“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
dəbi-kulturoloji tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
127
Bu ilk uğur mənə çox şey vermədi. Bir göz qırpımında mən nitq qabiliyyətimi itirdim və
onun bərpası aylarca sonra mümkün oldu. Spirtli içkilərə olan nifrətim isə iki qat
gücləndi. Bunlara rəğmən, o zaman qarşımda düppədüz bir yol açıldı. Bir kərə və
həmişəlik. Hamburqda ilk təlimçimin öhdəsinə veriləndə anladım ki, təcili qaydada iki
yoldan (heyvanat parkı və ya varyetedən) birini seçməliyəm. Bir an belə tərəddüdə
qapılmadım. Öz-özümə dedim: «Varyeteyə düşmək üçün bütün səylərdən
yararlanmalıyam. Bu – yeganə yoldur. Heyvanat parkı isə növbəti qəfəsdir. Oraya
düşsən, özünü ölmüş bil».
Və, cənablar, mən öyrənməyə başladım. Eh, lazım gələndə, könlü istəsə də, istəməsə də,
hamı öyrənməyə məcbur olur. Mən özümə bir çıxış yolu axtarırdım, ona
görə də
öyrənmək üçün özümü oda-közə vururdum. Bircə an da rahat şəkildə heç nəyi yaxına
buraxmırdım. Meymun xislətimdən necə uzaqlaşmışdımsa, ilk təlimçim məni görəndə az
qaldı özü dönüb, meymun ola. Onu müalicəyə göndərdikləri üçün mənim təlimimə ara
verildi. Şükürlər olsun ki, o, tezliklə geri döndü. Xeyli müəllimə ehtiyac duyduğumdan
bir neçə pedaqoqla paralel çalışırdım. Elə ki öz gücümə inamım artdı, uğurlarım geniş
ictimaiyyətdə maraq doğurdu və gələcəyimin parlaqlığı isbatlandı, o zaman mən özüm-
özümə müəllimlər tutmağı uyğun gördüm. Onları bir xətt üzrə yerləşən beş ayrı otaqda
oturdub, fasiləsiz qaydada bir otaqdan digərinə keçməyə və bütün müəllimlərdən eyni
vaxtda dərs almağa başladım.
İlahi, necə uğurlar qazanmışdım onda! Oyanmaqda olan beynim hər tərəfdən gələn
biliklərin nurunda üzürdü sanki! Nə gizlədim – bəxt üzümə gülmüşdü. Onu da
vurğulayım ki, öz uğurlarıma mən nə onda çox dəyər verirdim, nə də indi. Tarixdə
indiyədək bənzəri görünməyən iradə gücüm sayəsində mən tezliklə orta avropalının
səviyyəsinə yüksəldim. Bəlkə ayrıca götürüləndə bu fakt sizə çox da önəmli görünməyə
bilər, ancaq mənim gözümdə o, çox şey ifadə edir: mən qəfəsdən qurtulmuş bir məxluq
kimi mən insanlar sırasına qatılmaq üçün gərəkli çıxış yolunu tapmışdım. Belə bir gözəl
ifadə var: «kolluqda gizlənmək». Mən də məhz belə davranmış və kolluqda
gizlənmişdim. Azadlığa qovuşmam imkansız göründüyündən qarşımda başqa bir çıxış
yolu yox idi.
Keçdiyim yola və seçdiyim hədəfə dönüb baxarkən mən indi nə peşmanlıq, nə də sevinc
hissi duyuram. Budur, əllərimi şalvarımın cibinə qoyub, yellənən kresloda oturmuşam.
Pəncərədən bayıra baxıram. Qarşımdakı masada bir şüşə şərab var. Qapımı döyəcək
qonaqları layiqincə qarşılamağa hazıram. Dəhlizdə impressariom əyləşib. Ona bir şey
buyurmaq istəyəndə, zəngi çalıram. O, ayağıma gəlib, buyruğumu dinləyir. Az qala hər
axşam səhnələrə çıxıram. Tamaşalarda o dərəcədə böyük uğurlara imza atmışam ki,
onları bir az da artırmam imkansız görünür. Akademiyada verilən rəsmi qəbullardan və
əyləncəli tədbirlərdən, banketlərdən sonra gecəyarı evə dönəndə məni evdə təlim görmüş
balaca meymunum – şimpanzem gözləyir. Onunla sırf meymun xislətiylə oynayır,
məzələnirəm. Gündüzlər isə onu görmək istəmirəm, yoxsa onun baxışlarında
əhliləşdirilmiş, normal həyatından qoparılan bütün heyvanlara xas o dəliliyi sezərəm.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
dəbi-kulturoloji tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
128
Əlbəttə, məndən başqa heç kəs bunu hiss eləmir. Ancaq mənim də artıq buna zərrəcə
dözümüm qalmayıb.
Ümumilikdə götürəndə, mən can atdığım məqsədlərə artıq çatmışam. Bu oyuna girməmin
mənasızlığını iddia eləməm isə çətin məsələdir. Bəri başdan deyirəm ki, insanların
mövqeyi məni əsla maraqlandırmır. Yeganə hədəfim – geniş bilgilər qazanmaqdır.
Burada sizə yalnız faktları sadaladım. Vəssalam-şüdtamam.
Hörmətli cənab akademiklər, mən bu hesabatda sadəcə real faktlara söykənmişəm.
Dilimizə çevirdi – Azad Yaşar
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
dəbi-kulturoloji tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
129
İrina Anastasiadi
Günorta
Bu da - Tinos şəhəri. Ayaqlarımın altında nəhəng ağ qağayı kimi uzanıb. Quş uçuşu
hündürlüyündən ona tamaşa edirəm. İstidir. May ilk günləri üçün həddən artıq istidir. Əsl
dənizə baş vurmaq zamanıdır. Onun incə, gümüşü səthinə baxdıqca qəlbim vəcdə gəlir.
Yol kənarında park elədiyim skuterim günəş altında bərk qızmışdı. Yerdən ağır, boğucu
iy gəlir. Doqquzdon xoş ətir qoxuyur. Mühərrikə birinci sürəti verib onu işə salıram.
Döngədə qeyri-adi cütlük görünür.
Kiçik, büzüşmüş bir qadın ağsaçlı iri bir kişinin əlindən uşaq kimi tutub. Sanki onu
hansısa müəmmalı təhlükədən qoruyur. Sürəti azaldıb onlara diqqətlə baxıram.
Kor Kişi qolları qatlanmış boz işçi köynəyində, qadınsa köhnə dəbli güllü paltarda idi.
Kişinin ağarmış qıvrım saçlarında tünd-qırmızı rəngli toxunma papaq, qadınınkında isə
göy yaylıq vardı.
Qadın qayğı ilə sağ əllə kişinin dirsəyinin altından tutub. Sol əlində isə ağappaq bir
göyərçin var. Onlar günün altında ahəstə, rəvan addımlarla gedirlər.
Yerdən ağır, boğucu iy gəlir. Yovşanlar acı qoxuyur. Yabanı bənövşələr ətir saçır.
Onların qatı, bihuşedici ətirləri ciyərlərə dolaraq orada məskunlaşır. Ahıl cütlüyə
yaxınlaşıb skuteri saxlayıram.
- Günaydın, - mehribanlıqla onlara müraciət edirəm.
- Günaydın, – qadın həvəssiz cavab verir.
- Şəhərə?