İnsan kapitalının inkişafı: nəzəri aspektləri və qiymətləndirmə metodologiyası
5
İNSAN KAPİTALI KONSEPSİYASININ
NƏZƏRİ ASPEKTLƏRİ
İqtisadiyyatın inkişafında insanın rolu daha düzgün başa düşüldükcə, onun tədqiq
edilib öyrənilməsi zərurəti də get-gedə daha anlamlı olmuş, həmçinin bu sahədə aparılan
tədqiqatların əhatə dairəsi və intensivliyi artmışdır.
Bu baxımdan son illər insan inkişafı ilə bağlı tədqiqatların aparılması daha da
genişlənmişdir. Belə ki, baş verən köklü iqtisadi-siyasi dəyişikliklər şəraitində insan
kapitalının inkişaf etdirilməsi və bu kapitaldan səmərəli istifadə edilməsi mühüm əhə-
miyət kəsb edir. Çünki burada məqsəd sosial proseslərin inkişafına təsir edən amilləri
aşkara çıxarmaq, meydana çıxa bilən və mümkün olan bütün sosial nəticələrin dövlət
səviyyəsində həll edilməsi vəziyyətini qiymətləndirən prosesin inkişaf meyillərinə fəal
təsir göstərməkdən ibarətdir. Başqa sözlə desək, insan kapitalının inkişafı və ondan
səmərəli istifadə olunması dövlətin fəal siyasətinin mühüm istiqamətlərindən birini təşkil
edir.
İnsan kapitalı istehsal prosesinin əsas hərəkətverici amilidir, ictimai təkrar istehsal
isə geniş, xalq təsərrüfatı nöqteyi-nəzərindən məhsul istehsalının yenidən başlanılması
və bu kapitalın özünün təkrar istehsalıdır. Bu cəhətlər iqtisadçı-nəzəriyyəçilərin daim
diqqətini cəlb etmişdir. A.Smit yazırdı ki, “faydalı iş istehsalının artımı hər şeydən əvvəl
işçinin çevikliyinin və bacarığının yüksəldilməsindən, ondan sonra isə işlətdiyi maşın və
alətlərin təkmilləşdirilməsindən asılıdır”. O, hesab edirdi ki, əsas resurslar maşın və başqa
alətlərdən, tikililərdən, torpaqdan və “əhalinin və cəmiyyət üzvlərinin əldə edilmiş faydalı
bacarıqlarından” ibarətdir. O, qeyd edirdi ki, “bu cür bacarıqların əldə edilməsi bacarıq
sahibinin tərbiyəsi, təlimi və ya şagirdliyi dövründə təkmilləşməsi zamanı xərc tələb edir,
bu bir növ onun şəxsiyyətini reallaşdıran əsas kapitalı təşkil edir”. Bu bacarıqlar, müəyyən
şəxsin dəyərinin tərkib hissəsi olmaqla bərabər məxsus olduğu cəmiyyətin də sərvəti
olur.
İnsan inkişafı mürəkkəb bir sxemdir və bu inkişaf əsasən ümumi ictimai yüksəlişə
əsaslanır. Aydındır ki, insanın
üç əsas məqsədi reallaşdırmadan ictimai yüksəliş mümkün
deyildir. Bu məqsədlərə uzun və sağlam ömür sürmək, biliklər əldə edib onları
yeniləşdirmək və genişləndirmək, həmçinin
yüksək həyat səviyyəsini təmin edən
maddi nemətlər əldə etmək aiddir.
Bu məqsədləri araşdırarkən yalnız ümumi daxili məhsul, milli sərvət, adambaşına
düşən gəlir və s. göstəricilər kifayət etmir. Çünki həmin göstəricilər sosial-iqtisadi
münasibətləri şərtləndirsə də onları tamamilə adekvat olaraq müəyyən etmir. Artıq XX
əsrin son onilliklərində bu problem məsələnin həlli müasir iqtisadi-elmi araşdırmaların
aparılmasını zəruri etmiş və insan inkişafı getdikcə yalnız iqtisadi göstəricilər ilə deyil,
İnsan kapitalının inkişafı: nəzəri aspektləri və qiymətləndirmə metodologiyası
6
həm də insanların cəmiyyətin inkişafında rolundan, onların söz və vicdan azadlığından,
siyasi fəaliyyətdə rolundan, dövlətin idarə olunmasında fəaliyyətindən, qanun qarşısında
bərabərliyindən, yaşına, cinsinə və milli mənsubiyyətinə görə diskriminasiyadan,
müdafiəsindən asılı olmağa başlamışdır. Doğurdan da, müəyyən mənada, iqtisadi
göstəricilərə malik olan, dünyəvi dəyərlərə can atan hər hansı ziyalının bu dəyərlərdən
məhrum olması həmin insanın inkişafına mane olan amillərdir.
Bu məqsədlərlə uzun sürən tədqiqatlardan sonra Birləşmiş Millətlər Təşkilatının
(BMT) birbaşa təsiri və rəhbərliyi altında dünya ictimaiyyəti onillik inkişaf proqramını
işləyib hazırlamağa başladı.
Qeyd etmək lazımdır ki, qloballaşma prosesində insan probleminin öyrənilməsi həm
təbiət, həm də humanitar elmlər üçün xüsusi əhəmiyyətə malikdir. Bu ondan irəli gəlir ki,
iqtisadi dirçəliş, yeni texnologiyaların istifadəsi, insan-təbiət münasibətlərinin
gərginləşməsi, təhsil, səhiyyə, sosial təminat sisteminin təkmilləşdirilməsi zərurəti insana
aid problemlərin iqtisadi aspektdə işlənib hazırlanmasını tələb edir. Bu baxımdan müasir
cəmiyyətdə sosial-iqtisadi, hüquqi-mənəvi dəyişikliklərin öyrənilməsi, bütünlükdə
sivilizasiyanın davamlı inkişafının elmi cəhətdən proqnozlaşdırılması üçün insan
kapitalının inkişafının strateji istiqamətlərinin tədqiq edilməsi xüsusi aktuallıq kəsb edir.
Əslində inkişafın əsas məqsədi insanların azadlığının genişləndirilməsindən
ibarətdir. Həmin proses bərabər səviyyələrdə bütün sahələrdə fayda gətirməlidir və
onlardan hər birinin iştirakına əsaslanmalıdır. Qeyd edək ki, yaranmış zərurətdən irəli
gələn bu problem 1990-cı ildə Rio de-Janeyro şəhərində keçirilən BMT-nin Sammitində
ölkələr arasında insan inkişafı səviyyəsini qiymətləndirmək üçün “İnsan potensialının
inkişafı” və “İnsan potensialının inkişafı indeksi” adlanan yeni kateqoriya iqtisadi
terminologiyaya əlavə edildi. Bu kateqoriyaya görə insan inkişafında təkcə gəlirlər deyil,
onların sağlamlığı, təhsilin səviyyəsi, ətraf mühitin qorunması və s. şərtlər də nəzərə
alınmışdır. Həmin ildən bu quruma daxil olan ölkələrə “İnsan İnkişafına” dair hesabatların
hazırlanması təklif olunmuşdur. Bu indeks bütövlükdə “İnsan Potensialının İnkişafı
indeksi” adlanır və bütün dünya ölkələri üzrə hesablanır. Bu
da dünya ölkələrinin sosial-
iqtisadi göstəricilərini müqayisə etməyə imkan verir.
İnsan potensialının inkişafı dörd vacib paradiqmaya - uzun və sağlam həyata, biliyə,
layiqli həyat üçün tələb olunan resurslara malik olmaya və ictimaiyyətin həyatında
iştiraka diqqət ayırır.
İnkişafın bu paradiqması əsasında dayanan ideyalar yeni deyildir, onlar hələ
Aristotellə bağlıdır. Aristotel sübut edir ki, “sərvət bizim cəhd etdiyimiz nemət deyildir,
belə ki, o, nəinsə naminə faydalıdır”. İmmonuel Kant oxşar formada israr edirdi ki, insan
məxluqlarına digər məqsədlərinə nail olunması üçün vasitə kimi deyil, birbaşa məqsəd
kimi baxılmalıdır. Oxşar fikirlər Adam Smitin, Robert Maltusun, Con Styuart Millin və s.
əsərlərində də öz əksini tapmışdır. İqtisadi artıma yalnız vasitə kimi baxıla bilər, lakin
həmin vasitə ilə vacib məqsədlərə nail olunması asanlaşır. Yeri gəlmişkən qeyd etmək
lazımdır ki, insan kapitalı əksər qərb iqtisadçılarının müəyyən etdiyi kimi insana məxsus