Tullantı suların tərkibində olan bioxromat oksidi 7,3-520
mq/Cb/l, başqa maddələrin oksidləri isə 9,5-5191 mq/02/l miq-
darındadır. Bu tullantı suları torpaq daxilində olan canlı or
qanizmləri məhv etmək xüsusiyyətinə malik olur.
Qeyd etmək lazımdır ki, qazma məhlulunun özü xüsusilə neft
əsaslı qazma məhlulu ətraf mühit üçün kifayət dərəcədə təhlü
kəlidir. Adətən çirklənmə, qazma məhlulunun quyudan daşma
sından, tullanmasından, işlənmiş məhlulun ətrafa dağılma
sından yaranır. Kimyəvi işlənmiş və ağırlaşdırılmış məhlullar,
qazmadan fərqli olaraq quyuların istismarı zamanı ətraf mühitin
çirklənməsinə daha çox təsir göstərir.
Quyu məhsulu tərkibindəki böyük miqdarda lay suyu ol
duqda, atqı xəttində, boru kəmərində və nasos-kompressor bo
rularında, duz, qum və parafin çökməsinə təsadüf edilir. Buna
qarşı mübarizə üçün kimyəvi üsullardan istifadə edilir. Quyu
döşəməsində tutucu vasitə olmadıqda ətraf mühit neft, lay suyu
və turşu ilə çirklənir.
Quyu dibi zonada keçiriciliyi artırmaq məqsədilə, hidroqum
şırnağı, turşu, termik təsir və kimyəvi işləmə metodları tətbiq
edilir. Bu əməliyyatlar yeraltı avadanlığın
bəzən qaldırılması prosesi ilə aparılır. Avadanlığın qaldırılıb-
qaldırılmamasından asılı oımayaraq quyuətraflı zona gilli məh
lul, səthi aktiv maddələr, turşu və kimyəvi həlledicilərlə çirk
lənməyə məruz qalır.
Torpağın çirklənməsi yer üzərinə neftin təbii olaraq öz-
özünə çıxması nəticəsində də baş verir. Bu hala Cənubi Koli-
forniyada, Karib dənizində, Meksika və İran körfəzində, Azər
baycan və Komidə rast gəlmək olar.
Təbii yolla yer səthinə qalxan bu neftlər çıxarılan neftdən
bəzi xüsusiyyətlərinə görə fərqlənir.
Neft və qazın çıxarılması, hazırlanması, nəqli və saxlanılması
ətraf mühiti çirkləndirən potensial mənbələrdən sayılır.
150
Rezervuarlardan neftin sızması onların dibində yaranan
korroziyanın təsirindən, xarici zədələrdən və sair səbəblərdən
də baş verə bilər.
Beləliklə, neftlə torpağın çirkləndirilməsi orada
olan mikroor-
qanizmilərin məhvinə səbəb olaraq torpağın məsuldarlığının
azalmasına səbəb olmaqla yanaşı torpaqda potensial şəkildə
konserogen maddələrin yığılıb qalmasına səbəb olur.
Yer qabığının süxurları müxtəlif minerallardan ibarətdir, la
kin onun ən üst hissəsi olan torpaq qatının tərkibində müəyyən
qədər üzvi qalıqlar vardır. Deməli, torpaq qatı həm mineral,
həm də üzvi birləşmələrdən ibarətdir. Torpaq yer səthində lito
sferin mineral və biosferin üzvi maddələrinin təkamül prosesi
nəticəsində əmələgəlmiş, özünəməxsus xassələrə malik olan
təbii törəmədir. Elmi dildə torpaq “biokos” sistemi adlandırılır.
Torpaqşünaslıq elminin banisi N.N.Dokuçayevin təliminə
əsasən torpaq bitki və heyvan orqanizmilərinin, iqlimin, rel
yefin və ərazinin geoloji yaşının qarşılıqlı təsiri nəticəsində ya
ranmış və inkişaf etmiş təbii törəmədir. Torpağın yaranmasını
təmin edən səbəblərə torpaqəmələgəlmə amilləri deyilir.
Hələ 1875-1876-cı illərdə Həsənbəy Zərdabi ilk dəfə olaraq
öz əsərlərində əsas 4 faktorun torpaqəmələgəlmə prosesində
rolunu göstərmişdir: ana süxur, bitki və canlı orqanizmlər, iq
lim və insanın təsürrüfat fəaliyyəti. Ondan
8 il sonra V.V.Do
kuçayev 5 torpaq əmələgətirən amili vermişdir, torpaq əmələ
gətirən süxurlar, bitki və heyvan orqanizmləri, iqlim, relyef və
ərazinin geoloji yaşı.
Sonralar, V.R.Vilyams torpaq əmələgətirən amillərə insan
fəaliyyətini də daxil etmişdir. İndiki torpaqşünas tədqiqatçılar
torpaq əmələgəlmə prosesində qurunt sularının və insanın tə
sərrüfat fəaliyyətinin böyük rol oynadığını göstərirlər.
Torpaq-bitkilərin kök salıb inkişaf etdiyi və özləri üçün la-
zimi qida maddələri, su və hava aldığı bir mühitdir. Bitkilərin
ümumi inkişafı və məhsuldarlığı da torpağın bu amillərlə nə
dərəcədə təmin olunmasından asılıdır.
151