Dədə Qorqud ● 2015/I 25
Key words: Silk Road, oral culture route, written culture route, Anatolia-Turkmenistan
cultural relations
РОЛЬ ШЕЛКОВОГО ПУТИ В РАЗВИТИИ КУЛЬТУРНЫХ СВЯЗЕЙ МЕЖДУ
АНАТОЛИЕЙ И ТУРКМЕНИСТАНОМ
Резюме
Отношения Средней Азии с Анатолией всесторонне развиты. С экономической
стороны Шелковый путь играет важную роль в построении связей (взаимосвязей). Этот
путь, простилаясь, с Китая до Европы, пройдя при этом через территории различных госу-
дарств выполняет функцию соединения культур и их изменения. В тоже время эти связи
раскрывают пути устной и письменной культуры. Письменно-культурный путь, т.е. север-
но-культурный путь своим маршрутом соединяет Среднию Азию со Стамбулом. Данный
путь начинается со Стамбула-Крыма и Казани и устремляется к городам Средней Азии.
Больше всего культурный поток выявляется с Запада на Восток. А путь проходяший через
Юг можно назвать устно-культурным путём. Этот путь, требующий длительной поездки
и больших караванных маршрутов. Наровне с караванами, обладаюшими особой ролью,
проходили этот путь ашуги и носители устной культуры. В результате проходящего этим
путём культурного потока возникает другое (иное)более значимое литературное событие.
Это событие являет собой изменения в видах и жанрах. Например, в Туркменистане такая
эпическая сага как "Юсуп Ахмад" в Анатолии известна в форме сзказки под названием
"Юсиф шах". В Туркменистане личная жизнь Гараджаоглана перевоплотилась в эпичес-
кую сагу "Гараджаоглан дастаны". Шелковый путь сыграл важную роль в культурных
связяx и в формировании культурных различий.
Ключевые слова: Шелковый путь, устно-культурный путь, письменно-культур-
ный путь, Туркмено-Анатолийские культурные связи
İpək Yolu haqqında aparılan araşdırmaların yetərli olub-olmadığı, vəsait-
lərin hamısının və ya heç olmasa əksəriyyətinin istifadə edilib-edilmədiyi hər
zaman müzakirə mövzusu olmuşdur. Bunun bir çox səbəbi vardır. Boris Stavis-
kinin "İpək Yolu və bəşər tarixindəki rolu" adlı araşdırmasının giriş hissəsində
"Böyük İpək Yolu" ifadəsi işlədilir və bu söz bizə uzaq və uzun səfərlərin ro-
mantikliyini, xarici ölkələrin ekzotikasını xatırladır. Amma bunun arxasında hər
şeydən əvvəl, coğrafiyaçıların mübahisəsi, karvanbaşıların və qorxmaz dənizçi-
lərin cəsurluğu, tacirlərin və uzaqgörən siyasətçilərin ağıllı hesabı gizlənmişdir.
Mahiyyətcə İpək Yolu ifadəsi altında müxtəlif malların Şərqdən Qərbə və Qərb-
dən Şərqə ucsuz-bucaqsız çöllər, sıx meşələr, qüdrətli sıra dağlar və təpələr, də-
nizlər və okeanlar vasitəsilə daşınılması nəzərdə tutulsa da, mahir sənətkarların
əl əməyi, göz nuru işlərinin olması da, elm və sənət adamlarının da bu prosesdə
gərgin əməklərinin nəticəsi kimi diqqəti cəlb edir. Nəticədə bu bir mübadilə pro-
sesidir. Göründüyü kimi, məsələ həqiqətən çox genişdir. Əslində İpək Yolu ter-
mini ilk dəfə XIX əsrin son rübündə alman coğrafiyaşünası Ferdinand Freyxer
fon Rixthofen tərəfindən istifadə edilmişdir. Bu terminlə qitələrarası yol şəbəkə-
ləri nəzərdə tutulurdu. Bu yol qədim dünyanın mədəniyyət aləmini Çindən
Aralıq dənizinə qədər bir-birinə bağlayırdı. Orta əsr zadəganları arasında ən po-
pulyar mal olan ipək və ipəkdən istehsal edilən parçalar idi. İpəyin asan toxun-
Dədə Qorqud ● 2015/I 26
ması, dözümlü olması və özündə zərərli həşəratları yaşatmaması ona böyük
maraq oyadırdı.
İpək yolu üzərində çalışan digər elm adamları da eynilə Staviski kimi işin
mədəni tərəflərindən çox, iqtisadi aspekti üzərində dayanmışlar.
Ancaq Hans Vilhelm Hausseq kimi bir neçə elm adamı İpək Yolunun
müxtəlif cəhətlərini tədqiq etmişlər. Hausseqin əsəri "İpək Yolu və Orta Asiya
mədəniyyət tarixi" adını daşıyır.
4
Hausseq İpək Yolu və hunların Qərbə köçləri arasında əlaqəyə toxunmuş,
daha sonra da türk hakimiyyəti altındakı Orta Asiyanı da öyrənmişdir. Bu alimin
toxunduğu problemlər arasında İpək Yolu ticarətində türklərin rolu kimi bizi də-
rindən maraqlandıran məsələlər də var. Həmin dövrdə mövcud olan ticarət və
malların mübadiləsi prosesində türklərin dəmir ticarətindən də bəhs edilir ki, bu
da dəmirin türk mədəniyyətindəki yerini müəyyənləşdirmək baxımından bizim
üçün son dərəcə önəmlidir. İpək Yollarının daim dəyişdiyini, bu dəyişiklikdə
türk soylu xalqların necə bir rol oynadıqlarını, türk coğrafiyasının bu mübadilə
prosesindəki əhəmiyyətini də araşdırmaq lazımdır. Amerikalı çinşünas alim Het-
zel Şafer (Çinin VII-IX əsrlər üzrə tarixini araşdırmışdır) "Səmərqəndin qızıl
şaftalıları, Tanq İmperiyasındakı xarici ecazkar mallar haqqında kitab" adlı əsə-
rində o dövrdə Çinə gəlmiş şəxslərin və gətirdiyi əşyaların bir siyahısı verilir.
Həmçinin Çindən ixrac edilən malların Orta Asiyaya, İrana və Yaxın Şərqə
gedişində necə və hansı yollardan keçdiyini, bu mallarla yanaşı, mədəni və
sosial təcrübələrin də birlikdə aparıldığı qeyd edilir
5
.
Yuxarıdakı nümunələrin sayını çoxaltmaq mümkündür. XX əsrdə bəşəriy-
yətin mədəni və mənəvi dəyərlərinin sülh içərisində mübadiləsinin vacibliyini
dərk edildiyini və birdən-birə Böyük İpək Yolunun aktuallaşdığını görürük. Bu-
na görə XX əsrin son rübündə bu məsələ ilə bağlı müxtəlif elmi araşdırmalar
aparılmış və müxtəlif elmi-tətbiqi yollar yenidən müzakirə olunmuşdur. 1988-ci
ildə UNESCO "Böyük İpək Yolu – Millətlərin Dialoq Yolu" adı ilə bir proqram
irəli sürdü. Bu proqram ətrafında bir çox elmi araşdırma aparıldı. Həmçinin bu
araşdırmaları davam etdirmək üçün araşdırma mərkəzləri və institutlar yaradıldı.
1990-cı ildə Yaponiyada Kamakurada yaradılan İpək Yolu Araşdırmaları İnsti-
tutu bunun tipik nümunəsidir. Bundan başqa, məsələni dünya ictimaiyyətinə tam
olaraq izah etmək üçün şimal, cənub və dəniz marşrutlarından istifadə edilərək
səyahətlər təşkil olundu. Dünyada baş verən bu proseslər zəminində Türkiyədə
və türk respublikalarında da eyni məsələ maraqla qarşılandı. Türkiyədə müxtəlif
beynəlxalq konqreslər təşkil olundu, yenə türk ictimaiyyətinin diqqətini cəlb
etmək üçün Çanaqqala Keramika adlı bir firmanın sponsorluğu ilə Orta Asi-
4
Hans Wilhelm Haussig, İpek Yolu ve Orta Asya Kültür Tarihi, Çev. Müjdat Karayerli, Ötüken
Yayınevi, İstanbul 2001.
5
Boris Ya. Stavisky, “İpek Yolu ve İnsanlık Tarihindeki Önemi”, Çev. Mehmet Tezcan,
Türkler, C. III, Ankara 2002, s. 222.
Dostları ilə paylaş: |