon kala kalmıştı. Çalıştığı odanın kapısı açıldı, içeri yüzünde özel 
optik donanımlar olan üç kişi girdi.  
Adamlardan biri, “Sakin olun bay Senkart. Bizimle gelmeniz gerekiyor,” dedi soğuk bir 
sesle. 
“Neler oluyor? Siz de kimsiniz?” diye mırıldandı. 
“DGTM Servisindeniz,” diye yanıtladı, diğer adam söze girdi. “Direkt Göz Teması’ndan 
Men Yasası güvenliğindeniz.” 
Panik içinde sordu Senkart, “Benden ne istiyorsunuz?”  
“Bizimle gelmenizi,” diye yanıtladı üçüncü adam. 
“Nereye?” 
Senkart  en  son  bu  insanlarla  binadan  çıkarken  görüldü.  Bir  daha  da  uzun  süre  ondan 
haber alınamadı. 

---

 
64 
 
On gün sonra... 
Gelişen  olaylar  Senkart’ı  hiç  ummadığı  durumlarla  karşılaştırmıştı.  Başlangıçtaki  suçu 
aylardır  kullandığı  asansörde  bakışlarını  sabitleyeceği  kör  nokta  sertifikasını  almamasıydı. 
Fakat gelişen olaylar gösterdi ki, işler bununla sınırlı değildi. 
Senkart’ın  başvurduğu  Kör  Nokta  Bulma  uzmanının  yaptığı  alan  taraması  sonucunda 
bindiği  asansörde  insanlarla  göz  göze  gelmesini  engelleyici,  bakışlarını  rahatlıkla 
sabitleyebileceği  bir  nokta  bulunamamıştı.  Bu  da  şu  anlama  geliyordu.  Senkart  aylardır 
asansördeki insanlara karşı sayısız suç işlemişti.  
Kör  Nokta  Bulma  uzmanının  resmi  makamlara  yaptığı  başvuru  sonrasında  çok  özel 
durumlar  dışında  incelemeye  alınmayan  asansör  görüntü  dataları  incelenmiş  ve  Senkart’ın 
çeşitli zamanlarda asansördeki herkese pervasızca baktığı tespit edilmişti. 
Son yirmi yıldır insan bakışlarının diğer insanlar üzerindeki etkilerinin tespit edilmesi 
sonucunda sayısız yeni yasa ve kural toplumsal yaşamın parçası haline gelmişti. 
Öfke,  kıskançlık,  kibir,  çekemezlik,  küçük  görme,  nefret  gibi  olumsuz  düşünce  ve 
duyguların bakışlar vasıtasıyla diğer insanlar üzerinde uzun ve kısa vadeli negatif etkiler ve 
çeşitli psikosomatik hastalıklar yarattığının anlaşılmasına rağmen Senkart gibi bazı kendini 
bilmezler buna kalkışabiliyordu.  
Senkart’la aynı asansörü paylaşan kişiler, durumu öğrendikten sonra, yani Senkart’ın her 
birine  yasa  dışı  şekilde  baktığını  öğrendikten  sonra,  kendileri  ve  yaşamlarındaki  pek  çok 
problemin kaynağının Senkart’ın korkunç bakışları olduğuna kanaat ederek ondan şikayetçi 
olmuşlardı.  Bu  kişilerin  ortak  şikayeti  üzerine  Senkart’ın  mahkeme  sonuçlanana  kadar 
gözetim altında tutulmasına karar verildi. 
Senkart’ın karşı karşıya kaldığı durumun bir diğer ilginç yanı da kendisini mahkemede 
savunacak  bir  avukatın  bulunamamasıydı.  Yapılan  incelemerde  uzun  yıllardır  bu  tip  bir 
davaya  rastlanmamıştı.  Senkart  sadece  Direkt  Göz  Temasından  Men  Yasası’nı  çiğnemekle 
kalmamış,  aynı  asansörü  paylaşan  yirmiden  fazla  insanın  açtığı  tazminat  davalarıyla  karşı 
karşıya  kalmıştı.  Olay  günlerce  şehir  barosunda  tartışıldı  ve  mükemmel  olduğuna  inanılan 
hukuk sisteminin bu olaydan zarar görebileceğine karar verildi. Ama bazı avukatlar bu görüşe 
katılmadılar, yani hukukçular ikiye bölündü. Çoğunluğu oluşturan bir grup avukat Senkart’ın 
tüm  davalardan  gerekli  cezai  işleme  tabi  olmasını  savunurken,  küçük  bir  azınlık  bazı 
davalardaki  şikayetleri  mantık  dışı  buluyorlardı.  Örnek  vermek  gerekirse,  bir  davacı,  üç  ay 
önce karısıyla şiddetli geçimsizlik nedeniyle ayrılmasında Senkart’ın son altı aydır asansördeki 
yasa  dışı  bakışlarının  etkili  olduğunu  iddia  ederken,  bir  başka  davada  orta  yaşlı  bir  kadın 
cildindeki  kırışıklıkların  son  aylarda  hızla  artmasından  Senkart’ı  sorumlu  göstermekteydi. 
Suçlamalar bu şekilde uzayıp gidiyordu: 
Migren ağrıları olan bir kadın, evine hırsız giren bir mühendis, aşırı kilo aldığını söyleyen 
iki  kişi,  kötü  kabuslar  gören  bir  reklamcı,  saçlarında  hızla  dökülme  yaşayan  bir  müdür 
sekreteri, karısı tarafından aldatılan bir genel müdür, dudaklarını yiyen genç bankacı kadın 
vs. 

---