29
1917-ci il dekabrın 21-də Bakıda Qırmızı Qvardiyanın yaradılması barədə qərar qəbul edildi.
44
Lakin
fəhlələrdən döyüş qabiliyyəti olan qoşun yaratmaq olduqca çətin iş idi. Bu səbəbdən
1918-ci ilin yanvar ayının əvvəllərində Bakıdan keçən rus hərbçiləri ilə əlaqə
yaratmağa çalışdılar. Onlar Bakıda qalıb "inqilabı müdafiə etmək" istiqamətində
təbliğat aparmalı idilər. Bolşeviklərin təklifi ilə razılaşanlar dərhal Qırmızı Qvardiya
dəstələrinə yazılır, razılaşmayanlar isə tərksilah edilərək Rusiyaya göndərilirdi.
Yanvarın ortalarında Qırmızı Qvardiya döyüşçülərinin sayı 3500 nəfərə çatdı.
Ancaq bu, nəinki inqilabı bütün Qafqaza yaymaq, heç Bakıda hakimiyyəti tam
nəzarət altına almaq üçün kifayət deyildi.
1917-ci il yanvarın 15-də Bakıda Qırmızı Ordunun yaradılması barədə dekret
imzalandı. Dekretdə Qırmızı Ordu beynəlmiləl adlandırılsa da, ora təkcə rus və
ermənilər yazılır, azərbaycanlıların yazılmasına isə maneçilik törədilirdi. Çağırış
işləri ilə məşğul olan Avakyan, qərargah rəisi A.Baqdasarov idi.
45
Yanvarın 29-da
Bakıda fəaliyyət göstərən Rus Milli Şurası rus milli hissələrinin yaradılması barədə
qərar verdi. Bolşeviklər tərəfindən çar ordusunun zabitləri təqib olunduğundan yeni
yaradılan hərbi hissələrdə komandirlərə ehtiyac böyük idi. Bakıda bolşeviklər
tərəfindən xüsusi komandirlər məktəbi yaradılaraq onun rəhbəri praporşik Solnsev təyin edilmişdi. Cəbhədən
tərxis olunan hissələrdən bir zirehli qatar götürülmüş, RSFSR XKS ordu yaradılması üçün 30 milyon 800 min
rubl göndərmişdi. Fevral ayında Azadlıq meydanında hərbi parad keçirildi. Xəzər donanmasının nəzarət altına
alınması işi davam etdi. Martın əvvəllərinə artıq 6 min döyüşçü, 2 zirehli qatar, 1 zirehli avtomobili olan
Qırmızı Ordu ciddi qüvvə idi.
46
Bununla bərabər qüvvələri artırmaq üçün Erməni Milli Şurası ilə əlaqələr
yaradılmış, faktiki olaraq daşnaklarla birgə fəaliyyət istiqamətləri müəyyənləşdirilmişdi. Corctaun
Universitetindən olan amerikalı tədqiqatçı Maykl Smit qeyd edirdi ki, "Bakıda bolşevik hakimiyyətini rus ordu
hissələrindən təşkil edilmiş silahlı milis və daşnakların rəhbərliyi ilə çoxsaylı erməni dəstələri təmin edirdi".
1918-ci ilin mart qırğınları bolşevik və erməni hissələrindən təşkil edilmiş Qafqaz Qırmızı Ordusunun əsl
simasını açdı. Bu ordu Azərbaycanı Rusiyanın müstəmləkəsi görmək istəyən bolşeviklərin və Azərbaycan
torpaqlarından mümkün qədər pay qoparmağa hazır olan, azərbaycanlıların fiziki məhvinə can atan ermənilərin
aləti idi.
May ayında artıq ordunun 1-ci korpusu təşkil edilmişdi. Mayın 16-da mədən-zavod komitələrinin
konfransında çıxış edən S.Şaumyan göstərirdi: "Özünün çoxsaylı düşmənlərindən qorunmaq üçün sovet real
silahlı qüvvə yaratmalı idi. Bolşeviklərdən başqa heç
bir digər partiya sovet hakimiyyətinin dayağının
yaradılması barəsində düşünmürdü."
47
Bakı XKS-nin
hərbi-dəniz işləri üzrə xalq komissarı Q.N.Korqanovun
1918-ci il mayın 22-də RSFSR Xalq Komissarları
Sovetinə göndərdiyi məruzədə qeyd edilirdi ki,
"Bakıda yaradılan Qırmızı Ordu hər zaman
döyüşlərdə, hərəkətdə, qarovul xidmətinin yerinə
yetirilməsində olub. "
48
Bakı Sovetinin qoşunlarının təşkilində böyük
köməyi Rusiya Kommunist Partiyasının (bolşeviklər) Mərkəzi Komitəsi, RSFSR Xalq Komissarları Soveti və
şəxsən onun rəhbəri V.İ. Lenin göstərirdi. Bakıya silah və sursatın göndərilməsini Lenin Moskvada olan Şimali
Qafqaz hərbi dairəsinin büro rəisi M.K.Ter-Arutyunyansa tapşırmışdı. Ter-Arutyunyan sonralar öz xatirələrində
yazırdı: "Vladimir İliç tələb edirdi ki, müəyyən saatlarda mən Bakıya göndərilən kömək barədə məruzə edim,
ehtiyac olanda isə özüm gəlim onun yanına və onun göstərişlərini həyata keçirməsinə mane olanlar barədə
şəxsən məruzə edim".
49
3.2. Bakı Soveti və Sentrokaspi Diktaturası
qoĢunlarının strukturu
44
Дарабади П.Г. Военные вопросы, с. 99.
45
Токаржевский Е.А. Из истории, с. 28.
46
Дарабади П.Г. Военные вопросы, с.112.
47
Süleymanov M.S. Qafqaz İslam Ordusu, s.62.
48
Дарабади П.Г. Военные вопросы, с. 111.
49
Гражданская война и военная интервенция в СССР. Энциклопедия. Москва, 1983, с. 583; Дарабади П.Г. Военная помощь Советской России
Бакинской Коммуне (1918)//Изв. АН АзССР, серия ИФП, 1982, №4, с. 110.