Aqşin Babayev_______________________________________________
34
başı üzərindən Damokl qılıncı kimi asılmış müharibə təhlükəsi, - bütün
bunlar Nazim Hikmət dramaturgiyasının canı, cövhəridir.
"Unudulan adam", “Kəllə”, “Bayramın ilk günü” pyesləri keçmiş
Sovet İttifaqının bir çox şəhərlərində, o cümlədən Bakıda və xalq
demokratiyası ölkələrində səhnəyə qoyuldu. "Qəribə adam" bir çox
ölkələrdə tamaşaya qoyulmuşdur. O cümlədən Bakıda Azərbaycan
Akademik Milli Dram Teatrında da oynanmışdır. Şairin 1959-cu ildə
yazdığı “Damokl qılıncı” pyesi Bakı Rus Dram Teatrında da nümayiş
etdirilmişdir. (Sonralar bu əsər Bakı Bələdiyyə Teatrında da göstərildi).
Nazim Hikmət elə bir şəxsiyyətdir ki, bu gün hər hansı bir tədqiqatçı
“Azərbaycan poeziyası və Nazim Hikmət surəti” adlı bir əsər yazmaq
istəsə, onun əlinin altında kifayət qədər mənbə ola bilər. Təkcə bunu
göstərmək yetərlidir ki, Nazim Hikmətə 50-yə qədər Azərbaycan şairi
müxtəlif əsərlər həsr etmişdir. Bu şairlərdən ən məşhuru qüdrətli söz ustası,
öz poeziyası ilə Azərbaycan şeirinə yeni ruh, yeni nəfəs gətirmiş Rəsul
Rzadır.
Rəsul Rzanın "Şairin anası", "Rənglər" silsiləsindən olan "Saman
sarısı", "Ulu şair", "Burda bir insan ölüb", "Gülhanə parkında bir ceviz
ağacı var" və başqa əsərləri Nazim Hikmətə həsr olunmuş poetik
nümunələrdir. Bu nümunələrdə şairin həyatı, mübarizəsi, amalı, çırpıntılı
bir həyat yolu keçməsi əks etdirilməklə yanaşı, Rəsul Rzanın Nazim
Hikmətə olan böyük sevgisi bədii boyalarla verilmişdir.
Nazimin qəflətən ölümü onu tanıyanları, sevənləri möhkəm sarsıtdı.
Onun ölümünə ağılar deyildi, şeirlər yazıldı. Bu ağıların, şeirlərin sırasında
Rəsul Rza sözü və onun ömür dostu, unudulmaz şairəmiz Nigar
Rəfibəylinin göz yaşları ilə dolu misraları xüsusilə seçildi.
_______________________________________________
Nazim Hikmət qalaktikası
35
Nazim Hikmətə Azərbaycan şairləri, yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, bir
çox şeirlər həsr etmişlər. Səməd Vurğunun "Hərəkət", Süleyman Rüstəmin
"Nazim yenə dənizdədir", Məmməd Rahimin "Nazim Hikmət azaddırmı?",
Mirvarid Dilbazinin "Nazim Hikmətə", Balaş Azəroğlunun "İstanbula gəmi
gedir", Mədinə Gülgünün "Nazim Hikmətə", Bəxtiyar Vahabzadənin "İlk
kitabın", Zeynal Xəlilin "Nazim yadıma düşdü", Məmməd Arazın "Nazimə
Türkiyə sovqatı", Davud Ordubadlının "Nazim Hikmət", Nəriman
Həsənzadənin "Türk misrası", Musa Yaqubun "Nazim həsrəti", Məsum
Əliyevin "Nazimin işığı", Fikrət Qocanın "Bir gün gələcək...", Arif
Abdullazadənin "Nazimə məktub", İsa İsmayılzadənin "Nazim Hikmət
gəmisi", Sabir Rüstəmxanlının "Nazim Hikmətin bağında", Vaqif
Bəhmənlinin "Dünyanı uşaqlara verdik", Mustafa İsgəndərzadənin "Kərəm
kimi", Məmməd Aslanın "Nazim yanğısı", Ağasəfanın "Nazimin ürəyi
torpaqda
deyil",
Tofiq
Abdinin
"Nazim
Hikmətə",
Allahverdi
Məmmədlinin "Nazim Hikmət cevizi", Qəşəm İsazadənin "Bir ürək var
əlimdə", Adil Cəmilin "Divar çatdağından süzülən işıq" və digər poetik
nümunələr dediklərimizə sübutdur.
Bu şeirlərin ruhu, mayası Nazim Hikmətə olan böyük sevgidən,
rəğbətdən yoğrulmuşdur.
Bir neçə kəlmə də Nazim Hikmət yaradıcılığının Azərbaycanda
tədqiqi haqqında danışmaq istəyirəm. Bununla əlaqədar ilk olaraq keçən
əsrin 30-cu illərinin sonunda Nazim haqqında söz deyən qələm sahiblərinin
adları çəkilməlidir. Bunlar Əli Nazim, Süleyman Rüstəm, Əkrəm Cəfər,
Mikayıl Rəfili idi.
1928-ci ildə "Maarif və mədəniyyət" məcmuəsində "Günəşi içirik...
günəşlənirik" başlıqlı bir məqalə çap olundu. Bu məqalənin müəllifi
Aqşin Babayev_______________________________________________
36
ədəbiyyatşünas Əli Nazim idi. O, adı çəkilən məqalədə Nazim Hikmətin
"Günəşi içənlərin türküsü" kitabından söz açır, Türkiyənin istedadlı gənc
şairini Azərbaycan oxucularına tanıdırdı. Nazim Hikmət Türkiyəyə
döndükdən sonra Türkiyə-Azərbaycan ədəbi əlaqələri sahəsində olduğu
kimi Nazim yaradıcılığının öyrənilməsində də bir boşluq nəzəri cəlb etdi.
Lakin Nazim ruhu, Nazim nəfəsi Azərbaycan şairlərindən Rəsul Rzanın,
Nigar Rəfibəylinin, Süleyman Rüstəmin, Mikayıl Rəfilinin əsərlərində
yaşamaqda idi. Nazim Hikmət həbsxanada olduğu vaxt isə söz, sənət
ustalarımız, mütərəqqi dünya şairləri ilə birlikdə haqq səsini ucaldır, şairin
azad olunmasını təkidlə tələb edirdilər.
Həmin günlərdə Moskvada yaşayan həmyerlimiz Əkbər Babayev
Nazim Hikmət haqqında dissertasiya işini tamamlamışdı. O, Moskva
radiosunun türkcə verilişlər redaksiyasının xətti ilə tez-tez çıxış edir, şairə
olan hüsn-rəğbətini uca səslə bildirirdi. Dünya xalqlarının tələbi ilə Nazim
Hikmət həbsxanadan azad olunduqdan bir müddət sonra Moskvaya gələndə
onu qarşılayanlar içərisində Əkbər Babayev də vardı.
Azərbaycanın qələm sahiblərindən Anar, Tofiq Məlikli, Nəcəf
Quliyev, Qadir İsmayıl, Abbas Abdulla, Tofiq Abdin, Azər Abdulla, Arif
Abdullazadə, Ələkbər Salahzadə, Rəşid Quliyev, Abuzər İsmayılzadə,
Aytən Babayeva və başqaları Nazim haqqında çox qiymətli kitablar, elmi
məqalələr qələmə almışlar.
Moskvada yaşayan həmyerlimiz, filologiya elmləri doktoru, professor
Tofiq Məlikli türk poeziyasının tədqiqinə dair maraqlı əsərini "Elm"
nəşriyyatında (Moskva) nəfis şəkildə çap etdirmişdir. Burada Nazim
Hikmət sənətinin türk ədəbiyyatındakı yeri tutarlı fakt və dəlillərlə
göstərilmişdir. (T. Məlikli Nazim haqqında yazdığı yeni əsərini -
Dostları ilə paylaş: |