linqvistikanın əsasını Ç.Pirs qoymuĢdur. Praqmatikanın
sintaktika və semiotikadan əsas fərqi bundan ibarətdir ki,
praqmatika funksional fəaliyyət
prosesində hər bir
vahidin,
elementin
özündə
ehtiva
olunmayan
vasitələri-mənaları əks etdirir. Dildə olan semiotik
iĢarələrin yeni üslubi çalar alması - bu prosesdə
danıĢanın düĢünərək yaratdığı
üslubi məqama öz
münasibətini bildirir.
Dil iĢarələri vahidləri dildə hazır Ģəkildə
mövcuddur - deməli obyektivdir. Ondan istifadə edənlər
isə məqsədindən asılı olaraq ona müxtəlif mövqedən
yanaĢırsa, praqmatik münasibət meydana gəlir. Dildə
semiotik və sintaktik səviyyədə həmiĢə inkiĢaf və
dəyiĢmə gedir. Bir dil iĢarəsinin
müxtəlif mənalar
alması, mənasını geniĢləndirməsi, praqmatik prosesdir.
Praqmatikada əsas problem iĢarə-iĢarələyən-iĢarələnən
məsələsidir. Dilçilikdə bu məsələnin əsasını böyük
Ġsveçrə dilçisi Ferdinand de Sössür qoymuĢdur. O,
ünsiyyət prosesində, bir-birini anlama prosesində iĢarə
(sema) məsələsinə o dərəcədə yüksək qiymət verirdi ki,
hətta dilin özünü semiotikanın bir hissəsi adlandırırdı.
Doğrudur, dil də iĢarələrdən
ibarətdir, amma dil
iĢarələrini baĢqa iĢarələrlə eyniləĢdirmək olmaz.
Məsələn, baĢqa xalqlarda olduğu kimi,
Azərbaycan
Ģifahi xalq ədəbiyyatında da iĢarələrlə (əĢyavi, söz və
hərəkət) ən dərin mənaları ifadə etmiĢlər. Amma onların
mənasını hamı baĢa düĢmür (Məsələn, Ġlyasın,
DaĢdəmiriıı nağıllarında, “Bir qalanın sirri'‟ filmində çox
adam əĢyavi və söz-iĢarə mənasını baĢa düĢmür. Buna
görə də dili heç bir iĢarə sistemi əvəz edə bilməz. Çünki
dil iĢarələri konkret, baĢqa iĢarələr ixtiyari-çoxmə
nalıdır. Məsələn, əgər bir kabinetin qapısı açıqdırsa, ona
verilən mənalar dəqiq deyil ehtimal olacaqdır. Buna görə
də çox vaxt belə iĢarələr razılaĢdırılır.
Dostları ilə paylaş: