İsmin hallan:
Yiyəlik şəkilçiləri: -nin (-nın, -nun, -din, -dun, -tin, -tun).
Təsirlik hal şəkilçiləri: -ni (-m, -nu, -di, -du, -ti, -tu).
Yerlik hal şəkilçiləri: -da (-də, -du, -ta, -tə, -tu).
Çıxışlıq hal şəkilçiləri: -dan (-dən, -dun, -tan, -tən, -tun).
İndiki zaman feli 2 şəkildə hallanır: “cazam” (yazıram),
“oqup-turam (oxuyuram) (gerendiyum /p/ və ya bağlayıcı fel+ kö
məkçi fel: turmaq).
Qırğız türkcəsinin şimal və cənub olmaq üzrə iki dialekti vardır.
Şimal şivələrində 8 və cənub şivələrində 9 qısa səsli mövcuddur.
Şimal şivələrində söz əvvəlindəki /b-/ səsi /p-/ ilə əvəzlənməz.
/1/ səsi qorunmuşdur, /h/ işlənməz və /z/ səsi də /s/ ilə əvəzlənər.
Cənub şivələrində /p/ çox işlənir, ancaq /1/ düşə bilir, /h/ işlə
nir, /z/ səsi də /s/ ilə əvəzlənməz.
Ədəbiyyat
Qırğız türkcəsi lirik, epik və duyğulu ədəbiyyata malikdir. Aqın-
lar və ya akınlar (xalq ozanları) xalq arasında, məclislərdə və şənlik
lərdə dastanlar oxuyardılar. Bu dildə epik şeirə və nəsrə “comoq”;
nəğmələrə “ır” və onları söyləyənlərə “comoqçu”, “ırçı”, “manasçı”
və “akınçı” deyilir. Comoqçular, ümumiyyətlə qısa dastan və qəhrə
manlıq hekayələri söylərlər. Manasçılar qırğızların ən məşhur qəhrə
manlıq dastanım, yəni “Manas” dastanını nəql edərlər. Irçılar mahnı
söyləyib, oxuyarlar. Qırğız xalqının böyük ədəbiyyatçı və şairləri
“aqınlar”dır. Bu gün yazılı ədəbiyyat şairlərinə də “aqın” deyilir.
Qırğızlara məxsus ədəbi janrlardan ən maraqlısı çoban qız
larına aid olan “Bəkbəki” və “Saqsaqay”dır. “Şınldan” mahnısı da
kişi çobanlara məxsusdur.
Qırğızların xalq ədəbiyyatı növləri arasında atalar sözü və de
yimlər çox diqqətəlayiqdir. Qırğız şairlərinin də Azərbaycan türkcə-
sindəki “deyişmə” kimi “aytış” adlı bir yarışmaları vardır. Həyatdan
olan şikayətlərə “arman”; dərdi, kədəri və aynlığı bəyan edən şeir nö
vünə də “qoştuşu” və ya “qoştaşu”; dəfiı və matəm mərasimində oxu
nan şeirlərə də “qoşoq” deyilir. Qoşoqlan toylarda gəlinin ata evindən
aparıldığı sırada da oxuyarlar. Bu qoşoqlar qırğızlara məxsusdur.
93
Aqınlann ən önəmliləri olaraq Toqoluq Muldu, Əbulqasim
Cuqati, İshaq Şay Bəg, Toq Toğul Satılğan (1864-1933) adlannı çə
kə bilərik.
Qırğızların ən önəmli dastanı “Manas”dır və onu söyləyənlərə
“manasçı” deyilir. Manas türk tayfalarının ən əski və ən böyük
həcmli dastanlarından sayılır. Müsəlman türklərlə müsəlman olma
yan türklərin savaşlarını bəyan edir. Bu dastan XI və XII əsrlərdə
Türkistandakı Yedisunun ətrafında söylənmiş, XIX əsrdə öncə Ç.Və-
lixanov tərəfindən və sonra da Radlov tərəfindən yazıya alınmış və
almanca tərcüməsi ilə birlikdə “Xalq ədəbiyyatı nümunələri” kita
bının 5-ci cildində çap olunmuşdur. XIX əsrdə ona milliyyətçilik
məzmunu daşıyan yeni bölmələr əlavə edilmişdir. Hazırda 200 min
dən artıq beytə malikdir. Dastanın şeirləri dördlük şəklində, heca
vəznində (7 hecalı), yəni əski türkcə şeir şəkli ilə söylənmişdir. Bu
dastanın qəhrəmanlarının adı Manas, oğlu Semetey və nəvəsi Set-
keydir. Bunlar qırğız zadəganlanndandırlar. Qaraxanın nəvəsi və
Yəqubun oğlu Manas igidlik, xalqsevərlik, vətənpərvərlik və əda-
lətxahlıq simvoludur. Ona görə də xalq onu özünə xan və sərkərdə
seçir və o, xalqın və vətənin düşmənləri olan qalmuqlar və afgan-
larla müharibə edərək, qalmuq xanı Alukəni öldürür və Talası düş
mənin əlindən xilas edir. Manasın atı Aqboz da misilsiz bir atdır.
Buxara xanının qızı Kanikey Manasdan xoşlanır və onunla
evlənir. Bu evlilikdən Semetey adlı bir oğul dünyaya gəlir və atası
Manasdan sonra xalqı birliyə çağırır. Manasın ölümündən sonra
qırğız tayfaları arasında ixtilaf və savaş baş verir. Semetey İlyas
xanla müharibədə ölür, ancaq oğlu Setkey atasının intiqamını İlyas
xandan alır.
Manas dastanında köçəri qırğız xalqının həyatı və adət-ənənə
ləri gözəl bir şəkildə təsvir edilmişdir. Ç.Vəlixanova görə, Manas
dastanı ensiklopedik bir məcmuədir ki, bütün qırğız əfsanə və na
ğıllarını bir qəhrəman ətrafında toplamış, xalqın həyat, adət-ənənə
və milli xüsusiyyətlərini, dini inamlarını, digər xalqlarla olan müna
sibətlərini və hətta coğrafi özəlliklərini əks etdirir.
Manas dastanı ilə digər türk xalqlarının qəhrəmanlıq dastan
ları arasındakı oxşarlıq olduqca çoxdur. Oğuzların Dədə Qorqud
94
dastanı ilə özbəklərin Alpamış dastanı bir çox nəzərdən Manas das
tanına bənzəyir. Manasın atası Yəqubun da Dirsə Xan (Dədə Qor
qudda) kimi uşağı olmurdu və bir çox dua və nəzirdən sonra Manas
adlı güclü və qəhrəman bir oğula malik olur.
Manasdakı Çamba oyunu çox maraqlıdır və bir az da Qazan
xanın (Dədə Qorqudda) evinin yağmalanmasına bənzəyir. Manas
dastanında “Şahnamə”yə bənzər bəndlər var. Hətta Şahnamə qəhrə
manlarının bəzisinin də adı keçir. Ancaq onların geyimləri fərqli və
heyvan dərisindən tikilmişdir. Qəhrəmanların paltarlarını arvadları
tikərdi. Bu paltarlar o qədər möhkəm olmalı idi ki, düşmənlə mü
haribə zamanı yırtılmasın. Əgər bir qəhrəmanın şalvarı müharibə
meydanında yırtılsa, avradının abn gedər və onu pis bir vəziyyətdə
atasının evinə göndərərlər. Manas dastanında keçən adlar da Dədə
Qorqud dastanlanndakı adlara bənzəyir.
Xalq şairləri və ya qırğız aqınlanndan Toqoloq Moldu və ya
Toqoloq Molla və Toqtoqul Satılqanı zikr edə bilərik. Hər iki şair
müasir dövrə aid olub, Sovet dövründə inqilabı dəstəkləmişlər.
Qırğız yazılı ədəbiyyatı, Sovet hakimiyyəti dövründə formala
şıb, sürətlə inkişaf etdi. Bu ədəbiyyat hazırda yüksək bir səviyyədə
dir. 1924-cü ildə “Ərkin To” (azad dağlar) adlı ilk qəzet nəşr olun
du. Bu qəzetdə ilk dəfə Altı Tokombayın şeiri çap oldu. Sonra Mi-
kay Eləbay, Moldo Qazi Tokobay ədəbiyyat meydanına daxil oldu
lar. Şeirlərin məzmunu daha öncə əsasən siyasi və propaqanda ilə
əlaqədar idi. Qadınların azadlığını və keçmiş dövrü tənqid edən şeir
lər çap edilirdi. 1930-cu ildən sonra iqtisad, müasir həyat və kolxoz
kimi mövzular poemalara daxil oldu. Bədii nəsr get-gedə inkişaf
etdi. Yeni ədəbiyyat ictimai realizm möhtəvası ilə inkişaf etdi.
Şairlər və yazıçılar əsərlərində ictimai və xəlqi mövzulan işlətdilər.
A.Tokombay lirik-romantik nəsrin təmsilçisi, Togülbay Sə-
diqbay isə realistdir və hər ikisi də şair və roman yazıçısıdır.
Tokombayın əsərlərindən “Melodinin sirri” və “Müdrik ada
mın cavabı”nı; Sədiqbaym əsərlərindən də “Gensu və Təmir” ro
manlarını saya bilərik55.
55 Prof. Xəlilov Pənah, SSRİ Xalqları Ədəbiyyatı, I cild, Bakı, 1997.
95
Dostları ilə paylaş: |