370
Mən Aşıq Mədətəm, haqqın quluyam,
Al ilə, qumaşla yükü doluyam.
Bu fani dünyadan yaxşı haliyəm,
Yaradandan möhlət, aman istərəm (8).
Dastan boyu sənətkarın böyük çətinliklərlə qarşılaşma-
sına baxmayaraq, Mədət heç vaxt sarsılmır. Sevgilisini küsüb
inciyən görəndə Aşıq Mədət deyir:
At kənara kədər, qəmi,
Qoynuna sal gizlə məni,
Nolaydı dağdan arana
Bəhrinazım gələydi (8).
Dastanın diqqətçəkən cəhətlərindən biri də burada vətənə
və qoynunda yaşadığı vətəninin təbiətinə olan sevgisinin parlaq
və bədii şəkildə əks olunmasıdır.
Üzü qibləgaha, meyli Allaha,
Sirri, sözü olan dağlar oğluyam.
Gözəl yaylaqları, billur çeşməli,
Çəmən, çölü olan dağlar oğluyam.
Dağlardı Mədətin arxa, dayağı,
Güllər diyarının bağçası, bağı.
Bürünüb atlasa gəlin sayağı,
Şivə-nazı olan dağlar oğluyam (8).
Dastanın regional çalarlarını göstərən əsas xüsusiyyət-
lərdən biri də burada hadisələrin baş verdiyi məkan ilə əla-
qədardır. Dastan boyu aşığın butasının arxasınca dolaşdığı ellər
371
Dağıstan, Gürcüstan, Car, Balakən ellərinin hüdudlarıdır. Bu-
rada Bəhrinaz aşiqinə yadigar və tanıtım üçün öz əliylə
cehizliyinə toxumuş Dərbənd divarlarının əksi olan əl yaylığını
verir.
Dastan boyu qəhrəman gah dünyanın vəfasızlığından, gah
da bəxtindən gileylənir. Amma bütün bunlara baxmayaraq,
sonda öz butasına yetişir, onunla xoşbəxt bir ailə qurur. Real
həyat faktları ilə aşığın təxəyyülünün bəhrəsi olan bu dastan,
fikrimizcə, bir sıra baxımdan çox dəyərlidir. Birincisi, dastan
müasir məhəbbət mövzusunda yazılmış və avtobioqrafik səciy-
yə daşıyır. Məhz bu baxımdan çox böyük əhəmiyyətə malikdir.
Digər tərəfdən dastanın əsas qəhrəmanı Aşıq Mədətin özüdür.
Əvvəldən sonadək onun simvolik obrazlarla deyişdiyini izləyi-
rik. «Tale» ilə, «gül»lə, «ay»la, «çay»la deyişmələrə təsadüf
edirik. Çayla olan deyişməsinin bir parçasına diqqət edək:
Aşıq Mədət
Bürünmüşəm dərdə-qəmə,
Qorxuram eşq odum sönə.
Siz Allah, yol verin mənə,
Çaylar, məni incitməyin.
Çaylar
Aşıq, bil dərdimiz çoxdur,
Kimi acdır, kimi toxdur.
Başqa cür çarəmiz yoxdur,
Bizim öz axınımız var (8).
Zaqatala aşıqlarından topladığımız regional dastanların
hər birinin strukturunda diqqəti çəkən bir xüsusiyyət burada
sakral sferanın və əlaqənin mövcudluğudur. Dastanda klassik
372
ənənə qorunsa da, hadisələrin gedişatı, zamanı və toponimi-
kası, məzmunu baxımından müasir hesab olunur. «Aşıq Mə-
dətlə Bəhrinazın dastanı»nı tam şəkildə müasir həyatla səsləşən
avtobioqrafik səciyyə daşıyan dastan hesab etsək, daha doğru
olar. Dastan boyu əxlaqi-tərbiyəvi motivlərə də çox təsadüf
olunur. Dastan müasir həyatla səsləşsə də, əsas kökünü, rişəsini
klassik dastanlardan götürmüşdür. Prof. İ.Abbaslı bu məsələyə
münasibətini bildirərək qeyd edir ki, yeni dastan yaradan
müəlliflərin əksəriyyəti klassik dastan irsindən faydalanmış, bu
xəzinədən yaradıcı surətdə istifadə etmiş, bu çeşmədən su
içmiş, bu qaynaqdan bəhrələnmişlər (1, 7. 2, 11-12).
Fikrimizcə, «Aşıq Mədət və Bəhrinazın» dastanı məz-
mununa, quruluşuna, regional çalarlarına görə dastançılıq
ənənəsində özünəməxsus yer tutacaqdır.
QAYNAQLAR:
1.
Abbaslı İ. Yeni dastanlar adlı müqəddimə. Azərbaycan
dastanları. 5 cilddə, V cild. Bakı: Elm, 1972, 447 s.
2.
Abbaslı İ. Azərbaycan dastanlarının yayılması və təsiri
məsələləri. Bakı: Nurlan, 2007, 272 s.
3.
Azərbaycan dastanları. (təkrar nəşr), (Redaktor M.Qa-
sımlı, Tərtib edənlər M.H.Təhmasib, Ə.Axundov). Beş cilddə,
I cild. Bakı: Lider, 2005, 392 s.
4.
Cəfərli M. Haqqa tapınan aşiqlər. Azərbayacan folk-
loru. Bakı: Sabah,1994, s.87
5.
Füzuli Bayat. Xoca Əhməd Yəsəvi və Sufizminin bəzi
problemləri. Bakı: Ağrıdağ, 1997, 101 s.
6.
İsmayılıov H. Aşıq yaradıcılığı: mənşəyi və inkişaf
mərhələləri. Bakı: Elm, 2002, 310 s.
7.
İsmayılıov H. Aşıq yaradıcılığı: mənşəyi və inkişaf
mərhələləri. Bakı: Elm, 2002, 310 s.
373
8.
Mənbəyi göstərilməyən nümunələr müəllifin şəxsi
arxivindədir.
9.
Rüstəm Rüstəmzadə. Məhəbbət dastanları. Gəncə
Poliqrafiya, 2008, 502 s.
10.
Təhmasib M.H. Azərbaycan xalq dastanları (orta
əsrlər), Bakı: Elm, 1972, 399 s.
11.
Təhmasib M.H. Məqalələri. Dastan yaradıcılığı haq-
qında. Bakı: Elm, 2005, 218 s.
12.
Telli saz ustadları. (tərtib edən Ə.Axundov). Bakı:
Azərnəşr, 1964, 159 s.
Zumrud Ibrahim
ABOUT EPOS “ASHUG MADAT AND BAHRINAZ”
Summary: In this article the art of narrators existing in
Zagatala ashyg environment is investigated as one of the branches
of the art of Azerbaijani ashyges. The epos of “Ashyg Madat and
Bahrinaz” is investigated, the importance and the specific features
of this epos especially emphasized and underlined.
Key words: Ashug Madat; country poet, Zagatala ashug
creative environment; Ashug Mahammad; gerayli, gosh-ma
(forms of Azerbaijani poem); mountains.
Зумруд Ибрахим
ОБ ЭПОСЕ “АШЫГ МАДАТ И БAХРИНАЗ”
Резюме: В этой статье исследуется искусство ска-
зительства, существующая в Загатальской среде как одна
из ветвей азербайджанского искусства. В эпосе “Ашыг
Мадат и Бaхриназ” исследована и особо подчеркнута важ-
ность и особенность этого эпоса.
Ключевые слова: Ашыг Мадат, страна, поэт, Зага-
тальская ашыгская творческая среда, Ашыг Мухаммед,
герайлы, гошма (Азербайджанские формы стихотворения).
Dostları ilə paylaş: |