38
güclü təsiri olmuşdur. O, kainatı ahəngdar ədədlər və onların tənasüb
sistemi kimi təsəvvür edirdi.
Qədim Yunanıstanın görkəmli filosoflarından olan Pifaqorun
müasiri Efesli Heraklit (e.ə. təxminən 530-470) materialist
dialektikanın banisi sayılır. Onun fikrincə, kainatın daimi və fasiləsiz
hərəkət qanunu həm ictimai həyatı, həm də təbiəti idarə edən bir
qüvvədir. O, kainat və onun qanunlarının nə allahlar, nə də insanlar
tərəfindən yaradıldığı fikrini qəbul edirdi. Heraklit təbiətdən
öyrənməyə səsləyərək vurğulayırdı ki, “Kainat” həmişə qanunauyğun
alovlanan və sönən canlı bir od olmuş, oddur və od olaraq da
qalacaqdır.
F.Engelsin fikrincə, qeyd etdiyimiz dövrün fəlsəfəsi “bir-birinə
əks olan iki keyfiyyətlə-böyük dərinliyi və eyni zamanda
sadəlövhlüyü ilə insanı heyran edir”.
Yunan alimləri təbabətdə də diqqətəlayiq nailiyyətlər
qazanmışdılar. Dünya təbabət elmi tarixində xüsusi yeri olan
Hippokrat da (e.ə. 460-377) məşhur Kos (Kiçik Asiya sahili
yaxınlığında ada) təbabət məktəbinin görkəmli nümayəndəsi
olmuşdur. Onun təbabət sahəsində böyük xidməti ondan ibarətdir ki,
xəstəliyi tədqiq metodunu naturalist filosofların qeyri-elmi
spekulyatif fikirlərinə qarşı qoymuşdur.
V əsr yunan fəlsəfəsinin inkişafı daha çox Emkedokl,
Anaksaqor, Levkipp və Demokritin adı ilə bağlıdır. Onlar
materiyanın quruluşuna dair bir çox nəzəriyyələr təklif etmişlər.
Məsələn, Levkipp ilk dəfə materiyanın bölünməz hissəsi-atom
haqqında təlim hazırlamışdır. Bu təlimi onun tələbəsi Demokrit öz
əsərlərində daha da təkmilləşdirmişdir. Onun (Demokritin) fikrincə,
kainat keyfiyyətcə həmcins, yalmz öz həcm və forması ilə bir-
birindən fərqlənən atomlardan və boşluqdan ibarətdir. Bu boşluqda
mexaniki şəkildə hərəkət edən atomlarm toqquşması, dəf olunması,
birləşməsi və ayrılması nəticəsində şeylər əmələ gəlir. Bir çox
39
Şərq ölkələrini gəzərək qədim Şərq fəlsəfəsinə yaxşı bələd olan
Demokritin fikrincə, kainatı təşkil edən çoxlu sayda dünyaların
yaranması və məhv olması atomların boşluqdakı fasiləsiz hərəkəti ilə
şərtlənir. Eyni zamanda, təbiətdəki bütün cisimlərin və onların
mahiyyətinin müxtəlifliyi atomların müxtəlif birləşmə və ayrılması
ilə izah olunur.
Haqqında danışdığımız dövrün materialist təlimlərini Epikür
(e.ə. 341-270) sona çatdırmışdır. “Epikür bağı” adlı fəlsəfi məktəb
(e.ə. 306) yaradan Epikür ömrünün sonunadək Afinada yaşamışdır.
Yaradıcılığı ərzində yazdığı 300-ə qədər əsərin az bir hissəsi bizə
gəlib çatmışdır. Onun fikrincə, Kainat sonsuz və əbədidir. Atomlar
öz-özünə başlanğıc düzxətli hərəkət vəziyyətindən çıxmaq və
əyrixətli hərəkət etmək iqtidarmda deyillər.
Epikürün ateist təlimi Platonun “İdeyalar aləmi”, Aristotelin isə
“İlk mühərrik” əsərlərindəki ideyanın tam əksidir. Epikür dünyanı
dərk etməyin mümkünlüyünü bildirirdi. Duyğuların, hisslərin və
anlayışların idrakın meyarı olduğunu göstərən Epikür duyğuları eyni
zamanda biliklərin mənbəyi, idrakın başlanğıcı hesab edirdi.
Yunanıstanda idealist fəlsəfənin banilərindən olan Sokratın
(e.ə. 469-399) fəlsəfi təlimi və həyatı haqqında məlumatlar onun
tələbələri və davamçıları olan Platonun, Ksenofontun, Aristotelin
əsərlərində öz əksini tapmışdır. - Bu filosof da yunan sofistləri
(yunanca hikmət müəllimləri deməkdir. Məsələn, Qorgi e.ə. 483-376,
Protaqor e.ə. 481-411 və s. b.) kimi fəlsəfi məsələlərdə əsasən
təbiətşünaslığa deyil, mənəviyyata, insan əxlaqına diqqət yetirir.
Sokratın tələbəsi və həmfikri Platonun (e.ə. 427-347) da fəlsəfi
görüşləri obyektiv idealizmin bariz göstəricisidir. Onun fəlsəfi
təliminə əsasən duyulan, hiss olunan varlıq, maddi aləm həqiqi
aləmin yalnız kölgəsidir, həqiqi varlıq isə əbədi və dəyişməz ümumi
ideyalardır.
40
Cəmiyyətdəki bərabərsizliyi, yuxarı təbəqənin (istismarçıların)
aşağıdakılara qeyri-insani münasibətini görən Platon “ideal dövlət
nəzəriyyəsi” tərtib edir. Bu layihəsinin əsasında Platonun idealist
fəlsəfəsi dayanır. Təəssüf ki, Platonun da əsərlərinin çoxu haqqında
məlumatımız yoxdur.
Qədim dünyanın məşhur filosoflarından biri də Aristotel (e.ə.
384-322) olmuşdur. Dünyanın böyük bir hissəsinin Makedoniya
tərəfindən işğal edilməsi və İsgəndərin möhtəşəm imperiyasının
yarandığı dövrdə yaşamış Aristotel klassik yunan fəlsəfəsini
yekunlaşdırmışdır. O, materializm ilə idealizm arasında-Platon xətti
ilə Demokrit xətti arasın da tərəddüd etməsinə baxmayaraq, maddi
aləmi “deyalar kölgəsi” deyil, öz-özlüyündə mövcud olub,
ideyaların, məvhumların, hisslərin və sairin əsası hesab edirdi. Bu isə
yalnız Platonun mistik fəlsəfəsinə deyil, eyni zamanda bütün
idealizmə böyük zərbə idi.
Aristotelin teoloji (teos-ilahiyyat) və teleloji (teleo-məqsəd)
müddəalarından orta əsrlərdə və sonrakı dövrlərdə yaşamış hətta ona
əks baxışlı filosoflar da bəhrələnmişlər.
Aristotel yalnız fəlsəfə sahəsində deyil, məntiq, ədəbiyyat
nəzəriyyəsi, təbiətşünaslıq, siyasət və tarix sahəsində də maraqlı
əsərlər yazmışdır. Zoologiya və botanika elmlərinin inkişafında da
onun böyük xidmətləri olmuşdur. Yunan elm tarixində xüsusi rol
oynayan Ligey məktəbini (Afina yaxınlığında) də Aristotel yaratmış
və bu məktəb səkkiz əsrə qədər fəaliyyət göstərmişdir.
Bəhs etdiyimiz dövrdə yunan ədəbiyyatının da sürətli inkişafı
müşahidə olunur. Maraqlıdır ki, eyni zamanda epik və dramatik
poeziya ilə yanaşı lirik poeziya da yaranır. Belə ki, lirik şairlərdən
Tirtey, Kallin, Feoqnid, Alkey, Sapfo, Anakreont, Arxllox, Pindar və
başqalarının əsərləri cəmiyyətdə yayılmağa və sevilərək, qəbul
olunmağa başlayır.
Dostları ilə paylaş: |