41
yazqabağı aparılır. Qışda yarpağını tökməyən (həmişəyaşıl)
bitkilərdə bütün fəslillərdə, həmçinin qışda yarpağını tökən
bitkilərdə müxtəlif məqsədlər üçün (məhsula düşməni
tezləşdirmək, sıx çətir daxilini seyrəltmək və b.) yaz-yay
ayları aparılan budama yaşıl budama adlanır.
Zərurət yaranmadıqda bitkilərin vegetasiya dövrü, yəni
yaz-yay ayları budanılması məsləhət deyil. Çünki, bu zaman
xəstəliktörədici
mikroorqanizmlərin
fəaliyyəti
güclü
olduğundan, onlar bitkinin yaralı orqanlarına daha sürətlə
sirayət edir və bitki müxtəlif xəstəliklərə daha tez tutulur.
Vegetasiya dövrü bitkinin yaşıl hissələri hər hansı
səbəbdən (yaşıl budama, güclü külək, dolu və b. səbəblərdən)
zədələndikdə dərhal zonanın xarakterik xəstəliklərinə qarşı
uyğun
preparatlardan
istifadə
etməklə
profilaktiki
dərmanlama aparılmalıdır. Budama çox diqqət, səriştə və
peşəkarlıq tələb edən bir əməliyyatdır. Adətən gödəltmə və
seyrəltmədən ibarət olmasına baxmayaraq hər bir bitkiyə
ayrıca yanaşma tələb olunur. Bununla belə, budamada
ümumi prinsipləri bilmək vacibdir:
a) Budama yüksək səviyyədə itilənmiş və sazlanmış
alətlərlə (mişar, qayçı, bıçaq) aparılmalıdır;
b) Bütün budamalarda çalışmaq lazımdır ki, kəsilən hissə
sonuncu tumurcuğun (gözün) əks tərəfindən 1-2 sm aralı
maili kəsilsin;
c) Birillik yaşıl və ya oduncaqlaşmış zoğlar bağ qayçısı və
ya bıçaqla çoxillik oduncaqlaşmış budaqlar isə bağ mişarı
ilə kəsilməılidir;
ç) Gövdədən ayrılmış l dərəcəli budaqları kəsərkən nə çox
uzun (2 sm-dən artıq), nə də gövdəyə bitişik yerdən
kəsmək düzgün deyil. Birinci halda gövdədə qalan
hissədən yatmış tumurcuqlar oyanaraq yeni əlavə zoğlar
əmələ gətirəcək, ikinci halda isə əsas gövdə zədələnmiş
olacaq;
42
d) Budama zamanı diametri böyük kəsiklərə mütləq bağ
məlhəmi sürtülməlidir;
e) İki əllə işlədilən bağ qayçıları ilə budama aparıldıqdan
sonra kəsilmiş hissələr bitki üzərindən təmizlənməlidir;
ə) Güclü budama aparılmış bitkilər dərhal suvarıl-malıdır ki,
yara yerləri tez sağalsın.
Üzüm tənəklərinin becərilmə formaları
və onların budanılması
Üzüm sarmaşan bitki olduğundan, sürətlə uzanaraq öz
kökündən daha tez kənarlaşır. Bunun qarşısını almaq üçün
tənəklər hər il kəsilərək gödəldilməlidir. Bu zaman biz bir
sıra işləri həll etmiş oluruq:
1. Cavan (1-3 yaşlı) tənəklərə forma veririk (şəkil 12);
2. Bar verən tənəklərdə verilmiş formanı saxlamaqla,
məhsul artımına nail oluruq;
3. Qocalmış tənəkləri cavanlaşdırırıq.
Azərbaycanda üzüm tənəklərində tarixən aşağıdakı
becərilmə formaları tətbiq edilmişdir.
Xiyaban:Bir çox aran rayonlarında (Ağdam, Bərdə,
Kürdəmir, Göyçay və b.) üzüm tənəklərini hündürboylu ağac
və kolların üzərinə dırmaşdırmaqla becərilən formadır. İstilik
çox olan ərazilərdə belə becərilmədə üzümlərin şəkərliliyi
daha yüksək olur, xəstəliyə az yoluxurlar. Lakin məhsula
qulluq və onun yığılmasında çətinliklər olduğundan bu
becərmə forması çox genişlənməmişdir.
Kələsər (öküz başı): Bu becərilməüsulu da qədim
tarixiə malikdir. Bu formada tənəklərə heç bir dayaq tətbiq
olunmur. Tənəkdə 1-4 ədəd qısa, yoğun ştamp yaradılır.
Onların üzərində qısa (2-4 gözdən ibarət) zoğlar saxlanılır və
onlardan məhsul alınır. Hazırda bu forma Abşeronda bəzi
həyətyanı sahələrdə tətbiq olunur.
43
əkin vaxtı 1-ci ilin sonu 2-ci ilin əvvəli 2-ci ilin sonu 3-cü ilin əvvəli
Şəkil 12. Birinci 3 ildə tənəyin formaverilmə istiqamətində
budanılması
Çardaq (talvar): Ağac və ya dəmir-beton dirəklərdən
ərazinin sahəsinə uyğun müxtəlif hündürlükdə (2-4 m) və
uzunluqda çardaq düzəldilir, ətrafında bitkiarası 2 m
saxlanılmaqla tənəklər basdırılır, qulluq edilərək çardağın
(talvarın) üzərinə yönəldilir. Bu formada bitkilərə qulluq,
onların dərmanlanması, budanılmasıvə b. daha asan olur.
Şpaler: Bu üsul üzüm tənəklərinin ən geniş yayılmış
becərilmə formasıdır. Bu formada tənəklər cərgəvi üsulla
əkilir. Torpaq-iqlim şəraitindən və becərmənin mexanik-
ləşmə səviyyəsindən asılı olaraq cərgəarası 2-2,5-3-4 m,
cərgədə bitkiarası məsafə 1,5-2 m saxlanılmaqla cərgəyə ara
məsafəsi 5 m olmaqla dəmir-beton dirəklər basdırılır və 3-4
sıradan məftillər çəkilir və tənəklər həmin məftillərə
bağlanılır.
Şpalerdə
becərildikdə
tənəklərə
ştampsız
(gövdəsiz), qısa ştamplı (0,5 m-ə qədər) və hündür ştamplı
(0,5-1,2 m) yelpik formaları verilir.
Ştampsız və qısa ştamplı yelpik formalar əsasən tənəyin
üstü qışda örtülən (Naxçıvan) və güclü küləkli (Abşeron)
44
zonalarda, hündür ştamplı yelpik formalar isə qidalı,
suvarılan zonalardavə güclü boy atan sortlarda tətbiq edilir.
Məhsuldar tənəkləri quru budamaq üçün ilk növbədə iti
bağ qayçısı əldə etmək lazımdır. Qayçı budağı və ya zoğu
birinci cəhddə kəsməlidir. Əvvəlcə bitkinin kök boğazında
və ştampında əmələ gəlmiş haramı zoğları kəsmək vacibdir.
Bu zoğlar o halda saxlanılır ki, əyri, çox zədəli və qocalmış
ştamp əvəz olunmalıdır və ya qonşu tənəyin yerı boş olan
halda torpaq daldırması yolu ilə həmin boş olan yer bərpa
olunmalıdır. Bundan sonra tənəyin qolları üzərindəki zoğlar
seyrəldilir və gödəldilir. Budama zamanı bir məqam diqqət
mərkəzində olmalıdır. Məhsuldar zoğlar tənəyin birillik
zoğlarının üstündə formalaşmış cavan, sarı rəngli zoğlardır.
Yaşlı hissələrdə, yəni qonur, çadırlı qolların və ştampın
üzərində olan birillik zoğlar məhsulsuz və ya çox az
məhsullu olurlar. Belə zoğları müstəsna hallarda, yəni, qolu
və ya ştampı bərpa etmək məqsədilə saxlamaq olar. Normal
halda isə tənəyin 3 yaşdan yuxarı hissələrində əmələ gəlmiş
bütün zoğlar dibindən kəsilərək atılır.
Üzüm tənəklərində yaşıl budama işləri
Üzüm tənəyində hər il həm kök boğazından, həm də
yerüstü orqanlardan (ştampdan, çoxillik qollardan, həmçinin
birillik zoğlardan) çoxlu miqdarda yaşıl zoğlar əmələ gəlir.
Üzümçülükdə kök boğazında və çoxillik orqanlarda
əmələ gəlmiş zoğlara haramı zoğlar, yarpaq qoltuğunda
əmələ gəlmiş zoğlara isə bic zoğlar deyilir.
Vegetasiya dövrü əmələ gəlmiş həmin haramı və bic
zoğlar əksər hallarda qoparılaraq atılmalıdır. Əks halda onlar
güclü inkişaf edərək əsas barlı zoğların qidasına şərik çıxır,
çətirdə sıxlıq yaradır, nəticədə məhsul itkisinə səbəb olurlar.
Ancaq bu zoğlar bəzi hallarda saxlanılmalıdır. Belə ki,
haramı zoğlar, zədələnmiş, əyri inkişaf etmiş və ya qocalmış