80
2012/
IV
luş və semantika baxmından özünü göstərir. Sarınların qu muq folklorun-
dakı mövqeyi də bayatının və meyxanənin Azərbaycan folklorundakı ro -
luna çox yaxındır.
ƏDƏBİYYAT
1. Abid Əmin. Seçilmiş əsərləri [Mətn] /Əmin Abid; tərt. ed. və ön sözün
müəl. B. Əhmədov. Bakı : Şərq-Qərb , 2007. 288 s.
2. Azərbaycan folkloru antologiyası (Dərələyəz folkloru), tərtibçilər:
H.Mirzəyev, H.İsmayılov, Ə.Ələkbərli. Bakı, Səda, 2006.
3. Bayatılar. Tərtibçi Həsən Qasımov. Bakı, Azərnəşr 1960.
4. Əzizqızı Çimnaz. Nənəmdən nəvəmə (Naxçıvan folkloru əsasında). Bakı,
2012.
5. Hacıyev Asif. Bayatı poetikası. Bakı, Elm, 2000.
6.Kumuk xalk avuz yataıcıluvqu. Tərtibçi A.K.Abdullatipov, A.M.Soltan -
muradov. Maxaçqala, 2002.
7. Mümtaz Salman. Azərbaycan ədəbiyyatının qaynaqları. Bakı, 1986.
8. Meyxanalar, Oturmusan səmavərdən yuxarı. Həkim Qəni, Ağasəlim.
Toplayanı Balasadıq. Bakı, Yazıçı, 1993.
9. Paşayev Qəzənfər. Kərkük folklorunun janrları. Bakı, Elm 2003.
10. Pekaçar Çetin. "Kumuk Türkleri Edebiyatı", Türk Dünyası El Kitabı,
Cilt: 4, Ankara, s. 319-340.
11. Sədnik Paşa Pirsultanlı. Heca vəzninin bayatı və qoşma möcüzələri, Bakı,
2003.
12. Şamil Əli. Uyğur, qaqauz, Güney Qafqaz türklərinin folkloru və ədəbiyy-
atı. Bakı, 2012.
13. Tağısoy Nizami. Zülaim Zakariyya. Meyxananın poetikası. Bakı,
“Çaşıoğlu”, 2011.
14.http://www.ensonxeber.com/text_detail/91/26/meyxana_haqq%C4%B1n
da.htm
15. Аджиев А.М. Устное народное творчество кумыков. Махач кала, 2005.
Rəyçi: F.e.d., prof. Hüseyn İsmayılov
81
2012/
IV
AMEA Folklor İnstitutunun elmi işçi
e-mail: fexreddin_atayev@mail.ru
GÖYÇƏ AŞIQ MÜHİTİNİN FORMALAŞMASI
GÖYÇƏ AŞIQ MÜHİTİNİN FORMALAŞMASI
(XVI-XVII əsrlər)
(XVI-XVII əsrlər)
XÜLASƏ
Hazırki məqalədə orta əsrlərdə Azərbaycanın Göyçə aşıq mühitinin for malaşması və
inkişaf istiqamətləri göstərilmişdir. Məqalədə həmçinin aşıq mühitində ifaçı və yaradıcı
(el şairləri) aşıqlar haqqında məlumatlar verilir.
Açar sözlər: Saz, aşıq, aşıq havası, musiqi, ənənə
FORMING OF COYCHA ASHUG SPHERE
FORMING OF COYCHA ASHUG SPHERE
(16
(16
th
th
-17
-17
th
th
CENTURIES)
CENTURIES)
SUMMARY
In the article the forming and development directions of Azerbaijan Goycha ashug
sphere in the Middle Ages are shown. The author also gi ves the information about per-
formers and creative ashugs in ashug sphere.
Key words: saz, ashuq, ashuq tune, music, tradition
ФОРМИРОВАНИЕ ГЁЧИНСКОЙ АШУГСКОЙ СРЕДЫ
ФОРМИРОВАНИЕ ГЁЧИНСКОЙ АШУГСКОЙ СРЕДЫ
(XVI-XVII
(XVI-XVII
веков
веков
)
)
РЕЗЮМЕ
В данной статье рассматривается пути формирования и развития Азер байд -
жанской ашугской среды средних веков. В статье, также даётся общие све дения об
исполнителях о поэтах любителях (непро фес сионалах – Ф.А.) ашуг ской среды.
Kлючевые слова: саз, aшыг, ашугский напев, музыка, традиция
Məsələnin qoyuluşu. Göyçə aşıq mühiti aşıq yaradıcılığının beşiyi sa -
yılır. Yüzlərlə görkəmli aşıq və el şairlərini dünyaya bəxş etmiş Göyçə
aşıq ifaçılıq sənətində özünəməxsus ifa ənənəsini də formalaşdırmışdır.
Bu regionun aşıq ifaçılıq ənənəsinin öyrənilməsində aşıq mühitinin araş -
dırılmasına xüsusi ehtiyac duyulur. Bu məqsədlə Göyçə aşıq mühitinin
for malaşmasının öyrənilməsi zərurətdən irəli gəlir.
İşin məqsədi. Məqalədə Göyçə aşıq mühitinin korifey sənətkarlarının
yaradıcılığı, onların zəngin irsi təhlil edilir. XVI-XVII əsrlərdə yaşamış
us tad sənətkarların yaradıcılıq irsinin ümumaşıq mühitinə təsiri mə sə lə lə -
ri araşdırılarkən görkəmli aşıqların aşıq yaradıcılığına, ifaçılıq ən ənə sinə
gətirmiş olduqları yeni məqamların, ifa cizgilərinin öyrənil məsi işin əsas
məqsədlərinə xidmət edir. Məqalədə adları çəkilən aşıqların ya ra dı cılığı
izlənilir və onların aşıq mühitinin formalaşmasındakı rolu vur ğu la nır.
Azərbaycanın geniş coğrafi mühitində zəngin musiqi folkloru ənənə -
82
2012/
IV
ləri uzun əsrlərdən bəri özünü göstərməkdədir. Dağlıq əraziləri əhatə edən
qərb bölgələrində musiqi folkloru özünü əsasən maldarlıq, sayaçılıq,
məişət və müxtəlif mərasim ənənələrinin keçirilməsində göstərmişdir. Bu
baxımdan Göyçə musiqi folkloru özünün spesifik xüsusiy yətləri ilə fərq -
lənmiş və bu gün də bu ərazilərdə yaranmış ifa xüsusiy yətləri öz fərdiliyi
və özünəməxsusluğu ilə seçilir.
Musiqi folklorunun və peşakar musiqi sənət dünyasının ayrılmaz tər-
kib hissəsi olan aşıq yaradıcılığı xalqın məişətinə o qədər dərin nüfuz et -
miş dir ki, ondan bütün mərasimlərdə geniş istifadə olunması bir ənənə
şək lini almışdır. Göyçə aşıq mühitinin formalaşmasında bu ərazilərdə ya -
şa yan geniş xalq kütləsinin peşə sənəti, ədəbi irsi, milli ənənədən irəli gə -
lən müxtəlif məişət-mərasim ayinlərinin keçirilməsinin təsiri olmuşdur.
Eyni zamanda onu da qeyd etməliyik ki, aşıq mühiti peşəkar aşıq sənəti -
nin ifa mədəniyyəti ilə sıx bağlı olduğu üçün bu ərazilərdə yaşayıb-ya rat -
mış aşıq ifaçılarının da, bu sahədə böyük zəhmət və əməyi olmuşdur.
Göyçə elə bir folklor (aşıq) mühiti idi ki, burada sənət və yaradıcılığın
istənilən təzahür formaları (yaradıcı və ifaçı sənətkarlar, onların yaratdığı
əsərlər) vahid aşıq sənəti məcrasında birləşirdi. Bu aşıq mühiti özünün bir
sıra keyfiyyətlərinə görə digər aşıq mühitlərindən ciddi şəkildə fərqlənir-
di. Əgər Şirvan aşıq mühiti muğam, yazılı ədəbiyyat, rəqqaslıq və s. mə -
dəni təsirlərə, Qarabağ folklor mühiti muğam və yazılı ədəbiyyatın təsir-
lərinə məruz qalırdısa, Göyçə folklor mühiti bu kimi faktorların birbaşa
təsirindən uzaq idi. Ona görə də, Göyçə folklor mühitinin mərkəzi sənət
və yaradıcılıq faktorunu aşıq sənəti təşkil etmişdir. Göyçədə ədəbi-mə də -
ni həyatın istənilən təzahürü aşıq sənəti, onun ifaçılıq və yaradıcılıq hə ya -
tı ilə sıx şəkildə bağlı idi.
“Göyçə Azərbaycan türklüyünün ən saf bölgələrindən biri olduğu üçün
orada saz və söz sənəti həmişə güzəranın ayrılmaz tərkib hissəsi olmuş və
ulusun mənəvi yaşam sistemində aparıcı mövqeyə yiyələnmişdir. Şübhə-
siz ki, əzəmətli ozan sənətində əsas məskənlərdən biri olmuş bu qədim
türk yurdu öz misilsiz koloritini, bulaq kimi qaynayan obrazlı danışıq
tərzini milli ruhun ən saf və ən dərin qatlarından şirə çəkərək yaratmışdır.
Orta yüzilliklərdə aşıq sənəti təşəkkül tapdıqdan sonra Göyçədə qüdrətli
mühitlərdən birinin meydana gəlməsi oradakı folklor həyatının ecazkar
qüdrəti ilə bağlıdır.”(5,169).
1524-cü ildə böyük Səfəvi hökmdarı Şah İsmayılın vəfatından sonra
milli özünəməxsusluqdan, türk sufizminə məxsus ideyalardan tədricən