Böyük Azərbaycan yolçusu
77
Məclisinə sədr seçilməsində AXC-dən olan deputatların, xüsusi
ilə Bünyamin bəyin rolu böyük idi. Yeri gəlmişkən onu da qeyd
edim ki, Naxçıvanda, xüsusi ilə Ordubadda AXC-nin nüfuzu
çox yüksək olduğundan həm Azərbaycan Parlamentinə, həm də
Naxçıvan Ali Məclisinə seçilən deputatların da sayı çox idi.
Bünyamin bəy müxtəlif məsələlərin müzakirəsində ağıllı,
müdrik fikirlər yürüdürdü. Onun mənəviyyat, əxlaq,
demokratiya, azadlıq, insan haqqları, milli dövlətçiliyə aid
mülahizələri Böyük bəyin sadiq və inanclı tələbəsi olduğunu
təsdiqləyirdi. Milli azadlıq hərəkatının
lideri Elçibəy başda
olmaqla Azərbaycanda dövlətçiliyin
əsasını qoymaq,
demokratik cəmiyyət qurmaq, Azərbaycanı beynəlxalq aləmdə
tanıtmaq, dünya siyasətini müəyyən edən ölkələrin
Azərbaycana münasibətini dəyişmək, milli ordu yaratmaq və s.
AXC-yə nəsib oldu. Sonda əsas məqsəd isə Bütöv və Böyük
Azərbaycan idealı idi. Təəssüf ki, birləşmək əvəzinə yenə
bölündük, torpaqlarımızın 20% - ini də itirdik. Böyük bəyimiz
dözmədi. Ulu Tanrı onu alıb bizdən uzaqlaşdırdı.
Biz lidersiz
qaldıq. İndi vətənini, elini Elçibəy qədər sevən, öz azadlıq
yolunu düzgün müəyyən etməyə çalışan çox az adam tanıyırıq.
Bunlardan biri, bəlkə də birincisi səmimi insan, sədaqətli dost,
qayğıkeş ailə başçısı, müdrik ata, qardaşım kimi sevdiyim
Bünyamin Qəmbərlidir. Qəlbində Təbriz həsrəti, Qarabağ
yarası daşıyan Bünyamin bəy, qəlbindəki nisgil və yaraların
sağalmasını, Bütöv və Vahid Azərbaycanın qalib vətəndaşı
olmağını arzulayıram. Bünyamin bəy, ALLAH yardımçın
olsun! Amin!
Böyük Azərbaycan yolçusu
78
SEVİL SƏLİMOVA
Vəkil
ETİBARLI DOST, SƏMİMİ İNSAN
Mən Bünyamin Qəmbərlini sadə və səmimi bir insan kimi
tanıdım. Onunla ilk tanışlığım 1990-ci ilin mart ayında olmuşdur.
Belə ki, o zaman mən Ordubad
rayon Xalq Cəbhəsinin fəal
üzvlərindən biri idim. Azərbaycan Xalq Cəbhəsi Naxçıvan Muxtar
Respublika şöbəsi İdarə Heyyətinin üzvü və Nehrəm Xalq
Cəbhəsinin sədri kimi Bünyamin bəy haqqında şifahi məlumatım
olsa da onu şəxsən tanımırdım. Bünyamin bəylə ilk dəfə
tanışlığım sərhəd hərakatndan sonra, yəni 1990-cı ilin mart ayı,
Novruz bayramı ərəfəsində oldu.1990-cı ilin Novruz bayramı
günü qəfildən xəbər gəldi ki, kim istəyir Cənubi Azərbaycana
gedib ordakı soydaşlarımızla görüşə bilər. Bu təbii ki, bizim
çoxdankı arzumuz idi. Gedib oradakı soydaşlarımızı görək, ən
əsası da Təbrizimizi görək. Mən Ordubad Xalq Cəbhəsinin
fəallarından olan Həmidə xanım, onun həyat yoldaşı Məhərrəm
müəllim, qızı İlhamə, qardaşı və qardaşının həyat yoldaşı Sona
xanımla dərhal Culfa rayonuna yollandıq.
Burada xeyli adam var
idi. Bilmirəm təsadüfdənmi, yoxsa zərurətdənmi həmin vaxt
Bünyamin Qəmbərli də orada idi və biz birlikdə Cənubi
Azərbaycana getməli olduq. Biz üç gün ərzində birlikdə Cənubi
Böyük Azərbaycan yolçusu
79
Azərbaycanda müxtəlif ailələrdə bərabər qonaq qaldıq. O zaman
Bünyamin Qəmbərlinin şən, zarafatcıl, səmimi olduğu qədər də
ciddi, məsuliyyətli və etibarlı bir oğlan olduğunun şahidi oldum.
Üç gün ərzində biz Ələmdarı, Mərəndı, Təbrizı və Cənubi
Azərbaycanın digər şəhər və kəndlərini gəzdik. Biz hara gedirdik-
sə bizi çox hörmət və sevgi ilə qarşılayırdılar.
Qonaq olduğumuz
hər bir evdə bizi ən gözəl şəkildə əzizləyirdilər. Bünyamin bəy və
Həmidə xanım isə getdiyimiz hər yerdə imkan düşən kimi Şimali
Azərbaycandan, burda gedən proseslərdən, sərhədlərin
Azərbaycanı ikiyə bölməsindən və birləşməyin zərurətindən geniş
söhbət edirdilər. Bütün bunlarla yanaşı biz hər getdiyimiz yerdən
xatirə olsun deyə şəkillər çəkdirirdik. Lakin o zaman texnika
indiki kimi inkişaf etmədiyindən və vaxtın azlığından həmin
şəkilləri çıxartdıra bilmədik. Üç gündən sonra biz Naxçıvana
qayıtdıq. Mən bəzən mitinqlərdə Bünyamin bəyi görürdüm.
Amma 1990-cı ilin sonunda mən ailə quraraq Bakıya köçdüm.
Bünyamin haqqında hər dəfə Həmidə xanımla əlaqə saxlarkən
eşitsəm də onu bir də yalnız 19 ildən sonra Bakı şəhərində
Ordubad Xalq Cəbhəsinin keçmiş sədri,
indi millət vəkili olan
Fərəc Quliyevin atasının yasında gördüm. Köhnə dostlar kimi çox
səmimi görüşdük, keçmiş günləri xatırladıq. Bünyamin bəy o vaxt
çəkdirdiyimiz şəkilləri çıxartdırdığını və mənim üçün də şəkillər
saxladığını dedi. Sonradan biz görüşdük və mən 19 il sonra həmin
şəkilləri ilk dəfə görərək bir daha o günləri xatırladım.
Bünyamin bəylə yenidən görüşdükdən sonra indiyə qədər
dostluğumuz davam edir. Biz artıq ailəliklə dostuq, bir birimizin
evinə gedib-gəlir, tez-tez zəngləşirik. Bu illər ərzində mən
dəfələrlə onun dürüst və etibarlı dost, mehriban ailə başçısı,
səmimi, qayğıkeş, verdiyi sözə və öz
işinə məsuliyyətlə yanaşan
bir insan olduğunun şahidi olmuşam. Belə bir insanla dost
olduğum üçün qürur duyuram. Və ona 50 yaşın mübarək deyib,
daha çox uğurlarla dolu, sağlıqlı və uzun ömür diləyirəm!
Böyük Azərbaycan yolçusu
80
NASİR RƏHBƏRİ
(SİYAMƏK)
Təbrizli, xalq hərəkatının
iştirakçısı
HƏQİQİ VƏ ETİBARLI DOST
1989-cu il dekabr ayının ortalarında mən DTK-nın
həbsxanasından azad olundum - yəni cinayət işim xətm
olundu, bu şərtlə ki, mən 3 gün müddətində Azərbacanı tərk
edib xarici ölkəyə gedim. Azad olandan sonra gördüm ki,
ölkəni qarışıq vəziyyətdə tərk etsəm mənim üçün cox çətin
olacaq.
Baxmayaraq ki, məni tez bir zamanda viza hazırlayıb
Isveçə göndərmək istəyirdilər, lakin mən imtina edib bir
müddət gözdən uzaq həyat sürdüm. Sonradan 20 yanvar
hadisələri başladı. 20 yanvar hadisələrindən sonra rus qoşunları
komendant saatı elan etdilər. DTK həbsxanasının kaşasının
qoxusu canımdan çıxmamiş, mənə xəbər catdı ki, mən də bir
çoxları kimi yenidən tutula bilərəm.Yəni rəhmətlik Xəlil Rza,
Hatəmi ve başqaları artıq tutulmuşdular. Mənim artıq Bakıda
qalmağım təhlükəli idi və cəbhə dostlarım məsləhət gördülər ki,
əgər tutulmaq istəmirəmsə, getməliyəm Naxçıvana. Mən yalnız
Naxçıvanda təhlükəsiz ola bilərəm. Çünki Naxçıvanda Xalq