ƏDalət tahġrzadə. Savalanda görüĢənədək, Bəy!
Yüklə 0,68 Mb. Pdf görüntüsü
|
olacaqdır. Təbriz əbədi paytaxtımız olacaqdır. Mənim ağzımla o gül balalarının üzündən öpərsən. SağollaĢıb oradan ayrıldım. Bəy Ankara xəstəxanasında müalicə olunurdu. Əliyə (Bəyin köməkçisinə) zəng etdim, BəĢir götürdü. Bəylə görüĢmək, danıĢmaq istədiyimi bildirdim. Cəmi iki ay qabaq - 2000-ci ilin aprel-may aylarında Bakıda olanda Bəylə geniĢ söhbətlərimiz olmuĢdu. Buna baxmayaraq, bu söhbətlərdən doğan bəzi məsələləri təcili müzakirə etməyə ehtiyac duyurdum. BəĢir dedi ki, Mirmahmud ağa gəlir. Həftənin ikinci günü gəl, həm Bəylə, həm də onunla görüĢ. 25 iyulda xəstəxanaya getdim. Bir müddət sonra Mirmahmud ağa da gəldi və birlikdə Bəyin yanına getdik. Çarpayıda yatmıĢdı, içəri girən kimi qalxmaq istədi, mən cəld tərpənib qoymadım və üzündən öpdüm. Hal-əhval tutduqdan sonra gözümün içinə baxıb dedi: -O iĢ necə oldu? Güney Azərbaycanla bağlı məsələ üstündə iĢləyirdim. Onun reallaĢmasını gözləyirdi. Cavabında dedim: -Bəy, narahat olma, məsələni ən gözəl Ģəkildə həll etdim. Gözlərinin içi güldü. Əlimi tutub dedi: -Bəy, çox sağ ol. Sən həmiĢə təmənnasız, səssiz-küysüz çox gözəl iĢlər görürsən. Yenə səssiz bir gediĢlə əla bir iĢ gördün, çox sağ ol. Çox ciddi iĢləmək lazımdı. Çox ciddi və gərgin iĢləməliyik, ayrı cürə yolumuz yoxdur. Dedim: -A Bəy, tez sağal, Bakıya qayıt. Sən bizim rəhbərimizsən. Tanrı səni baĢımızdan əsgik etməsin. Mən bir həftə çəkməz Bakıya gedirəm və səni gözləyəcəyəm. Orada daha geniĢ söhbət eləyərik. Ġndi dincəl və tezliklə sağal, Allah yastığını yüngül eləsin. Durub üstünə təkrar əyildim, öpüĢdük və ayrıldım. Ancaq ürəyimə sanki düyün atmıĢdılar. Qəribə bir duyğu məni bərk narahat edirdi. Atam ölüm ayağında olarkən sifətində gördüyüm qubarı Bəyin üzündə hiss etmiĢdim. Ancaq bunu kiməsə deməyə dilim gəlmədi. Özüm-özümü də inandırmağa çalıĢdım ki, yanılıram. Təəssüf ki, yanılmadım... 06.09. 2000 Müəllif haqqında 1950-ci ildə Ġğdır vilayətinin Dizə kəndində anadan olub. 1980-ci ildə Ġstanbul Universiteti ədəbiyyat fakültəsini qurtarıb. 1985-ci ildə TRT DıĢ Yayınlar Dairəsi bünyəsində fəaliyyət göstərən “Türkiyənin səsi” radiosunün Azərbaycan veriliĢləri redaksiyasına qəbul olunub. 8 ay sonra radionun rəhbərliyinə təyin edilib. Hələ də orada iĢləyir. Ailəlidir. KürĢad, Alpərtunqa, Gökbörü, Eldar AvĢin, Elçin Aras adlı beĢ oğlu var. Azərbaycanla bağlı 12 əsəri və iki cildlik “Azərbaycan türkcəsi sözlüyü” çapdan çıxıb. BAB Mərkəzi ġurasının və Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür. SƏMƏD QARAÇÖP. Öldürənlər (Ģer) Böyük Əbülfəz Elçibəyin ölümünə Ölür öz içindən sənin millətin, Öldürür - içində uca nə varsa. Eh, öz iĢindədi bu ÖLDÜRƏNLƏR, Alır - bu millətin nə canı varsa. SƏNiydin bu boyda UCAlığınla Bu boyda ÖLÜMün önündə duran... ...Dirildə bilmədin bu ÖLƏNLƏRi, Bilirəm, bu dərddi səni öldürən. ÖLÜM havasıdı - hamı oynayır, TƏKləndin önündə bu oyunların... Hələ ayaqları yer tutur elə Əlləri ölümlə oynayanların. TƏKləndin bu boyda ÖLÜMə qarĢı, Nələr çəkdiyini gördü görənlər... Görək SƏNdən sonra bu məmləkətdə Kimi öldürəcək bu ÖLDÜRƏNLƏR?!. 22.08.2000 ġEYDA NƏSĠBLĠ. Üzü Elçibəyə doğru Mart ayı idi. “Yaz gəlsin, Cıdırda at sürəcəyəm. Həkim belə məsləhət bilib” demiĢdi. Yalnız bizə demiĢdi - publika üçün deyildi. Biz də bunu məhrəm sirr kimi saxlamıĢdıq ki, baĢqa qəzetlər xəbər tutmasın. Fotoaparatlarımızı elə həmin gündən saz saxlamıĢdıq ki, gizlincə də olsa Bəyin at belində Ģəklini çəkək. Sonra isə “Elçibəy at belində. Yalnız “Yeni Müsavat”da” yazıb Ģəkli qəzetin manĢetinə çıxaraq. Arzumuz arzu olaraq da qaldı... Yadımdadır, 1997-ci ilin oktyabrı idi. Bəy Kələkidən qayıdırdı. QarĢılamağa çıxmıĢdıq. Onu ilk dəfə belə yaxından görürdüm. Elə o ərəfələrdə jurnalistlər üçün mətbuat konfransı keçirdi. Mən də umudları qırılmıĢ minlərcə gəncdən biri kimi Bəydən acıqlı idim. Əlimə fürsət düĢmüĢdü. Sancıb heyfimi çıxmalıydım. Bizi bu rejimin umuduna buraxıb getdiyi üçün içimdə olan sevgini boğub (boğa bildimsə) suala “Əbülfəz bəy, Kələkiyə prezident kimi gedib eks- prezident kimi qayıtmısınız” sözləri ilə baĢladım. Heç bir irad tutmadı. Yəqin məni gəncliyimə bağıĢladı. Bilmirəm, bəlkə də ürəyində “bu çocuğun sözünə bax” dedi. Sualıma acıqlanmadı da... Axı mən də Elçibəyi o qədər yaxından tanımırdım. Heç bir təmasımız olmamıĢdı. Etiraf edim ki, dediyim o söz neçə illərdir ki, bar daĢ kimi ürəyimdən asılıb. Sonralar Bəylə tez-tez görüĢlərimiz olduqca, onu daha yaxından tanıdıqca, onu kəĢf etdikcə xəcalətim bir az da artdı. BaĢa düĢdüm ki, yanılmıĢam. Bütün ömrünü, həyatını, varlığını bu xalqa, türk millətinə, türk gəncliyinə sərf edən bir mürĢidi bu cür sancmaq günah imiĢ! Məni bağıĢla, Bəy! Qınama bizi. Ərk yerimiz idin, sirr yerimiz, iman yerimiz idin. Səndən sonra kimin üstünə gedəcəyik? Ürəyimizi göynədən suallara ən düzgün, ən səmimi, ən sərt, ən mülayim cavabı kimdən alacağıq?.. O nə prezidentliyə, nə də ki eks-prezidentliyə sığırdı. Peyğəmbər xislətli bir insan idi. Türk kağanlarının nəslindən idi. Bilgə kağanın, oğuz bəylərinin qanı axırdı damarlarında. Hər kəsdən ucada dayanırdı Əbülfəz bəy. Partiya sədrlərindən biri mənimlə söhbətində: “Elə bil, içim boĢ qalıb. Bəyin ölümündən bu qədər sarsılacağımı təsəvvür etməzdim. Baxıram, heç ona oxĢayan yoxdur. Elə bil, Allah onu tək göndərmiĢdi yer üzünə. Zirehimiz idi, dayağımız idi Bəy. Bundan sonra nə olacaq - bilmirəm”, - dedi... Bu il onunla iki dəfə görüĢüb yeddi səhifəlik müsahibə hazırlamıĢıq. Mart ayı idi. Hələ Novruzun gəliĢinə xeyli qalırdı. Evinə getmiĢik. Stolun üsünə löyün-löyün çərəz yığdılar. Çərəzlərin düzümü, seçimi diqqətimdən qaçmadı. Hər Ģey: beĢmərtəbəli evin birinci mərtəbəsində yerləĢən mənzil də, mənzildəki əĢyalar da, əĢyaların qarmaqarıĢıqlığı da, elə çərəzlər də, elə Elçibəyin özü də Elçibəyin sadəliyindən, təbiiliyindən, milliliyindən, deməli, ucalığından, yüksəkliyindən xəbər verirdi. Hər dəfə görüĢdən çıxanda özüm-özümü tanıya bilmirdim. Qəzet sualları idi verdiyimiz suallar. Ancaq cavablar o qədər geniĢ, ətraflı, o qədər ağıllı, düĢündürücü idi ki, onu nəinki bir qəzetə, heç min qəzetə də sığıĢdırmaq mümkün deyildi. Yüklə 0,68 Mb. Dostları ilə paylaş:
|