23
coğrafi bölgələrə (daha çox şəhərlərə) görə qruplara ayrılmışdır. Güney qrupu ləhcə və
ağızları sırasında Naxçıvan və Ordubad ləhcələri ilə yanaşı, Təbriz ləhcəsinin də verilməsi o
dönəm üçün irəli bir addım idi, ancaq təbii ki, çağdaş dönəmin şərtləri baxımından bu bölgü
özünü doğrulda bilməz. Çünki Azərbaycanın istər quzeyində, istərsə də güneyində olsun, fərq
etməz, bütün Azərbaycan ləhcələri üçün eyni bir bölgü gərəkdir. Bu bölgü ya etnik özülə
söykənməli və Bütöv Azərbaycan üzrə türk boy – oymaq özəlliklərini əsas götürməklə
aparılmalıdır, ya da coğrafi özül əsas götürülürsə, irəli sürülən bölgü Bütöv Azərbaycan
coğrafiyasını qapsaya (ehtiva edə) bilməlidir. Bunsuz Azərbaycan ləhcələrinin az-çox doğru-
düzgün qruplaşdırılması imkansızdır.
4. Sosial ləhcələr qolu
Sosial ləhcələr bir dil daşıyıcıları içərisində var olan çeşidli sosial kəsimlərin və ixtisas,
peşə-sənət alanlarındakı qrupların, ayrı-ayrı qapalı coğaların (dəstələrin), yığvaların
(qrupların)
5
vb. danışığıdır. Bu danışıq hər nəsnədən (şeydən) öncə, söz dağarcığı baxımından
fərqlənir. Daha doğrusu, sosial ləhcələrdə fonetik, morfoloji, sintaktik vb. fərqlərdən yox, ilk
sırada, məhz leksik və frazeoloji fərqlərdən danışmaq olar.
İşlənmə alanına, işlənmə amacına vb. özəlliklərinə görə, sosial ləhcələrin söz dağarcığı
iki yerə bölünər: 1.
peşə-sənət sözləri; 2. arqo və jarqonlar.
PeĢə-sənət sözləri bəlli bir ixtisas, peşə və sənət alanı üzrə işlədilən sözlərdir. Peşə-
sənət sözlərinin çoxu xalq danışıq dilində qəbul edilib ümumişlək sözlərə çevrilər, yaxud
termin olaraq ədəbi dildə işlədilər, bir kəsimi isə daha çox aid olduğu ixtisas, peşə-sənət
alanında özünü göstərər. Başqa sözlə, sosial-iqtisadi-kültürəl… yaşamımızın əkinçilik,
bağçılıq, heyvandarlıq, xalçaçılıq, pinəçilik, dabbaqçılıq, çörəkçilik, dəmirçilik, misgərlik,
gəmiçilik, mədənçilik vb. bu cür çoxsaylı ixtisas, peşə-sənət alanlarından hər birinin özümlü
sözləri vardır ki, burada onlardan örnək verməyə gərək yoxdur.
Arqo və jarqon sözləri daha çox qapalı çoğaların (dəstələrin), çeşidli yığvaların
(qrupların) və marağa, məşğuliyyətə, yaşdaşlığa, sosial duruma vb. görə bir araya gəlmiş
kəsimlərin öz aralarındakı danışıqda işlətdikləri sözlərdir. Bu sözlər ya xalq dilindəki bəlli bir
sözə yeni anlam verilməklə, ya başqa bir dildən alınmaqla, ya yeni yaradılmaqla vb. yollarla
biçimlənir. Ancaq bu fərqli sözlər sayca bir neçə yüzdən çox olmaz.
Arqo
6
anlayışı daha çox özəl qapalı coğaların və çeşidli yığvaların özümlü danışığını
bildirir. Aparıcı özəllikləri baxımından arqo jarqondan fərqlənir. Belə ki, arqonun başlıca
özəlliyi onun nisbətən gizli, başqaları üçün tam anlaşılmaz olması və özəl qapalı coğaların,
çeşidli yığvaların yalnız öz aralarında ünsiyyət qurmalarına qulluq etməsidir. Buraya oğru