113
bilərdi. Bu səbəbdən bolşeviklər silahlı gəmilərlə Kür çayı ilə irəliləyərək, xüsusi dəstə göndərməklə körpünü
partlatmağı planlaşdırdılar.
362
Bunun qarşısını almaq N.Ramazanova tapşırıldı. O, Kür çayı sahili ilə hərəkət
etməli, düşmən gəmiləri və quru qüvvələrinə rast gəldikdə onların hərəkətinin qarşısını almalı idi. İyunun 16-da
Cavad bölgəsində mövqe tutmuş dəstədə Azərbaycan könüllülərindən başqa, bir türk piyada bölüyü, bir türk
pulemyot taqımı (hər ikisi 10-cu Qafqaz piyada alayından), iki rus topu, 140 azərbaycan süvarisi var idi.
363
Müsüslü istiqamətində həmin gün əhəmiyyətli hadisələr baş vermədi, yalnız 10-cu alayın 30-cu taboru ətraf
erməni kəndlərinin dəstələrini itki vermədən darmadağın etdi.
İyunun 17-də Qırmızı Ordunun Müsüslü istiqamətində başladığı hücum MK və Azərbaycan könüllüləri
tərəfindən dayandırıldı. Uğuru davam etdirmək məqsədi ilə 10-cu türk piyada alayının komandirı Osman bəy
QİO-nun Ərkani Hərb rəisi Nazim bəyə Qaraməryəm istiqamətində gözlənilmədən hücuma keçməyi təklif etdi.
Lakin hücuma keçmək üçün nə kifayət qədər sursat ehtiyatı toplanmış, nə də düşmənin qüvvə və mövqeləri
barəsində məlumat var idi. Üstəlik, Nazim bəy və Osman bəy nə Nuru paşaya, nə də Ə.Şıxlinskiyə öz planları
barədə məlumat verməmişdilər.
364
10-cu piyada alayı piyada halda Qazaxa gəlmiş, dəmir yolu ilə Göyçaya
iyunun 15-də gətirilmiş, istirahət etmədən rus və erməni kəndlərinin dəstələrini tərksilah etməklə məşğul olmuş
və döyüşçülər fiziki baxımdan çox zəifləmişdilər.
365
10-piyada alay bölüklərinin böyük ərazidə səpələnməsi,
hücumu dəstəkləmək üçün alayın ehtiyat qüvvəsinin olmaması və cinahları qorumaq üçün heç bir tədbirin
görülməməsi hücumu avantüra səviyyəsinə endirdi. Üstəlik Göyçay, Ağdaş və Yevlax, həmçinin ətraf yollar
Azərbaycanın şərq bölgələrindən bolşevik-erməni qətllərindən canlarını qurtarmış qaçqınlarla (təxmini sayı 400
minə çatırdı) dolu idi.
366
Yolların boşaldılması, qaçqınlardan könüllü dəstələrin toplanması işi təzəcə başlamışdı.
Nazim bəy Müsüslüdə, Osman bəy isə Qaraməryəm istiqamətində idi. İyunun 18-
də səhər tezdən 10-cu alayın 29-cu taboru Müsüslü, 28-ci və 30-cu taborları
Qaraməryəm istiqamətində artilleriya hazırlığı olmadan hücuma başladılar.
Taborların Qaraməryəmə yürüşü cəmi iki dağ topu ilə müşayiət olunurdu ki, bu
topların da mərmi ehtiyatı az idi.
367
Azərbaycan süvari hissələri hücuma cəlb
edilməmişdi. Günorta saat 12-yə yaxın buraxılmış səhvlər özünü göstərdi.
Türklərin 28-ci taboru Qırmızı Ordunun 16-cı və 17-ci taborlarının cəbhədən və
cinahlardan açdığı atəş nəticəsində böyük itkilər verdi. Qızmar günəş altında bir
çatışmamazlıq da özünün biruzə verdi: türk hissələrində içməli su ehtiyatı yox idi.
Qırmızı Ordunun 18-ci taborunun döyüşə qoşulması 28-ci türk taborunu geri
çəkilməyə vadar etdi. Taborda yaranan çaşqınlıq panika səviyyəsinə çatırdı, lakin
30-cu türk taborunun
nəhayət ki, döyüş yerinə çatması və 28-ci taboru dəstəkləməsi
vəziyəti sabitləşdirməyə imkan verdi.
368
Baş verənlər barəsində xəbər tutan Nazim
bəy günəşin altında 29-cu taboru Müsüslüdən Qaraməryəmə göndərdi. Tabor bolşevik hissələrinin sol
cinahına zərbə vurmaqla onları 20 verst sıxışdırdı və beləliklə 28-ci tabora olan təhlükə tam aradan qaldırıldı.
Lakin bolşeviklərin bütün qüvvələrinin 29-cu tabora qarşı yönəldilməsi onun Veysəlli kəndi istiqamətində geri
çəkilməsinə səbəb oldu. Qırmızı Ordunun 21-ci taboru türklərin 29-cu taborunun döyüşdən çıxmasını və
Müsüslü istiqamətinin boşalmasını düşünərək hücuma keçdi və Azərbaycan milli hissələri ilə üzləşdi
Azərbaycan döyüşçüləri nəinki öz mövqelərindən çəkilmədilər, hətta hücum təşkil edərək düşmənin iki
bölüyünü qaçmağa vadar etdilər Həmin bölüklərin şəxsi heyəti bolşeviklər tərəfindən tribunala verildi.
369
Qırmızı Ordunun 7-ci taborunun bir bölüyü döyüşə getməkdən imtina etdi və tərksilah olunaraq Bakıya
göndərildi.
370
İyunun 18-i axşam müəyyən olundu ki, QİO-nun qoşunları Qaraməryəm döyüşünü uduzublar. Belə ki,
düşmən öz mövqelərini qoruyub saxlaya bilmiş, türk hissələri böyük itkilər vermişdi.
371
Təkcə bir gün ərzində
122 nəfər şəhid olmuş və itkin düşmüş, 121 nəfər yaralanmışdır (yaralıların az olması erməni vəhşiliyi ilə izah
edilir: döyüşdə yaralanan türk əsgərlərini ermənilər əsir götürməyərək işkəncə ilə, süngü və qılınclarla
doğrayaraq öldürürdülər).
372
Bundan başqa 13 türk əsiri də işkəncə ilə öldürülmüşdü: döyüşlərdə iştirak etmiş
Sivaslı Mehmet oğlu Turanın söylədiklərindən aydın olur ki, türklər rus və erməni əsirlərinə insanpərvər
362
Süleymanov M.S. Qafqaz İslam Ordusu, s.212.
363
Yuceer N. Birinci Dünya savaşında, s.89.
364
Yuceer N. Birinci Dünya savaşında, s.83.
365
Görüryılmaz M. Türk Kafkaz İslam Ordusu, s.86.
366
Görüryılmaz M. Türk Kafkaz İslam Ordusu, s.87.
367
Süleymanov M.S. Qafqaz İslam Ordusu, s.195.
368
Большевики в борьбе за победу, с.514; Токаржевский Е.А. Из истории иностранной интервенции, с.111; Yuceer N. Birinci Dünya savaşında,
s.84; Süleymanov M. Qafqaz İslam Ordusunun Azərbaycanın ərazi bütövlüyü uğrunda, s.296-297.
369
Кадишев А. Б. Интервенция и гражданская война в Закавказье, с.114.
370
Большевики в борьбе за победу, с.524.
371
Дарабади П.Г. Военные проблемы, с.117.
372
Yuceer N. Birinci Dünya savaşında, s.84.