- üçüncü dövlətlərlə digər inteqrasiya qanunları arasında investisiya
əməkdaşlığının ümumi qaydalarının hazırlanması üzrə istiqamətləri nəzərdə tutur.
Xarici investisiyaların tənzimlənməsi üzrə Avropa İttifaqının iştirakı ilə müasir
dövrün ən aktual sazişlərindən biri hazırlanmışdır. Avropa Enerji Xartiyası və Enerji
Xartiyasına Müqavilə enerji sektorunda investisiyaların təhlükəsizliyi və liberal
rejimin yaradılması istiqamətində əhəmiyyətli rola malikdir.
OECD üçün birbaşa xarici investisiyalar xüsusi əhəmiyyət kəsb etdiyindən bu
problemə həmişə önəmli yer verilir. Belə ki, Kapitalın hərəkətinin liberallaşdırılması
Məcəlləsi və Cari “görünməyən” əməliyyatların liberallaşdırılması Məcəlləsi qəbul
edilmişdir. Birinci qeyd etdiyimiz Məcəllə (1961) sərhədlərin şəffaflığı prinsipinə
əsaslanır. Məcəllədə müəssisələrin idarəçilik fəaliyyətində iştirakı nəzərdə
tutulmayan investisiyalar birbaşa investisiyalara aid edilmir. Məcəllə məcburi hüquqi
qüvvə kəsb etməklə
- investisiyaların hərəkətində, yeni məhdudiyyətlər tətbiq etməməyə;
- yalnız təhlükəsizliyin təmin edilməsi istiqamətində tətbiq ediləcək tədbirlərlə
bağlı
öncədən xəbərdarlığın edilməsinə əsaslanır.
Beynəlxalq investisiya münasibətləri üçün spesifik regional sazişlərdən biri də
Amerika ölkələri-ABŞ, Kanada və Meksika arasında Şimali Amerika Azad Ticarət
Zonası (NAFTA) haqqında 1994-cü il Saziş qeyd edilməlidir.
NAFTA haqqında sazişin əsas məqsədini
- azad ticarət zonasının formalaşdırılması əsasında qarşılıqlı ticarət
dövriyyəsinin və kapital qoyluşunun yüksəldilməsi;
- ivestisiya, xidmət, əqli-mülkiyyət hüquqlarının müdafiəsi. rəqabət siyasəti
və
sahibkarlığın sərbəst fəaliyyəti qaydalarının tənzimlənməsi əsasında müttəfiq
firmalar üçün sahibkarlıq fəaliyyətinin razılaşdırılmış şərtlərinin müəyyən edilməsi
və s. məsələlərin həlli təşkil edir.
10.7. Enerji Xartiyasına Müqavilənin
investisiya münasibətlərinin tənzimlənməsində
əhəmiyyəti
Enerji Xartiyasına Müqavilədə həm investor, həm də investisiya məfhumuna
geniş açıqlama verilir. Razılığa gələn tərəfin qüvvədə olan qanunvericiliyinə uyğun
olaraq müvafiq dövlətin ərazisində yaşayan və ya vətandaşlığa malik olan fiziki
şəxslər (m. 1 (7)); müvafiq dövlətin qanunvericiliyinə uyğun olaraq təsis olunmuş
müəssisə və ya təşkilat (m. 1 (7)) investisiya münasibətlərin subyekti kimi
xarakterizə olunur.
İnvestisiya anlayışına isə investor tərəfindən birbaşa və ya dolayısı ilə idarə
edilən və ya ona məxsus aktivlərin bütün növləri kimi-maddi və qeyri-maddi,
həmçinin daşınar və daşınmaz əmlak və digər əmlak hüququları kimi, icarə, ipoteka,
girov və əmlakın saxlanılması hüquqları; kompaniya və ya müəssisədə pay (iştirak)
formaları və ya səhm, həmçınin öhdəlik, paylı müəssisənin və ya kompaniyanın borc
öhdəliyi, tələb hüququ; enerji sektorunda hər hansı təsərüfat fəaliyyətini həyata
keçirmək üçün qanuna əsasən verilən istənilən lisenziya və icazə (m. 1 (6)) və ya
kontrakt üzrə qanuna uyğun təqdim edilən istənilən hüquq, gəlirlər, əqli mülkiyyət
aid edilir.
Müqavilənin 10-cu maddəsində nəzərdə tutulur ki, razılığa gələn hər bir dövlət
öz ərazisində digər razılığa gəlmiş dövlətin investorlarına idarəetmə, istifadə, sahiblik
və sərəncam vermədə hər hansı ayrı-seçkiliyə yol verməməli və stabil, bərabər,
əlverişli və şəffaf şərait yaratmaqla investisiyaları təşviq etməlidirlər. Müqavilənin
investisiya fəaliyyətinin həyata keçirilməsi rejimi ilə bağlı qeyd olunur ki, heç bir
halda belə investisiyalara beynəlxalq hüquqla, həmçinin müqavilə öhdəlikləri ilə
təqdim olunan rejimdən az əlverişli olan rejim təqdim olunmamalıdır (m. 10 (1)).
Beynəlxalq təcrübəyə görə, investisiya sazişləri bir qayda olaraq ya milli, ya da
əlverişli rejimə əsaslanır. Bu müddəanın təfsirindən də belə bir nəticə əldə etmək
olardı, lakin həmin maddənin 3-cü bəndində nəzərdə tutulan müvafiq dövlətin öz
investorlarına və yaxud da istənilən razılığa gələn üçüncü dövlətin investoruna
təqdim olunan rejimdən az əlverişli olmayan rejimin təqdim olunmasına
çalışacaqlarını qeyd etmələri (m. 10 (2)) həmin normanın “yumşaq hüquq” ( soft
law) xüsusiyyəti ilə bağlıdır.
Avropa Enerji Xartiyası qeyri-ayrı-seçkilik prinsipini minimal standartı kimi
daha əlverişlilik prinsipini yalnız bəyan etmiş, milli rejim prinsipinə gəldikdə isə bu
haqda Əsas sazişin və ya Protokolun qəbul olunacağını nəzərdə tutur (IV bölmə:
Yekun qaydalar). Müqavilənin 10-cu maddəsinin 4-cü bəndində qeyd olunur ki, 3-cü
bənddə nəzərdə tutulan (yəni milli və yaxud da daha əlverişli) rejimin təqdim
olunması ilə bağlı öhdəliyi əks etdirən Əlavə Müqavilə imzalanmalıdır.
Enerji Xartiyasına Müqavilənin 10-cu maddəsinin 6 (b) bəndində qeyd edilir ki,
razılığa gələn tərəf istənilən vaxt, digər razılığa gələn tərəflərin investorlarının enerji
sektorunda təsərrüfat fəaliyyətinin bir hissəsinə və yaxud bütün növlərinə üçüncü
bənddə göstərilən rejimi könüllü olaraq təqdim etmək öhdəliyi götürə biliər. Belə
öhdəlik Katibliyə bildirilir və “VC Əlavəsinə” daxili edilərək Müaqviləyə uyğun
olaraq məcburi qüvvə kəsb edir.
Enerji Xartiyasına Müqavilə keçid iqtisadiyyatlı dövlətlərin iqtisadi maraqlarını
təmin etməklə yanaşı, həm də qlobal iqtisadi mexanizmilərin təşviqini nəzərdə tutan
GATT-1994 qaydalarına istinad edir. Buna misal olaraq üzv dövlətlər
- millin qanunvericiliyə görə xarici kapitallı müəssisələrin müəyyən sayda milli
əmtəələrdən məcburi istifadəsini;
- hüququları məhdudlaşdıran xüsusi ixrac qaydasını;
- istehsal olunan əmtəələrin ixracına kvotanın qoyulmasını və s. təşviq edə
bilməzlər.
Xarici kapitalın milliləşdirilməsi zamanı Müqavilə ədalətli, çevik və effektli
konpensasiya formulasından çıxış edir.
Beynəlxalq investisiya hüququnda “konpensasiyasız ekspropripasiyaya yol
verməmək” prinsipi Müqavilə üçün də xarakterikdir. Müqavilənin 13-cü maddəsində
milliləşdirməyə (ekspropripasiya) müəyyən hallarda
- dövlət maraqlarını təmin etmək məqsədi ilə;
Dostları ilə paylaş: |