Игтисади сийасят: методолоэийа вя практика
61
beralizm-neoliberalizm kimi, sosial bazar təsərrüfatı nəzəriyyə-
çilərinin baxışlarının özünəməxsusluğunu ifadə edən addır), bazar
prosesinin, arzuolunmaz, sosial nəticələr döğurmasını qəbul edir-
di. Belə nəticələr, bəzi ümumi bəşəri meyarlara uyğun olmadığı
üçün, müəyyən korreksiyalara ehtiyac yaradır.
Neoliberalların hamısı, səmərəli fəaliyyət göstərən rəqabət
mexanizmindən kənarda, əlavə “sosial siyasət”in olmasını zəruri
hesab edirlər. Lakin, rəqabət mexanizminin institusional forması
haqda, neoliberalların fikirləri üçt-üstə düşdüyü halda, yardımçı
sosial siyasətin təbiəti haqda, onların fikirləri, fərqli idi. Fray-
burqlu ordoliberallarla müqayisədə, A.Müller-Armak sosial inqri-
dientlərə, xüsusi ilə iqtisadi təhlükəsizliyin siyasi aspektlərinə,
daha çox diqqət yetirirdisə, B.Pienke daha geniş, sosial və mənəvi
qiymətlərə üstünlük verirdi. Frayburq universitetinin professoru
V.Vanberqin fikrincə, alman neoliberallarının hazırladığı sosial
siyasət proqramında, sosial ədalət və bərabərlik, iqtisadi və sosial
mərkəzsizləşdirmə ideyaları aparıcı rol oynayırdı. Ona görə də, bu
proqramda gəlirlərin yenidən bölgüsu, sosial təhlükəsizlik və
ə
dalətli sosial siyasət, kiçik və orta sahibkarlığa yardım, şəhər və
regional, planlaşdırma orqanlarının institusional strukturunun
islahatları və s. tədbirlər xüsusi yer almışdır.
deya baniləri, sosial bazar təsərrüfatını iqtisadi, sosial və si-
yasi nizam kimi qəbul edərək, sosial siyasətə (onun bütün təzahur
formalarında), bazarın azadlığının uzunmüddətli siyasi zəmanəti
kimi, xüsusilə önəm verirdilər. Onlar döğru olaraq belə hesab
edirdilər ki, bazar nizamının yüksək iqtisadi səmərəliliyi, öz-
özlüyündə onun uzunmüddətli stabilliyini təmin edə bilməz. Bu,
yalniz o halda mümkün ola bilər ki, stabilliyin təmin olunması,
daha çox adamlar üçün, mühüm əhəmiyyətli məsələ kimi, (məsə-
lən, iqtisadi təhlükəsizlik, bölgü prolblemi və s.), sosial nizamın
ə
hatə dairəsinə aid edilsin. Hesab edilirdi ki, siyasi baxımdan,
azad bazar nizamı, geniş ictimai dəstək aldıqda yaşaya bilər. Ona
görə də onların, yardımlı sosial siyasət, proqramını “kompensa-
siya yaradan mexanizm” kimi, qəbul etmək olar.
Расим Щясянов
62
Bazar prosesinə korreksiyanı mümkün hesab edən, alman
neoliberalları, eyni zamanda, bu siyasətin, kobud müdaxilələrlə
yox, bazara uyğün və qiymət mexanizminə mane olmamaq şərti
ilə, aparılmasını zəruri hesab edirdilər. Hətta B.Oykenin fikrincə,
sosial siyasət, bazar prosesinə birbaşa müdaxilədən fərqli olaraq,
formalaşmış struktur sərçivəsində, daha səmərəli fəaliyyət gös-
tərən institusional siyasətin tərkib hissəsi olmalıdır.
“Nizam nəzəriyyəsi” konstitusiyalı iqtisadiyyatdır. “Ni-
zam nəzəriyyəsi” və “Nizam siyasəti” anlayışlarının, mahiyyətcə
özünəməxsusluğunu müəyyənləşdirmək üçün, “iqtisadi nizam” və
ya “sosial nizam” anlayışlarının iki, fərqli, şərhinə nəzər salmaq
vacibdir. Bu anlayışlar bir tərəfdən, müəyyən sosial mühit daxi-
lində, adamların seçimləri çoxluğunun birləşməsi nəticəsində, ya-
ranan fəaliyyət və sövdələşmələrin yekun “şəklini” ifadə etmək
üçün istifadə olunur. Digər tərəfdən isə bu terminlərlə, adamların
fəaliyyəti və sövdələşmələrinin yekun “şəklini”, müəyyən mənada
“yaradan” və tərəflərin seçimini, onların sosial nizamına uyğun-
laşmasını təmin edən, qanun və qaydalar sistemini işarə edirlər.
Bu fərqləri, F.Xayek “fəaliyyət nizamı” ilə, “qaydalar nizamı”
arasındakı fərqlər kimi, xarakterizə edir.
“Nizam nəzəriyyəsi” və “nizam siyasəti”, iqtisadi nizam
anlayışını, sözün ikinci mənasında, yəni fərdlərin öz seçimlərini
həyata keçirdikləri, institusional sərhədləri müəyyənləşdirən, qay-
dalar (qanunlar) sistemi kimi qəbul edir. Bu mənada, sosial bazar
təsərrüfatı konsepsiyası, müasir konsitusiyalı iqtisadiyyatın əsas
xüsusiyyətini ifadə edir. Belə konsepsiya, institusional iqtisadi
nizam probleminə, siyasi seçim problemi kimi baxmaqla, əsas
diqqəti, hüquqi institusional strukturun, bazar elementlərinin
fəaliyyəti və sövdələşmələrin yekun şəklinə, necə təsir etməsinə
yönəldir.
Alman “nizam nəzəriyyəsinin” və müasir konstitusiyalı iqti-
sadiyyatın, əhəmiyyətli oxşarlığına baxmayaraq, onlar bir-birin-
dən müəyyən dərəcədə fərqlənirlər. Məsələn, konstitusiyalı iqti-
sadiyyat nəzəriyyəsində, hüquqi konstitutsion qaydaların, alter-
nativ sıralarının xüsusiyyətlərinin müqayisəli təhlili, ilk dəfə,
Игтисади сийасят: методолоэийа вя практика
63
iqtisadçı Valter Oyken və hüquqşunas Frans Byem tərəfindən,
təklif olunmuş və sonralar, onların tələbələri tərəfindən davam et-
dirilmişdir. Lakin, alman neoliberalizminin digər, tanınmış nüma-
yəndəsi olan A.Müller-Armak üçün, bu yanaşma, aparıcı olmamış
və heç də həmişə, onun sosial bazar təsərrüfatı konsepsiyası ilə,
üst-üstə düşməmişdir. B.Vanberqenin fikrincə, məhz bu baxım-
dan, demək olar ki, “oyun qaydaları” kimi qəbul edilən, konsti-
tusiyalı iqtisadiyyatla (Oyken və Byem), “nəticə” kimi qəbul
edilən konstitusiyalı iqtisadiyyat arasında müəyyən ziddiyyətlər
vardır. Əslində bu ziddiyyət, “sosial” termininin Müller-Armak
konsepsiyasındakı, iki mənalığı ilə bağlıdır. Bir tərəfdən bu, bazar
nizamının hüquqi institusional struktur və onun daha geniş, sosial
institusional nizamın tərkib hissəsi olmasına, münasibəti təzahür
etdirir. Digər tərəfdən isə bu, bazar prosesinin nəticələrinin xarak-
teristikası kimi qiymətləndirilir. Bu mənada Müller-Armak kon-
sepsiyası, bazarın yaratdığı və geniş sosial məqsədlər və meyar-
lara tam uyğun qəlməyən nəticələrin aradan qaldırılması üçün
siyasi iradəlik və niyyətlərin mövcudluğunu ifdə edir.
Konstitusiyalı və ya qaydaların (qanunları) qorunmasına
istiqamətləndirən iqtisadiyyat, sosial bazar təsərrüfatı konsepsiya-
sının, tam mənada, “nizam nəzəriyyəsi” kimi, qəbul edilən cəhət-
lərində daha düzgün əks olunur. Dövlətin, “iqtisadı nizam” yara-
dılmasında aktiv rolunu müdafiə edən alman neoliberalları, belə
hesab edirlər ki, bu, dövlətin iqtisadi proseslərə birbaşa müda-
xiləsini yox, müvafiq “oyun qaydalarının” yaradılması, tətbiqi və
korreksiyasını əhatə edir. Qaydaların qorunması yönündə, pers-
pektivlərin müəyyənləşdirilməsində, alman “nizam nəzəriyyəsi”
və müasir konstitusiyalı iqtisadiyyat konsepsiyası, sıx qarşılıqlı
ə
laqəli olsa da, onlar kifayət qədər müxtəlif, məsələlər üzrə istiqa-
mətlənmişdir. Müxtəlif yanaşmaların təhlili gostərir ki, konsti-
tusiyalı iqtisadiyyatın, tətqiqat predmetinin vahid şərhi yoxdur
1
.
Konstitusiyalı iqtisadiyyatın mahiyyəti haqda, iki tərif var. Bu
1
Hayek F. Low. Legistation and Librerty Vol. 11- London, 1973, p.238.
Расим Щясянов
64
təriflər “konstitusiya” termininin iki şərhi ilə bağlıdır. Birincisi -
“ümumi” anlamda “konstitusiya” dedikdə, adamların sosial dav-
ranışını müəyyənləşdirən, bütün qaydaların “əhatə” olunması başa
düşülür. Bu halda, konstitusiyalı iqtisadiyyat konsepsiyası, əsasən
qaydaların və institutların yaranması və dəyişməsi, onların fərd-
lərin qarşılıqlı əlaqəsinə təsirini öyrənir. Daha “dar” anlamda,
“konstitusiya” termini, qaydaların (qanunların) xüsusi hissəsini,
məhz dövlət qaydalarını (qanunlarını) əhatə edir. Bu mənada,
konstitusiyalı iqtisadiyyat, elə qaydaları əhatə edir ki, onlar,
“dövlətin” yaradılmasının əsaslarını və onun fəaliyyətinin məh-
dudlaşdırıcı çərçivəsini, müəyyən edir
1
.
Müqayisədən qörünür ki, alman “nizam nəzəriyyəsi”, əsas
diqqəti, kortəbii bazar nizamının hüquqi, institusional strukturuna
və müəyyən mənada, onun əksi olan, mərkəzləşdirilmiş planlı
iqtisadiyyata yönəldilir. Dövlətə hansı məhdudiyyətlərinin lazım-
lı olması, müasir konstitusiyalı iqtisadiyyat ilə müqayisədə, so-
sial bazar təsərrüfatı nəzəriyyəçilərini daha az maraqlandırır.
Alman neoliberallarının, elmi və siyasi proqramlarının,
ümumi məqsədinin dövlətin və özəl qüvvələrin məhdudlaşdırıl-
ması və onlara nəzərət olunması təşkil edirdi. Ümumi şəkildə
onlar, siyasi konstitusiya ilə, iqtisadi və sosial konstitusiyanı bir-
ləşdirən, tam əhatəli konstitusiya nizamı, konsepsiysının tərəf-
darları kimi çıxış edirlər. Konstitusiyalı iqtisadiyyatın və ya qay-
daların (qanunların), qorunmasına istiqamətlənən iqtisadiyyatın,
yuxarıda şərh olunan təhlili, sosial bazar təsərrüfatı konsepsi-
yasının, yalnız bir tərəfini-istiqamətini əks etidirir. Qeyd olun-
duğu kimi, bu konsepsiyaların, qaydaların qorunmasını mütləq
hesab etməyən istiqamətidə vardır. Bu istiqamət, rəqabətli bazar
nəticələrinin, prosesin gedişində əldə oluna bilməyən, sosial
məqsədlərlə, uzlaşmasını təmin etmək üçün, siyasi korreksiyaların
aparılmasını zəruri hesab edir.
1
В.Ванберг. «Teoрия порядка» и конституционная экономика. Вопросы
экономики
. 1999, № 12. С. 99.
Dostları ilə paylaş: |