285
bir çox fikrdən sonra Mizar əhalisindən bir nəfəri
ehzar edüb dedi:
- Hərgah İslam əskirinin miqdarını bilüb bana
xəbər gətürsən, sana min dinar verərəm.
O şəxs qəbul edüb bir qədər şirini bir təbəqə
düzüb satmaq bəhanəsiylə İslam əsakirinin miyanına
daxil olub məta`ını satmağa məşğul oldı. Bu növ` ilə
İslam əsakirinin miqdarını bilüb İbn Zübeyrə xəbər
verdi. İbn Zübeyr bəxil bir şəxs oldığına görə min
dinar müqabilində əlli dinar verüb o şəxsi xeymədən
ixrac etdilər. O şəxs bu işdən mütəğəyyir olub dübarə
məta` satmaq bəhanəsiylə İslam əsakirinə daxil olub
Əhmər Şəmitin xeyməsini soraq edirdi. Mülazimlər
anı Əhmər Şəmitin xeyməsinə gətürüb izn alandan
sonra daxil olub ərz etdi:
- Ya əmir, bən məhəbbəti-Ali-Əlini (ə) qəbul edüb
sizin hüzurınıza varid olub böyük bir bəşarət dəxi
gətürmişəm.
Əhmər Şəmit dedi:
- Nə bəşarət gətürmişsən?
Dedi:
- Ya əmir, İbn Zübeyrin ən namdar
sərkərdələrindən Ziyad ibn Əmr iki bin səvarə ilə
İslam əsakirinin arxasına keçüb. Fikrləri iki tərəfdən
sizə həmlə etməkdir. Əmma bu saət onlar asudə
istirahətə məşğuldırlar. Hərgah bir qədər səvarə ilə
onlara hücumavər olar isən, bütün-bütünə onları həlak
edə biləriz.
286
Əhmər Şəmit, Əbdullah Zübeyrəyi dört yüz əlli
səvarə ilə onların müharibəsinə irsal edüb, özi dəxi
tədarükatə məşğul oldı. Əbdullah özi səvarələriylə
azim olub iki mil gedəndən sonra düşmənin
ordugahını gördi. Əbdullah öz səvarələrini üç yerə
təqsim edüb üç tərəfdən onlara hücum etdi. O
münafiqlər böylə gördikdə hərasan hər biri bir tərəfə
qaçub İslam əsakirinin şəmşirindən şərbəti-mövti
nuşi-can edirdilər. İslam əsakiri o münafiqləri qətliam
edüb Ziyad ibn Əmri ki, onların sərkərdəsi idi, dəxi
qətl edüb, fəthü nüsrətlə müraciət etdilər.
Əhmər Şəmit şad olub Əbdullah və İslam
əsakirinə duayi-xeyr edəndən sonra Muxtar
cənablarına məktubən əhvalatı yazub Ziyad ibn
Əmrin başıyla bərabər Kufəyə göndərdilər. Əmma o
tərəfdən İbn Zübeyr bu əhvalatı eşidüb dünya gözinə
qaranlıq oldı. Sərkərdələri də`vət edüb dedi:
- Cəmaət, bən qorxuram ki, İbn Ziyadın başına
İbrahim Əştər gətürən fəlakəti Əhmər Şəmit dəxi
bizim başımıza gətürsün. Bənim fikrimcə, işin səlahı
budır ki, buradan övdət edüb Muxtarın
müharibəsindən sərfi-nəzər edək. Qoy, Muxtar
Əbdülməlik Mərvanla nə edərsə, etsün.
Mürrə ibn Müaviyə və Mühəlləb dedilər:
- Ya əmir, bu bizim üçün ölümdən bədtərdir. Zira
on səkkiz min səvarə ilə beş min düşmənin
müqabilindən fərar etmək mərdani-karzarə layiq
degil.
287
Bu sözləri deyüb də müharibəyə hazır olub
meydani-karzarə qədəm qoydılar. Əhmər Şəmit
əhvalatı böylə gördikdə İslam mücahidlərini cəm`
edüb dedi:
- Ey mücahidini-İslam, bu gün bən şəhid olmaq
üçün əzmi-meydan edirəm. Hərgah şəhid olarsam,
bənim yerimə sərdari-küll Əbdullahdır. Ona itaət
edüb İslam yolında axır nəfəsə kibi cihad etməlisiniz.
Bu sözləri deyüb də meydana azim oldı. O
tərəfdən İbn Ziyad təmam əsakirinə həmlə etməgi əmr
etdi. Hər iki tərəf iki seyl kibi yüz də`vayə qoyub öylə
bir də`va oldı ki, ruzgarın gözi görməmişdi. O gün
zöhr zəmanına kibi Əhmər Şəmit yüz nəfər o
münafiqlərdən qətl etmişdi. Qəzadan bir nəfər
münafiqlərdən kəmin edüb tir ilə Əhmər Şəmitin
başını nişanəyə gətürüb, qəzadan o məl`unın tiri xəta
etməyüb o cəvanı şəhid etdi. Əbdullah böylə gördikdə
meydana girüb o dəxi cəngi-məğlubədə şərbəti-
şəhadəti içdi. İslam əsakiri sərkərdəsiz tabi-
müqavimət etməyüb yüz fərarə qoydılar. İbn
Zübeyrin əsakiri onları təaqüb edüb bütün-bütünə
qaçırub əmvallarını qarət etdilər. Fəth ilə müraciət
edüb İbn Zübeyrə tə`zim etdilər.
Bu tərəfdən Muxtar cənablarına fərarilər xəbər
gətürüb əhvalatı nəql etdilər. Muxtar cənabları Əhmər
Şəmitin və Əbdullahın şəhadətindən çox məhzun olub
də`va tədarükinə məşğul oldı.
İgirminci fəsl
288
Əmr ibn əl-Həccac ilə İbn Əş`əsin Muxtarla
müharibəsi
Müs`əb ibn Zübeyr öylə ki, Əhmər Şəmitlə
Əbdullahı şəhid edüb İslam əsakirini fərar etməgə
məcbur etdi, Kufəyə Muxtar cənablarına bir məktub
yazub qasidlə yola saldı. Məktub Muxtar cənablarına
vüsul olub İslam sərkərdələrini ehzar edüb məktubı
oxudı. Məktubın məzmunı bu idi: “Ya Muxtar! Sən
imami-zəmanə ağ olub bənimlə müharibə etmək
böyük günahlardan idi. Fəqət bən sənin günahından
sərfi-nəzər edüb, səni əfv edirəm. Bu şərtlə ki,
qardaşım Əbdullaha bey`ət edüb onın imamətinə iqrar
edəsən. O vəqt Kufənin hökumətini sana verüb hər bir
xahişin olarsa, yerinə yetürüb səni məmnun edərəm.
Hərgah bənim tövsiyələrimi qəbul etməzsən, yəqin et
ki, səni qətl edüb Kufə şəhərini xakiylə yeksan
edərəm”.
Muxtar məktubı parə-parə edüb, böylə bir cəvab
yazdı: “Yebnə Zübeyr! Məktubını alub da
məzmunından müttəle` oldım. Ay fasiq, bu gün əsrin
İmamı Əli ibn əl-Hüseyndir (ə). Sənin kibi, qardaşın
kibilər İmamətə layiq ola bilməzlər. Və bir də
yazmışdın ki, Kufəyə hücum edüb səni qətl edüb də
Kufəni tarümar edəcəgəm. Yəqin et ki, hərgah sən
Kufəyə gəlməzsən də, mən sənin müharibənə
hazıram”.
Məktubı möhr edüb İbn Zübeyr üçün irsal etdi.
Məktub İbn Zübeyrə vüsul olan kibi igirmi bin fasiqlə
Dostları ilə paylaş: |