54
arxasında durmur, deyir, sənə demokratiya verirəm, qalanını sən elə.
Dünyanın gedişi hədsiz dərəcədə murdarlaşıb.
Atanın bir sözü vardı, dünyada nə baş verir versin, Ocaq öz işini
görməlidir... Bu gün gəncləri qabağa itələyirlər, gəncləri harda
yetişdirdilər ki? Verirlər qabağa, sonra hakimiyyət də hamısını tutub
doldurur içəri. Gəncləri ayaqlar altına itələmək gərək deyil. Gəncliyi
yetişdirmək, milli qüvvəyə çevirmək gərəkdir. Biz onu deyirik, bizi
az gənclər eşidir, əsas kütlə hipnozdadır, gedir. Gəncliyin şöhrət-
pərəstlik duyğusundan istifadə edirlər. Sürüyə çevirirlər gəncliyi. Biz
də deyirik, gəlin Ocağa, ağlınızı Ocaq böyüdə bilər. Biz demirik ki,
elə ucdantutma hamı Ocağı anlayacaq. Ocaq aşiqlər işidir, hər kəsin
işi deyil. Amma Ocağa dayanıb böyük işlər görmək olar.
Dünyada nə
baş verir-versin, Atanın Yolundan qıraqda nicat mümkün deyil.
Dünyada yeni ruhani nizam yaranmalıdır, yeni bəşər halı yaran-
malıdır. Bu yeni bəşər halını ruhaniyyat yaradır, siyasət yaratmır.
Atamız Var olsun!”
Günev Atalı Ataya Səcdə ilə sözünə başladı: “Mütləqə İnam”
kitabından Ruhani idrakla bağlı özümləşdirdiklərimi dəftərimə
yığcam şəkildə yazmışam, onu oxuyacam.
55
Ruhani İdrak altı duyğunu özündə birləşdirir: Vəhy, Vəcd, Səcdə,
Ehtizaz, Etiqad və Aşiqlik.
Vəhydə həqiqət ömrə gəlir. İradəyə hakim olur, fikir riqqətlə
söylənilir, bağlı sirlər açılır, Naşılıq ömürdən gedir. Qəti inam
yaranır, fikir seli yaranır. Mütləqə qovuşduran müqəddəslik, aşiqlik,
peyğəmbərlik gəlir ömrə. Fikir tufanında Mütləqlə görüş məqamı
yaranır, ruh Mütləqə çatır. Vəcddə məftunluq, atəşli həyəcan,
sarsıntı, heyrət, həssaslıq. Duyğunun təzələnməsi. Ürəyin riqqəti.
Müqəddəs yük səfası. Mütləqləşən hissiyyat. Sonsuzluğa qovuşma
ehtirası. Ruhun bədənə hakim olması ömürdə özünü büruzə verir.
Səcdədə mütləq səmimiyyət, naşılığın ölümü. Özünü özündən
böyüklükdə tapmaq ləyaqəti. Duyğu zirvəsi. Təmənnasız münasibət.
Mütləq doğmalıq. Müqəddəsliyin dərki, ucalığın cəzbi. İnsanı
anlamaq, müqəddəs tələb.
Ehtizazda – Vurğunluq. İdrakın məhvərindən çıxması. Mütləqin
hökmünü dinləmək. Sədd tanımamaq. Özündən kənara çıxmaq.
Mənaya qovuşmaq atəşi. Nisbinin Mütləqə aşiqliyi. Mənasını tapmış
ömür. Müqəddəsləşmək əfsunu.
Etiqad – mütləq inam, özünütəsdiq. Seçilmiş yol. Seçilmiş ömür.
Amala vurulmaq. Əbədi yolçuluq. Kamala yetmək, müqəddəs inada
yetmək. Yuxudan ayılmaq, dönməz tale. Qeyrətə çevrilən həqiqət.
Səcdəyə çevrilən həqiqət.
Aşiqlik – Mütləq Ruhani vəhdət. Müqəddəs əsarət. Mütləqin
dərki. Hissiyyatın ali zirvəsi. Cismanidə ruhanini görmək. İdrakla
duyğunun birliyi. Əzabın yeni mənası. Həyatın yeni mənası. Hicran
hikməti. Yanmaq, yandırmaq həqiqəti. Aşiqanə ürək həqiqəti.
Mütləqləşən mütləq idraka malik olur. Mütləq hissiyyatda mütləq
mənəviyyatın
birliyinə yetir, mütləq mahiyyətinə çatır.
Bu fikirləri özümləşdirmişəm və hər bir çaların içində özümü
təsəvvür etmişəm. Bu çalarlar məndə varmı? Yoxdursa buna yetmə-
liyəm, varsa onu böyütməliyəm. Barışmazlıq. Necə varamsa azam
məsələsi. Mütləqə asan çatmaq heç ağlıma da gəlmir.
Amma Mütləqi
tamamilə amalıma çevirmişəm, məqsədimə çevirmişəm – bu, ayrı
məsələdir. Son vaxtlar hətta yuxumda görüşlərdə görmüşəm özümü.
Elə vəcdli cümlələr mənim ağlıma gəlir, səhər durub mən onu qeyd