Radioloji baxamdan ^‘^Sr və radionuklidlərinin sutka ərzində yemlə 1 1
südə uyğun olaraq 0,1...02 və 0,5... 1,5%, 1 kq ətə isə uyğun olaraq 0,04 və 8%
daxil olur.
Əgər çəmən-otlaq sahəsinə düşən qarışığın tərkibində olarsa, o zaman o,
insan üçün radiasiya təhlükəsinin başlıca mənbəyi olar, belə ki, bu radionuklid
südə tez keçərək (sutka ərzində yemlə 1 1 südə 1% keçir) sonra insanın
qalxanvari vəzinə daxil olur. Radionuklidlərlə çirklənmiş otlaqda mal-qaranın
otarıldığı zaman (xüsusilə az məhsuldar sahədə) heyvanların torpaq
hissəciklərini udması radionuklidlərin heyvandarlıq məhsuluna keçmə
mənbəyi ola bilər,
16.2.4.
Aqrosenozlarda radionuklidlərin miqrasiyası və bu
proseslərin modelləşdirilməsi
Radionuklidlərin radioaktiv maddələr düşdüyü yerdən insan orqanizminə
daxil olması və daha mühüm qida zənciri üzrə hərəkətinin (keçməsi) təsviri
BMT-nin Elmi Komitəsi tərəfindən istifadə olunan atom radiasiyasının təsirini
əks etdirən modelin nümunəsi 16.1 şəklində göstərilir.
Şəkil 16.1. Ətraf mühitdə radionuklidlərin nəqlinin blok modeli
Aqrosferdə radionuklidlərin miqrasiyasının ayrı-ayrı bloklarından və
kənd təsərrüfatı zənciri üzrə onların hərəkətinin spesifik xüsusiyyətindən asılı
olaraq belə modelin 6 qrupunu ayırmaq olar: 1) torpaqda radionuklidlərin
miqrasiyası modeli; 2) kənd təsərrüfatı bitkilərinin səpinləri
334
nin aérai radioaktiv çiçəklənmə modeli; 3) torpaq-bitki sistemində ra-
dionuklidlərin miqrasiyası modeli; 4) kənd təsərrüfatı heyvanlarının
orqanizmində radionuklidlərin miqrasiyası modeli; 5) qida zəncirləri üzrə
radionuklidlərin miqrasiyası modeli; 6) aqrosferdə radionuklidlərin
miqrasiyası modeli (lokal, region və qlobal miqyasda).
Bu və ya digər regionun torpaq-bitki örtüyünün özünəməxsus bioge-
okimyəvi şəraiti bəzi hallarda orada bitişik (qonşu) ərazilərə nisbətən kənd
təsərrüfatı zənciri üzrə radionuklidlərin daha intensiv miqrasiyasını təmin edir.
Belə regionlar biogeokimyəvi anomaliya regionu adlandırılır. Ukrayna və
Belorusiya polesyesi rayonlarını belə anomaliyaya nümunə göstərmək olar. Bu
regionlarda yüngül qranulometrik tərkibli (qumlu və qumluca) az məhsuldar
çimli-podzol və torflu torpaqların yayılması ‘^^Sr və ' ^“^Cs
radionuklidlərinin mütəhərliliyi humus, kalsium və digər mübadilə əsasları ilə
zəngin olan ağır mexaniki tərkibə malik torpaqlara nisbətən yüksəkdir.
Çəmən-otlaq sahələrinə «qaynar» radioloji landşaft kimi baxmaq olar.
Radionuklidlərin çəmən bitkiliyində özünəməxsus yayılması çəməndə
yarımparçalanmış bitki qalıqlarından ibarət çim qatının mövcudluğu ilə təyin
olunur.Belə spesifik «anbarda» çəmən sahəsinə daxil olan radionuklidlər
radioaktiv maddələr düşdükdən sonra uzun müddət qalaraq bitki üçün asan
mənimsənilir, belə ki, çəməndə ^^Sr və '-^'Cs şum edilmiş torpağa nisbətən
yüksək dərəcədə əlverişli olur. i-^’^Cs-nin bitkiyə daxil olması çəmən
sahəsindən və torpaq tipindən asılıdır.
Suvarma əkinçiliyi şəraitində suvarma suyu - torpaq-bitki sistemində
radionuklidlərin miqrasiyası güclənir. Yağışyağdırma zamanı radionuklidlərin
bitkiyə keçməsi xüsusilə intensivləşir.
Öz axını ilə, şırımlı suvarma zamanı da radionuklidlərin bitkiyə daxil
olması dəmyə şəraitinə nisbətən intensiv keçir. Yağışyağdırmada
radionuklidlər torpağı görmədən birbaşa bitkinin torpaqüstü səthinə düşür.
Təcrübələr göstərmişdir ki, yağışyağdırma zamanı ‘^*^Sr payızlıq buğdanın
dənində dəmyə şəraitinə nisbətən 17...83 dəfə çox olmuşdur. Yağışyağdırma
şəraitində süni radionuklidlərin, həmçinin təbii ağır radionuklidlərin bitki
tərəfindən toplanması dəmyə əkinçiliyi ilə müqayisədə daha güclü olmuşdur.
16.3.
İONLAŞMIŞ ŞÜALANMANIN BİTKİYƏ,
HEYVANA VƏ AQROSENOZA TƏSİRİ
16.3.1.
İonlaşmış şüalanmanın bitkiyə təsiri
Radioloji mühit vəziyyətində olan əksəriyyət bitkilər eyni zamanda xarici
(bitkidən kənarda yerləşən şüalanma mənbəyindən) və daxili (to-
335
xumalann tərkibində olan radionuklidlərdən) şüalanmaya məruz qalır.
Bitkinin mürəkkəb orqanizmində ionlaşma radiasiyasının ilkin reaksiyası
praktiki olaraq canlı hüceyrələrin bütün komponentlərinə daxil olan bioloji
aktiv molekulların təsirindən başlayır.
İri xromosomlu bitkilər kiçik xromosomlu bitkilərə nisbətən şüalanmaya
daha həssasdır. Bitki radiorezistentliyinin belə asılılığı (xromo- somun ölçüsü)
bütün bitki aləmi üçün universal sayılmır, bu, yalnız fı- logenetik yaxınlığı ilə
səciyyələnən radiotaksonlar - bitki növləri hüdudunda gözlənilir.
Şüalanma ilə təmasda olan bitkilərdə bioloji proseslər bölünən və xüsusi
hüceyrələrdə gedən bir sıra reaksiyalarla bağlıdır. Ali bitkilərin fərqləndirici
cəhəti (məsələn, onurğalı heyvanlarla müqayisədə) onda orqanogenezin
embrional dövrlə məhdudlaşmaması bütün həyatı boyu getmişdir
(keçməsidir). Bu yəqin ki, bitkilərdə bütün ontogenezi ərzində hüceyrələrin
bölünməsi qabiliyyətini saxlayan embrional hüceyrələrin - meristemin olması
ilə əlaqədardır. Meristemin radiohəssaslığı fərqli olub xüsusi toxumalara
nisbətən on və yüz dəfələrlə yüksəkdir.
Hüceyrə səviyyəsində bitkidə radiasiya dəyişikliyi sitogenetik zədələnmə
şəklində təzahür edilir. Bu səviyyədə şüalanmanın təsiri altında gedən
dəyişikliklər sonralar bütün orqanizm və fitosenoz səviyyəsində təzahür edilir.
Şüalanan fitosenozda daha çox radiohəssas bitki növləri sıradan çıxır, vahid
sahədə bitkilərin sayı və fitokütlənin ehtiyatı dəyişir, normal suksesiya
prosesləri pozulur.
lonlaşan şüalanmanın təsirinə qarşı bitkilərin cavab reaksiyası
şüalanmanın dozasından asılıdır. Radiobiologiyada udulmuş şüaların dozası
qreya (lQr=lC/kq), ekspozisiya dozası ilə rentgenlə (lR=2,58-10-4 kl/kq)
ölçülməsi qəbul edilmişdir. Şüalanmanın bioloji effekti ionlaşdı- rıcı şüaların
təsirinin intensivliyindən - dozanın gücündən (məsələn, Qr/dəq. ilə ölçülən)
asılıdır. İonlaşdırıcı şüalanmanın nisbətən aşağı doza (5... 10 Qr-toxumlar
üçün və 1...5Qr - vegetasiya keçirən bitkilər üçün) arasında təsiri zamanı
bitkinin böyümə və inkişafı sürətlənir. Bu hadisə radiostimulyasiya adlanır
(cədvəl 16.2).
Toxumlara və vegetasiya keçirən bitkilərə ionlaşdırıcı şüalanmanın
bioloji təsiri letal (öldürücü) və yarımletal ölçü dozaları ilə - (LDioo və LDso)
qiymətləndirilməsi qəbul edilmişdir. Əksəriyyət kənd təsərrüfatı bitkilərində
məhv olmağa səbəb olan şüalanma dozası 50-70% olduqda məhsuldarlığın
tamamilə itməsinə səbəb olur. Odur ki, şüalanma zamanı məhsuldarlığın
itirilməsinə qarşı bitkinin davamlığmı səciyyələndirmək üçün SDso
parametrindən istifadə edilir, məhsuldarlığın 50% azalmasına səbəb olan
dozaya uyğun gəlir (cədvəl 16.3).
LDso və SDso eyni bitki növü üçün 10 dəfə və daha çox fərqlənə bilər.
336