80
qaydasında həll etmək üçün 6 dövlət himayəçiliyi dairəsi təşkil etmişdi:
1)Bakı dairəsi (Bakı şəhəri, Bakı, Quba qəzaları daxil idi), 2)Gəncə dairəsi
(Gəncə şəhəri, Gəncə və Qazax qəzaları), 3)Şamaxı dairəsi (Şamaxı və
Göyçay qəzaları), 4)Nuxa dairəsi (Nuxa, Ərəş qəzaları, Zaqatala
quberniyası), 5)Qarabağ dairəsi (Cavanşir, Şuşa, Cəbrayıl və Zəngəzur
qəzaları), 6)Lənkəran dairəsi (Lənkəran və Cavad qəzaları). Bu dairələrdə
işlərə himayəçilik müfəttişləri rəhbərlik edirdilər. Qaçqınlara yardım
məsələsi himayəçilik nazirliyində üç əsas istiqamətdə qurulmuşdu: 1)Bakıda
və onun mədən rayonlarında, 2)ölkənin digər yerlərində, 3)xarici dövlətlərdə.
1919-cu ildə qaçqınlar, kimsəsizlər və qocalar üçün Suraxanıda,
Romanıda, Maştağada, Bülbülədə, Ermənikənddə və Bayılda yeməkxanalar
açılır. Ümumiyyətlə, 1919-cu ildə yeməkxanaların sayı 17-yə çatdırılır, 2
ərzaq paylanma məntəqəsi, 5 çayxana fəaliyyət göstərir.
Himayəçilik nazirliyi Bakı Müsəlman Xeyriyyə Cəmiyyətinin
vasitəçiliyi ilə Qars vilayətindən gəlmiş və Ermənikənddə məskunlaşmış
təqribən 700 qaçqının gündəlik çörək ehtiyacı xərclərini öz üzərinə
götürmüşdü. Bu məqsədlə 1919-cu ilin noyabrından 1920-ci il yanvarın 1-nə
qədər müddətdə 526195 manat vəsait ayrılmışdı.
1919-cu ildə qaçqın dairələri üzrə mənzərə aşağıdakı kimi olmuşdu:
1. Gəncə dairəsində – qaçqınların sayı 21098 nəfər, 5 qida
məntəqəsi, 3 yetimxana, bir xəstəxana açılmış, 18244 pud taxıl məhsulları
paylanmışdı.
2. Şamaxı dairəsində - qaçqınların sayı 26877 nəfər, 13 qida
məntəqəsi, 2 yetimxana, bir erməni uşaq evi, bir xəstəxana açılmış, 18244
pud taxıl məhsulları paylanmışdı.
3. Nuxa dairəsində – qaçqınların sayı 5100 nəfər, bir qida məntəqəsi,
bir müsəlman, iki erməni uşaq evi açılmış, 2623 pud taxıl məhsulları
paylanmışdı.
4. Qarabağ dairəsində – 20 mindən artıq qaçqına yardım edilmiş, 3
ay ərzində Zəngəzur qaçqınlarına 187500 manat kredit ayrılmışdı.
5. Lənkəran dairəsində 3205 nəfərə ərzaq yardımı edilmiş, bir qida
məntəqəsi, bir yetimxana açılmış, 4 min puddan artıq taxıl məhsulları
paylanmışdı.
1919-cu ildə Gəncə dairə müfəttişinin verdiyi məlumata görə,
Gəncədə müsəlman qaçqınları ilə yanaşı, 3928 nəfər erməni ( o cümlədən
1818 nəfər Türkiyə ermənisi), erməni silahlı qüvvələri tərəfindən didərgin
salınan Saratovka və Novo-İvanovka kəndlərindən 427 rus qaçqınları
81
sığınacaq tapmışdı. Himayəçilik nazirliyi Gəncədə erməni qaçqınları üçün
lazaret (hərbi xəstəxana) açmışdı.
1
Qeyd etdiyimiz kimi, Himayəçilik nazirliyinin fəaliyyət
istiqamətlərindən biri də xaricdə yaşayan soydaşlarımıza, müsəlman
qaçqınlarına kömək etməkdən ibarət olmuşdu. ADC hökuməti 1919-cu il
iyunun 4-də İrəvandakı diplomatik nümayəndəsi M.Təkinskiyə tapşırıq
vermişdi ki, İrəvan quberniyasının və Qars vilayətinin erməni silahlı
qüvvələri tərəfindən dağıdılmış kəndləri haqqında, orada öldürülənlərin ad-
familiyaları haqqında, əsir götürülənlər, oğurlanmış sürülər haqqında statistik
rəqəmləri toplayıb göndərsin. Azərbaycan hökuməti bu faktlardan Paris Sülh
konfransında istifadə etmək istəyirdi. İrəvan Müsəlman Milli Şurası bu
faktlardan böyük dövlətlərin Qafqazdakı missiyalarının başçılarına
müraciətində istifadə etmişdi.
2
Ermənistandakı müsəlman qaçqınların problemini həll etmək üçün
1919-cu il iyulun 8-dən etibarən vəkil Zülfüqar bəy Makinski Himayəçilik
nazirliyinin İrəvanda müvəkkili kimi işə başlamışdı.
Hələ Birinci Dünya müharibəsi zamanı Bakı Müsəlman Xeyriyyə
Cəmiyyətinin Qarsda şöbəsi açılmışdı. Bu cəmiyyət erməni soyqırımından
xilas olan 40 min türkü aclıqdan, ölümdən xilas etmişdi. ADC dövründə
həmin şöbə əsasında Qarsda nümayəndəlik açılmışdı. Cənubi-Qərbi Qafqaz
hökuməti 1919-cu ilin yanvarında Azərbaycan hökumətinə müraciət edərək
qaçqınların problemlərini həll etmək üçün maddi yardım və məmurlar
istəmişdi.
3
Azərbaycan hökuməti Çıldır və Ağbaba nahiyələrinin əhalisinə,
İrəvan quberniyasının kəndlərindən qaçıb həmin ərazilərdə sığınacaq tapmış
qaçqınlara kömək göstərilməsi üçün bir neçə diplomatik şəxslər vasitəsilə
(bir heybə) qızıl pul göndərmişdi.
4
1918-1920-ci illərdə Ermənistandan və Qars vilayətindən azəri
türkləri əsasən İrəvan-Gümrü-Tiflis, Qars-Gümrü-Tiflis dəmiryolu vasitəsilə
Gürcüstan sərhədinə gəlmiş, oradan isə Tiflis-Gəncə-Bakı dəmiryolu
vasitəsilə Azərbaycana yol salınmışdı. Ümumiyyətlə, 1919-cu il ərzində
Ermənistandan və Qars vilayətindən Tiflisə gəlib çıxan qaçqınların
Azərbaycana yol salınması üçün Azərbaycanın Gürcüstandakı daimi
nümayəndəliyi Gürcüstan Yollar nazirliyinə 171 vaqon sifariş vermişdi.
5
1
АРДА, ф. 28, siy. 1, iş 13, v. 7.
2
АРДА, ф. 970, siy. 1, iş 65, v. 3.
3
Yenə orada, v. 27.
4
Fahrettin Erdoğan, göstərilən əsəri, səh. 241.
5
АРДА, ф. 897, siy. 1, iş 40, v. 1-204.
82
Azərbaycanın Ermənistandakı Daimi Nümayəndəliyinin verdiyi
məlumata görə təkcə 1919-cu ildə Yeni-Bəyazid, Eçmiədzin və İrəvan
qəzalarında erməni silahlı qüvvələri tərəfindən evləri dağıdılmış, didərgin
salınmış müsəlman əhalisinin sayı 200 minə çatırdı. Himayəçilik nazirliyinin
Ermənistandakı nümayəndəsinin verdiyi məlumatlar əsasında nazirlik
Ermənistandakı əhaliyə yardım göstərilməsi haqqında Parlamentə qərar
layihəsi təqdim etmişdi. 1919-cu ilin iyulunda bu məqsədlə 3 milyon manat
vəsait ayrılır. Bu vəsaitin hesabına Ermənistana 15 vaqon un, taxıl və arpa
göndərilmişdi. Bundan əlavə 1919-cu il sentyabrın 1-dən etibarən İrəvanda
müsəlmanlar üçün ambulatoriya açılmış, orada 85 nəfərlik uşaq evi təşkil
edilmişdi. Hansı ki, sonralar bu uşaq evi Amerikanın Uşaqlara Yardım
Komitəsinin sərəncamına verilmişdi. Ermənistandan və Qars vilayətindən
qaçqın düşən müsəlmanlara yardım göstərilməsi üçün onların keçdiyi
yolların üzərində səyyar qida məntəqələri (pulsuz yeməkxanalar) açılmışdı.
Himayəçilik nazirliyinin göstərişi ilə belə qida məntəqələri Aşağı Saral
stansiyasında və Tiflis yaxınlığında açılmışdı.
1
ADC-nin süqutu ərəfəsində 1918-ci ilədək indiki Ermənistan
ərazisində yaşamış 575 min nəfər müsəlman əhalidən cəmisi 10 min nəfərdən
bir qədər artıq türk (azərbaycanlı) əhali qalmışdı.
2
Deməli, 1918-1920-ci
illərdə Ermənistanda soyqırıma məruz qoyulan yarım milyondan artıq
azərbaycanlı əhalidən öz canlarını xilas edə bilən əhalinin əsas hissəsi qaçqın
kimi Azərbaycanda sığınacaq tapmışdı. Lakin qaçqınların öz özəli
torpaqlarına qayıtması problemi ADC hökumətindən Sovet Azərbaycanı
hökumətinə miras qalmışdı. Təəssüf ki, bu problem Azərbaycanda Sovet
Hakimiyyəti dövründə də ədalətlə həll edilməmişdi. 1922-ci ilədək indiki
Ermənistana – öz tarixi etnik torpaqlarına cəmisi 100 min azərbaycanlı
qayıda bilmişdi.
1
Адрес-календарь Азербайджанской Республики на 1920 г, Bakı, 1920, III hissə,
səh. 87.
2
Korkodyan Z., Sovet Ermənistanını əhalisi, 1831-1931, (ermənicə). İrəvan, 1932,
səh.185; Bax: İ.Məmmədov, S.Əsədov, Ermənistan azərbaycanlıları və onların acı
taleyi, Bakı.1992, səh. 33.
Dostları ilə paylaş: |