Lirik-psixoloji uslubun müəyyən estetik prinsipləri formalaşıb. Onlardan bəzilərini qısaca
belə səciyyələndirmək olar:
lirik-psixoloji üslublu tamaşalarda rəssam işi mütləq atribut-obraza çevrilir;
şərtilik emosional lirizmlə və bədii çalarla real həqiqətləri təcəssüm etdirmək gücündə olur;
rəssamlar səhnədən minimum istifadə etməklə az dekorlara üstünlük verir və bununla da
aktyor oyununa geniş meydan açırlar;
bir dekor səhnə fırlanınasında başqa görümlə iki müxtəlif məkanı bədii siqlətlə təcəssüm
etdirə bilir;
dekorlar və asma pərdələr xüsusi işıq sistemi ilə qurulur və bu, ani halda ən müxtəlif
məkandakı hadisələri qabarıq verməyə və onu tamaşaçı diqqətinə çatdırmağa əlverişli şərait yaradır.
Son iyirmi beş ildə milli teatrımız əlvan janr axtarışlarına ciddi cəhd göstərməsi,
avanqardizının müxtəlif izınlərinin estetik göstəricilərini sınağa çəkməsi, dünyada mövcud olan
müxtəlif teatr poetikalarından barınınağa çalışması ilə diqqəti cəlb edir. İlkin məqamda quruluşçu
rejissorların axtarışlarında özünü göstərən bu meyl səhnə tərtibatında da parlaq nəticələrini qazanıb.
Bu baxımdan Elçin Məmmədovun, Ağarəhim Əliyevin, Nazim Bəykişiyevin, Tahir Tahirovun,
İsmayıl Məmmədovun, Rəşid Şerifin, Rafis İsmayılovun, Lətifə Quluzadənin yaradıcılıq
nailiyyətləri fəlsəfi dərinliyi, estetik füsunkarlığı, bədii ifadə vasitələrinin zənginliyi, kompozisiya
hüsnü, rənglərin zərifliyi və lətafəti ilə milli səhnəqrafiyamıza yenilik gətirib.
Kukla teatr sənəti sahəsində Solmaz Musayeva və Faiq Əhmədov janr əlvanlığı, kukların
koloritli formaları üçün müəyyən səmərəli ənənə yarada biliblər.
Bu gün milli səhnəqrafiyamızda psixologizınə, lirik psixoloji üsluba, avanqardizındən
bəhrələnməyə xüsusi meyl göstərilir. Ancaq yeri gəldikcə monumental romantik və monumental
realist səpkili səhnə tərtibatları da verilir. Opera və Balet Teatrı modern tərtibat formalarının
elementlərindən istifadə etsə də, əsasən klassik üslubun ifadə vasitələrinin estetik prinsiplərinə
üstünlük verir.
Çağdaş dövrdə teatrlarımızda yaşlı, orta və gənc nəslə mənsub rəssamlar çalışırlar. Teatrlar
yeri gəldikcə sırf rəngkarlıqla və ya qraflka janrında məşğul olan rəssamlara da tərtibat sifarişləri
verirlər. Bütövlükdə isə milli səhnəqrafiyamızın yaradıcıları və onu ləyaqətlə davam etdirən sırf
teatr rəssamları vardır.
SƏHNƏQRAFİYADA
FORMA AXTARIŞLARI
Birinci dərs
Milli teatrımızda səhnəqrafiyanın inkişafı MDT-nin təsisatlı mədəniyyət faktına
çevrilməsindən (1919) sonra başlayıb. 1919-1930-cu illərdə oynanılan tamaşaların bədii
tərtibatlarını əcnəbi rəssamlar versələr də, daha çox səhnə əsərlərində geyim eskizlərini Əzim
Əzimzadə işləyib. əksər hallarda onun adı tamaşa proqramlarına yazılmayıb, lakin Əzimzadə milli
teatr rəssamlığında geyim estetikasının dəyərli ənənəsini yaradıb. Keçən əsrin otuzuncu illərindən
bir sıra boyakar rəssamlar dram və opera teatrlarında da səmərəli fəaliyyət göstəriblər. Eyni
zamanda milli mədəniyyətimizdə sırf teatr rəssamlığı ilə məşğul olan sənətkarlar da yetişiblər və
onlar bu sənətdə möhtəşəm yaradıcılıq nailiyyətləri qazanıblar.
* * *
ƏZIM ƏZIMZADƏ (7.5.1880 - 15.6.1943)
Milli incəsənətimizdə satirik qrafika, illüstrasiya, siyasi plakat janrlarının yaradıcısıdır. 7
may 1880-ci ildə Bakıda doğulub. Xüsusi rəssamlıq təhsili görməyib. "Molla Nəsrəddin" jurnalının
ən fəal rəssamlarından idi. Əzim Aslan oğlu Əzimzadə 1919-cu ildən başlayaraq teatr-dekorasiya
sahəsində də məhsuldar çalışıb. Əsasən müasir və klassik əsərlərin tamaşaya hazırlanmasında geyim
eskizlərini çəkib. Tərtibatçı rəssam Rüstəm Mustafayevin işlədiyi əsərlərdə Əzim Əzimzadənin
yaradıcılıq nailiyyətləri daha qabarıq nəzərə çarpır. 1921 - 1923-cü illərdə Bakı Azad Tənqid və
Təbliğ Teatrının ideoloji-təbliğat xarakterli satirik tamaşalarında müxtəlif məişət tiplərinin qrim və
geyim eskizlərini verib
Əzim Əzimzadə AMDT-də "Hacı Qara", "Mürafiə vəkilləri", "Müsyö Jordan və dərviş
Məstəli şah" (Mirzə Fətəli Axundzadə), "Dağılan tifaq", "Ağa Məhəmməd şah Qacar" (Əbdürrəhim
bəy Haqverdiyev), "Əntərə" (Şükri Qazi), "Özgə uşağı" (Vasili Şkvarkin), "Mirzə Rza kirmani"
(Əzim Əzimzadə), "Həyati-bəşər" (Leonid Andreyev), "Bayquş" (Xalid Fəxri), "Aydın", "1905-ci
ildə" (Cəfər Cabbarlı), "Ölülər" (Cəlil Məmmədquluzadə), "Maral" (Hüseyn Cavid) dram
əsərlərinin, Üzeyir bəy Hacıbəyovun "Leyli və Məcnun" "Əsli və Kərəm", "Şah Abbas və Xurşid
banu" operalarının, "Arşın mal alan", "Məşədi İbad" operettalarının, Müslüm Maqomayevin "Şah
İsmayıl" və "Nərgiz" operalarının, GTT-də "Partizan Məmməd" (Ədil İsgəndərov və Sabit Rəhman)
pyesinin tamaşalarında geyim rəssamı olub.
Əzim Əzimzadə 15 iyun 1943-cü ildə bakida vəfat edib. Məzarı Fəxri xiyabanda olan
rəssamın adına orta ixtisas sənət məktəbi və küçə var.
İSMAYIL AXUNDOV (15.41907 -13.9.1969)
Yaradıcılığına əsasən kitab illüstrasiyası ilə başlayan İsmayıl Hüseyn oğlu Axundov 15 aprel
1907-ci ildə Bakının Maştağa qəsəbəsində doğulub. Bakı Rəssamlıq Məktəbini bitirdikdən (1928)
sonra Moskva Poliqrafiya İnstitutunun nəşriyyat şöbəsində təhsil alıb. 1932-ci ildə oranı qurtararaq
təyinatla Bakıya göndərilib və "Azərnəşr"də rəssam işləyib.
Rəssamlığın qrafika, karikatura və plakat janrları ilə məşğul olub. Uzun müddət "Kirpi"
satirik jurnalında işləyib.
Teatra ilk dəfə 1937-ci iidə rejissor Ədil Isgəndərovdan dəvət alıb və Akademik Milli Dram
Teatrında onun quruluş verdiyi Mirzə İbrahimovun "Həyat" pyesinin tamaşasında geyim eskizlərini
çəkib. Bu teatrda İ938-ci ildə Mirzə Fətəli Axundzadənin "Hacı Qara", Əbdürrəhim bəy
Haqverdiyevin "Pəri cadu" (həmçinin 1940 və 1957-ci il quruluşlarında), Cabbar Məcnunbəyovun
"Yanar dərə", Səməd Vurğunun "Vaqif", 1944-cü ildə Cəfər Cabbarlının "1905-ci ildə", 1955-ci il-
də Nəcəf bəy Vəzirovun "Hacı Qəmbər" komediyasının tamaşalarında geyim rəssamı olub.
1938-ci ildə rejissor Məcid Zeynalovun hazırladığı "Müsyö Jordan və dərviş Mestəli çah"
(Mirzə Fətəli Axundzadə) tamaşasında ilk tərtibatçı rəssam kimi addıınını atıb. Bundan sonra
AMDT-də 1939-cu ildə Onore de Balzakin "Ögey ana", Mehdi Hüseynin "Şöhrət", Cəlil
Məmmədquluzadənin "Ölülər", 1943-cü ildə Aleksandr Ostrovskinin "Tufan", 1945-ci ildə
Məmməd Səid Ordubadinin "Dumanlı Təbriz", 1948-ci il-də Aleksandr Ostrovskinin "Günahsız
müqəssirlər", Mirzə Fə-təli Axundzadənin "Lənkəran xanının vəziri", 1949-cu ildə Sabit Rəhmanın
"Aydınlıq", Cəfər Cabbarlının "Solğun Çiçəklər", Anatoli Boryanovun "O tayda", Tur qardaşlarının
"Bir evin sirri", 1952-ci ildə Karlo Haldoninin "Mehmanxana sahibəsi", 1956-cı ildə Hüseyn
Cavidin "Şeyx Sənan", 1961-ci ildə Sabit Rəhmanın "Əliqulu evlənir", Mehdi Hüseynin "Alov",
1966-cı ildə Cəfər Cabbarlının "Oqtay Eloğlu" əsərlərinin tamaşalarına həm monumental-romantik,
həm də realist səpkilərdə səhnə tərtibatları verib.
Teatr dekorasiya sənətinə müəyyən yeniliklər gətirmiş İsmayıl Axundov Azərbaycan Dövlət
Musiqili Komediya Teatrında oynanınış Üzeyir bəy Hacıbəyovun "Məşədi İbad", Səid Rüstəmovun