6
Mehparə İsmayılovadan yazıya alınmış “Ovçu Əhməd” nağılı
sehrli nağıllar üçün xarakterik olmayan bir sonluqla – qəhrə-
manın padşah tərəfindən öldürülməsi, çətin tapşırığın icrası
nəticəsində gətirilən qızın da bu haqsızlığa
dözməyərək özünü
öldürməsi epizodu ilə tamamlanır.
Mətnlər uzun müddət ifa olunmadığı üçün söyləyici süjeti
təşkil edən bir çox epizodları unutmuş olur, bu da öz növbə-
sində gedişlər arasındakı əlaqənin pozulmasına, bir çox gediş-
lərin əsaslandırılmamasına, süjetin natamam şəkildə təqdima-
tına gətirib çıxarır. Bölgədən yazıya alınmış “Cejimqulaq”,
“Molla Nəsrəddin” kimi bir çox nağıllar maraqlı süjet xəttinin
olmasına baxmayaraq, yuxarıda sadalanan qüsurlar üzündən
kitaba daxil edilməmişdir. Topludakı nağıllarda da
buna bənzər
qüsurlar müşahidə etmək mümkündür. Bəzən söyləyici nağılı
tam şəkildə çatdıra bilmir, unutduğu epizodları sonradan xatır-
layıb onu ayrıca nağıl etməyə başlayır. Yaxud, nağılı tamam-
layır, amma başqasının xatırlamasından sonra onun davamı
olduğunu yadına salıb ardını danışmağa başlayır. Bu amillər
nağılların tamlığına, bütövlüyünə xələl gətirsə də, əslində,
klassik folklorun müasir durumunu göz önünə gətirir.
Şifahi ənənənin öləzidiyini göstərən digər amil isə rus di-
linə məxsus sözlərin epik əsərlərin dilinə daxil olmasıdır. Keçən
əsrin əvvəllərində və ya ortalarında yazıya alınmış mətnlərin
dilində rus sözləri müşahidə olunmadığı halda, son illər toplan-
mş mətnlərdə bunlara tez-tez rast gəlinir. Bu da sovet dövründə
rus dilinin həddən artıq geniş yayılmasından qaynaqlanır. Bu-
nun nəticəsində rus dilinə məxsus bir çox sözlər şifahi nitqdə
özünə yer tapmış, şifahi nitq vasitəsilə də epik əsərlərin dilinə
daxil olmuşdur. Rus dilindən alınmış sözlər ya Azərbaycan dili-
nin ahəng qanuna uyğunlaşmış halda (
qomandirovka, bayavoy,
daqavor, zemləmer, zdanyo), ya da qismən rus dilindəki şəkildə
(
lijbi, risk, zayej, stroy, oçiret) işlədilir. Maraqlıdır ki, bu sözlə-
7
rin Azərbaycan dilində qarşılığı olduğu halda, söyləyici onların
rus variantını işlətməyə üstünlük verir. Rusizmlərin, müasir
məişət elementlərinin nağılların dilinə bu qədər nüfuz etməsi
əslində nağılın epik dünyası ilə mətnin dili arasında bir təzad
yaradır. Mətndə keçmiş zamandan, hansısa hökmdarın dövrün-
dən bəhs olunur, amma pul vahidi kimi dolların adı çəkilir. Ra-
yon anlayışı keçən əsrin əvvəlində leksikonumuza daxil olduğu
halda, Şah Abbasın dövründən bəhs edən mətndə onun dərviş-
libas olub rayonları gəzməsindən bəhs olunur. Bu kimi əlamət-
lər, yəni nağılın epik dünyasının dağılması, əslində, nağılçılıq
ənənəsinin öləziməsindən xəbər verir.
Folklor mətnlərinin söyləyicilərinə diqqət yetirdikdə, onla-
rın böyük əksəriyyətinin söyləyicilik ənənəsinin mövcud olduğu
ailələrdə yetişdikləri məlum olur. Əsas nağıl söyləyicilərindən
biri olan Mehparə İsmayılova bildiyi nağılları atasından eşidib.
Özünün dediyinə görə, bəzi nağıllar ona o qədər maraqlı gəlmiş-
dir ki, onu dəfələrlə atasına söylətmiş, onu dinləməkdən xüsusi
zövq almışdır. Aşıq İdris, Aşıq Əlixan və digər aşıqlar bildiyi
mətnləri ustadlarından, Yunis Musayev isə bildiyi nağılları dayısı
Aşıq Qədirdən eşidib. Demək, hansı ailədə söyləyicilik ənənəsi
varsa, folklor həmin mühitdə daha yaxşı qorunur və inkişaf edir.
Tovuz folklorunun regional xüsusiyyətləri. Hər hansı
bir xalqın folkloru B.A.Lapinin sözləri ilə desək, “yerli ənənə-
lərin məcmusu”ndan ibarətdir
3
. Eynilə nağıllar da oxşar poetik
xüsusiyyətlər əsasında formalaşsa da, müxtəlif variantlar şək-
lində təzahür edirlər. Yerli variantlardakı dəyişikliklərin, variant
xüsusiyyətlərinin üzə çıxarılması həm də regional özünəməx-
susluğu müəyyən etməyə imkan verir. Tovuz
folklor örnəklərini
Saatlıdan toplanmış örnəklərlə müqayisə etdikdə regional fərq-
3
Музыкально-песенный фольклор Ленинградской области в записях
1970-1980 гг. / Ред. – сост. Б.А.Лапина, Л., 1987, вып. 1, с.6