TƏFSİR ÜSULU VƏ TARİXİ
130
K. Vücuh və nəzair
“Vücuh” sözü “vəch” kəlməsinin cəm formasıdır. “Vəch” lüğətdə
“bir şeyin ön tərəfi, üz, bir qövmün ağası, məqam, mövqe, cəhət, oxşar, qəlb,
məzhəb, yol, şəkil, ruzi və bir məsələnin bilinən yönü” kimi mənalara gəlir.
Termin olaraq vücüh “bir sözün Quranda fərqli mənalarda işlədilməsi”
deməkdir. Bu terminin dilimizdəki qarşılığı omonimdir. Buna misal
olaraq “əl-hüda” sözünün Qurandakı fərqli mənalarda işlədilməsini
verə bilərik. Zərkəşi, “Əl-Burhan fi ulumil-Quran” adlı əsərində bu
kəlmənin Quranda 17 mənada işlədildiyini söyləyir. Belə ki, bu söz
bəyan
159
, din
160
, iman
161
, dəvətçi
162
, peyğəmbər
163
, yol tapmaq
164
, Hz.
Mühəmməd
165
, Quran
166
və s. kimi mənalara da gəlir.
Görürük ki, bu kəlmələr arasında məna cəhətdən münasibət
vardır. Buna görə də vücuha “əl-əlfəzul-müştərəkə/müştərək
sözlər” də deyilir.
Vücuha misal olaraq “ət-Tağut” kəlməsini də verə bilərik. Çün-
ki bu söz eyni zamanda şeytan,
167
büt,
168
hər bir pis şey deməkdir.
Bundan başqa “salat”, “ruh”, “zur”, “ümmət” və “ayn” kəlmələri də
vücuh elmi çərçivəsində ələ alına bilər.
“Nəzair” sözü isə “nəzirə” kəlməsinin cəm forması olub “şəkil,
təbiət, davrnış və sözlərdəki oxşarlıq” deməkdir. Temin olaraq da
“Qurandakı fərqli sözlərin eyni məna ifadə etməsinə” deyilir. Məsələn
159 Bəqərə, 2/5.
160 Ali İmran, 3/73.
161 Məryəm, 19/76.
162 Rəd, 13/7.
163 Bəqərə, 2/38.
164 Nəhl, 16/16.
165 Bəqərə, 2/159.
166 Nəcm, 53/23.
167 Bəqərə, 2/256; Nisa, 4/76; Maidə, 5/60.
168 Nəhl, 16/36.
QURAN ELMLƏRİ
131
“ cəhənnəm”, “ nar”, “ səqar”, “ hüdamə” və “ cahim” kəlmələri Quranda
əzab mənasını bildirir.
Buraya qədər söylənənlərdən yola çıxıb deyə bilərik ki, vücuh
da təaddüd/çox mənalılıq, nəzair də isə, təşabüh və ittifaq vardır.
Başqa cür ifadə etsək, vücuh mənalarda, nəzair isə ləfzlərdə olur.
Bu sahədə Müqatil ibn Süleymanın (vəfatı-150/767) “ əl-Vücuh
vən-nəzair”, Yəhya ibn Səllamın (vəfatı-200/815) “ ət-Təsarif”, Hakim
ət-Tirmizinin (vəfatı-285/898) “ Təhsilu nəzairil-Quranil-Kərim”, İb-
nul-Cövzinin (vəfatı-597/1200) “ Nüzhətul-ayunin-nəvazir fi ilmil-vü-
cuh vən-nəzair” adlı əsərləri vardır.
L. Quran qissələri
“ Qissə” kəlməsi lüğətdə “ bir adamın izini addım addım təqib
etmək”, “ bir sözü bəyan etmək”, “ anlatmaq, hekayə etmək” kimi anlam-
lara gəlir.
Quranda keçmişdə yaşamış peyğəmbərlərdən və onların üm-
mət lərindən bəhs edən qissələr vardır. Bu qissələrin arxa planı və
hikmətləri vardır. Tarixin dərinliklərində qeyb olmuş, unudulmuş
və ya sadəcə bəzi izləri insanların hafizələrində qalmış, hər zaman
üçün keçərli olan mütləq həqiqətləri, yüksək dini dəyərləri başqa
qissələrdə olmayan bir üsulla anladan Quran qissələri, hadisələri
sanki canlandırırmışcasına ortaya qoyur. Məhz Quranda bəhs olu-
nan tarixi hadisələrə qissə deyilməsinin səbəbi də budur. Qissələr
sadəcə rəvayət və nəql deyillər, onlar eyni zamanda ictimai
dəyişikliklərə paralel olaraq ələ alınmalı və üzərində dərin şəkildə
düşünülərək bəzi izahlar gətirilməlidir.
TƏFSİR ÜSULU VƏ TARİXİ
132
1. Qissələrin qayəsi
Qissələrin əsas məqsədi “Quranın nüzul məqsədlərini həyata
keçirməkdir”. Bundan başqa bu qissələrin başqa bir çox qayələri də
vardır ki, bunları aşağıdakı kimi sıralaya bilərik:
a. Hz. Mühəmmədin nübüvvətini isbat etmək.
Bilirik ki, nə Hz. Peyğəmbər, nə də onun qövmü keçmiş pey-
ğəmbərlər və millətlər haqqında çox şey bilmirdilər.
“(Ya Rəsulum!) Bu, sənə vəhy etdiyimiz (vəhylə bildirdiyimiz) qeyb
xə bərlərindəndir. Onlar (Yusifin qardaşları) hiylə quraraq əlbir iş gör dük-
ləri (Yusifi quyuya atdıqları) zaman sən ki onların yanında deyil din!”
169
“(Ya Rəsulum!) Biz Musaya vəhy etdiyimiz (peyğəmbərlik bəxş edib
Firon əhlinin yanına getməsini buyurduğumuz) zaman sən (Tur dağı-
nın) qərb tərəfində (Musanı gözləyənlər arasında) deyildin. Sən (buna)
şahid olanlardan da deyildin! (Sənin yəhudilərə və ərəb müşriklərinə bu
xəbərləri doğru söyləməyin yalnız Allahdan nazil olan vəhylərdir!)”
170
“Lakin Biz (Musadan sonra) neçə-neçə nəsillər yaratdıq. Onlar uzun
ömür sürdülər. (Vəhy kəsildi; bir çox xəbərlər unudulub getdi, şəriət
təhrif olundu). Sən ayələrimizi onlara oxuyarkən Mədyən əhli arasında
deyildin. (Sən Mədyəndə deyildin ki, onların əhvalını bilib Məkkə əhlinə
xəbər verəsən. Buna görə də onlar sənin bu xəbərləri Mədyən camaatından
öyrəndiyini deyə bilməzlər). Lakin Biz (bu əhvalatları onlara olduğu kimi
xəbər vermək üçün səni) peyğəmbər göndərdik. [Və ya: Ancaq (bu xəbərləri
sənə) göndərən Bizik].”
171
ayələrində bu xüsusiyyət açıq şəkildə dilə
gətirilmişdir. Hz. Mühəmmədin bu qisssələri bilmədiyi halda Qu-
ran vasitəsilə onları doğru şəkildə anlatması, onun Allahdan vəhy
aldığının ən əsas dəlillərindəndir.
169 Yusuf, 12/102.
170 Qəsəs, 28/44.
171 Qəsəs, 28/45.
Dostları ilə paylaş: |