82
qazandı
44
. Həmin ildən xüsusi Ģəxslərin də balıq vətəgələrini icarəyə
götürmələrinə icazə verilmiĢdi
45
.
1922-c i il 24 fevra l tarixli dekretlə dövlət dəyirman larının, on kiç ik
ipəkəyirmə və pambıq emalı zavodların ın, həmçin in un üyüdən müəssisələrin
də icarəyə verilməsi qanuniləĢdirildi
46
.
1922-c i ilin mart ayına qədər Azərbaycan Xalq Təsərrüfatı ġurası iyirmi
müəssisəni, o cümlədən Bakıda dörd, Gəncə qəzasında dörd, Lənkəranda beĢ,
Salyanda bir və s. keçmiĢ sahiblərinə qaytardı, yaxud icarəyə verdi
47
. Onların
arasında iki qənnadı, iki kolbasa fabriki, iki gön-dəri zavodu, rəng fabriki, Gəncə
tütün fabriki, doqquz dəyirman və s. var idi
48
. Ümu miyyətlə, 1922-ci ilin yazında
13 pambıqtəmizləyən zavod, 71 balıq vətəgəsi, 37 kimyəvi müəssisə, ġəkinin 37
xırda baramaaçan müəssisəsi icarəyə verildi
49
. Beləliklə, YĠS Ģəraitində
Azərbaycanda nepmanların (nep man burjuaziyasının) formalaĢması prosesi
baĢlandı. Ġnsanlar yaradıcılıq, təĢəbbüskarlıq və iĢgüzarlıq azad lığ ı aldılar.
Çanaq. Ərzaq vergisinin tətbiqi. YĠS-in A zərbaycanda tətbiqi
kəndlilərdə kənd təsərrüfatı məhsulları istehsalını və əmək fəallığını artırmaq
üçün maraq oyatdı. Ərzaq siyasəti sahəsində də köklü dəyiĢikliklər baĢ verdi.
1921-c i ildə A zərbaycan kəndlilərinə öz məhsullarından istədikləri kimi sərbəst
istifadə etmək imkanı yaradıldı. Bununla yanaĢı, Azərbaycanın dənli bitkilər
ixrac edən yo x, ə ksinə taxıl id xal edən respublika olması da nəzərə a lın ırd ı.
1921-c i ildə kəndlilə rin ə rzaq verg isindən azad edilməsi Azə rbaycan kəndinə
böyük yüngüllük gətirsə də, o, respublika Ģəhərlərin i taxılla təmin etmək
iqtidarında deyildi. Sovet Rusiyası özünün ərzaq çətinliklərinə ba xmayaraq,
neftin naminə Bakın ı çörəklə təmin et məy i öz üzərinə götürmüĢdü.
Ərzaq vergisinin tətbiq olun masının təxirə salın ması o dövrdə
Azərbaycanda YĠS-in tətbiqinin xüsusiyyətlərindən biri id i. 1921-ci ilin
baĢlanğıcında yaranmıĢ ümumi iqtisadi böhran və kənd təsərrüfatının olduqca
ağır vəziyyəti Ģəraitində Respublikanın ö z daxili ehtiyatları hesabına Bakı
fəhlələrin i təmin etmək üçün imkanlar axtarmaq, fərdi kəndli təsərrüfatlarına
necə yanaĢmağı müəyyənləĢdirmək zəruri id i. Azərbaycan Ģəraitində kəndlilərə
yeni münasibət N.Nərimanovun təĢəbbüsü ilə irəli sürülmüĢ və həyata keçirilmiĢ
"çanağın" toplanması oldu. 1921-ci ilin mayında Birinci Sovetlər qurultayı
Azərbaycanda ərzaq vergisi əvəzinə "çanaq" adlanan könüllü natural rüsum
tətbiq etmək barədə qərar qəbul etdi. Bu rüsum hər təsərrüfatdan kəndlilərin
özlərin in müəyyən etdiyi 20 g irvənkə taxıldan ibarət idi. "Çanağ"ın əsasını
bərabərçilik prinsipi ilə "evlər" arasında bölüĢdürülməsi təĢkil edirdi, həm də
kəndli təsərrüfatlarının b ir-b irindən fərqlən məsi nəzərə alın mırd ı
50
.
ZəhmətkeĢ kəndlilər "çanaq" toplanması çağırıĢını rəğbətlə qarĢılad ılar.
Bəzi qəzalarda kəndlilər 20 girvənkə əvəzinə bir pud, hətta beĢ pud taxıl
83
verməyə hazır olduqlarını bəyan edirdilər. Qazax qəzasın ın b ir ço x kəndlərində
"çanaq" toplanmasını kəndlilər "Biz Bakı fəhlələri üçün hər Ģeyi etməyə
borcluyuq!"
51
Ģüarı ilə qarĢıladılar.
Çanaq hesabına kəndlilər yü z min puddan çox ərzaq topladılar. Lakin
respublika üzrə yığılan "çanaq" bütövlükdə nəzərdə tutulduğundan xeyli az oldu.
Qəzalarında çoxundakı məhsul qıtlığı, yığımın təĢkilində yol verilən nöqsanlar,
nəqliyyat çatıĢma zlığı "çanağ"ın kifayət qədər səmərə li olma masının əsas
səbəbləri id i
52
.
Buna baxmayaraq, "çanaq" kampaniyası mühü m siyasi əhəmiyyət kəsb
edirdi. Ka mpaniya za manı kəndlərə göndərilən fəhlələ r xeyli ictimai-mədəni,
maarif və təĢkilat iĢləri görür, kəndlilərə istehsalatda kömək göstərir, kənd
təsərrüfatı alətlərini təmir edirdilər. Bakı fəhlələri ilə birlikdə qəzalarda o lan
hökumət baĢçısı N.Nərimanov "çanaq" toplantısında fəhlə sinfi ilə kəndlilərin
nail olduqları itt ifaqı yüksək qiy mət ləndirərə k de miĢdi: "Mən təsdiq edirə m ki,
indi fəhlələrlə kəndlilər arasında əlaqə yaran mıĢdır.
Fəhlələr baĢa düĢürlər ki, müəyyən güzəĢtlərə getmək, kəndlilərə
kö mək etmək lazımdır. Kəndlilər də baĢa düĢürlər ki, fəh lələrə kö mək etmə k
lazımd ır"
53
.
Azərbaycan kəndlilərin in ərzaq vergisindən azad edilməsi respublikada
əkin sahəsinin artmasına, kəndli kütlələrinin kənd təsərrüfatının bərpası iĢində
daha da fəallaĢ masına səbəb oldu. Kəndlilər kəndli konfranslarında və qəza
sovetləri qurultay larında kənd təsərrüfatı ilə bağlı məsələ lərin mü zakirəsində fəa l
iĢtirak edirdilər. Məsələn, Tovuz qəza fövqəladə sovetlər qurultayı "torpaqlardan
istifadəni gücləndirmək, əkin sahələrini geniĢləndirmək, maldarlığ ın artmasına
nail o lmaq" barəsində xüsusi qərar qəbul et miĢdi
54
.
La kin A zərbaycanda ərzaq vergisini 1922-c i ildə yenidən tətbiq etmək
zəruriyyəti meydana çıxdı. Bu, respublikanı ərzaq la təmin edən Ukrayna və
Rusiyanın taxıl rayonlarında həmin il baĢ verən quraqlıq nəticəsində 90 milyon
əhalisi olan 40 quberniyanın qıtlıq və aclıq çəkməsi ilə Ģərtlənirdi. 1922-ci ilin
ma rtında Azərbaycan MĠK-in 111 sessiyası ərzaq vergisinin tətbiqini
qanunlaĢdırdı. Aprelin 13-də A zərbaycan SSR Xalq Ko missarları Soveti "1922-
ci ildə kənd təsərrüfatı məhsulları ü zərinə ərzaq vergisi qoyulması haqqında"
dekret verdi
55
.
1922-c i il mayın 3-də Azə rbaycanın II Sovetlər qurultayı ərzaq vergisi
haqqında dekreti təsdiqlədi
56
. Qurultayın Xalq Torpaq komissarı S. M.
Əfəndiyevin məru zəsi üzrə qəbul etdiyi qətnamədə "kənd təsərrüfatında
məhsuldar qüvvələrin artması və in kisafı təsərrüfat quruculuğunda birinci vəzifə
kimi qeyd olundu. Kənd təsərrüfatını qaldırmadan sənayenin bərpasının mü mkün
olmadığın ı vurğulayıb, sovet hakimiyyəti orqanlarına Azərbaycanın kənd