Aqşin Babayev
Yüklə 5,04 Kb. Pdf görüntüsü
|
_______________________________________________ Nazim Hikmət qalaktikası 269 Kurdakulun və başqa sənət nümayəndələrinin, ictimai xadimlərin adları var. Bu nəşrdə Nazim Hikmətin məktublarından da nümunələr verilmişdir. Nazim Hikmət Kültür və Sanat Vakfının səyləri ilə meydana gəlmiş “Nazim Hikmət” adlı sənədli film də Türkiyədə populyardır. Bu film ilə bağlı Vakfın baş katibi Kiymet xanım Coşğun və bu qurumun idarəçilərindən olan məşhur aktyor Tarik Akan bir çox dünya ölkələrinə səfər etmiş, maraqlı bir sənət nümunəsi yaratmışlar. Bu fədakar nazimsevərlərin Azərbaycana gəlişi də yadımdadır və çox şadam ki, həmin filmdə Nazimlə əlaqədar mənim də çıxışım yer almışdır. Nazim Hikmət həm də rəssam idi. Bu şübhəsiz ki, ona anası Ayişə Cəlilədən keçmişdi. Ayişə Cəlilə dövrünün tanınmış rəssamlarından idi. Uşaq yaşlarından şəkil çəkməyə böyük marağı Nazimdə, məhz anası yaratmışdı. Balaca Nazimin ən çox çəkdiyi şəkil poçtalyon rəsmi idi. O, böyüyəndə poçtalyon olmaq istəyirdi. Deyirdi ki, poçtalyon ev-ev gəzir, insanlara xoş xəbərlər gətirir. Böyüdükcə poçtalyon olmağı unutdu. Amma rəssamlıqdan ayrılmadı. Xüsusən həbsxana illərində bir sıra tablolar çəkdi. Böyük sənətkar, əlbəttə, bilmirdi ki, gün gələcək, həmin tablolar onun sevimli İstanbulunda sərgilənəcək, xalqın rəğbətini qazanacaqdır. Nazim Hikmət həbsxanada ikən anası Ayişə Cəlilə Nazim Hikmətin portretini yaratmışdı. Şairin ən çox çəkdiyi portretlər onun həyat yoldaşı Pirayə xanıma aid idi. Bundan başqa, Nazim Hikmətin Bursa cəza evində həbsxananı təsvir edən əsərləri də sərgilərdə nümayiş etdirilmişdir. 2001-ci ilin yanvar ayında Pirayənin oğlu məşhur ədəbiyyatşünas Mehmet Fuad “Nazim Hikmət. Portretlər” kitabını oxucuların ixtiyarına verdi. Bu kitab Nazimin 100 illiyi ərəfəsində nazimsevərlərə bir ərməğan oldu. Mehmet Fuad yazırdı: “Nazim şəkil çəkməyə anasının təsiri ilə başlamışdı. Cəlilə Aqşin Babayev_______________________________________________ 270 xanımın rəssamlığı varlı bir qadının vaxtını keçirmək üçün seçdiyi bir hobbi deyildi, fitri bir vurğunluq idi... Kadıköydə yaşadığımız illərdə Nazim Hikmət, anam və mən arada bir Cəlilə xanımı ziyarət edərdik. Otaqları çəkdiyi tablolarla dolu idi. Mənzili tam anlamı ilə bir rəssam evi idi. Aydın görünürdü ki, rəsmdən başqa onu heç nə maraqlandırmır. Tək yaşayırdı. Amma hər zaman çox süslü, bəzəkli idi. Gözəlliyə vurğun bir insan kimi yadımda qalıb”. Mehmet Fuad bu kitabında Nazim Hikmətin Çankırı və Bursa həbsxanalarında yağlı boya ilə, akvarellə, kömürlə çəkdiyi tablolardan söz açır. Maraqlı faktlardan biri də odur ki, şair məhbəsdə ikən sonralar Türkiyənin məşhur rəssamı olmuş İbrahim Balabana öz boyalarını və fırçalarını hədiyyə etmişdi. İbrahim Balaban da Nazimi həmişə şükranlıqla yad edir, böyük sənətkara minnətdarlığını bildirirdi. Mehmet Fuadın kitabında Nazim Hikmətin çəkdiyi portretlərlə yanaşı, onun əl işlərindən nümunələrin-müxtəlif mücrülərin, çantaların, üzük və digər əşyaların fotoları da verilmişdir. Həm Ayişə Cəlilənin, həm də Nazim Hikmətin rəsm əsərləri sonralar auksionlara da çıxarılmışdı. Ayişə Cəlilə ilə Nazimin rəssamlıq sahəsindəki fəaliyyətlərini bu gün şairin oğlu Mehmet Nazim davam etdirir. (Bəziləri Mehmet Nazimi Mehmet Fuadla qarışdırırlar. Mehmet Fuad Nazimin ögey oğludur. Onun atası kinoşünas, aktyor və romançı Vedat Örfi Bengu olmuşdur. Anası isə Nazim Hikmətin Münəvvər Andaçdan əvvəlki həyat yoldaşı Pirayə xanım idi). Mən Mehmeti bir fotoşəkildə görmüşdüm. Sonra N.Hikmətin cənazə mərasimindən təəssüratını Mehmet Fuadın “Nazim Hikmət” kitabından oxudum və bir gün Mehmet Bakıya gəldi, anası Münəvvər xanımla və ögey bacısı ilə birlikdə. Bu haqda mən Münəvvər Andaça həsr etdiyim “Qapadı _______________________________________________ Nazim Hikmət qalaktikası 271 kitabı Münəvvər” yazımda söz açmışam. Münəvvər Andaç son dərəcə kübar, əfəndi bir xanımdı. Fransız dilini çox gözəl bilirdi. Nazim Hikmətin şeirlərini fransızcaya çevirmişdi. Onunla Bakıdakı görüşlərimiz, mehriban siması, gənclik təravətini itirməmiş işıqlı gözləri xatirimdədir... Nazim Hikmət, ölümündən sonra kitablarından gələcək məbləğin dörddə üç hissəsini Münəvvər xanıma və oğlu Mehmetə, dörddə birini isə Türkiyə Kommunist Partiyasına əmanət etmişdi. Münəvvərin ölümündən sonra təbii ki, bu dörddə üç hissənin haqqı Mehmet Nazimə aid oldu. Təxminən beş il bundan əvvəl internet saytında Mehmet Nazim haqqında bir xəbərə rast gəldim. Xəbərin başlığı belə idi: “Nazim Hikmətin oğlu Mehmet Böyükadada yerləşdi.” Xəbərdə deyilirdi: “Son iki ildir ki, İstanbulun Adaları artıq əvvəlki kimidir, çimərliklərində dənizə girirlər. Qış aylarında 10 min nəfərin yaşadığı Adalarda yay fəslində bu rəqəm 100 mini aşır. Bu arada Adalara bir çox məşhur insanlar da yerləşməyə başladı. Bunların arasında məşhur şair Nazim Hikmətin oğlu Mehmet Nazim də vardır. Böyükadada səssiz-sədasız yerləşən Mehmet Nazim burada “rəssam Nazim” olaraq tanınır. Uzun illər Fransada yaşayan rəssam Mehmet Nazim deyilənə görə Adalarda yaşamaq qərarına gəlib. Deyirlər ki, o, ilin böyük bir hissəsini burada keçirir.” Başqa bir xəbərdə deyilirdi: “Məşhur şair Nazim Hikmətin Münəvvər Andaçdan olan rəssam oğlu Mehmet Nazim Türkiyədədir. Bir vaxtlar Nazim qürbətdə olarkən Mehmetə belə bir şeir yazmışdı: “Qarşı yaka məmləkət, səslənirəm Varnadan, eşidirmisin, Mehmet?” Şairin hələ üç aylıqkən tərk etmək məcburiyyətində qaldığı Mehmet Nazim uzun illər Fransada yaşadıqdan sonra Böyükadaya yerləşdi. Beləliklə atasının tərk etmək zorunda qaldığı ölkəyə dönmək qərarını verdi”. Yüklə 5,04 Kb. Dostları ilə paylaş:
|