pis qurtara bilər. Bu durumda ən yaxşısı onun yaxın qohumlarından birinin işə
qarışması, qızı, ona vurulan adamla evlənməkdən çəkindirməsidir. Ya da bütün
yaxınları, doğmaları birləşib ona köməklik eləməlidirlər. Bu durumda, qızı, qısa bir
müddət üçün, harayasa, uzaqlara gəzməyə yola salır, o da az bir vaxtda öz
tərəddüdlərindən əl çəkib, onu sevən kişiyə birdəfəlik rədd cavabı verir”.
Necə acı olsa da, bu qızın onu sevmədiyinə, haçansa onu atıb gedəcəyinə, Natanı
inandıra bilmişdim. Mən onu, bu olaya ayıq başla yanaşmağa və düzgün qərar
verməyə çağırmışdım. Ancaq o, nə olursa olsun, bu işdən əl çəkmək istəmədi və onun
bütün bu dirənişi ancaq bir məqsədə qulluq eləyirdi. O, adamların gözü qarşısında
uğursuzluğa düşməsini özünə sığışdıra bilmirdi.
Qızın doğmalarının və yaxınlarının da özlərini ağılsızcasına apardıqlarını və ona
təsir eləmək üçün yetərincə çalışmadıqlarını da deməyin yeridir. Bu yazıq qız, özündə
güc tapıb Natanın sevgisini rədd eləməkdənsə, ancaq zaman-zaman toyun vaxtını
gecikdirirdi. Mənim Natanla çox ciddi bir danışığımdan sonra o, beş gün sonra bir
müddət üçün buralardan uzaqlaşacağına söz vermişdi. Ancaq o, söz verdiyi kimi, çıxıb
getməkdənsə, gözlənilmədən, toy eləyib evləndi. Görünür, o adaxlısının qarşısında iki
yoldan birini seçməyi bütün kəskinliyi ilə qoymuşdu: ya evlənmək, ya da biryolluq
üzülüşmək. Qızın niyə belə elədiyini anlamaq çətin deyildi. Mənə elə gəlir, Natan
adaxlısı ilə, evlənməyə qədər yasaq olan işlərin hamısını güclə ələ gətirmiş, bununla
da qızı özünə həmişəlik bağlamaq istəmişdi. O bu davranışı ilə, təbiətcə xəstə,
küsəyən və vasvası olan bu qızda özünə qarşı güclü psixoloji nifrət oyatmış, onun
gözündən büsbütün düşmüşdü. Habelə, qızın ona bəslədiyi az-maz sevgi duyğularını
da həmişəlik söndürmüşdü. O, bütün uğurlarını öz gücünə arxalanmaqla qazandığı
kimi, sevgidəki uğurunu da güc işlətməklə qazana biləcəyini düşünürdü. Elə buna
görə də, sevdiyi qızın onu rədd eləməsini bilsələr, bunun, başqalarının gözündə ona
əskiklik gətirəcəyini sandığından, tələm-tələsik toy eləyərək, gerçəkdən nə baş
verdiyini ört-basdır eləmək istəmişdi.
Toydan sonra mən onu, yalnız bir dəfə, ötəri görmüşdüm, ayaqüstü danışıb
ayrılmışdıq. Sentyabrın on ikisində Panet onunla görüşmüş, evliliyinin necə baş
tutduğunu soruşmuşdu. O, qısaca: “yaxşı nə vardısa keçmişdə qaldı” demiş, ona
ürəyini açmaqdan çəkinmişdi. Sentyabrın on üçündə isə o özünü asmışdı.
Nə baş vermişdi, onu bu faciəyə sürükləyən nə idi? Adamlar onun ölümündə
bütün suçu Natanın arvadının üstünə yıxmağa çalışırlar. Mən isə onlara inanmıram,
belə düşünmürəm.
Onun bu faciəsi üzərində çox düşünmüşəm, mənə elə gəlir, onun özünü
öldürməsinin niyəsi tutduğu yolun onu uğursuzluğa gətirib çıxardığını bütün
dərinliyinəcən anlaması və bunun ağırlığına dözə bilməməsindədir. İstəklərinin
cavabsız qalmasından yaranan hikkəsi və quduzluğu, acığından başını itirməsi, elmi
karyerasının və böyük saydığı istedadının ailə faciəsinin qarşısını ala bilməməsindən
sarsılması, onu bu addımı atmağa gətirib çıxarmışdı. Bunu da gizlətməyəcəyəm,
toydan öncə, ona gəlinin çox bahalı cehizi olacağını demiş, ancaq onu aldadaraq çox
az cehiz vermişdilər və bu da onu özündən çıxarmışdı. Məncə, onun ən başlıca
çatışmazlığı, yaxınlarına güvənə bilməməsi, dostlarına ürək qızdırıb, dərdini bizimlə
bölməməsi idi.
downloaded from KitabYurdu.org
Onda özünü göstərən, yersiz kişilənmə, onu ən kiçik qıcıqlardan belə
quduzlaşmağa gətirib çıxarırdı, elə bu özəlliyi də onun evini yıxdı. Düşdüyü bu
durumda özünün gücsüzlüyünü anlayanda o, bundan bərk sarsılmışdı. Onu ölümə
sürükləyən psixikasının özəllikləri idi, bir sözlə, onun kimliyindəki özünəvurğunluq
mənliyindəki yaxşılıqlardan və soyluluqdan (nəciblikdən) güclü çıxmışdı.
Natanı torpağa tapşıranda onun və arvadının ailəsi arasında bərk sözləşmə oldu.
Onun hələ qapağı örtülməmiş tabutu üstündə hönkürtülərə qarışmış və bu durumda
çox iyrənc görünən, qarğışlar, qisas almaq çağırışları səslənməyə başladı, elə bil, bu
qarşıdurmanı da yaradan Natanın özü idi.
Natanın qoca atasının dostlarından biri, yerli institutda müəllim işləyən Fridman
da qəbir üstündəki çıxışında araqarışdıranlıq elədi: “Ata-anası qocalıq çağlarında
onun özlərinə dayaq duracağına, onları çətinliklərdən qoruyacağına inanırdılar. Ancaq
budur, o indi tabutda uzanıb qalıb. Müqəddəs kitablarda yazıldığına görə, kimsə
ölübsə və onu kimin öldürdüyü bəlli deyilsə, onda gərək ölənin yaxınları və doğmaları
axtarıb onu kimin öldürdüyünü tapsınlar. Sözsüz, ata-anası və qardaşları Natanın
ölümünü istəməzdilər, deməli, onu öldürən başqasıdır”. Bunun ardınca, Fridman
Natanın arvadının qohumlarını Natanı özünü öldürməyə sürükləməkdə qınamağa
başladı. O demək olar, danışmır, bərkdən çığırırdı. Bu qoca yəhudi, kəskin və ağayana
bir səslə, Natanın qisasını almağa çağırırdı. Biz bərk acıqlanmışdıq. Bütün bunlar bizi,
dəfnə qatılan xristianların gözündən salmaq demək idi. İndi onlar bizim sevgi
tanrısına deyil, nifrət tanrısına boyun əydiyimizi düşünməkdə haqlıdırlar. Bundan
sonra söz alıb danışan Pfungenin toxtaq və yumşaq səsi bu söyüşqarışıq qınaqların
hay-küyü içində eşidilməz oldu.
Natanın atası da, arvadı da, ayrı-ayrılıqda onun ölümü ilə bağlı qəzetdə elan
verdilər. Beləliklə də, mətbuat onun faciəli ölümü ilə bağlı iki dəfə məlumat yaymalı
oldu, hər iki məlumatda onu qəzetə verənlərin o biri tərəfi bu ölümdə suçlu sayması
duyulurdu. Mənə elə gəlir, onların bu yersiz və iyrənc çəkişmələri hələ çox davam
eləyəcəkdir.
Onun ölümü də öz yaşamı kimi çox tələsik və gözlənilməz oldu. Məncə, Natanın
qeyri-adi obrazı doğmalarının və dostlarının xatirələrində uzun müddət yaşayacaqdır.
Görünür, yaşamda xoşbəxt olmaq üçün gərək, arxalanıb güvəndiyin bir sevgilin
ola, elə mən də, sənin varlığına görə, belələrinin sırasındayam. İstəkli Marthen, daha
bundan artıq nəsə yazmağa gücüm çatmır.
Sonsuz sevgilərlə, sənin Ziqmundun
Vyana, ikinci gün, 9 oktyabr 1883-cü il, gecə
Sevgili Marthen!
downloaded from KitabYurdu.org