60
•
Əhalisi
ipəkçilik və
əkinçiliklə məşğul olur, arpa, buğda, çəltik becərilirdi.
•
Azərbaycanın bir sira şəhərlərinə gedən ticarət yolları buradan keçirdi
Ərəş sultanlığına aiddir:
•
Səfəvilər dövründə təşkil edlmişdi.
•
Ərazisi əvvəllər Şirvan bəylərbəyliyinini tabeliyində idi.
•
Sultanlığı
sultan titulu daşıyan nəsli hakimlər idarə edirdi.
•
Əhalisi
əkinçilik, ipəkçilik, maldarlıq və
bağçılıqla məşğul olurdu.
•
Buradan bir çox ölkələrə
ipək ixrac edilirdi.
•
XVIII əsrin 50-ci illərində Şəki xanlığından asılı vəziyyətə düşmüşdü.
•
Sonuncu sultanı
Şəhabəddin Sultan olmuşdu.
•
1795-ci ildə ləğv edilərək mahal kimi Şəki xanlığına qatılmışdı.
İlisu sultanlığına aiddir:
•
XVI əsrin ikinci yarısında yaranmışdı.
•
Sultanlığın mərkəzi İlisu idi.
•
İlisu sultanlığının hakimlərinə sultan titulunu Səfəvi şahları vermişdilər.
•
XVII əsrin sonu – XVIII əsrdə müstəqilliyi qorunub saxlanılmışdır.
QEYD: Qazax, Şəmşəddil, Ərəş, Qəbələ və İlisu sultanlıqları oxşar cəhətlərə malik idi. Belə ki, həmin sultanlıqlar
Azərbaycanın şimal ərazilərində yaranmışdı, hakimləri sultan titulu daşıyırdı, İlisu sultanlığı istisna olmaqla, digər sultanlıqlar
(Qazax, Şəmşəddil, Ərəş, Qəbələ ) və Car-Balakən camaatı
XVIII əsrin 50-ci illərində Şəki xanı Hacı Çələbi II İrakli üzərində
qələbə çaldıqdan sonra Şəki xanlığından asılı vəziyyətə salınmışdı.
Məlikliklər
XVIII əsrin ikinci yarısında Şimali
Azərbaycanda
Xaçın, Vərəndə, Dizaq, Gülüstan (Talış) Çiləbörd məliklikləri
mövcud olmuşdu. Məlikliklərə
aiddir:
•
Qarabağ xanlığının ərazisində yerləşirdi və ondan asılı idilər.
•
Onları çox vaxt
“xəmsə” (beşlik) məlikləri adlandırırdılar.
•
Məlikliklərin adı Qarabağın beş mahalının adı ilə adlandırılmışdı.
•
Qarabağ xanlığında
bölüşdürücülük (seperatçılıq) fəaliyyəti ilə məşğul olurdular.
•
Qarabağda pərakəndəliyi təmsil edən qüvvələri təmsil edirdilər.
•
Qarabağ hakimi
Pənahəli xan tərəfindən xanlığa tabe edilmişdir.
•
Onlar heç bir dövlət birləşməsi yarada bilməmişdilər.
•
Məliklərin əhalisi bu əraziyə başqa yerlərdən gəlmişdi.
•
Onlardan yalnız
Xaçın mahalının əhalisi yerli, qalanları isə xristian albanları idilər
Qeyd olunduğu kimi məliklərin əhalisi bu əraziyə başqa yerlərdən gəlmişdi. Məsələn,
Dizaq məliyi Qarabağa
Loridən qaçıb
gəlmiş,
Nadir şaha y itaətinə görə Dizaqda ona məliklik verilmişdi.
Vərəndə məliyi Şahnəzər
Göyçədən, Çiləbörd məliyi
Allahqulu
Mağavızdan, Talış məliyi Usub
Şirvandan qaçaraq Qarabağda özlərinə sığınacaq tapmış və Nadir şaha itaətə görə
müvafiq ərizələrə məlik təyin edilmişdilər.
Məliklərin bölüşdürücülük (seperatçılıq) fəaliyyəti Qarabağ xanlığında
mərkəzləşmə işimə mane olur, onun müstəqilliyi üçün
təhlükə yaradırdı. Buna görə də məliklərin müqavimətini qırmaq üçün görülən tədbirlər Qarabağ xanlığının müstəqilliyi uğrunda
mübarizə idi.
Məliklərin əvvəllər yaşadığı ərazilər:
Xaçın
mahalı
Xaçın
Vərənd
ə
Dizaq
Göyçə
mahalı
Şirvan
vilayəti
Lori
vilayəti
Talış
Çiləbör
d
Mağavız
vilayəti
61
Xanlıqların iqtisadi və sosial həyatı. Dövlət idarəçiliyi
Azərbaycan iqtisadiyyatının xarakterik xüsusiyyətləri
XVIII əsrin ikinci yarısında Azərbaycan iqtisadiyyatı müəyyən xarakterik xüsusiyyətlərə malik idi. Həmin xüsusiyyətlər
aşağıdakılardır:
•
Xanlıqların iqtisadi həyatında əsas yeri
kənd təsərrüfatı tuturdu.
•
Əhalinin çoxu kəndlərdə yaşayır, əkinçilik, maldarlıq, bağçılıq, bostançılıq və arıçılıqla məşğul olurdu.
•
Gəncə, Şəmkir və
Xəzəryanı bölgələrdə əkinçilik tədricən
ticarət səciyyəsi daşıyırdı
•
Kənd təsərrüfatı alətləri və aqrotexniki mədəniyyət hələ lazımi səviyyədə deyildi.
•
Kənd təsərrüfatı alətləri
xış və
kotandan ibarət idi.
•
Torpaqların becərilməsində
süni suvarmadan istifadə olunurdu.
•
Kənd təsərrüfatında məhsuldarlığın artırılmasında süni suvarma xüsusi rol oynayırdı
•
Suvarma şəbəkəsində
arxlar və kəhrizlər böyük yer tuturdu.
•
Xəzər dənizi və
Kür çayı sahillərinə yaxın ərazilərdə
balıqçılıq inkişaf etmişdi.
•
Balıq ovu
rus və
yerli tacirlərə iltizama verilirdi.
•
Daxili və xarici ticarət genişlənməkdə idi.
•
Maddi
sərvətin böyük hissəsi xanların əlində cəmləşmişdi.
•
Azərbaycan kəndində aqrar münasibətlərdə ciddi dəyişiklik olmamışdı.
•
Ümummilli daxili bazar üçün hələ tam şərait yaranmamışdı.
•
Regionlarda bəzi təsərrüfat sahələri üzrə
ixtisaslaşma gedirdi.
XVIII əsrin ikinci yarısında təsərrüfat sahələri üzrə ixtisaslaşmış regionlar bunlar idi:
Dənli bitkilər –
Quba, Qarabağ, Şamaxı və
Şəki xanlıqları.
Çəltik–
Lənkəran xanlığı və
Şirvanın Bərgüşad mahalı.
Qızılboya, zəfəran - Quba, Dərbənd və
Bakı xanlıqları.
İpəkçilik –
Şəki, Şirvan və
Gəncə xanlıqları.
Qızılboya və zəfəran yetişdirildiyi xanlıqlar
Azərbaycan xanlıqlarında torpaq mülkiyyət formaları
XVIII əsrin ikinci yarısında – xanlıqları dövründə Azərbaycanda
xan, mülk, tiyul, vəqf və
icma torpaq mülkiyyət
formaları mövcud idi.
XVIII əsrin ikinci yarısında
Azərbaycan xanlıqlarında
mülk torpaq mülkiyyətinin səciyyəvi cəhətlərinə
aşağıdakılar daxil idi:
•
Mülk üzərində mülk sahibinin tam mülkiyyət hüququ var idi.
•
Mülk sahibi mülkü sata və ya ala bilərdi.
Azərbaycan xanlıqlarında
tiyul torpaq sahibliyinin səciyyəvi cəhətləri isə bunlar idi:
•
Şərti xarakter daşıyırdı və xan tərəfindən müəyyən xidmətlərə görə verilirdi.
•
Xan tiyul verərkən onu xüsusi sənədlə təsdiq edirdi.
•
Tədricən nəsli səciyyə alırdı.
•
Mülkə çevrilməsi prosesi getdikcə genişlənirdi.
Tiyulun mülkə çevrilməsi prosesinin getdikcə genişlənməsi aşağıdakı amillərlə izah olunur:
-
İqtisadi inkişafın nəticəsi olması.
-
Tiyuldarın ictimai-siyasi həyatda mühüm rol oynaması.
Azərbaycan xanlıqlarında
vəqf torpaq sahibliyinin səciyyəvi cəhətlərinə aiddir:
•
Məscidlərə və dini idarələrə məxsus idi.
•
Evlər, karvansara və dükanlar da vəqf ola bilərdi.
•
Belə torpaqlar xan xəzinəsinə vergi verməkdən və mükəlləfiyyətdən azad idi.
Azərbaycan xanlıqlarında
icma torpaq sahibliyinin səciyyəvi cəhətlərinə aiddir:
Dərbənd
Quba
Bakı