tətbiq olunan deyildi.
Həqiqətən də biz heç vaxt
və heç nədə rəqabət aparmırdıq. Bu, qəribə və
ola bilsin ki, unikal idi, amma bizim işlərimiz
elə kəsişirdi ki, yalnız biri-birini tamamlayır və
gücləndirirdi, baxmayaraq ki, hərfi mənada biz
bir yerdə işləmirdik.
Fukui öz reaksiya qabiliyyətinin orbital
nəzəriyyəsi və sərhəd orbitalları ideyası ilə
(molekulyar orbitallardan ən yüksək tutulmuş
və ən aşağı, tutlmamış) çıxış etdi. O, bu təsəvvürləri
həyəcanlanma nəzəriyyəsindən çıxarmışdı. 1960-
cı ildə alınan formulların köməyi ilə (daha
əhəmiyyətli iş artıq 1955-ci ildə və ya həmin il
ətrafında, görülmüşdü) o, elektrosiklik reaksiyaların
stereospesifiklik məsələsini həll edə bilərdi, amma
bunu etmədi, çünki, bu məsələ heç vaxt
eksperimentdə qarşılanmamışdı. Vudvord və mən
bunu ilk dəfə etdik. Başlıca olaraq Xyukkelin
genişlənmiş üsulun bizim öz “kəşfimiz” olan
sərhəd orbitalların rolu ilə kombinə edərək bunu
etdik. Bu, bizim özümüz üçün kəşf idi, həqiqətdə
bu, nəsə tam yeni deyildi. Bizdə həyəcanlanma
nəzəriyyəsini istifadə etmişdik. Həmin vaxt mən
artıq Rukui və Düarın məqalələri haqqında
bilirdim. Düar XX əsrin 50-ci illərində tamamilə
ağlasığmaz dörd məqalədən ibarət məqalələr
seriyasını JACS-də çap etdirmişdi. Lakin düar
konkret faktların izahı ilə maraqlanmırdı; ona
məhz onun riyazi formullarının ümumiliyi xoş
gəlirdi. Diqqətəlayiq odur ki, Düarın tədqiqatçı
kimi bu məqalələrdə yanlışlığı ondan ibarət idi
ki, yeni yanaşmalara mütəxəssislərin qoşulmasının
rolunu qiymətləndirməmişdi. Nəticədə onun işləri
elmi ictimayyətə göstərə bilməli olduğu təsiri
göstərə bilmədi.
Fukui öz nailiyyətlərinin izahında daha çox
maraqlı idi, amma o vaxt populyar olan riyazi
formalizmin və reaksiya qabiliyyəti indekslərinin
bir qədər əsirliyində idi. Bundan əlavə, onda elə
gözəl eksperimental material (elektrosiklik
reaksiyalar kimi) yox idi ki, öz yanaşmasının
gücünü göstərə bilsin. Biz orbital simmetriya
üzrə işlərimizi edərkən Fukui də onu edə bilərdi.
Onun formalizmi bu məsələ üçün tam yararlı
idi. Vəziyyətin mahiyyəti onda idi ki, orbital
simmetriya üzrə bizim işimiz elmi cəmiyyətin
Fukuinin işlərinə marağını yaratdı. Adamlar
gördülər ki, o, oxşar şeyləri edib, bir çox reaksiyalar
onun formalizminin köməyi ilə faydalı olaraq
öyrənilə bilər.
Mən düşünürəm ki, Fukui və mən qəsdən və
ya qəsdən olmadan rəqabət aparırdıq. Bizim
qarşılıqlı fəaliyyətimiz çox uğurlu oldu. Odur
ki, Fukuinin üç istedadlı əməkdaşı mənim yanımda
təcrübə keçdilər: Fudzimoto, İmamura və Akaqi.
Mən Kiotoda oldum; Mən keçən il ay yarım
müddətində orda oldum. Həm də universitetdə
oxuduğum vaxtlardan yapon mədəniyyəti ilə
maraqlanırdım. Mənə elə gəlir ki, mənim professor
Fukui ilə digər ümumi maraqlarımız da var. Biz
bir-birimizlə yola gedirik.
Nobel mükafatı Sizin həyatınızı necə
dəyişdi?
Mən Nobel mükafatını gənc olarkən aldım
(adi olduğu ilə müqayisədə), mənim 44 yaşım
var idi. Hansısa təsir tamamilə təbiidir, məsələn,
dəvətlərin sayının xeyli artması. Bəzi dəvət
edənlər mənim özüm ilə yox, adımla
maraqlanırdılar. Bunu asanlıqla görmək olurdu,
amma imtina etməyi öyrənmək lazım gəldi.
Bütövlükdə mənim həyatım daha yüklənmiş oldu.
İntensiv işləmək lazım gəlirdi ki, özüm üçün
hansısa vaxt ayırım, amma mən bunu bacarırdım.
Bir çox münasibətlərdə çox şey dəyişmədi.
Birləşmiş Ştatlarda olmaq xoşbəxt xüsusilikdir,
burada çoxlu Nobel laureatları var və cəmiyyət
alimlərə və onların uğurlarına az diqqət yetirir.
Professor Fukuinin həyatı hesab edirəm ki,
ağır olmuşdur, çünki, Yaponiyada o, kimya üzrə
birinci Nobel mükafatı laureatı idi. O, daha böyük
təzyiqə dözməli olmuşdur. Heç kimin mənimlə
işi yoxdur (zarafat edirəm). Hətta alimlər arasında
da Nobel mükafatı çox da yüksək hörmətə malik
deyil və qiymətləndirilmir. Nə qədər müsbət
emosiya yaranırsa, bir o qədər də mənfi emosiya
yaranır. Mən bəzən qəzet müsahibələrində gizlin
mənfi təəssüratlar aşkar edirəm. Adamlar deyir:
mən düşünürdüm ki, Nobel laureatı daha yaxşı
olmalıdır. Yaxınlarda (dörd il əvvəl) mənim
tədqiqatlarımin yarısı üçün qrantları itirdim bu,
səthlərin tədqiqatı idi və mənə elə gəlir ki, kifayət
qədər uğurlu irəliləyirdi. Nobel laureatı statusum
58
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 5‐6 (04) 2013
mənim işlərimin maliyyə dəstəyinə təsir etmədi
(ən azı Birləşmiş Ştatlarda). Lakin Polinq 30 il
müddətində özünün kimya işlərinin
maliyyələşdirilməsində çətinliklərlə üzləşmişdir.
Burada, bizim ölkəmizdə bizi sərt rəqabətin
qəddar dünyası əhatə edir.
Mənim Nobel mükafatı laureatı almağım
mənim məqalələrimi çap etdirməyə heç cür
kömək etmədi. Mənim sonuncu poetik toplum
ilə nəşriyyatçıların ətrafında dörd il gəzdim
və ayrı-ayrı şerlər bir çox imtinalardan keçdi
və öz yerini tapdı. Mənim alim dostlarımın
hər şeyin mənə asan olması haqqındakı
ehtimalları əsəbləşdirir. Mən imtina haqqında
bütün məlumatları onlara göstərmək istəyirəm.
Asanlıqla o da baş verə bilər ki, siz özünüzü
pis vəziyyətə qoya bilərsiniz.
Nobel laureatı ilə tələbələr arasında sədd o
səbəbdən yaranır ki, tələbələr laureatı kürsüyə (
Pyedestala) qaldırır, həmkarlar isə bunu etmir,
ən azı Birləşmiş Ştatlarda. Bu, çox pisdir. Bu
sədd qeyri formal ünsiyyətə malik olur.
Xoşbəxtlikdən amerika tələbələri həddən çox
hörmətcil deyillər. Mən birinci kursda kimyanı
deyərkən bilirəm ki, heç bir çətinlik çəkmədən
bu səddi aradan qaldırıram. Əgər mən birinci
kursda mühazirə oxuyarkən, imtahandan iki gün
əvvəl jurnal məqalələrini oxumaq üçün
kitabxanaya gedirəmsə, mən həmin anda imtahan
suallarını məndən soruşan tələbələrlə əhatə
olunuram. Düşünmürəm ki, bu, Avropada baş
verə bilər.
Düşünürəm ki, mənim imkanım yaranıb ki,
əvvəllər mümkün olmayan şeyləri bəzən edim.
Məndən xahiş etdilər ki, “kimya dünyası” filmlər
seriyası çəkim, xeyli dərəcədə ona görə ki, mən
Nobel laureatıyam. Burada bəzi prodüsserlərə
təsir edən imic işləyir və bu, mümkündür ki,
digər adamlara da təsir edir. Mən bu filmləri
hazırladıqdan sonra (26 yarımsaatlıq film) biz
ümuminin baxa bildiyi televiziyada, həm də
yaxşı efir vaxtında kimyaya həsr olunmuş üç
xüsusi verliş üçün pul tapmağa cəhd etdik. Amma
heç nə alınmadı. Gördüyünüz kimi ad hələ çox
şey deyil.
Nobel mükafatı aldıqdan sonra təbiidir ki,
mənim daxil olduğum elmi cəmiyyətdə və mənim
özümdə cəlbedici ümidlər yarandı. Bu, gərginlik
əlavə etdi, amma çox vaxt cəlbedici imkanlar
verdi.
İndi poeziya haqqında. Yaxşı şer yazmaq
üçün əzab lazımdırmı?
Mən hesab edirəm ki, bu, sadəcə yayılmış
əfsanədir ki, guya əzab yaradıcılığa kömək edir.
Düşünmürəm ki, yaxşı şer yazmaq üçün mütləq
əzab çəkmək lazımdır. Amma insan həyatı olduqca
müxtəlif əzablarla doludur. Poeziya mənim üçün
əhəmiyyətlidir. Əvvəlcə mən yalnız oxuyurdum
və 40 yaşıma yaxınlaşana qədər yazmağa cəhd
etmədim. İndi mənim poeziyam ləngimiş oldu,
esse və kitablar daha yaxşı alınır. Mən; “Eyni
şey və başqası” adlı kitabımı yeni qurtardım. O,
gələn il çıxacaq. O, geniş kütləyə ünvanlanıb və
əlbəttə ki, kimyaya aiddir. Şeylər öz yerində
olması xoşuma gəlir. Mən kitab yazmağa
başladıqda onda müəyyən mövzu olmur, amma
mən mövzuya yazılanların xırda fraqmentlərindən
bir tama birləşməsinə imkan verirəm.
Siz danışıq dilinizi yazdığınız dil ilə necə
əlaqələndirirsiniz? Siz yazırsınız və bir dildən
başqasına necə keçdiniz?
Mənim birinci dilim polşa dili idi. Ukrain və
idiş dilləri də mənim yadımda idi və mən onları
çox erkən bildim. Sonra alman dilinə keçdim,
sonra ivrit. Uşaqlar sürətlə öyrənirlər və tezliklə
hər şeyi unudurlar. On bir yaşımda Birləşmiş
Ştatlara köçərkən mənim əsas dilim alman dili
idi. Sonra ingilis dili üstünlüyü ələ aldı. Mən öz
valideyinlərimə qarşı həddən çox lütfkar deyildim.
Mən onları məcbur etdim ki, mənimlə ingiliscə
danışsınlar.
Evdə dəyişkən olaraq dörd dildə danışırdılar.
Bu, polşa, idiş, ingilis və alman dilləri idi.
Sonralar mən daha iki dili yaxşı mənimsədim
rus və isveç və daha bir dil fransız, amma çoxda
yaxşı yox, çünki, mən onu yalnız məktəbdə
öyrəndim. Lakin, ingilis dili mənim yaza bildiyim
tək dil deyil və bu, mənim doğma dilimdir. İngilis
dilli adamlar məndə yüngül ləhcə aşkar edə
bilərlər və bəzən məndə yazmaqda çətinlik yaranır.
Xahiş edirəm yaradılmasında iştirak
etdiyiniz televiziya serialı haqqında danışın.
59
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 5‐6 (04) 2013