31
Respublikanın əməkdar artistləri Rübabə və Nizami Bağırovlar:
“Nicat-mü
əllimin bizin qəlbimizdə xüsusi yeri vardır. Biz ailəvi dost
idik. Axıra qədər bu dostluğu davam etdirmişik. O, həmişəlik bizim
xatir
əmizdə əziz və mehriban insan kimi qalacaqdır. Nicat-müəllim
özün
ə qarşı çox tələbkar olmaqla bərabər bizim də də işimizə ciddi
yanaşmağımızı tələb edirdi. Tez-tez işi buraxan, işə can yandırmayan
işçilərdən xoşu gəlməzdi, çünki onun özü həmişə sağlam ruhlu, enerjili,
işə ürəklə yanaşan insan idi. Onun çalışdığı dövrdə xor kollektivində
nizam-intizam yüks
ək səviyyədə idi: işə gecikməmək, bütün tamaşalarda
vaxtı-vaxtında səhnəyə çıxmaq, hər tamaşaya öz geyimində, düzgün
qrimd
ə və s., yəni hər bir şey öz yerində necə lazımsa icra olunurdu”.
Xor artisti
Şura İmanquliyeva: “Mən 1975-ci ildə teatra gənc qız
ik
ən gəlmişdim. Mən Nicat-müəllimlə bir kollektivdə işlədiyimə görə
özümü xoşbəxt hesab edirdim. Daha sonra ailə qurdum, uşaqlarımı bu
kollektivd
ə işləyə-işləyə böyütdüm. Mənim ailəmin qorunmasında,
uşaqlarımın boya-başa çatmasında Nicat-müəllimin çox köməkliyi olub.
M
ənə böyük dayaq olan Nicat-müəllim, lazım olanda mənə icazə verir,
köm
əklik əlini uzadırdı. Mən xoşbəxtəm ki, həyatda belə bir insana rast
g
əlmişəm!”
Xor artisti Yuliya Çislova: “M
ən teatra 1975-ci ildə gənc
yaşlarında gəlmişəm. O zaman Nicat-müəllim və bir-neçə xormeyster
biziml
ə çalışırdılar. Bu iki ildə mən bu istedadlı, əsl professional
musiqiçi, s
əmimi rəhbərlə işləməkdən zövq alırdım. O, mənim
yaddaşımda xoş xatirələrlə qalan bir çəxsiyyətdir”.
Xor artisti Lal
əzər Xəlilzadə: “Mən 1983-cü ildə teatra qəbul
olunanda Nicat-mü
əllim oxuduğum üç əsərə diqqətlə qulaq asdı. O,
32
ciddi, lakin çox xoş rəftarlı insan idi. Gənclərə gözəl münasibət bəsləyən
bu
əvəzedilməz sənətkar və rəhbərlə işləmək yaxşı ki, mənə nəsib olub.
Allah onun ruhunu şad etsin!”
Xor artisti Seyidn
əbiyeva Şəfaqət: “Mən çox təəssüflənirəm ki,
Nicat-mü
əllimlə az bir müddətdə işləmişəm. Lakin bu az müddət mənim
ömür s
əhifələrimə qızıl həriflərlə yazılıb. Nicat-müəllimin vaxtsız
faci
əvi ölümü bütün kollektivi sarsıtmışdı ki, hamı ən yaxın adamını
itirmiş kimi hönkürlə ağlayırdı. Bizim üçün ata, qardaş, dost sinasında
olan böyük şəxsiyyətin yoxluğuna ağlayırdıq. Qəbr üstündə xor artistləri
“Şəbi-Hicran” xorunu yanıqlı-yanıqlı ifa etdilər. Belə bir dəfn mərasimi
h
ər bir musiqiçiyə qismət olmur. İllər ötsə də, bu səhnə helə gözümün
önünd
ədir. Nicat-müəllimdən çox xatirə qalıbdır... Bəs bizdən nə
qalacaq?”
Gördüyümüz kimi, Nicat Mlikovla bir dövrd
ə çalışan müxtəlif
insanlar onun bar
əsində yalnız xoş xatirələr saxlamışlar.
Xor musiqisinin t
əbliği işinə görə N.M.Məlikov 1960-cı ildə
Az
ərbaycan respublikasının Əməkdar artisti fəxri ada layiq
görülmüşdür.
1963-cü ild
ə N.Məlikov konservatoriyanın baş müəllimi, 1968-ci
ild
ə isə kafedranın dosenti vəzifəsinə təyin olunmuşdur. Onun tələbələri
sırasında Z.İsmayılova, M.Əsgərov, G.İmanova, Ağaveri Paşayev,
Serqey Qambiner v
ə başqalarının adlarını çəkmək olar. Onlar öz
mü
əllimini hər zaman fəxr ilə xatırlayırlar.
Onun t
ələbələrindən olan Məlahət Məmmədova öz müəllimi
bar
əsində belə xatırlayır: “N.Məlikov mənim qəlbimdə parlaq şəxsiyyət,
istedadl
ə xormeyster, təcrübəli müəllim kimi yaşayır. N.Məlikovu,
33
m
ənim fikrimcə, digər müəllimlərdən fərqləndirən cəhət bu idi ki, o
t
ələbələrini musiqinin mənəvi dünyasına yönəldir, xor musiqisinə maraq
yaradır və bu sənətdən həzz almağı öyrədirdi. Konservatoriyada
oxuduğum illər ərzində ailəli olsam da Nicat-müəllimin dirijorluq
d
ərslərini bir dəfə olsa da buraxmamışam. Bu dərslərə imtahana
hazırlaşdığım kimi hazırlaşmışam və hər dərsə gedəndə həyacan
keçirmişəm.
N.M
əlikovun müəllimlik fəaliyyətinin əsas şərti – tələbələrin
şəxsiyyətinə hörmət etmək, onun yaradıcı qabiliyyətinin aşkar
olunmasına kömək etmək idi. Nicat-müəllimin dərsləri bir-birinə
oxşamırdı. O, hər tələbəyə fərdi yanaşır, öz həyat mövqeyini seçməyi
öyr
ədirdi. Nicat-müəllim çox vaxt dərsə dünyanın tanınmış dirijorların
yazdığı kitabları gətirir, tələbələri onların iş üsullarıilə tanış edirdi,
kitabda qeyd etdiyi s
əhifələri dəfələrlə oxumağı tələb ediridi.
Qeyd etm
ək lazımdır ki, Nicat müəllim heç vaxt tələbələrini onu
“yamsılamaq” öyrətmirdi. O, yalnız dirijorluğun əsaslarını, özülünü
qoyur, t
ələbələrə istiqamət verirdi. Hər əsərin partiturasını, xor
partiyalarını, hər notu əzbərdənbilməyənə qədər dirijorluq etməyə
qoymzdı. O deyirdi: “Əsərin hər bir notu sənin beynində və ürəyində
olmalıdır. Ancaq bundan sonra xorun qabağına çıxa bilərsən”. Bu sözlər
h
əyatım boyu mənim üçün devizdir.
Onun yaradıcılığında xalq mahnılarının xor üçün işləmələri geniş
yer tutur. Bu mahnılar böyük ustalıqla xor üçün işlənmiş və bu gün də
müxt
əlif tərkibli xor kollektivləri maraqlı, təkrarolunmaz işləmələri ifa
edirl
ər. Çox vaxt Nicat-müəllim xalq mahnılarını işləmələri ilə tələbələri
tanış edir, partiyaları oxutdurur, tələbələrin rəyini soruşurdu. O, dərsdə
Dostları ilə paylaş: |