- qarşılıqlıq; milli rejim; daha əlverişli rejim; prefensiyanın təqdim olunması,
minimal standartlar (Q. Svartsenberqer, V.M. Koredski və s.);
- təbii ehtiyatlar üzərində dövlət suverenliyi; iqtisadi ayrı-seçkiliyə yol
verməmək; milli reji; daha əlverişli rejim; qarşılıqlıq (E.T. Usenko, B.M. Aşavski və
s.);
- dövlətlər arasında beynəlxalq iqtisadi və elmi-texniki əməkdaşılğın inkişafı;
xarici iqtisadi əlaqələrin formasının sərbəst müəyyən olunması; təbii resuslar və
iqtisadi fəaliyyət üzərində ayrılmaz dövlət suverunliyi; daha əlverişli rejim; milli
rejim (M.M. Boquslavski);
- ayrı-seçkiliyə yol verməmək; daha əlverişli rejim; milli rejim; qarşılıqlı
mənfəət; preferensiya (Q. M. Velyaminov);
- iqtisadi problemlərin həllində hamılıqla iştirak; təbii ehtiyatlar və iqtisadi
fəaliyyət üzərində ayrılmaz dövlət suverenliyi; inkişaf etməkdə olan dövlətlər üçün
preferensiya rejimi; beynəlxalq sosial ədalət; dənizə çıxış olmayan dövlətlərə sərbəst
çıxış hüququnun verilməsi (Q. K. Dimitriyeva; K. A. Bekyaşev);
- iqtisadi əməkdaşlıq; iqtisadi fəaliyyət və təbii ehtiyatlar üzərində dövlət
suverenliyi; daha əlverişli rejim; qarşılıqlıq, milli rejimin təqdim olunması; ayrı-
seçkiliyə yol verməmək; preferensiya (V. M. Şumilov) və s. sistemlər qeyd edilə
bilər.
Beynəlxalq hüququn ümumtanınmış, iperativ xarakterli prinsipləridən fərqli
olaraq, beynəlxalq iqtisadi hüququn sahəvi prinsiplərinin müəyyən qismi konvenison
xüsusiyyətə malikdir və onların hüquqi qüvvəsi hər dəfə beynəlxalq sazişdə əks
etdirilməklə ifadə olunur.
Beynəlxalq iqtisadi hüququn prinsipləri qarşılıqlı funksional əlaqədə olaraq
digər – (sülh və əməkdaşlıq, humanizm, demokratiya) “ideya prinsipləri” (İ. İ.
Lukaşuk) ilə birlikdə beynəlxalq iqtisadi hüquq qaydasının formalaşmasını təmin
edir. Beynəlxalq hüquqda bu və ya digər sahənin prinsiplərinin mövcudluğu-
müvafiq sahənin mövcudluğunu şərtləndirən zəruri meyarlardan biri kimi
qiymətləndirilir (R. L. Bobrov; E. T. Usenko). Qeyd etdiyimiz kimi beynəlxalq
iqtisadi hüququn prinsiplərinin inkişaf səviyyəsi bütövlükdə beynəlxalq iqtisadi
hüququn sahə (yarımsahə) və institutlarının məcmusunu formalaşdırır.
Beynəlxalq iqtisadi hüquq prinsipləri müvafiq sahənin münasibətləri üçün əsas
davranış qaydaları olmaqla digər normaların sistemini müəyyən edir. Belə bir təyinat
onların iqtisadi inkişafı təmin etmək məqsədindən meydana gəlir.
Beynəlxalq iqtisadi hüququn konvension prinsiplərində təbii ehtiyatlar və
iqtisadi fəaliyyət üzərində dövlət suverenliyi; ayrı-seçkiliyə yol verməmək; iqtisadi
əməkdaşlıq; preferensiya; tranzitin azadlığı; beynəlxalq iqtisadi təhlükəsizlik və s.
kimi adət hüquq xarakterli prinsiplərdən fərqləndirmək lazımdır.
3.2. Təbii ehtiyatlar və iqtisadi fəaliyyət üzərində dövlət
suverenliyi prinsipi
Beynəlxalq hüququn digər prinsipi kimi təbii ehtiyatlar və iqtisadi fəaliyyət
üzərində dövlət suverenliyi beynəlxalq hüququn dövlətlərin suveren bərabərlik
prinsipinə ekivivalentlik təşkil edir. Beynəlxalq iqtisadi münasibətlər sferasında
prinsipin beynəlxalq hüquqi qaydada bərqərar olması əsasən inkişafda olan
dövlətlərdə xarici konsessiyaların ləğvi və xarici kapitalın milliləşdirlıməsi dövrünü
təsdsüf edir. XX əsrin 70-80-ci illərində qəbul edilmiş beynəlxalq kommersiya
arbitraj qərarlarında bir tərəfdən, xarici kapitalı milliləşdirmək hüququ tanınırdısa,
digər tərəfdən müvafiq kompensasiyanın verilməsi nəzərdə tutulurdu. Beynəlxalq
arbitraj praktikası ilə yanaşı təbii ehtiyatlar üzərində dövlət suverenliyi beynəlxalq
hüququn həm universal (məsələn, BMT Nizamnaməsində), həm də regional
sazişlərində təsbit olunur. 1974-cü il Xartiyasında qeyd olunr ki, hər bir dövlət
özünün təbii ehtiyatlar üzərində tam suverenliyə malik olmaqla iqtisadi fəaliyyəti,
həmçinin əmlakdan istifadə və istismar hüququnu sərbəst həyata keçirməlidir.
Müqavilələrə münasibətdə hüquqi varislik haqqında 1978-ci il; Dövlət əmlakı, dövlət
arxivləri və dövlət borclarına münasibətdə hüquqi varislik haqqında 1983-cü il Vyana
Konvensiyasında qeyd edilir ki, konvensiyanın qaydaları təbii ehtiyatlar üzərində
suverenliyin bölünməzliyi prinsipinə şamil edilmir (m.13 və m.16). Dəniz hüququ
üzrə 1982-ci il BMT Konvensiyasında sahilyanı dövlətin iqtisadi zonada və qitə
şelfində canlı və mineral resuslara suveren hüquqları qeyd edilir. Təbii ehtiyatlar və
iqtisadi fəaliyyət üzərində suverenlik prinsipi beynəlxalq iqtisadi hüququn adət
mənşəli norması olması Enerji Xartiyasına Müqavilədə də ifadə edilib. Həmin
müqavilədə nəzərdə tutulur ki, razılığa gələn Tərəflər dövlət suverenliyinə və suveren
hüquqlara münasibətdə bir daha təsdiqləyirlər ki, suverenliyin və suveren hüquqların
həyata keçirilməsi beynəlxalq hüququn normalarına uyğun olmalıdır (m.18 (1)). Heç
şübhəsiz ki, burada müvafiq prinsipin beynəlxalq hüququn normalarına uyğunluğu,
ilk növbədə, beynəlxalq hüququn dövlətlərin suveren bərabərliyi prinsipinə
uyğunluğu nəzərdə tutulur. Qeyd olunan prinsipin özündə
- dövlətin sərbəst sahiblik, sərəncam, istifadə və müstəqil iqtisadi fəaliyyət;
- müvafiq sferada iqtisadi fəaliyyət nəzarət;
- təbii ehtiyatların istifadəsi rejiminin sərbəst müəyyən edilməsi;
- beynəlxalq hüquqa uyğun olaraq xarici kapitalı ictimai, dövlət maraqları
naminə milliliəşdirmək;
- təbii resusların istehlalçılarının təşkilatında birləşmək;
- təbii ehtiyatların və suverenliyin müvəqqəti itirilməsi ilə əlaqədar işğal
olunmuş ərazilərdə özünün təbii resusları üzərində nəzarətin bərpa edilməsi zamanı
dəymiş zərərin ödənilməsi və s. hüquqları nəzərdə tutur.
3.3. İqtisadi əməkdaşlıq prinsipi
Beynəlxalq iqtisadi münasibətlərin tənzimlənməsində xüsusi çəkisi olan
prinsiplərdən biri də iqtisadi əməkdaşlıq prinsipidir. Qeyd etdiyimiz kimi prinsipin
hüquqi təbiəti müəyyən mənada mübahisəli də görünə bilər. Belə ki, onun daha çox
ideya xaraqterli olması və məzmunca digər prinsiplərdə açılması (İ.İ. Lukaşuk) qeyd
edilir. Lakin BMT Nizamnaməsində ifadə edilən əməkdaşlıq prinsipi bu universal
beynəlxalq təşkilatın və dövlətlərin qarşılıqlı münasibətlərinin prinsipial əsasını təşkil
edir. BMT Nizamnaməsinin 55-56-cı maddələri iqtisadi, sosial və mədəni
Dostları ilə paylaş: |