205
xeyli azalmış, üslubu sadələşmişdi.
Bir məqamı da qeyd etmək istərdim. Xatirələrin-
dən məlum olur ki, Tiflis həbsxanasında saxlandığı
müddətdə “Molla Nəsrəddin” redaksiyası Əhməd Ka-
malla yaxından maraqlanmışdı. Həbsxanada ona baş
çəkmişdilər, oxuması üçün məcmuə və kitablar gön-
dərilmişdi
1
. Jurnalların birində o, həmin vaxta qədər
adını eşitmədiyi Ziya Göyalpın “Sənət” və “Turan”
şeirlərini görmüşdü. Sadə dillə yazılmış şeirlər ona
dərin mətləbləri anlatmışdı. Türklüyün xəyali vətən –
Turan sevdası və keçmişin möhtəşəm xatirələri ilə de-
yil, daha çox bu günlə yaşamasının vacibliyini vurğu-
layan “Şaka” (“Zarafat”) şeirini də həmin mütaliədən
təsirlənərək yazmışdı:
Ey Türk oğlu, bu ölkədir vətənin
Toros, Altay, Qızılirmaq, Ceyhunun!
Geri baxma! Sür atını irəli!
Dədəsilə öyünəməz bir torun!
Dədələrin sözləriylə yaşamaq –
Məzarlıqda uyumaqdır bunu bil!
1
Əhməd Kamal bu münasibətlə yarımçıq xatirələrində yazırdı: “1911-ci
ildə Rusiyaya ikinci gedişimdə pantürkist deyə ruslar tərəfindən edama
məhkum edilmişdim. Altı bucuk ay sürən mövqufiyyət müddətində ruslar
bəni həbsxanadan həbsxanaya nəql ediyorlardı. Bunun səbəbi də sonradan
anladım ki, türklər həbsxanayi basıb bəni qurtararlar vahiməsi üçün! Bu
həbsxanaları dolaşırkən Tiflisdə 4 şubat 1326 -22 şubat 1326 (4 fevral
1911-22 fevral 1911 – V.Q.) tarixli və Selanikdə müntəşir iki məcmuə
əlimə keçdi. Bunları bana göndərən Tiflisdə çıxan “Molla Nəsrəddin” adlı
mizah qəzetəsi idarəxanası idi” Bax. M.Kayahan Özgül. Adıçəkilən kitabı,
s. 285.