23
9.Kərimov Y.ġ. Təlim metodları. Bakı: RS Poliqraf
MMC, 2007, 272 s.
10.
Qasımova L, Mahmudova R. Pedaqogika. Bakı, 2003
11.
Rəhimov A.N. Ana dilinin tədrisi metodikası (ibtidai
siniflərdə). Bakı, Nurlan, 2003, 408 s.
12.
Sadıqov F.B. Pedaqogika. Bakı: BDU-nun nəĢriyyatı,
2006
13.
UĢinski K.D. SeçilmiĢ pedaqoji əsərləri. Bakı:
AzərnəĢr, 1953, 311 s.
14.
Ümumi təhsil pilləsinin dövlət standartı və proqram-
ları (kurikulumları)// Kurikulum, 2010, №3, s. 116-130
15.
http://www.tehsilproblemleri.com/?p=98məmməd
həsənov
24
II FƏSĠL
ANA DĠLĠNĠN TƏDRĠSĠ TARĠXĠNƏ DAIR
Azərbaycan dilinin tədrisi metodikası elminin
keçdiyi inkiĢaf yolu
Əsas istiqamətlər:
Azərbaycan dilinin tədrisi metodikasının keçdiyi
inkiĢaf yolu (XIX əsr)
Görkəmli maarifçilərin Azərbaycan dilinin tədrisi
metodikasının inkiĢafında rolu
Proqram, dərslik və dərs vəsaitlərinin tərtibi haqqında
XX əsrin I və II yarısında Azərbaycan dilinin tədrisi
metodikasının inkiĢaf tarixi
Azərbaycan dilinin tədrisi metodikası elminin müasir
vəziyyəti. Milli Kurikulum
Azərbaycan dilinin formalaĢması çox uzun və mürəkkəb
tarixi inkiĢaf yolu keçmiĢdir. Azərbaycan dilinin inkiĢafında
söz sənətkarlarımız Həsənoğlu, Nəsimi, Füzuli, Molla Pənah
Vaqif, Molla Vəli Vidadi, ġah Ġsmayıl Xətai və b. əməyi
danılmazdır. Onların yazıb-yaratdıqları əsərlər Azərbaycan
dilinin incəliyini, Ģirinliyini, gözəlliyini əks etdirmiĢ və xalqın
sevgisini qazanmıĢdır. Tarixi sənədlərdən məlumdur ki, XVI
əsrdə Səfəvi dövləti zamanı ana dilində məktəblər açılmıĢdır.
M. Füzulinin “Külliyatı”, “Leyli və Məcnun” əsəri o dövrdə
məktəblərdə (mollaxanalarda) Azərbaycan dili dərsliyi kimi
istifadə olunmuĢdur. Azərbaycan dilinin inkiĢafı üçün bu dildə
yazıb-yaradan Füzuli, Xətai, Həbibi, Qövsi Təbrizi, Təbriz
ƏfĢar və s. kimi sənətkarların əsərlərinə, aĢıq sənətinə, xalq
incilərinə (bayatı, qoĢma, layla, tapmaca və s), о cümlədən
klassik ədəbiyyata xüsusi yer verilmiĢdir. Bu dövrdə
Azərbaycan dilində «Əsli və Kərəm», «Koroğlu» dastanları
yaranmıĢdı. Ümumiyyətlə, XVI əsr Azərbaycanda dastan-
ların yaradılması ili kimi yadda qalmıĢdır.
25
ġah Ġsmayıl Xətai Azərbaycan dilinin inkiĢafına xüsusi
diqqət yetirmiĢ, “Dəhnamə”, “Nəsihətnamə” əsərlərini, qəzəllə-
rini sadə Azərbaycan dilində yazmıĢdır. Dövlət dili Azərbay-
can dili olmuĢ, dövlət tərəfindən kitabxanalar yaradılmıĢdır.
Elmin müxtəlif sahələrində (tarix, ədəbiyyat, folklor
nümunələri, coğrafiya və s.) olan kitablar və əlyazmalar bu
kitabxanalarda cəmləĢdirilmiĢdi. Ölkədə maarif ocaqlarının
sayı artmıĢ, yeni tipli məktəblər açılmıĢdı. Məktəblərdə
özünəməxsus tədris proqramları tətbiq olunurdu. Tədris
proqramlarında ana dilinə məhəbbət, vətəni sevmək və s.
kimi tərbiyə iĢlərinə аyrıcа yer verilirdi. Dövlət sənədləri,
fərmanlar, eləcə də məktəb sənədləri, təlim-tərbiyə iĢləri
Azərbaycan dilində aparılırdı.
XVII əsrdə Azərbaycanda elm, mədəniyyət və təhsil
mütəĢəkkil inkiĢaf dövrü keçirirdi. XVII əsrin ortalarında
Azərbaycanda 700-dən artıq mollaxana, 200-dən çox
müxtəlif tipli məktəblər fəaliyyət göstərirdi. Məktəblərdə
Ģəriət dərsləri ərəb və fars dilində aparılırdı. Azərbaycan dili,
о cümlədən dünyəvi elmlər: coğrafiya, tarix, hesab tədris
olunurdu. Ziyalılar mollaxana və mədrəsə məktəblərində
klassik ədəbiyyatın öyrədilməsini, keçmiĢ tarixə aid biliklərin
verilməsini tələb edirdilər. Bu dövrdə dini məktəblər iki
istiqamətdə fəaliyyət göstərirdilər.
1.
Mollaxana- ibtidai siniflər
2.
Mədrəsə - ali ruhani məktəbi
UĢaq mədrəsədə oxumaq üçün əvvəlcə mollaxanada
hazırlıq mərhələsi keçməli idi. Mollaxanada oxuyan Ģagirdlər
“Quran”ı oxumaq üçün ―Çərəkə” dərsliyi vasitəsi ilə savad
təlimini öyrənirdilər. ―Çərəkə‖ fars sözüdür- ―çəhar-yek‖
tərkibində iĢlənir. Kağızın dörd dəfə bükülməsi deməkdir.
―Çərəkə‖ni yaxĢı xətti olan hər bir molla hazırlaya bilirdi.
UĢaqlara “Çərəkə” dərslərində ərəb əlifbasının hərfləri
öyrədilirdi. Öyrədilən hərflərin sözlərdə oxunması üzrə iĢ
aparılmırdı. Təlim əsasən “Höccələmə” (hərfi-heca üsulu) ilə
26
aparılırdı. ―Çərəkə‖ təlimində uĢaqlar əvvəlcə hərflərin adla-
rını öyrənir, sonra hərfi sait səslərə hərəkələrlə birləĢdirib heca
əmələ gətirir, hecaları birləĢdirib sözlərdə bütöv oxumağı
öyrənirdilər. Əlifba təlimi qurtardıqdan sonra dərslərdə
uĢaqlardan mətni üzündən oxumaq, onu Ģifahi danıĢmaq və
ya mətni əzbərdən söyləmək tələb olunurdu.
UĢaqlar “Quran”ı oxuyub qurtardıqdan sonra “Büstan”,
“Gülüstan”, “Tarix-Nadir”, “Dərbəndnamə”, “Qarabağnamə” və
s. əsərləri oxuyurdular.
UĢaqlara məhəllə məktəblərində və ya ayrı-ayrı evlərdə
də dərs keçirilirdi. Belə təhsil verən ―məktəblər‖in özünəməx-
sus tədris planı, proqramları və dərslikləri olmadığına görə
nəticədə mollaxana ilə birləĢirdilər.
XVIII, XIX əsrlərdə ziyalılar dini təhsildən cana
doymuĢdular. Onlar dünyəvi məktəblərin açımasına can atır,
uĢaqlara dünyəvi biliklərin verilməsini tələb edirdilər. Mək-
təblərdə milli ədəbiyyatın öyrədilməsinə meyllər çoxalırdı.
Azərbaycan maarifçiləri, ziyalıları təhsilin yenidən qurulması
üçün, xalqın maariflənməsini əsas məsələ kimi qarĢıya qoyur,
yeni tipli məktəblərin yranmasının xalqın maariflənməsində
böyük rolu olduğuna inanırdılar.
XVIII və XIX əsrlərdə Azərbaycanın bir sıra yerlərində
ana dilində məktəblər açılmağa baĢlamıĢdı. DaĢ Salahlıda ġəfi
Əfəndi, Pənahabadda(ġuĢada) Molla Pənah Vaqif, Gəncədə
Mirzə ġəfi Vazeh, ġamaxıda Seyid Əzim ġirvani, Naxçıvanda
Məmmədtağı Sidqi və baĢqalarının əzab-əziyyəti nəticəsində
Azərbaycan dilində məktəblər açılmıĢdır.
Molla Pənah Vaqif ailəsi ilə birlikdə Qazax rayonundan
Qarabağa (Tərtər-basar) köçmüĢ, orada məktəb açıb, gənc
nəslin təlim-tərbiyəsi ilə məĢğul olmuĢdur. Sonra M.P. Vaqif
ġuĢa (Pənahabad) Ģəhərinə köçmüĢ və məktəb (1759) açmıĢ,
müəllimlik sənətini davam etdirmiĢdir.
Molla Pənah Vaqifin ġuĢa Ģəhərində açdığı yeni tipli
məktəbdə təlim-tərbiyə iĢləri Azərbaycan dilində aparıldı-
ğından, Azərbaycan dilində ilk məktəb hesab olunur.
Dostları ilə paylaş: |