DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
On birinci fəsil
SƏRRAST VÜRAN,
LAKİN HEÇ KƏSİ ÖLDÜRMƏYƏN
TÜFƏNG
Barrikadanı mühasirə edənlər gah tüfəngdən atəş açır, gah top
saçması atırdılar, ancaq bunun elə bir ziyanı olmurdu. Yalnız “Korinf
”in ön tərəfi xeyli zədələnmişdi; ikinci mərtəbənin pəncərələri, taxta-
puş altındakı mansarda güllədən və top saçmasından yavaş-yavaş
uçub dağılırdı. Buradan atəş açan döyüşçülər bu yeri tərk etməli
oldular. Barrikadaya hücum edənlərin taktikası mümkün qədər çox
atəş açmaqdan ibarətdir: bununla da, qiyamçılar ehtiyatsızlıq edərək
atəşə cavab versələr, onların döyüş sursatını azaltmaq istəyirlər. Elə ki
qiyamçıların cavab atəşi zəiflədi, bundan aydın olur ki, onların gülləsi
və barıtı qurtarmaq üzrədir, onda barrikadanın üstünə hücum əmri
verilir. Anjolras onların bu kələyini bilirdi: barrikada cavab vermirdi.
Hər dəfə top atılanda Qavroş böyük bir nifrət əlaməti olaraq dili
ilə ovurdunu qabardırdı, deyirdi:
-
Yaxşı da, cır-cındırı parçalayın, bizə də elə kilkə lazımdır.
Kurfeyrak çığıra-çığıra topdan izahat tələb edir, top saçmasının
nə üçün hədəfə dəymədiyini soruşurdu:
-
Ay xala, sənə nə olub belə, baş-ayaq vurursan?!
Döyüş vaxtı tərəflər balda olduğu kimi, bir-birinə qarşı maraq
oyatmağa çalışırlar. Barrikadanın susması, görünür, mühasirə edənləri
narahat etməyə başlamışdı, onlar gözlənilməz bir hadisənin baş
verəcəyindən qorxurdular; mütləq bu qənbər daşı yığınının arxasına
baxmaq, atəş altında dayanan, atılan güllələrə cavab verməyən bu
qorxunc sütunun dal tərəfində nələr olduğunu bilmək lazımdı. Birdən
qiyamçılar qonşu evin damında gün işığında parıldayan bir dəbilqə
gördülər: orada bir nəfər yanğınsöndürən hündür soba bacasına
söykənərək sakitcə durmuşdu, elə bil ki, keşik çəkirdi. O, düz
barrikadanın iç tərəfinə baxırdı.
Anjolras dedi:
-
Bu casusdan bizə xeyir gəlməz!
46
downloaded from KitabYurdu.org
Jan Valjan karabini Anjolrasa qaytardı, onun öz tüfəngi vardı. O,
bircə kəlmə də söz söyləmədən yanğınsöndürəni nişan aldı, elə o saat
da tüfəng atıldı, yanğınsöndürənin başındakı dəbilqə cingilti ilə daş
yola düşdü. Əsgər qorxaraq dərhal gözdən itdi, onun yerini başqa
adam tutdu. Bu adam zabit idi. Jan Valjan tüfəngini doldurub yeni
gələn adamı nişan aldı, zabitin də dəbilqəsi əsgərin dəbilqəsinin
ardınca getdi. Zabit də inad etmədi, dərhal götürüldü. Qiyamçıların
işarəsi bu dəfə nəzərə alınmışdı: damda daha heç nə görünmədi;
barrikadanı müşahidə edən olmadı.
Bossüe Jan Valjandan soruşdu:
- Siz niyə onu öldürmədiniz?
Jan Valjan cavab vermədi.
On ikinci fəsil
NİZAMSIZLIQ NİZAM-İNTİZAMIN XİDMƏTİNDƏ
Bossüe Kombeferin qulağına pıçıldadı:
-
O, mənim sualıma cavab vermədi.
Kombefer dedi:
-
Bu adam tüfəng atəşi ilə boş yerə xeyirxahlıq eləyir. Bu çox-
dankı hadisə kimin yadındadırsa, o, şəhər civarı milli qvardiyasının
igidcəsinə mübarizə etdiyini bilir. Bu qvardiya, xüsusilə 1832-ci ilin
iyun günlərində çox şiddət və səbat göstərmişdi. Qiyam olduğu üçün
tətil edən “Oynayan”, “Xeyirxah”və ya “Kiçik qanov” meyxanalarını
heç kəsə dəyib-toxunmayan sahibləri rəqs zallarının boşaldığını
görüb aslan kimi vuruşurdular, nizam-intizam üçün ölümə gedirdilər,
onlar öz meyxanalarını nizam-intizam mücəssəməsi hesab edirdilər.
Həm burjua, həm qəhrəmanlıq dövrü olan o dövrdə ideya
cəngavərləri qazanc palədinləri ilə üz-üzə gəldilər. Vuruşmaya sövq
edən səbəblərin adiliyi işin qəhrəmanlığına heç də xələl gətirmirdi.
Qızıl ehtiyatının azalması bank sahiblərinə “Marselyeza” oxutdurur-
du. Burjua dükan piştaxtası üçün vəcdlə qan tökür, sparta ehtirası ilə
öz dükanını - vətənin bu mikrokosmunu müdafiə edirdi.
Əslində, bunlar çox ciddi şeydi. Yeni ictimai qüvvələr mübari-
zəyə girişərək, müvazinətin nə vaxt düzələcəyini gözləyirdilər.
47
downloaded from KitabYurdu.org
DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
O dövrün başqa bir səciyyəvi cəhəti - anarxiyanın “hökumətçi-
liklə” (xeyirxah düşüncəli adamlar fırqəsinə verilən vəhşicəsinə ad)
birləşməsi idi. Adamlar nizam-intizam olmasını istəyirdilər, amma
özləri nizam-intizamı gözləmirdilər. Gah görürdün ki, milli qvardiya
polkovniklərindən birinin şıltaqlığı ilə, toplaşmaq üçün birdən təbil
vurulurdu, gah da bir kapitan vəcdə gələrək, atılan güllələrin üstünə
yeriyirdi; ya da bir nəfər milli qvardiyaçı heç bir şeydən qorxmayaraq
“ideya uğrun- da” vuruşurdu. Təhlükəli anlarda, həlledici günlərdə
adamlar komandirlərin əmrindən daha çox öz daxili instinktləri ilə
hərəkət edirdilər. Nizam-intizamı qoruyan orduda Fanniko kimi qılınc
çalan, Anri Fon- fred kimi qələmlə od yağdıran əsil qoçaq adamlara
rast gəlmək olurdu.
Bədbəxtlikdən, o dövrdə özünü prinsiplər ittifaqı deyil, mənfəət-
lər birləşməsi kimi göstərən mədəniyyət təhlükə qarşısında idi, ya da
özünü təhlükə qarşısında hesab edirdi; bu mədəniyyət özünə imdad
diləyirdi; hər yerindən qalxan onu özünün dayağı hesab edərək,
bacardığı kimi qoruyurdu, müdafiə edirdi, ona yardım göstərirdi; hər
yetən, cəmiyyəti xilas etmək vəzifəsini öz üzərinə götürürdü.
Canfəşanlıq bəzən pis nəticə verirdi. Bir də baxırdın ki, milli
qvardiyaçıların bir taqımı öz ixtiyarı ilə hərbi şura düzəldirdi, əsir
düşmüş qiyamçılar haqqında beş dəqiqənin içində hökm çıxarırdı və
hökmü yerinə yetirirdi. Jan Pruver belə bir məhkəmənin qurbanı oldu.
Bu, amansız Linç qanunu idi, bu barədə heç bir partiyanın başqa bir
partiyanı töhmətləndirməyə ixtiyarı yoxdur, çünki o, eyni dərəcədə
həm respublika üsul-idarəsi olan Amerikada, həm də mütləqiyyət
üsul-idarəsi olan Avropada tətbiq edilir. Linç məhkəməsində çox
asanlıqla səhv etmək olardı, üsyan günlərində milli qvardiyaçılar
süngülü tüfənglərini ələ alaraq Kral meydanında Pol-Eme Hranye adlı
cavan bir şairi tutmaq üçün ardınca yüyürürlər; Hran- ye
qvardiyaçıların əlindən ancaq ona görə xilas ola bilir ki, qaçıb 6N2-İİ
evin darvazası altında gizlənir. Qvardiyaçılar onun ardınca
çığırırmışlar: “Bu da bir sen-simonist!” Onu, az qala, öldürəcək-
mişlər. Doğrudan da, onun qoltuğunda hersoq Sen-Simonun xati-
rələrdən ibarət kitabı varmış. Milli qvardiyaçılardan biri kitabın cildi
üstündə “Sen-Simon” sözünü görüb bağırmışdı: “Öldürün onu!”
1832-ci il iyunun
6-da şəhər cavanlarının milli qvardiyaçılar dəs-
təsi, yuxarıda adını çəkdiyimiz kapitan Fanniko başda olmaqla, öz şıl-
taqlığından və özbaşınalığından Şanvreri küçəsində məhv olmuşdu.
48
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |