AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
29
Dedilər… Biz dünyadan oruc halda köçmüşük. Bu bizə verilən
iftardır. Sən özün iftar verdiyindən bu süfrədə sənin də haqqın var.
Mən əyləşib, meyvələrdən yedim. Susuzluğum, ağrılarım ötüşdü.
Soruşdular ki, bu yolda başına nələr gəldi? Dedim… Əlhəmdu lillah,
çətinliklər ötüşdü, sizi görməklə aradan qalxdı. Amma neçə nəfər
arxada qaldı. Onları qaraları saxladı. Mənim də qaram çox əlləşdi,
qulaq asmadım. İndi arxada qalıb. Ümid edirəm ki, mənə çatmaz.
Dedilər… Sən düşündüyün kimi deyil. Onlar bizdən əl çəkməzlər.
Məkr və yalanları ilə bizə əziyyət verərlər. Amma qarşıda ola bilsin
ki, yolkəsənlər tək, bizimlə vuruşsunlar.
Dedim… Bəs biz silahsız, əliyalın onlarla necə vuruşacağıq? Əgər
Darül-qürurda, maddi dünyada silah hazırlasaq, sonrakı mənzillərdə
bizə çatdırılar.
“Düşmənləri qorxutmaq üçün bacardığınız qədər qüvvə, döyüş atları
tədarük edin.”
22
Dedim… Mən bu ayədən maddi dünya döyüşü üçün silah başa
düşmüşəm.
Dedilər… Quran və onun ayələri bütün aləmlər, mənzillər,
məqamlara göstərişdir. Onların cəmi, bütün mərtəbələrin
məcmuəsidir. Bu kitab axırıncı asimani kitab, onu gətirən isə sonuncu
peyğəmbər
olduğundan
bütün
pərdə
arxasında
olanlar
buyurulmuşdur. Necə deyərlər, “bundan o yana kənd yoxdur”.
Hamımız qalxıb, yolumuza davam etdik. Bol bəhrəli ağacların
altından, şırıltılı çayların kənarından, ruh-reyhanlı nəsimdə
şadlıqdan məmnun gedirdik. Elə bil Allahın cəmalı təcəlla etmişdi.
MƏHƏBBƏT ŞƏHƏRİNDƏ
Bir dayanacağa çatdıq. Hər birimiz qızıl, gümüş, bürünc kərpiclərdən
tikilmiş ali qəsrlərin hücrələrində yerləşdik. Mənzillərdə hər şey öz
qaydasında idi–onların təmizliyi, naxışları, genişliyi göz oxşayır, ağılı
22“Ənfal” surəsi, ayə 60.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
30
heyran edirdi. Xoş surətli, xoş libaslı, xidmət üçün ətrafda dövrə
vuran xidmətçilər var idi.
“Onların dövrəsində həmişəcəvan oğlanlar olacaqdır. Onları
gördükdə səpilmiş inci olduqlarını zənn edərsən. Hara baxsan nemət
və böyük bir mülk görərsən.”
23
Onların bizə xidmət etməsindən xəcalət çəkdim. Gözüm böyük bir
güzgüyə sataşdı. Özümü onlardan çox-çox gözəl, cavan, dəyərli
gördüm. Vüqar, yüksəklik hissi məni bürüdü, öz cəlalıma vuruldum.
Axşam düşdü. Ağacların budaqlarının başından asılmış min lampalı
çıraqlar yandı. İşıq yarpaqlar arasında elə bərq vururdu ki, həddi-
hüdudu yox idi. Bağlar, cah-cəlallı qəsrlər gündüzə nisbətən daha
işıqlı idi. Təəccüb içində özümə dedim… Xudaya, bu qədər işığı
yandıran necə mənbədir? Eşitdim kimsə ayə tilavət edir…
“Allah göylərin və yerin nurudur. Onun nuru, içində çıraq olan bir
taxçaya bənzər. Taxçadakı o çıraq bir qəndilin içindədir, o qəndil isə
sanki bir parlaq ulduzdur. O çıraq nə şərqə, nə də qərbə meyl edən
mübarək bir zeytun ağacından yandırılır. Onun yağına od toxunmasa
belə, az qalır ki, öz-özünə alışsın. O, nur üstündən nurdur.”
24
Başa düşdüm ki, bu nur Mühəmməd ailəsi şəcərəsindəndir.
Müsafirlərin dayanacağı olan bu şəhər məhəbbət şəhəri adlanırdı.
Əhli-beyt (Peyğəmbər ailəsi) aşiqləri burada dayanardılar. Bu şəhərin
sakinləri, müsafirlər cah-cəlallı qəsrlərdə bəşarət və sevinclə Haqqın
zikr və həmdinə, Vəliyyi-mütləqə salam verməyə məşğul idilər.
Onların səsi cazibəli və dilruba idi. Biz də əmniyyət və kamal halında
sevinc duyurduq. Şəhər qapısının yuxarısında aydın xətlə
yazılmışdı…
“Əli (ə) ilə dostluq elə bir savabdır ki, bu savab olarsa, heç bir günah
zərər yetirməz.”
23“Dəhr” surəsi, ayə 19, 20.
24“Nur” surəsi, ayə 35.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
31
AZĞINLARIN ARXASINCA GETMƏSƏk
Baş yol aydın görünürdü. Yolun iki kənarında yaşıllıq, gül-çiçək,
reyhanlar, çaylar vardı. Havanın ətirliliyi, fərəhliliyi vəsfə gəlmirdi.
Şəhər ətrafından çıxanadək belə idi. Sanki şəhərin gözəllikləri bizi
yola salırdılar.
Sonra yol çətinləşdi, kələ-kötürləşdi, dərənin ortasına endi. Dərə gah
sağa, gah da sola burulurdu. Müsafirlərdən qarşıda gedən olmasaydı
yolu azardıq. Çünki yol boyu sol tərəfə yollar ayrılırdı. Sol tərəfə
burulan dolanbaclardan birində qaralar bizim yolumuza daxil
oldular. Qara gözümə dəyəndə onunla görüşün qovğası az imiş kimi
ayağım da daşa dəyib yaralandı. Ayağımın ağrısından çətinliklə
yeriyirdim. Yoldakı müsafirlər qabağa düşüb uzaqlaşdılar və mən
geridə qaldım. Qara yolun sol tərəfi ilə gedirdi. Gəlib, iki yol ayrıcına
çatdıq. Burada sol tərəfə bir yol ayrılırdı. Hansı yolla getməli? Qara
özünü mənə yetirdi və dedi… Niyə dayanmısan? (Sol tərəfə işarə
etdi…) yol budur.
Özü o yolla bir neçə addım atdı və məni çağırdı. Mən qulaq asmayıb,
o biri yolla getməyə başladım və oxudum… Qurtuluş və nicat
azğınlara zidd olmaqdadır.
Qara nə qədər israr etdisə, onunla getmədim. Artıq bu sahədə
təcrübəm vardı. Hər kəs imtahandan çıxmış adamı imtahana çəkərsə
peşiman olar. Çox keçmədi ki, dərə qurtardı. Torpaq düzləşdi,
çəmənzar oldu. Üçüncü mənzil bağlarının gəzintisi başlandı.
Vəslinin vədəsi yaxın gələcək,
Məhəbbət alovu şölələnəcək.
Verdiyi vədəyə görə Hadi burada məni gözləməli idi. Yerişimi
sürətləndirdim. Cəhalət məndən məyus olub, geridə qaldı. Az sonra
şəhər darvazasına çatdım. Ruhuma çevrilmiş Hadi ilə burada
görüşdük. Salam verdim, görüşüb, qucaqlaşdıq. Vücuduma yeni
həyat verildi. Mənim üçün hazırlanmış qəsrə daxil olduq. Burada
bütün gözəlliklər toplanmışdı.
İstirahətdən, yeyib-içəndən sonra Hadi soruşdu… Bu üç mənzildə
başına nələr gəldi?
Dostları ilə paylaş: |