64
QEYD: Azərbaycan sosial zümrəsində
maaflar imtiyazlı təbəqə olsa da ali zümrəyə daxil deyildilər. Lakin maafların
başçıları olan
elbəyilər ali zümrəyə daxil idi. Maaflara aiddir:
•
Maaf rütbəsi
xan tərəfindən verilirdi.
•
Maaflar xanlıqda
asayiş qoruyucusu idilər.
•
Xanlıqda
qoşunun əsasını təşkil edirdilər.
•
Maaflıq
irsən atadan oğula keçirdi.
•
Maafların üzərinə qoyulan vəzifələri layiqincə yerinə yetirmək üçün xan onları
vergilərdən azad edirdi.
Aşağı zümrə
Aşağı zümrəni
kəndlilər təşkil edirdilər.
Kəndlilər hüquq və mülki vəziyyətlərinə görə aşağıdakı qruplara bölünürdülər:
1.
Rəiyət - pay torpağına və şəxsi təsərrüfata malik olan, feodala , həm də dövlətə vergi və mükəlləfiyyətlər ödəyən
kəndlilər idi. Rəiyyətə
aiddir:
•
Divan, mülk və
vəqf torpaqlarında yaşayırdılar.
•
Bir qismi kənd icmasının ayırdığı torpaqları əkib-becərirdilər.
•
Dövlət və
sahibkar rəiyyətlərinə bölünürdülər.
QEYD: Dövlət rəiyyətlərinə nisbətən sahibkar rəiyyətlərinin vəziyyəti daha ağır idi. Çünki onlar həm xəzinə, həm də
sahibkarlar tərəfindən istismar olunurdu.
2.
Rəncbər - təsərrüfatı - torpağı və əmək alətləri olmayan kəndlilər idi. Rəncbərlərə
aiddir:
•
Lənkəran xanlığında belə kəndlilər
əkər adlanırdı
•
Ali zümrə nümayəndələrinə məxsus mülklərdə çalışırdı.
•
Əldə edilən məhsulun çox az bir hissəsini alırdılar.
3.
Elat -
Qarabağ, Şamaxı və başqa xanlıqlarda yarımköçmə maldarlıqla məşğul olub köçmə həyat sürən əhali idi.
Elatlara
aiddir:
•
Bəyin sürüsünü otarır, başqa mükəlləfiyyətləri yerinə yetirirdi.
•
Peşkəş şəklində vergilər verirdi.
•
Xan qoşununun əsas hissəsini təşkil edirdi.
Elatın vəziyyəti rəiyyətə niqsbətən yüngül idi. Elatın vəziyyətinin rəiyyətə niqsbətən yüngül olmasının səbəbi aşağıdakı
amillərlə bağlı idi:
•
Hakim təbəqənin əsas gəlirinin əkinçi əhalidən toplanması.
•
Xan qoşununun əsas hissəsinin elatın təşkil etməsi ilə onların vergidən azad edilməsi.
Kəndlilər Azərbaycanda hüquqi baxımdan sahibkarlardan
şəxsən asılı olmadıqlarına görə təhkimçilik münasibətləri
olmamışdır. Sahibkarlarla kəndli arasındakı münasibət
kəndlinin onun torpaqlarından istifadə etməsi ilə müəyyən olunurdu və
feodal-asılı münasibətlər mövcud idi.
Kəndlilərin və şəhər yoxsullarının ağır güzəranı, bəzən onların hakim zümrəyə qarşı mübarizəyə qalxmağa səbəb olurdu. Bu
dövrdə kəndlilərin əsas mübarizə və etiraz formaları aşağıdakılar idi:
•
Ərizə ilə divana şikayət etmək.
•
Yaşayış yerlərini tərk etmək.
•
Çıxıçlar etmək və üsyan qaldırmaq.
XVIII əsrin ikinci yarısında rəiyyətin yaşadığı torpaqlar
Azərbacan xanlıqlarında elatların vəziyyətinin rəiyyətə nisbətən yaxşı olmasının səbəbləri
Mülk
Divan
Vəqf
Hakim təbəqənin əsas gəlirinin əkinçi
əhalidən toplanması
Xan qoşununun əsas hissəsinin
elatlardan təşkil olunması
65
Xanlıqlar dövründə idarəetmə sistemi
XVIII əsrin ikinci yarısında Azərbaycanda
xanlıqların idarəetmə sistemi özünəməxsus səciyyəvi xüsusiyyətlərə malik idi.
Həmin xüsusiyyətlər bunlar idi:
•
Xanlıq hakimiyyətin siyasi qurumu kimi
təkhakimiyyətliliyə əsaslanırdı.
•
Xanlığı qeyri-məhdud
qanunverici, məhkəmə və
icra hakimiyyətinə malik olan
xan idarə edirdi.
•
Bir sıra xanlıqlarda,
xanın yanında
məşvərətçi səsə malik
divan və ya
xan şurası fəaliyyət göstərirdi.
•
Divanın, yaxud şuranın mövqeyi
xanın çıxardığı qərara təsir göstərə bilirdi.
•
Xanlıqların idarəetmə sistemində
saray məmurları geniş yer tuturdu.
•
Saray məmurları
içərisində vəzirin rolu daha böyük idi
•
Xan sarayında vəzirdən başqa,
sərkərəli (maliyyə işlərinə baxan), eşikağası (xanın şəxsi təsərüfatını idarə edən),
sandıx ağası (xəzinədar), anbar ağası vəzifələr də vardı.
QEYD: Maliyyə işlərinə baxmaları XVII əsrdə
vəzir və XVIII əsrdə
sərkərəli üçün ortaq cəhət təşkil edir.
Məşvərətçi səslə divan və ya xan şurası fəaliyyət göstərən xanlıqlar
.
Xanlıqlar dövründə idarəetmə sistemi
Xanlıqların maliyyə sistemi və ordu
Xanlıqların maliyyə sisteminin əsasını aşağıdakılar təşkil edirdi:
•
Pul sisteminin yaradılması.
•
Pul – maliyyə sisteminin tənzimlənməsi.
Maliyyə sahəsində
naib, yasavul, kətxudalar və xanın təyin etdiyi
sərkərlər mühüm rol oynayırdılar. Natural vergilərin
yığılması ilə
darğalar məşğul olurdu. Onlar
vergi məmurları da adlanırdı.
Xanın hakimiyyətinin əsasını
ordu təşkil edirdi. Xan qoşununun əsas hissəsini
elatlardan toplanan
maaflar təşkil edirdilər.
Maaf rütbəsi
xan tərəfindən verilirdi. Qeyd olunduğu kimi maaflıq irsən atadan oğula keçirdi. Maafların üzərinə qoyulan
vəzifələri
layiqincə yerinə yetirmək üçün xan onları vergilərdən azad edirdi. Onlar xanlıqda
asayiş qoruyucusu idilər. Asayiş xidməti xanın
buyruqlarını vaxtında yerinə yetrilməsinə kömək edir, cəza tədbirlərini icra edirdilər. Müharibələr zamanı xanlığın qoşununun əsas
hissəsi
yeni silahlı qüvvələr hesabına artırılırdı. Döyüşçülərin silahlandırılması və xərci
əhali hesabına ödənilirdi.
Şəki xanlığı
Divan (xan)
şurasının fəaliyyət
göstərdiyi
xanlıqlar
Şirvan xanlığı
Qarabağ xanlığı
Quba xanlığı
Saray məmurları
Divan (xan şurası)
Məhkəmə və ordu
Xan
Vəzir
Sərkərəli
Eşikağası
Sandıxağası
Anbar ağası